ตอนเห็นคำโปรยทั้งหน้าปกหลังปกยังนึกว่า นิยายของสำนักพิมพ์อรุณเล่มนี้ เป็นพลอตแนวกระแส นั่นคือ
หนุ่มไฮโซโง่ๆเลวๆ
ทั้งที่เนื้อหาค่อนข้างหนักหน่วง (แต่ไม่เครียดนะ) พูดถึงคนที่ต่างจากคนอื่นในสังคม ทั้งเรื่องกายพิการ(มี
กิจกรรมชมรมขับขี่ปลอดภัยตลอดเรื่อง) ใจพิการ(หมายถึงเพศที่สาม ซึ่งจริงๆแล้วไม่ควรเรียกว่าพิการเพราะ
เป็นสิทธิส่วนตัว) โดยแทรกเรื่องหวานแหววเข้ามาด้วยการ "หยอกไก่" ของพระเอกไม่มากนัก และไม่เกินงาม
ไม่ใช่เอะอะก็จูบเอาๆๆ
หลังจากผิดหวังกับนิยายยุคใหม่มาเยอะ รวมถึงผิดหวังกับการคัดเรื่องของทั้งอรุณ พิมพ์คำ ที่ดูว่าน่าจะเข้มงวด
มาก ก็มาโดนใจเป๊ะกับชมบุหลันเรื่องนี้(แต่ยังไม่รู้ว่าเรื่องอื่นจะเยี่ยมไหม) แม้จะบอกไม่ได้ว่าดีเทียบเท่าระดับ
อาจารย์วินิตา แต่จากความพิถีพิถันของชมบุหลันที่ จขบ.สัมผัส เธอคนนี้คงดังได้ไม่แพ้กิ่งฉัตร
ภาษาของเธอสวย สมกับทำงานขีดเขียน(ที่ไม่ใช่นิยาย)มาตลอด การให้เหตุผลและแบ่งจังหวะเหตุการณ์ลง
ตัวอย่างมาก ประโยคคำพูดของตัวละครก็ไม่มักง่ายขอไปที(คันปากอยากยกตัวอย่างนามปากกา...ดัง) ความหนา
สามร้อยกว่าหน้าไม่ทำให้เบื่อหน่ายเพราะเธอไม่ "น้ำท่วมทุ่ง"(นี่ก็คันปากอีกแล้ว โอ๊ย)
แม้จะเรียกได้ว่าเป็นนิยายรัก(อรุณlove squre) แต่กลับมีปมซ่อนให้ทายว่าเหตุการณ์ในอดีตเป็นอย่างใดกันแน่
ไม่เล่ามาแบบโต้งๆ
ขอให้ทำงานดีๆแบบนี้ต่อไปนะคะ ชมบุหลัน
) วันที่: 6 มิถุนายน 2554 เวลา:15:28:53 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [