--- There's a Boy in the Girl's Bathroom --- บันทึกการอ่าน บรัดเล่ย์ เด็กเกเรหลังห้องเรียน There's a Boy in the Girl's Bathroom :: บรัดเล่ย์ ชอล์กเกอร์ส นั่งประจำอยู่หลังห้อง--ที่โต๊ะตัวสุดท้าย แถวสุดท้าย ไม่มีใครนั่งติดกับเขา ไม่ว่าจะเป็นด้านหน้าหรือข้าง ๆ ดูแล้วเหมือนกับว่าเขาโดดเดี่ยวอยู่อย่างนั้นแหละ ถ้าเลือกได้ เขาอยากจะนั่งอยู่ในตู้เก็บของ แล้วเขาก็จะปิดประตู จะได้ไม่ต้องฟังครูเอ๊บเบลสอน เขาว่าครูเอ๊บเบลคงไม่สนใจหรอก ครูอาจจะชอบเสียด้วยซ้ำ รวมทั้งคนอื่น ๆ ในห้องด้วย ทุกคนคงรู้สึกโล่งอกมากขึ้นถ้าเขาเข้าไปนั่งในตู้เก็บของ แต่โชคไม่ดีที่เขาไม่สามารถเอาโต๊ะใส่เข้าไปในตู้ได้... ฉั น หั ว เ ร า ะ ก๊ า ก กับบทเริ่มต้นของหนังสือเล่มนี้เพราะเคยเป็นเด็กหลังห้องมาก่อนหรือเปล่านะ แต่ส่วนใหญ่แล้ว เด็กหลังห้องนั้นมักจะเป็นบริเวณสุญญากาศที่ครูมองไม่เห็นเสมอเช่นในกรณีของเด็กน้อยบรัดเล่ย์คนนี้ แต่นั่นก็เพียงเริ่มต้น... และ ...ถ้าไม่เชื่อก็โทรไปถาม...ดูก็ได้ คำโกหกที่เป็นไม้ตาย อ้างอิงชื่อผู้ใหญ่คนนั้นคนนี้ไปทั่ว เขาพอใจที่จะทำให้คนอื่นไม่ต้องมาวุ่นวายกับเขามากนัก และรักที่จะทำตัวเอง ให้เป็นเด็กเกเรอยู่เสมอ เขาคิดว่าเขามีดีกว่าคนอื่นเสียด้วย ฉันชอบวรรณกรรมเยาวชนเล่มนี้อีกเล่มนะ อดคิดไม่ได้เลยว่า หนังสือสำหรับเยาวชนนั้นน่าจะเป็นหนังสือที่เขียนให้ผู้ใหญ่ได้อ่านมากกว่า แต่ก็นั่นแหละ เด็ก ๆ อ่านก็จะรับสารตรงไปตรงมาและสนุกสนานกับตัวละครได้ ฉันหลงรักเด็กน้อยบรัดเล่ย์แบบไม่รู้ตัว ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ค่อยชอบเด็กดื้อ ๆ ซน ๆ แต่เจ้าหนูบรัดเล่ย์นี่มีอะไรน่าสนใจ เขาสร้างจินตนาการได้บรรเจิดสดใส ช่างคิด ช่างฝันมาก และก็อดนึกถึงครูผู้ดูแลเด็กซน ๆ แบบบรัดเล่ย์ด้วยซึ่งจะมีทางออกกับเด็กอย่างเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง คิดแบบร้ายสุด ๆ นั่นคือ ตัดหางปล่อยวัด ทำเป็นมองไม่เห็นพวกเขาเพราะไม่ใช่เด็กนักเรียนในฝันของครูหลาย ๆ คน ไหนจะสร้างปัญหา ไม่สนใจสิ่งที่ครูสอน ชอบรังแกเพื่อน ไม่ชอบคบหาหรือสุงสิงกับใคร แล้วครูแบบไหนกันนะที่จะมารับมือกับเด็กอย่างบรัดเล่ย์ได้ เป็นภาระหนักของครูที่ต้องทำมากกว่าหน้าที่ครู และในเรื่องนี้ ครูคาล่าร์น่ารักมากและเธอมองเห็นสิ่งพิเศษในตัวของเด็ก