***
กระชาย (Fingerroot) หรือ ขิงจีน เป็นพืชสมุนไพรที่ปลูกเลี้ยงกันในประเทศจีน และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กระชายมีชื่อสามัญอื่นอีกคือ กระชายดำ (กลาง,มหาสารคาม) กะแอน (มหาสารคาม,เหนือ) ขิงทราย (มหาสารคาม) จี๊ปู (เงี้ยว แม่ฮ่องสอน) ซีพู (เงี้ยว แม่ฮ่องสอน) เป๊าะซอเร้าะ (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน) เป๊าะสี่ (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน) ละแอน (เหนือ) และ ว่านพระอาทิตย์ (กทม.)
+++ลักษณะ+++
เป็นไม้ล้มลุกไม่มีลำต้นบนดิน มีเหง้าใต้ดินซึ่งแตกรากออกไปเป็นกระจุกจำนวนมาก อวบน้ำ ตรงกลางพองกว้างกว่าส่วนหัวและท้าย ใบ เดี่ยว เรียงสลับเป็นระนาบเดียวกัน รูปขอบขนานแกมรูปไข่ กว้าง 4.5-10 เซนติเมตร ยาว 13-15 เซนติเมตร ตรงกลางด้านในของก้านใบมีร่องลึก ดอก ช่อ ออกแทรกอยู่ระหว่างกาบใบที่โคนต้น กลีบดอกสีขาวหรือชมพูอ่อน ใบประดับรูปใบหอกสีม่วงแดง ดอกย่อยบานครั้งละ 1 ดอก
+++ประโยชน์ทางสมุนไพร+++
ตำรายาไทยใช้เหง้าแก้โรคในปาก เช่น ปากเปื่อย ปากเป็นแผล ปากแห้ง ขับระดูขาว บำรุงมดลูก ขับปัสสาวะ รักษาโรคบิด แก้ปวดมวนท้อง บำรุงกระดูก บำรุงสมอง แก้ปัญหาผมหงอกผมร่วง ปรับความดันโลหิต ปรับสมดุลของฮอร์โมน แก้โรคไต ป้องกันไทรอยด์เป็นพิษ ควบคุมไม่ให้ต่อมลูกหมากโต
จากการทดลองในสารสกัดแอลกอฮอล์และคลอโรฟอร์ม พบว่ามีฤทธิ์ต้านเชื้อราที่ทำให้เกิดโรคผิวหนังและในปากได้ดีพอควร
ที่มา : จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ;//www.pathongko.com
เหง้า
นานๆได้เห็นดอกกระชาย เก็บภาพมาให้ชมกันครับ
วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:1:21:32 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [