--- วั น เ ด็ ก ข อ ง ฉั น ---

วันเด็กที่ผ่านมา มองฟ้าอากาศใส ๆ ระหว่างเดินทาง ฟังข่าวอุบัติเหตุของนักกระโดดร่มดิ่งพสุธาซึ่งเป็นกิจกรรมในวันเด็กแล้วนึกถึงลุงซึ่งเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของแม่

ครั้งหนึ่ง เราเคยอพยพกันมาอาศัยใต้ร่มเงาครอบครัวของลุง

ลุงเป็นฮีโร่ในใจฉันอยู่เงียบ ๆ เหมือนเราจะอ่านใจกันออก ลุงไม่แสดงออกว่าเป็นห่วงพวกฉันนอกจากชื่นชมหลาน ๆ ของลุงในเรื่องเรียนและเล่นกีฬาอยู่เงียบ ๆ เหมือนกัน

จำได้ว่า...ทุกวันเด็ก จะเกิดโกลาหล ป้าจะเอ็ดตะโรแต่เช้าเพราะลุงจะต้องไปกระโดดร่มดิ่งพสุธาผาดโผนโชว์เด็ก ๆ กลางฟ้าทุกปี ป้าจะบ่นและด่าลุงทุกครั้งก่อนออกบ้าน 'ไอ้แก่...' แล้วคำผรุสวาทก็ออกจากปากของป้ามานับไม่ถ้วน ฟังไม่ทัน จับความได้แต่ว่า ป้ากลัวลุงจะตายโหง ลูกหลานก็ต้องนิ่งเงียบเพราะผู้ใหญ่อารมณ์ไม่ดี ป้าไม่อยากให้ลุงกระโดดร่ม ไม่อยากเป็นม่ายเลี้ยงลูกตามลำพังตั้งห้าคน ป้าจะบ่น บ่น บ่นว่าถ้ามึงไม่ตายมึงก็จะต้องพิการ กูไม่อยากเลี้ยงทั้งลูกทั้งผัวที่พิการ ป้าเห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด ส่วนลุงนั้นจะนิ่งเงียบ แต่ก็ค่อย ๆ พับร่มใส่รถมอเตอร์ไซค์คันเก่งของลุงออกบ้าน จูงไปสตาร์ทไกล ๆ บ้าน กว่าบ้านจะเงียบ พวกเราก็จะหลบหน้าหลบตาให้พ้นสายตาของป้า กลัวป้าอารมณ์เสียซ้ำซ้อนอีก

เราเป็นเด็ก เราไม่เข้าใจหรอกว่า ป้าจะบ่นไปทำไม ลุงออกจะเท่ ใครกระโดดแบบนี้ได้บ้าง แล้วลุงออกบ้าน ลุงก็กลับมาทุกที

ฉันเป็นเด็กบ้านนอกที่ชอบงานวันเด็กมาก ชอบของแจกในวันเด็ก อยากนั่งเฮลิคอปเตอร์ อยากเห็นรถถัง ตื่นเต้นที่มีการสาธิตอาวุธยุทโธปกรณ์นานาชนิด แต่ที่ใฝ่ฝันที่สุดคืออยากขึ้นเครื่องบิน อยากไปเข้าแถวต่อคิวขึ้นเฮลิคอปเตอร์บ้าง แต่ก็ไม่เคยได้ไปสักครั้งเดียว

วันเด็กคือวันหยุดที่ต้องไปโรงเรียนโดยไม่ต้องแต่งชุดนักเรียน ไปทำกิจกรรม ไปเอาของขวัญสารพัดอย่างที่โรงเรียน โตขึ้นมาก็ได้ไปแข่งขันตอบปัญหา ได้ซองใส่เงินกินขนม หรูมากสำหรับเด็กสมัยนั้น

กลับมาบ้านก็จะแอบ ๆ ไปดูลุงที่ห้อง หลังจากกระโดดร่มมาแล้ว เราจะยิ้มให้กัน ฉันรู้ว่าลุงมีความสุขมากที่ได้กระโดดร่ม ผ่านไปกี่ปีต่อกี่ปี ลุงก็ไม่เคยพลาดงานวันเด็กสักครั้ง

