ทำอย่างไร จะให้ใจเป็นหนึ่ง

การที่เราเข้ามาศึกษาศีลธรรมชื่อว่าให้ตัวเองฉลาด ให้ตัวเองได้รู้สิ่งที่ไม่เคยรู้ ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น
ได้เข้าใจหลักคำสอนของพระพุทธเจ้ามากขึ้น ดีกว่าที่เราไม่เคยศึกษาเลย อย่างน้อยเราก็ฉลาด
ในเรื่องของศาสนา ฉลาดในการให้ทานรักษาศีล ฉลาดในการภาวนาที่มีอุบายออกจากความวุ่นวายใจ
อยู่บ้านครองเรือนเราวุ่นวายใจเหลือเกิน มีแต่ปัญหาร้อนแปดพันประการที่จะต้องเก็บเอามาคิดนึก
ไม่มีเวลาว่าง ทำอย่างไรจะให้ใจสบายได้ ทำอย่างไรจะให้ใจเป็นสุขได้ เราก็ต้องหันหน้าเข้าหาธรรมะ
เพื่อปล่อยละวางจิตที่เป็นกังวลให้สู่ความเป็นหนึ่ง

ทำอย่างไรจะให้ใจเป็นหนึ่ง?
เราก็ต้องหัดฝึกใจให้สงบ รู้เนื้อรู้ตัว รู้ลมหายใจเข้าออก รู้ภาวนา "พุท" ลมเข้า "โธ" ลมออก
เพียงเท่านี้เราก็มีหลักเกาะในชีวิต ความทุกข์ยากลำบากใจต่างๆ ก็คลี่คลายหายไป
ที่เคยเสียใจเคยวิตกกังวลก็เกิดสติ เกิดสมาธิ เกิดปัญญาในการตัดออกไปได้ คนใจร้อน
ก็กลายเป็นคนในเย็น เท่านี้เราก็รู้ว่าการแก้ปัญหาเริ่มเกิดขึ้นแล้ว ด้วยการแก้ใจเรา

เมื่อก่อนแก้ไม่ได้ โกรธก็ต้องแสดงออกเกลียดอะไร มีความทุกข์ทางใจก็ปิดไว้ไม่อยู่ก็ต้อง
แสดงออกมา เดือดร้อนทั้งกายทั้งใจเรา เดือดร้อนทั้งกายใจผู้อื่นที่อยู่รอบข้าง เพราะเราไม่
สามารถสงบระงับจิตใจของเราให้เย็นลงได้ เพราะเราขาดหลักปัญญา ขาดหลักสติ
ขาดหลักสมาธิเข้าไปยึดรั้งเหนี่ยวใจของเราให้สงบ แต่พอเรามาปฏิบัติตามหลักคำสอน
ของพระพุทธเจ้า ความโกรธที่เคยมีมากมันก็ดับไป ด้วยการประพฤติปฏิบัติบ่อยๆ ครั้งเข้า

เหมือนอย่างที่เราโกรธ เราก็ "พุทโธ" มากขึ้น ใจไม่สบายก็ "พุทโธ" มากขึ้น "พุทโธ" ไม่ต้อง
มานั่งอย่างเดียว จะทำอะไรก็ให้รู้ตัวว่าเราจะทำอะไร จะกินจะเดินจะนั่งจะนอนเราก็ศึกษา
ใจของเราอยู่เรื่อยดีชั่วมันรู้ที่ใจของเรา เมื่อเข้าใจตัวเองก็ปล่อยวางสิ่งที่เป็นทุกข์ใจได้
จึงว่ามาวัดแล้วได้กำไร

ความสุขที่ซื้อด้วยเงินไม่ได้ แต่ต้องลงทุนด้วยการประพฤติปฏิบัติจึงจะมีค่ามาก
ธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้าทำให้บุคคลมีความเจริญทางใจ รวยทางใจ
สวยทางใจ มีเสน่ห์ทางใจ มีความสุขทางใจ

เพราะอะไร?
เพราะใจมันดี ใจมันเป็นเทวดา ใจงาม งามศีล งามธรรมเพราะไม่โกรธ

การทำความไม่โกรธให้เกิดขึ้นกับใจได้นั้นเป็นผู้วิเศษ พระพุทธเจ้าทรง
ยกย่องผู้ทำใจได้นั้นว่ามี ปัญญา เพราะใจของเรามันละเอียดอ่อนยาก
ที่จะควบคุม ใจคนเรานี่เปรียบเหมือนลิง มันคิดอยู่ตลอดวัน เดี๋ยวคิดเรื่องนั้น
เดี๋ยวคิดเรื่องนี้มันอยู่ไม่สุข ต้องอาศัยหลักปฏิบัติจึงจะทำให้ใจเราเย็นลงได้
เป็นลิงที่ผูกอยู่ได้ไม่ซนต่อไป

อ้างอิง : หนังสือ ขัดที่ใจ โดย หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ หน้า ๕ ถึง ๗