บ น ฟ้ า ก ว้ า ง  ฉันอยากรู้ ฟ้าครามกว้างใหญ่ กับใจของเธอ สิ่งใด เข้าใจยากกว่ากัน. บนฟ้ากว้าง มีนกบิน ไม่ว่าจะตัวเล็ก หรือตัวใหญ่ นกก็ยังคงบิน บางทีฉันเห็นนกบินตัวเดียว ดูช่างโดดเดี่ยว อ้างว้าง แต่นั่นเพราะฉันอาจจะยังไม่ได้คิดถึงนก ว่ามันอยากใช้เวลาอยู่กับตัวของตัวเองก็เป็นได้ บางครั้งฉันเห็นฝูงนก ฉันนึกดูถูกอยู่ในที บินไปไหนมาไหนแค่นี้ ไปด้วยตัวเองไม่ได้เชียวหรือ แต่นั่นเพราะฉันอาจจะยังไม่คิดถึงนก ว่ามันอยากใช้เวลาอยู่กับนกตัวอื่นที่มันรัก หรืออยากแสดงให้ฉันเห็นว่า ความสำเร็จย่อมเกิดจากการร่วมมือกัน. บนฟ้ากว้าง มีก้อนเมฆ เปลี่ยนผันรูปร่าง และเคลื่อนที่ไปได้ด้วยแรงลม เหมือนปุกปุยของเมฆสีขาวกำลังกระซิบบอกฉันว่า วัตถุสีน้ำเงิน เขียวที่เราอาศัยอยู่นี้ ไม่มีอะไรแน่นอนหรอก. บางวัน ฟ้าเหมือนกลั่นแกล้งฉัน ฝนตกรั่วลงมาจากท้องฟ้าให้ฉันเปียกปอน แต่หลังจากฝนหยุดตก สิ่งมหัศจรรย์พลันเกิดขึ้น แสงเจ็ดสีเรียงตัวกันเป็นแนวโค้งฟาดผ่านฟ้า ประหนึ่งต้องการบอกกับฉันว่า ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ เมื่อเธอก้าวข้ามอุปสรรคตรงหน้าไปได้ ทุกสิ่งจะสวยงาม. . . ฉันเป็นคนชอบจมปลัก บ่อยครั้งที่มักจะร้องไห้ ให้กับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว และรู้ดีว่าไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งใดได้ แต่ลึก ๆ แล้ว ฉันก็ยังคงมีความหวัง ว่าวันหนึ่ง ทุกอย่างจะเป็นอย่างที่ฉันต้องการ ระหว่างวันเวลาที่ฉันจมกับความเศร้า ช่วงเวลาดี ๆ ได้ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉันหลายต่อหลายอย่าง เพื่อนที่แสนดีที่คอยอยู่ข้าง ๆ กำลังใจจากทุกคนที่เป็นห่วง น่าเสียดาย ที่ฉันกับมองไม่เห็นเลย. มาในวันนี้ ฉันรู้ดีว่า ฉันอาจไม่ได้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนที่เคยเป็น แต่ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเอง เข้มแข็งมากขึ้น กว่าแต่ก่อน ไม่ฟูมฟาย ร้องไห้ อ้อนวอน ไม่อยากย้อนคืนวัน เวลาให้หวนกลับมา ฉันแค่ลองไม่ใส่ใจในสิ่งนั้น ลองพยายามละทิ้งความคิดที่ผูกติด ตอนนี้ฉันรู้ดีว่า ไม่มีสิ่งใดแน่นอนในชีวิต เราแค่ต้องตามความคิด มีสติให้ทัน อย่ามองข้ามความทุกข์ เพราะนั่นจะทำให้ยิ่งทุกข์ เหมือนยิ่งอยากลืม กลับยิ่งตอกย้ำให้จำ สิ่งที่ดีที่สุดคือการยอมรับทุกข์ แต่ไม่รับทุกข์เข้ามาในใจ เรียนรู้ทุกข์ มองให้เห็นทุกข์ แล้วละวางมันลง. ไม่มีอะไรจะทำร้ายเราได้ นอกจากตัวเราเอง.
สวัสดียามเย็นครับน้องป๊อป
 วิธีในการผ่านแต่ละปัญหาของแต่ละคนไม่เหมือนกัน พี่แน่ใจว่าจริงๆ น้องมีคำตอบที่จะทำให้ตัวเองพ้นจากทุกข์ในแบบของน้อง ^^ หากแต่อาจยังลังเล และไม่กล้าก้าวต่อไป น้องยังเป็นวัยที่จะมีโอกาสได้เจออะไรอีกมากมาย อาจมองภาพไม่ออกว่า ชีวิตเราสั้นแค่ใหน แต่ความจริงสั้นมากๆ ๆ จน ไม่แน่ใจว่า แต่ละคนมีอายุได้ถึงเท่าไหร่ จริงๆ สำหรับพี่ พี่ตระหนักมากว่า ชีวิตพี่แค่นาทีต่อนาที เพราะหายใจอยู่ดีๆ พี่อาจจากโลกนี้ไปแบบไม่รู้ตัวก็ได้ ดังนั้น พี่จึงมีคติประจำตัวเสมอว่า จะไม่ให้ทุกข์อยู่กับเรานานเกิน 15 นาที โดยที่พี่เรียนรู้จะอยู่กับปัจจุบัน วินาทีต่อวินาที บอกตรงๆ ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่พี่ก็ทำ อะไรคืออยู่กับปัจจุบัน? ปัจจุบันคือ เวลานี้ น้องอ่านข้อความพี่ นี่คือปัจจุบัน อ่านและคิดตามกับข้อความ นี่คือ ปัจจุบัน แต่ถ้าน้องอ่าน แต่ใจไปนึกคิดเรื่องอื่น นั่นคือ หลุดจากปัจจุบันไปแล้ว พี่มักบอกคนอื่นๆ เสมอ อ่านหนังสือ ให้รู้ว่าตัวเองกำลังอ่านหนังสือ ทำความสะอาดห้อง ให้รู้ว่าตัวเองกำลังทำความสะอาดห้อง กินข้าว ให้รู้ตัวเองว่ากินข้าว ถ้าเราทำอย่างรู้ตัว ความทุกข์จากเรื่องที่ผ่านมา หรือ กับอนาคต ที่ยังมาไม่ถึง จะแซกเข้ามาได้น้อยมาก ในห้วงความคิด แต่ถ้าเราทำกิจกรรมเหล่านี้ ในขณะ ที่เราไม่รู้ตัว หรือจิตไปคิดเรื่องอื่น เราก็ลืม ปัจจุบันแล้ว อดีต ผ่านมาแล้ว อนาคต ยังไม่ถึง แล้วทำไม ถึงไม่อยู่กับปัจจุบันของตัวเอง แต่ถ้าน้องบอกว่า ก็ปัจจุบันหนูทุกข์อยู่ พี่ก็จะบอกว่าให้ทุกข์กับปัจจุบันนั้น กับเรื่องนั้น ณ วินาทีนั้น แต่พอน้องไป ทำกิจกรรมอื่น ก็ให้จิตไปทำ กับสิ่งอื่น แทนที่จะยังคิดแต่เรื่องทุกข์เรื่องนั้น เพราะปัจจุบันตอนนั้นของน้อง ในที่สุดก็กลายเป็นอดีตเสียแล้ว ^^ และถ้าน้องเรียนรู้จะอยู่กับปัจจุบันของตัวเองบ่อยๆ ในที่สุดน้องจะเข้าใจว่า มันไม่มีอดีต ไม่มีปัจจุบัน และ ไม่มีอนาคต เลย ค่อยๆ คิด ค่อยๆ แก้ปัญหาครับ อยู่บนพื้นฐานการยอมรับ ความจริง ที่ว่า ไม่มีอะไร ได้ดั่งใจเรา เสมอไป โลกไม่ได้ หมุนรอบตัวเรา แล้วเราจะไปบังคับให้โลกหมุนรอบตัวเรา โดยบังคับให้ทุกสิ่งเป็นดั่งใจเราได้อย่างไร มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่เข้าใจและทำยาก แต่ไม่ยากที่จะทำอย่างเข้าใจ พี่ขอให้น้องผ่านไปได้ ผ่านความคิด ความทุกข์ ของตัวเองไปให้ได้ ไม่มีใครช่วยเราได้เลย นอกจากตัวเอง พี่ก็เป็นได้แค่กำลังใจผ่านตัวอักษรครับ ขอให้น้อง สู้ๆ กับทุกสิ่งที่กำลังเผชิญ ^__^ แล้วพี่จะมาส่งแรงใจบ่อยๆ นะครับน้อง โดย: กลิ่นดอย
 วันที่: 27 มกราคม 2554 เวลา:17:34:49 น.เรียนรู้ทุกข์ มองให้เห็นทุกข์ แล้วละวางมันลง.
เป็นงานเขียนที่ มีภาพซ้อนของธรรมะที่ละเมียด ลึกซึ้ง เมื่อเรียนรู้และวางทุกข์ได้ สุขก็อยู่ในมือเรา.....เน๊าะ โดย: นาฬิกาสีชมพู
วันที่: 27 มกราคม 2554 เวลา:18:11:47 น.เข้ามานั่งฟังครับ ^^
สู้ๆนะครับน้องป๊อป เรื่องเรียนหรือเรื่องอะไรก็ตามแต่ ^^ อรุณสวัสดิ์นะครับ ^^ โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal
) วันที่: 28 มกราคม 2554 เวลา:8:27:52 น.อรุณสวัสดิ์ครับน้องป๊อป
ความทุกข์เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโต ไม่มีความทุกข์ เราก็ไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร พี่ก๋าว่า "ความทุกข์" ในปริมาณที่เหมาะสมและสมกับวัย เหมือนปุ๋ยชั้นดี ที่ทำให้เราเติบโตและแข็งแรงครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 29 มกราคม 2554 เวลา:6:01:26 น. ขอให้น้องป๊อปและครอบครัวมีความสุขมากๆนะครับ ^^ สวัสดียามสายนะครับ ^^ โดย: ขวัญกับพระจันทร์ของขวัญ (Great_opal
) วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:54:30 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สวัสดีค่ะน้องป๊อบ
ต้องขอชื่นชมนะคะ ภาษาของน้องสวยเกินวัยจนพี่ปลื้มใจ
อ่านแล้วมันได้อารมณ์จัง
แล้วต้องบอกอีกว่า ไม่แปลกเลยนะเรื่องการจมปลักกับอดีต วัยของน้องป๊อบยังเยาว์นัก ความรู้สึกในการยึดไว้มันไม่ได้หายไปง่ายๆ จะเรียกตัวเองว่า พี่หรือป้าดีล่ะ 555
อายุขนาดนี้ บางทียังฟูมฟาย ใจวุ่นวายและแอบเปิดลิ้นชักความทรงจำเอามาทำร้ายใจตัวเองได้ง่ายๆด้วยนะคะ
นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน พี่ชอบมากนะ เคยอ่านไหม
นกบินไปบินมา มันดูเริงร่าดีออกนะ
บินเดี่ยวอาจดูเหมือนเหงา แต่เจ้านกอาจรักความอิสระ
บินเป็นหมูคณะ ได้ความสนุกกับผองเพื่อน
หากนกยึดติดกับการบินว่าต้องเดี่ยว คู่ หมู่ มันคงสิ้นแรงไม่ระรื่นเริงลมแน่เลย
การอยู่กับความทุกข์ได้แล้วเดินผ่านมันไป
ใช้มันเป็นบทเรียนและก้าวต่อไป ไม่จม ไม่ท้อ
แล้วร่ำร้องหาความสุข น่ะ ดีแล้วนะคะ
หัวใจอยู่ในตัวเรา เราเท่านั้นที่จะดูแลได้ดีที่สุด
จะสุข จะทุกข์ จะยิ้ม จะเศร้า เราเลือกได้
...
ยุ่งเหรอคะ ไม่เป็นไรนะ ต่างคนต่างมีหน้าที่
เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น เราต่างรู้อยู่แล้วว่าเราจะเจอกันได้ที่ไหน
มีความสุขกับสิ่งที่ทำนะคะ เอาใจช่วยนะ^^