25 มิย 63 ตะพาบ 255- สุดสายตา

         วันนี้เป็นวันที่อาการป่วยดีขึ้นมากกว่าทุกๆวัน  จะว่าไปแล้วโรคควรจะหายเมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว   แต่นี่ก็ล่วงเลยมาถึง 23 วัน แต่ละเช้าก็เป็นเช้าวันใหม่แห่งความหวัง  ว่าความรู้สึกและสมองจะเหมือนปกติดีแล้วหรือยัง  
         หลังจากกลับ รพ. ศิริราช ก็ยังนอนติดเตียงอยู่ต่อไปอีก  ด้วยอาการมึนงง เคว้งคว้าง เหมือนลอยคลออยู่กลางทะเล  บอกไม่ถูก  ไม่รู้เหนือรู้ใต้    ไม่อยากดูอยากมองอะไรสักเท่าไหร่  นอนนิ่งๆเงียบๆเหมือนสัตว์ป่วยหนัก   อาหารแทบไม่ได้ตกถึงท้อง  น้ำหนักตัวลดไปถึง 4 กิโล แอบดีใจนิดๆ แต่เดิมแม้แต่ขีดเดียวก็ลดด้วยความยากเย็น   ก็ทำให้พอรู้ว่าขีดของความอิ่มอยู่ที่ไหน  เมื่อมีสติมาอยู่กับตัว  ค่อยๆรับประทาน  พอเริ่มอิ่มก็รีบหยุดเพราะถ้ายังไม่หยุดร่างกายก็จะปฏิเสธที่รับประทานไปทั้งหมด
          วันไหนนึกอยากกินอะไรสักอย่าง  ก็รีบหามากิน  แต่ก็ได้เพียง คำสองคำ  ความเอร็ดอร่อยไม่ทราบหายไปที่ไหน  ประคองสติและร่างกายไม่ให้เกิดอาการวิงเวียนบ้านหมุน  แต่แล้วก็ไม่รอด 

23 มิย  ไปทำงานเวลาเที่ยง  กลับถึงบ้าน เกิดบ้านหมุนเหมือนจะขาดใจตาย  นอนนิ่งไม่กระดิกจากบ่ายจนถึงเช้าวันใหม่  เพราะไม่อยากลากสังขารไปอยู่รพ. อีกแล้ว  การรักษาทาง รพ.ก็ทำทุกอย่างทุกทางทำไมยังไม่หาย   ให้คนไปนิมนต์เจ้าอาวาสวัดใกล้บ้านมารับทำบุญสังฆทาน  และพรมน้ำมนต์   และกราบเรียน พระอาจารย์ที่วังสะพุง  ว่าไม่ไหวแล้ว  เป็นโรคประหลาดอะไรก็ไม่ทราบ  ไม่หายสักที  ไม่ได้เดินจงกรมมาเกือบเดือน  ขาลีบไปหมดเหนื่อยเดินไปไหนไม่ค่อยได้ไกล  หลวงพ่อคงนึกภาพไม่ออก  จะโปรดเมตตามาเยี่ยมที่บ้าน 

           24 มิย หลวงพ่อท่านเจ้าอาวาสวัดดังใกล้บ้าน  มีเมตตานักหนา  มารับสังฆทานถึงบ้าน  ทำน้ำมนต์ให้ดื่ม อาบ     ท่านจำได้ป่วยครั้งนี้ไปกราบท่านแล้วสองครั้ง   ท่านว่าปกติไม่เคยรับนิมนต์ไปบ้านใครเลย   แต่เห็นว่าป่วยมาก นึกถึงครั้งตัวท่านป่วย  สงสารจึงมาเยี่ยม    ท่านอายุ 85 ปีแล้วไม่ค่อยแข็งแรงนักแต่ท่านยิ้มมีเมตตาจริง    หลังกินและอาบน้ำมนต์ดีขึ้นมาก   มาสังเกตตัวเองว่าอาจจะอาเจียนเพราะยาบางตัวรึเปล่า   งดยาตัวนี้ไว้ก่อนดูอาการตัวเองอีกครั้ง   

