สัพเพเหระ ตอนที่ 33 ครั้งแรกในชีวิตเลยแฮะ
ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา .......
ย้อนไปสมัยเรียนประถม มัธยม เสียงบทบูชาครูอันนี้ก็เป็นที่คุ้นหู ทุก ๆ คนได้ยินได้กล่าวแน่นอนปีละหนึ่งครั้ง ผมก็เหมือนกันครับ เคยไหว้ครูมาหลายปีแล้ว
วันนี้ก็เป็นอีกครั้งครับที่ผมเข้าพิธีไหว้ครู แต่ไม่เหมือนทุก ๆ ครั้งครับ ผมเข้าพิธีครั้งนี้ในฐานะที่ต่างออกไป คือผมกลายเป็นผู้ถูกไหว้แล้วคราวนี้
อารมณ์มันต่างออกไปจริง ๆ นะครับ มันทำให้รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก แต่ที่แน่ ๆ มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราต้องเต็มที่กับนักศึกษา ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ในปริบทปัจจุบันจะต่างออกไป ไม่เหมือนสมัยก่อนที่เป็นลักษณะนักศึกษาต้องทำงานปรนนิบัติแลกกับการเรียนวิชาจากอาจารย์
ก็เอาเถอะครับ มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด สิ่งที่พวกนักศึกษาทำอยู่ในวันนี้ จะกำหนดชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเค้าไปตลอดชีวิต
น้อง ๆ ที่กำลังอยู่ในวัยศึกษา ไม่ว่าจะระดับไหนก็ตาม เอาเป็นว่า ขอจงสำเร็จ จงสำเร็จ จงสำเร็จ ในทุกสิ่งที่คิด ทุกสิ่งที่ทำ ทุกคำที่พูด อันยังประโยชน์แก่ตัวเอง ครอบครัว และผู้อื่น ขอจงมีความสุขความเจริญ ...
) วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:13:50:33 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [