Joy to the world, right? . . ที่ฉันเห็น และเป็นอยู่ จากครั้งที่คุณน้าเจ้าของร้านต้นไม้ให้ ต้นผีเสื้อ มาสองต้น ด้วยการดูแลเอาใจใส่ และทะนุถนอมอย่างดีมาตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่คิดว่าจะตื่นเต้นอะไรขนาดนี้มาก่อน เมื่อตอนที่เห็นว่า ดอกเริ่มตูมๆ อีกวันก็ผลิบาน ต้นหนึ่งดอกสีแดงเข้ม อีกต้นดอกมีสองสีซ้อนกันอยู่ ชมพูเข้มกับขาว ทั้งๆ ที่เป็นดอกไม้ธรรมดาที่อาจพบได้ทั่วไปตามโอกาสต่างๆ แต่สองต้นนี้ กับพิเศษไปกว่าทุกต้นที่เคยผ่านพบเห็นมา เพราะสองต้นนี้ เต็มไปด้วย ความปรารถนาดีจากคุณน้าเจ้าของร้านต้นไม้ ที่เพียงแวะผ่านไปร้านคุณน้าแค่เพียงสองครั้ง ก็อย่างที่บอกไป คุณน้าไม่ได้ปลูกดอกไม้แค่ลงในกระถางหรือดิน แต่คุณน้าปลูกลงไปในใจคนด้วย ผีเสื้อสองต้น จึงไม่เหมือนต้นอื่นที่อาจจะเหมือนๆ กัน ไม่รู้จักกี่ต้น เพราะฉันได้ดูแล รดน้ำให้ทุกวัน ร้องเพลงให้ฟังเบาๆ และคุยด้วยทุกคืน การขอบคุณคุณน้าด้วยวาจาเพียงอย่างเดียว คงไม่พอ หากการดูแลต้นไม้ที่คุณน้าใจดีมอบให้มาต่างหาก คือสิ่งที่ตอบแทนคุณน้าได้ดีที่สุด เรื่องน่ารักเกิดขึ้น... ช่วงปั่นจักรยานกลับบ้านของเย็นวันนี้ อากาศร้อนมาก ร้อนอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน อาจเป็นเพราะว่าตอนนี้ โรคหอบเล่นงานอีกครั้ง (ห่างหายไปนาน ไม่คิดถึงเลย กลับมาทำไมไม่รู้) อาจเป็นเพราะใจเราไปกำหนดว่าร้อน คล้อยตามความร้อน มันเลยร้อนตามไปมากมายมหาศาลเช่นนั้น แต่ความร้อน ในที่สุดก็ถูกดับลงได้ ด้วยยิ้มน่ารัก จากน้องสาวคนหนึ่งที่ปั่นจักรยานมาจอดเทียบที่เดียวกับฉัน ตอนนั้นกำลังรอข้ามถนนอยู่ น้องปั่นมาหยุดข้างๆ เรา . . . ยิ้มให้ . . . ความเย็นเข้ามาแทนที่ทันทีเลย ก็เลยชวนกันคุย ช่วยกันมองรถที่วิ่งผ่านหน้า และพากันข้ามถนนมาได้อย่างปลอดภัย และปั่นไป คุยไปกันต่อ น้องพูดด้วยว่า เดี๋ยวค่อยเจอกันใหม่นะคะ ที่กำลังซึมๆ อยู่ เริงร่าขึ้นมาทันที ^^ อาจเป็นเพราะ รอยยิ้ม ทำให้โลกดูงดงาม อาจเป็นเพราะ รอยยิ้ม ทำให้คนดูงดงาม อาจเป็นเพราะ รอยยิ้ม ทำให้อะไรๆ ก็ดูงดงาม คะ น้อง พรุ่งนี้พี่จะรอเจอน้อง... กาลเวลาได้หมุนผ่านไปแล้ว ทุกอย่างก็ผ่านการเวลาไปหมดแล้ว เวลาที่ผ่านไป กับ สิ่งที่ผ่านไปกับเวลา ฉันเข้มแข็ง แต่ไม่ใช่แข็งกระด้าง ขอบคุณนะ... ที่เป็นห่วงกัน ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนรูปไปตามกระแสลม แรงพัดพา ชีวิตก็เช่นกัน ไม่รู้ว่า จะเป็นอย่างไร... แต่ถ้ามีทางอันขรุขระให้ก้าวเดินบ้าง รสชาติความสำเร็จที่ปลายทางต้องหอมหวานขึ้นแน่นอน ขอบคุณอีกครั้ง วันที่แสนธรรมดาที่พิเศษ ที่เรามีกันอยู่ทุกวัน
เห็นข้อความทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ ออกจะงง งง เล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร เอาเป็นว่า .. ช่างมันเน๊อะ มองไม่เห็นก็แล้วกัน แต่หาก อยากให้ช่วยเหลืออะไร ก็บอกอีกที ..  โดย: inmemoir
 วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:16:46:57 น.มาถามไถ่ว่าอ่านหนังสือเตรียมสอบถึงใหนแล้วครับน้อง
พี่นะยังไม่ได้เริ่มเลยครับ  โดย: กลิ่นดอย
วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:22:16:44 น.แวะเข้ามาทักทาย
บ้านน่ารักจังเลย อยากแต่งมั่งอะ^__^ แต่ไม่รุ้จะเริ่มยังไงดี โดย: Avokadoes
วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:16:41:49 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยืนยันว่าจะเป็นกำลังใจให้ตลอดเวลาเลยนะ คิดถึงเมื่อไหร่ เหงา ไม่รู้จะคุยกับใคร พี่ก็อยู่ที่เดิมตลอดครับ แค่ทักมา ก็จะเจอ