Bloggang.com : onedermore - มุ่งไปสู่ดวงจันทร์ ถ้าพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว

มุ่งไปสู่ดวงจันทร์ ถ้าพลาดก็ยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว

หลายวันที่ผ่านมา กับการต้องตัดสินใจเลือกเรียนดนตรีสากลสักชิ้น
แต่ก็ยังไม่สามารถตัดสินใจเลือกเรียนอะไรได้สักที
เป็นเพราะเลือกมาก เลือกยาก เลือกไม่เป็น หรืออะไรก็แล้วแต่
แต่การ ไม่ ตัดสินใจ เลือก สิ่งใดเลย ทำให้ฉันไม่ได้เรียนอะไรเลย สักอย่างในตอนนี้เหมือนกัน

ฉันกลับมาถามตัวเอง
ทำไมฉันถึงไม่ได้เรียนสักที
แล้วก็ได้พบกับคำตอบว่า ที่ยังไม่ได้เรียนสักที เพราะความ ‘ไม่กล้า’ ที่ฝังแน่นอยู่ในตัวของฉัน
เพราะความไม่กล้า ผสมกับความกลัว
กลัวว่าจะเล่นไม่ได้ กลัวว่าจะเล่นไม่ดี กลัวว่าจะไม่ได้เรื่อง

วันแล้ว วันเล่า กับ อาการ กลัว
ทั้งๆ ที่ ฉัน ก็ยังไม่ได้หยิบจับสิ่งใดมาทดลองเล่นสักชิ้นสักอย่าง
ได้แต่ด่วนสรุป ว่า คงเล่นไม่ได้ ก่อนที่จะลงมือทำจริงๆ

เพราะกัลยาณมิตร ที่ดีที่ น้องชายของเพื่อน ที่เพิ่งเรียนอยู่ ชั้น ม.2
มาจุดประกายความคิด ต่อเติมส่วนของความฝันของฉัน
ว่าอยากจะเล่นดนตรีสากล และอยากเล่นร่วมเป็น band สักครั้งในชีวิต

‘ถ้าเราไม่ลอง เราก็จะไม่รู้ และถ้าไม่รู้ ก็จะไม่ทำ ถ้าไม่ทำ ก็ไม่ได้สิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำ’
ข้างบนนั้น เป็นประโยคที่น้องบูม บอกฉัน โดยที่ฉันไม่ได้แก้ประโยคแต่อย่างใด
ก๊อปจากที่เราคุยกันผ่าน msn โดยไม่ได้แก้ไขแต่อย่างใด
‘พี่ลองตั้งใจทำดูสิครับ’
‘ควรเริ่มจากดนตรีอะไรก็ได้ที่ง่ายๆ ก่อน แล้วเราจะค้นพบตัวเอง’
‘ไม่มีอะไร ได้มาง่ายๆ ครับ’
‘พี่ไม่ต้องอาย เพราะพี่ไม่ได้ทำผิด คนที่ควรอาย คือคนที่ทำผิด’
‘ถ้าเราเลือกที่จะเล่นกับมัน มันก็จะเล่นกับเรา ดนตรีอ่ะ’
‘เพราะฉะนั้น เราจะทำอะไรแล้ว ทำให้ถึงที่สุด ห้ามท้อเด็ดขาด’
‘ถ้าเราเลิก เราก็ไม่เก่งจริงสิครับ ลองทำดู’
‘ตั้งใจนะครับ’

เพราะฉันมัวอายว่าจะเล่นผิด โดยลืมคิดไปว่า ถ้าอยากจะปักธงที่ยอดเขา
หากไม่เริ่มเดินหน้าตั้งแต่ก้าวแรก จะไปปักธงได้อย่างไร
จริงอยู่ที่การก้าวเดินออกไปของฉัน
หนทางย่อมไม่เรียบสะดวกตลอดไป
แต่ทุกช่วงชีวิตของคนเรา จำเป็นต้องมีพื้นที่ที่ขรุขระบ้าง
เสน่ห์ของการใช้ชีวิตก็อยู่ที่ว่า เราไม่รู้ว่าเราจะได้เจออะไรบ้าง บนหนทางที่เราก้าวไป

มุ่งไปสู่ดวงจันทร์ ถ้าคุณพลาด คุณก็จะยังอยู่ท่ามกลางดวงดาว
ฉันจะมุ่งไปตามความฝันของฉัน ถึงแม้ปลายทางอาจจะไม่สำเร็จอย่างที่วาดฝันไว้
เพราะมันออกดูจะเกินไป ที่จะไปเล่นเป็น band ร่วมกับใครเขา
แต่ก็นั่นแหละนะ คนเรามีสิทธิ์จะฝัน
เพราะฝัน หล่อเลี้ยงชีวิตส่วนหนึ่งของเรา
และถึงแม้จะไม่ถึงฝั่งฝันที่สวยงามนั้น แต่ฉันก็ยังได้ฝึกเล่น
ได้เรียน ได้ทำตามในสิ่งที่ฉันฝัน
ถึงแม้จะไม่ได้เดินอยู่บนดวงจันทร์ แต่ดวงดาวที่เปล่งแสงระยิบระยับรอบด้าน
แค่นี้ก็เพียงพอหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณของฉันแล้ว

เอาละ พี่กล้าที่จะทำตามความฝันส่วนหนึ่งของชีวิตพี่แล้วคะ
ขอบคุณนะคะน้องบูม. . สำหรับจุดประกาย

Create Date : 07 ตุลาคม 2553
Last Update : 7 ตุลาคม 2553 12:09:22 น.
Counter : 2249 Pageviews.

29 comments

	»FFF#94« "กินเพลินเกินห้ามใจ" ผัดหมี่เส้นจันท์ nonnoiGiwGiw (16 เม.ย. 2567 15:00:28 น.)		15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166 (15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)
	ep 4 ขับรถบนถนนเริ่มจะประมาท โอพีย์ (10 เม.ย. 2567 05:03:14 น.)		effortless & blissful moments พุดดิ้งรสกาแฟ (6 เม.ย. 2567 08:06:56 น.)

เรื่องราวในบล้อกน้องป็อป
ทำให้พี่ก๋านึกถึงตอนที่ตัวเองอยากเล่นกีตาร์ครั้งแรก
พี่ก๋าอยากเล่นเพราะอยากเล่น
เลยไม่มีความกลัว ไม่มีความคิดว่าจะต้องเก่ง
แต่ขณะที่เราเล่นกีตาร์เรามีความสุขจังเลย

ข้อเสียของพี่ก๋าคือ ไม่รู้โน๊ต
เพราะฉะนั้นสิ่งที่จะมาทดแทนได้ก็คือต้องเล่นตามความรู้สึก

ดนตรีเพราะหรือไม่เพราะของพี่ก๋าคือดนตรีที่มีความรู้สึก
นักดนตรีที่เก่งมากๆ
แต่เอาแต่โชว์เทคนิคขั้นเทพ
ก็อาจแต่งเพลงที่ไม่จับใจเท่ากับคนที่เล่นด้วยคอร์ดง่ายๆสามคอร์ด
แต่จริงใจกับเพลงของตัวเอง

พี่ก๋าหวังว่าน้องป็อปจะมีความสุขกับการเล่นดนตรีนะครับ
ไม่ว่ามันจะเป็นเครื่องดนตรีอะไรก็ตาม

เล่นอย่างที่เรารู้สึกเลยนะ..อย่าลืม