            ส่วนหลวงพ่อพระอาจารย์ที่วังสะพุง  จะพาลูกศิษย์มาเยี่ยมวันนี้  เมื่อวานจึงกราบเรียนหลวงพ่อว่าดีขึ้นแล้ว  ระยะทางไกลไม่ให้ท่านมาลำบากอีก   หายแล้วจะไปกราบท่านที่วัด  ขอให้หลวงพ่อแผ่เมตตาให้ก็พอ   ไม่ต้องเดินทางกันมาลำบากหลายชั่วโมง  หลวงพ่ออายุ  เจ็ดสิบกว่าปีแล้ว   

            25 มิย  วันนี้ดีขึ้นมาก  แต่ยังไม่ปกติ  ในหัวยังคงเหมือนมี  หลาว 3 แท่งเสียบอยู่ตั้งแต่ท้ายทอยถึงในกระโหลก  ซ้าย กลางขวา   กระดิกลำบาก  อาการอาเจียนดีขึ้น  หมอเบาหวานให้กิน Januvia แทน Glucophage ที่น่าจะทำให้คลื่นไส้ อาเจียนเวียนหัว  ทดลองดูเผื่อจะดีขึ้น  ถ้าแย่กว่าเดิม ถือว่า  ถึงคราวเคราะห์หนีเสือปะจระเข้  ก็ต้องรับแล้ว

             เขียนบันทึกได้เล็กน้อย  ปวดศีรษะ  และ ปวดตา  ปวดหัว  ดูหนังสือที่ต้องเลื่อนไปมาไม่ได้   ขอขอบพระคุณ  ขอบคุณ และขออภัยเพื่อนๆพี่บลอก  ไว้ณ ที่นี้  เรื่องราวอยากเล่ามีมากมาย   ไม่อยากใช้สมองมากให้มันได้หยุดพักบ้าง  เพราะเวลาสมองไม่สบายแล้วควบคุมอะไรยากเหลือเกิน  การรับรู้ ความคิด การได้ยิน การรับกลิ่น  ..เยอะ   

             วันนี้ฝีนสังขาร  ขอเขียนตะพาบให้คุณต่อ เพื่อนที่ดี สม่ำเสมอ  เสมอต้นเสมอปลาย  
    
             สุดสายตานั้น เรามักคิดถึงอะไรที่อยู่ไกลๆ  ตอนแรกคิดว่าภาพวิวต่างๆหรืออะไรที่เยอะแยะมากมายได้มั้ย  ก็ไม่น่าใช่ เพราะ  เรามักใช้คำว่า  สุดลูกหูลูกตา  เสียมากกว่า  คำว่าสุดสายตานั้น  มักหมายถึง  สิ่งอ้างอิงสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ไกลมากๆ   เพลงวันนี้  ให้อารมณ์นั้น  "สุดสายตา" 

             ขอปิดคอมเม้นท์ไว้ก่อน  เพราะอ่านบลอกที่ต้องเลื่อนขึ้นลงยังไม่ถนัดนัก  แต่ละวันไม่ได้ใช้สมองทำสิ่งใด  นอนภาวนาทุกลมหายใจ  ได้นอนมากอย่างที่เคยอยากนอนเมื่อครั้งสบายดี  เคยอยากได้นอนติดต่อกันห้าวันห้าคืน   ตอนนี้ได้นอนมากกว่านั้น  กลับอยากลุกขึ้นทำนั่นทำนี่  แต่ก็ยังไม่ได้เป็นแบบนั้น  คงอีกไม่กี่วัน   เรื่องเล่าสนุกภาคพิสดารระหว่างการป่วยมีมากมาย  หายดีจะมาเขียนบันทึกต่อไปค่ะ  

            

 

 

 

Create Date : 25 มิถุนายน 2563 Last Update : 25 มิถุนายน 2563 19:15:48 น. Counter : 1182 Pageviews.		19 comments
Share Tweet

	“ปวดคอ” แบบไหน?... ให้สงสัยหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท หนึ่งเสียงในกทม. (8 พ.ค. 2568 10:41:56 น.)		Savage Garden - Truly Madly Deeply peaceplay (6 พ.ค. 2568 07:55:49 น.)
	If I Ever See You Again - Anne Murray ... ความหมาย tuk-tuk@korat (29 เม.ย. 2568 07:14:22 น.)		ทนายอ้วนเดินดูดอกไม้ในสวน - แคทลียาลูก Mem Helen Brown ทนายอ้วน (28 เม.ย. 2568 09:16:41 น.)