พระไตรปิฏก (ฉบับทางพ้นทุกข์)
โดย พระอาจารย์บุญหนา อโสโก
ภิกษุ ๓๐ รูป อีกกลุ่มหนึ่ง เรียนกัมมัฏฐาน
ในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้า
แล้วจำพรรษาในวัดป่า ทำกติกากันว่า
ผู้มีอายุ เราควรทำสมณธรรม ตลอดคืน
ในยามทั้งสาม เราไม่ควรมายังสำนักของกันและกัน
แล้วต่างคนต่างอยู่
เมื่อภิกษุเหล่านั้นทำสมณธรรม
ตอนใกล้รุ่งก็โงกหลับ
เสือตัวหนึ่งก็มาจับภิกษุไปกินทีละรูปๆ
ภิกษุ ก็มิได้เปล่งแม้วาจาว่าเสือคาบผมแล้ว
ภิกษุถูกเสือกินไป ๑๕ รูป ด้วยอาการอย่างนี้
ถึงวันอุโบสถภิกษุที่เหลือก็ ถามว่า
ท่านอยู่ที่ไหน และรู้เรื่องแล้ว ก็กล่าวว่า
ถูกเสือคาบควรบอกว่า บัดนี้เราถูกเสือคาบไปแล้ว
ก็อยู่กันต่อไป
ต่อมาเสือ..ก็จับภิกษุหนุ่มรูปหนึ่ง
ภิกษุทั้งหลายก็ถือไม้เท้า และคบเพลิง
ติดตามหมายว่าจะให้มันปล่อย
เสือก็ขึ้นไปยังเขาขาด ทางที่ภิกษุทั้งหลายไปไม่ได้
เริ่มกินภิกษุนั้น
ตั้งแต่นิ้วเท้า
ภิกษุทั้งหลายนอกนั้น ก็ไม่แต่กล่าวว่าสัปบุรุษ
บัดนี้ กิจที่พวกเราจะต้องทำไม่มี
ขึ้นชื่อว่าความวิเศษของภิกษุทั้งหลาย
ย่อมปรากฏในฐานเช่นนี้
ภิกษุหนุ่มนั้น
นอนอยู่ในปากเสือ
ข่มเวทนา เจ็บปวด
แล้วเจริญวิปัสสนา
ตอนเสือกินถึงข้อเท้า
เป็นพระโสดาบัน
ตอนกินไปถึงหัวเข่า
เป็นพระสกทาคามี
ตอนเสือกินไปถึงท้อง
เป็นพระอนาคามี
ตอนเสือกินไปยังไม่ถึงหัวใจ
ก็บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา
จึงเปล่งอุทาน ดังนี้ว่า
เรามีศิล ถึงพร้อมด้วยวัตร
มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้ว
อาศัยความประมาท ครู่หนึ่ง
ทั้งที่มีใจไม่คิดร้ายในเสื้อ
มันก็จับไว้ในกรงเล็บ
พาไปไว้บนก้อนหิน
เสือจงกินเราถึงกระดูก
และเอ็นก็ตามที
เราจักทำกิเลสให้สิ้นไป
|
|---|
Icyiceberg.BlogGang.com
lcelcy
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [ ?]
|
|
***เทคนิคแต่งบล็อกเราก็ดูจากของหลายคนอะ มารวมๆ กัน อิอิ ว่างๆ จะสอนให้