นี่ถ้านิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์กับค่ายอื่นคงไม่กล้าหยิบมาอ่าน เพราะคำโปรยชวนให้คิดว่า พระเอกจะต้องโหดร้ายและมุ่งมั่นแต่จะย่ำยีนางเอกให้สมแค้น
แต่เพราะเป็นsugarbeat นิยายเรื่องนี้จึงไม่โป๊แม้แต่น้อย...
เรื่องมันยุ่งเพราะแม่เลี้ยงของพระเอก พยายามยุยงให้พระเอกเกลียดนางเอก เพราะนางเชื่อว่าสามีที่ตายไปหลงใหลนางเอกจนทุ่มเทเงินทอง (แต่มันมีความจริงซ่อนอยู่ซึ่งบอกไปจะสปอยล์มาก แต่ขอให้เชื่อมั่นในตัวนางเอกไปด้วยกันก็พอนะ) อีตาพระเอกก็จิตใจอ่อนไหว เจอเขาก็หลงรักแต่ก็คิดดูถูกเขาไปแล้วออกแนวสับสนตลอดเวลา
เรื่องนี้ไม่มีตัวอิจฉาสักคน แม่เลี้ยงพระเอกแม่เลี้ยงนางเอกทำท่าเหมือนจะร้ายแล้วก็ไม่ร้าย พันธะเก่าของพระเอกที่ตั้งท่าว่าจะวีนก็ยอมแพ้ง๊ายง่าย คนดีกันจริงๆ
แม้กระทั่งตัวคนร้ายยังน่าสงสารเลย คิดเอาเถอะ ว่านิยายโลกสวยขนาดไหน
ที่น่าเสียดายที่สุดเพราะคาดหวังจากชื่อเรื่องก็คือ ในเรื่องกล่าวถึงทั้งไร่องุ่น สวนป่าสัก ไร่ชา แต่ดำเนินเรื่องในฉากหลังดังกล่าวน้อยมาก ถ้าทำละครขึ้นมาก็คงถ่ายแต่ในตึก
แม้การดำเนินเรื่องจะรวดเร็วรวบรัดไปหน่อย คือทุกง่ายแก้ไขง๊ายง่าย แต่สำนวนภาษาลื่นไหลน่าชมเชย และความหวานของคู่รอง (คู่เล็ก - น้องสาวนางเอก) ฟินมากๆ
ส่วนคู่หลักฟินยาก เพราะพระเอกกินหญ้านานเกินไป กว่าจะมาได้ใจแม่ยกก็แทบจะฉากสุดท้าย แต่นางเอกโอเคคนอ่านก็โอเคล่ะ
นามปากกา ศิราริน อาจไม่คุ้น แต่ถ้าบอกว่าคือ ทักษิณา น่าจะคุ้นกันทีเดียวล่ะนะ