สิ่งที่ดีของครูคือเปิดใจรับและพยายามค้นหาด้านลึก มองเห็นศักยภาพในเชิงลึกของเด็กด้วยความเข้าใจและดึงมันออกมา เด็กบางคนยากจะเข้าถึงทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้ว เขาเปิดประตูรอเราอยู่ตลอดเวลา ฉันเองก็ลุ้นอยู่ตลอดเวลาเช่นกันว่า บรัดเล่ย์ต้องทำได้ ดูเหมือนบรัดเล่ย์จะไม่มีเพื่อนหรือไม่ชอบคบใครแต่เขายังมีตุ๊กตาที่สะสมเป็นสัตว์เล็ก ๆ ที่เขาสร้างบทสนทนาได้อย่างน่ารักและอ่อนโยน ซึ่งเด็กแบบนี้ต้องมีอะไรดี ๆ ซ่อนอยู่แน่ ๆ เพียงแต่เขายังสนุกอยู่ในโลกจินตนาการ รอเวลาเพื่อเชื่อมต่อกับโลกจริงได้อย่างมีความสุข ขอบคุณครูคาร์ล่าที่น่ารักที่เห็นคุณค่าและความดีงามของคน และหน้าสุดท้ายที่หลุยส์ ซัคเกอร์ นักเขียนอเมริกันคนนี้บอกว่า ตัวละครส่วนใหญ่ได้รับแรงบันดาลใจจากเด็ก ๆ แห่งโรงเรียนประถมศึกษาฮิลล์ไซด์นั่นเองและครูคาล่าร์ก็มีต้นแบบในชีวิตจริงอีกด้วย อ่านแล้วนอกจากได้ความสนุกสนานกับตัวละครและหัวใจซื่อ ๆ ของเด็ก ๆ และมากกว่านั้น เราอาจจะมีสายตาใหม่ในการมองเด็กซน ๆ คนหนึ่งก็เป็นได้ค่ะ :: ขอบคุณค่ะ ภูพเยีย
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ผู้ชายในสายลมหนาว Education Blog ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog สองแผ่นดิน Health Blog ดู Blog ravio Education Blog ดู Blog ภูเพยีย Diarist ดู Blog ชอบอ่านไดอารี่บ้านนี้ เป็นอีกคนหนึ่งที่เขียนบันทึกได้น่าสนใจค่ะ โดย: อุ้มสี
![]() ![]() สวัสดีคะ...
เหมือนมานั่งดูภาพบรรยากาศในห้องเรียนเลยนะคะ.. เด็กฉลาดมักจะมีอะไรๆที่แปลกประหลาดออกไป.. โหวตให้เลยคะ ![]() ![]() โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
![]() ![]() สวัสดีค่ะ สองแผ่นดิน
สองแผ่นดินคือเศษเสี้ยวใช่ไหม ถ้าคนละคน ก็ขออภัยด้วยนะคะ พอดีคุ้นกับคำทักทาย เหมือนเราต้องรู้จักกันมาก่อนแน่เลย ช่วงนี้อ่านหนังสือวรรณกรรมเยาวชนค่ะ อ่านเล่มที่เคยอ่าน หยิบมาอ่านอีกรอบ ด้วยวัยและประสบการณ์ เลยรู้สึกว่าได้มุมมองใหม่และรู้สึกประทับใจมากกว่าเดิม จนคิดว่า หนังสือสำหรับเยาวชนนั้น ผู้ใหญ่ควรอ่านอย่างยิ่ง สบายดีนะคะ โดย: ภูเพยีย
![]() ![]() โดย: สมาชิกหมายเลข 4507140
![]() |
บทความทั้งหมด
|
เป็นเด็กหลังห้อง แถวสุดท้ายเหมือนกันครับ แต่ไม่ได้เกเร แต่ก็ซนเอาเรื่องครับ
ชอบหนังหนังสือวรรณกรรมเยาวชนครับ