ปีนี้ ฉันเห็นโปรไฟล์ของลุงเป็นรูปของลุงกำลังเหินเวหากลางอากาศ มีหลายภาพ และคนที่ลงภาพทั้งหมดคือลูกชายคนเล็กของลุงนั่นเอง งานนี้พี่สาวของฉันมาคอมเม้นต์กันไม่หยุด เป็นอาการที่ต่างจากเสียงชื่นชมของบรรดาหลาน ๆ ที่ส่งเสียงเดียวกันว่า เท่มากครับคุณปู่ / นี่คือคุณปู่ของฉัน /สุดยอดมากพี่อี๊ด / และคำชื่นชมอีกนับไม่ถ้วนยกเว้นแต่พี่สาวของฉันซึ่งโพสต์ว่า


'วันเด็กทีไร .. หายใจไม่ทั่วท้อง
หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ปีนี้พ่อก็ยังไปโดดร่มอีกใช่มั้ย
ปีนี้ .. หลาน 8 เพิ่มมา 1 คะน้าน้อย
ปีนี้ ... 73 ปีแล้วน้าาาา คุณเทอดไทย'

พร้อมกับส่งข่าวนักโดดร่มไม่กางตกกระแทกพื้นเสียชีวิตวันนี้ที่ทำให้เธอนึกถึงตอนเด็ก ๆ กลัวทุกครั้งที่มีข่าวแบบนี้และภาวนาอย่าให้ชื่อนั้นเป็น เทอดไทย แต่จนบัดนี้ความกลัวก็ยังไม่ลดแต่กลับเพิ่มกังวลขึ้นอีก เพราะป่านนี้แล้วพ่อก็ยังไม่หยุดกระโดดทั้งที่อายุมากขึ้น พ่อจะรู้มั้ยนะว่าตอนนี้ไม่ไช่แค่ลูก 5 แต่หลานอีก 7 ก็พลอยกังวลไปด้วยว่าพ่อจะกลับมาสภาพไหน เฮ้อ เกลียดวันเด็ก โคตรเศร้า โคตรเกลียด ไม่เคยชอบวันเด็กเลย เพราะทำไมต้องแสดงอะไรโลดแผลง โลดโผน แบบนี้ .. เพื่อ?

ฉันไม่เห็นลุงเขียนตอบโต้ว่าอย่างไร แต่พี่สาวอีกคนของฉันคอมเม้นต์ต่อว่า ' 73 ของพ่อ ดิ่งได้ดิ่งดี แต่ในเมื่อพ่อมีความรักในที่ที่ได้ทำ ในขณะที่พ่อยังทำได้ ทำเลยพ่อ ลูกภูมิใจในตัวพ่อนะ'

แน่ละ เริ่มมีเสียงแตกคอกันบ้าง

แต่ลุงของฉันตอบไปว่า 'ขอบใจทุกกำลังใจที่มีให้ ก็ไปตามภาษาของคนแก่ ๆ คนหนึ่งซึ่งไม่มีอะไรจะทำเป็นแก่นสาร'

พี่สาวของฉันยังไม่ลดละ 'แม่อนุญาตให้พ่อโดดตั้งแต่เมื่อไหร่'

ลุงเลยตอบว่า 'แม่อนุญาตให้พ่อโดดอย่างเป็นทางการตั้งแต่ปี 2528 เป็นต้นมาและต่อไปไม่มีกำหนด '
ฉันอมยิ้ม แต่ก็ไม่พูดอะไร ฉันเห็นน้องชายของฉันคอมเม้นต์ว่า
'นี่ลุงของผมครับ ไอดอลของผมเลย'
ฉันแอบคลิกไลค์ที่คอมเม้นต์ของน้องชาย




ขอบคุณฮีไร่ในวันเด็กของฉัน
ขอบคุค่ะ
ภูพเยีย

Create Date : 18 มกราคม 2560 Last Update : 18 มกราคม 2560 13:20:50 น. Counter : 834 Pageviews.		3 comments
Share Tweet

	ทะเลมันเค็ม..แต่ถ้ามีเธอมาเติมเต็มมันก็จะดีย์!! nonnoiGiwGiw (21 ก.พ. 2563 15:03:51 น.)		โจทย์ตะพาบ... ไล่ยังไงก็ไม่ไป tanjira (21 ก.พ. 2563 18:07:13 น.)
	" ซีอุย " dansivilai (19 ก.พ. 2563 12:22:01 น.)		เมื่ออ้อมแอ้มมาเรียนเต้นรำเพื่อสุขภาพทุกวันอังคารค่ะ คนผ่านทางมาเจอ (18 ก.พ. 2563 19:55:05 น.)