19 ต.ค. 50 วันที่สามหลังอาหารเช้าเป็นโปรแกรมของไกด์พาไปนวดเท้าที่ร้านขายบัวหิมะ (คอนเซบของทัวร์เช่นเดิม) นวดเท้ากันเสร็จพอมีเวลาเหลือไกด์รู้ว่าเราอยากไปลี่เจียงตอนเช้าๆเพื่อถ่ายรูป ก็เลยพาไปเดินอีกประมาณ 1 ชม. แต่โชคไม่อำนวยฝนตกตลอดแทบไม่ได้ถ่ายรูปเลย


สัญญลักษณ์ประจำเมืองลี่เจียง กังหันน้ำ ได้มาถ่ายตอนเช้านี่เอง





กำลังทำทอฟฟี่ขิง ถุงละ 10 หยวน หวานๆเผ็ดๆอร่อยดีเหมือนกันไม่ได้ซื้อหรอกค่ะ ชิมอย่างเดียว





อันนี้ซื้อค่ะ ไม่หวานเจี๊ยบหรอก เปรี๊ยวๆหวานๆอร่อยดี





ออกจากเมืองเก่าลี่เจียงก็เป็นเวลาอาหารกลางวัน วันนี้ได้กินที่โรงแรมในเมืองเก่าลี่เจียงใต้ ที่โรงแรม HE XI HOTEL ซึ่งตามโปรแกรมเดิมเราจะนอนที่นี่ แต่โปรแกรมถูกเปลี่ยนซึ่งเราเพิ่งรู้วันเดินทางนั่นเองจุดนี้ก็ทำให้ผิดหวังเล็กๆเหมือนกันเพราะก่อนมาอยากนอนโรงแรมในเมืองเก่ามากกว่า แต่เผอิญว่าโรงแรมในโปรแกรมใหม่ก็อยู่ในเกณฑ์ดีพอควร ก็ถือว่าหักลบกันไปได้

อาหารมื้อนี้อร่อยทุกจานรสชาติใกล้เคียงอาหารไทยที่สุดจากทุกมื้อ จบจากอาหารกลางวันแล้วก็เป็นเวลาของการนั่งรถทางไกลเพื่อเดินทางสู่เมืองจงเตี้ยน หรือ Shangri La นั่นเอง ออกจากเมืองลี่เจียงได้หน่อยสองไกด์สาวแวะซื้อแอ็ปเปิ้ลที่ชาวบ้านมาวางขายข้างทางเป็นระยะ แอ๊ปเปิ้ลสีเหลืองทองหน้าตาขี้เหล่ๆเนื่องจากไม่ได้ฉีดยาฆ่าแมลง ไม่ได้ลงแวกซ์ให้เป็นมันเงา แต่รสชาตินั้นหอมหวาน กัดเข้าเจอเนื้อที่ฉ่ำน้ำหวานๆอมเปรี้ยวนิ๊ดๆกินแล้วสดชื่นจริงๆ แอปเปิ้ลที่นี่ขายยกตระกร้าราคาตระกร้าละ 10 หยวน หนึ่งตระกร้ามีแอปเปิ้ลประมาณ 30 ผล นับว่าราคาถูกมากๆ สองข้างทางที่ไปจงเตี้ยนนี้เป็นภูเขา หุบเขาตลอดการเดินทาง วิวสวยมากๆถึงจะนั่งรถกันนานแต่ก็เพลิดเพลินกับวิวสองข้างทาง เพลินไปเพลินมาก็มีหลับบ้าง ตื่นมาก็กินๆพร้อมกับชมวิวต่อ


ภาพโค้งแรกแม่น้ำแยงซีเกียง ที่มองจากริมถนนอีกด้านหนึ่ง





ระหว่าทางแวะชมโค้งแรกแม่น้ำแยงซีเกียง เป็นจุดที่แม่น้ำไหลลงมาจากทิเบตตอนบน และเลี้ยวจากทางใต้ตีโค้ง180 องศา ไหลมารวมกับแม่น้ำอีกหลายสายกลายเป็นแม่น้ำแยงซีเกียงที่สำคัญ เปรียบประดุจดังเส้นเลือดใหญ่ของจีน แต่จุดที่เราได้แวะชมนั้นจะมองเห็นความโค้งไม่ชัดเจน ถ้าจะเข้าไปดูที่จุดนั้นจะต้องแยกเข้าถนนอีกสายหนึ่งไปประมาณ 30-40 กิโล ซึ่งจะทำให้เราเดินทางไปถึงจงเตี้ยนกันค่ำเกินไป

จุดที่สองที่แวะเที่ยวก็คือช่องแคบเสือกระโจนหรือช่องแคบหูเตียว อยู่ห่างจากเมืองเก่าต้ายั่นซึ่งเป็นศุนย์กลางของเมืองลี่เจียงไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ 88 กิโลเมตร เป็นร่องน้ำเชี่ยวในหุบเขา ซึ่งมีความยาวต่อเนื่อง 25 กิโลเมตรมีแก่งอันตรายถึง 18 แห่ง และน้ำตกอีก 3 แห่งความสูงของช่วงต้นน้ำกับช่วงปลายน้ำมีระดับความสูงแตกต่าง 213 เมตร จึงทำให้แยงซีเกียงช่วงนี้เป็นสายน้ำที่ลาดชัน ช่องแคบสุดของช่องแคบเสือกระโจนวัดได้ 20 เมตร จึงนับเป็นช่องแคบที่ลึกที่สุดในโลกแห่งหนึ่ง วัดจากยอดเขาหยูหลงลงมาในแนวดิ่งจนถึงลำน้ำลึกประมาณ 3,900 เมตร แม่น้ำแยงซีเกียงหรือจินซาเจียงช่วงนี้ไหลผ่านช่องแคบระหว่างเทือกเขาหิมะฮาบาและเทือกเขาหิมะมังกรหยก นับเป็น 1 ใน 4 หุบเขาที่ใหญ่ที่สุดของโลก


สะพานนี้อยู่อีกด้านคือเมืองลี่เจียงนั่นเอง ฝั่งที่เรายืนอยู่ในเขตเมืองจงเตี้ยนแล้ว





หินก้อนนี้อยู่กลางแม่น้ำ เชื่อว่าตอนเสือกระโดดข้ามแม่น้ำมาจากฝั่งลี่เจียงใช้หินก้อนนี้เป็นสะพาน จึงเป็นที่มาเรียกช่องแคบเสือกระโจน





เรามีเวลาเพียง 30 นาทีที่จะไต่บันไดที่สูงชันลงไปจนถึงจุดที่ต่ำที่สุดของหุบเขาเพื่อจะสัมผัสความเชี่ยวกรากของแม่น้ำในช่องแคบ เมื่อเดินลงไปได้สักครึ่งทางพวกเราเริ่มรู้สึกว่าคงไม่สามารถลงไปจนถึงจุดต่ำสุดได้แน่นอน ตอนลงนั้นไม่เป็นปัญหาแต่ตอนขึ้นนี่สิปัญหาใหญ่ บันไดซิเมนต์เป็น100 ขั้น ทั้งยังสูงชันประกอบกับฝนตกตลอด อากาศเบาบางเพียงแค่เดินลงเราก็เหนื่อยแล้ว เวลาก็มีน้อยเพราะมีบางท่านที่ไม่ลงมานั่งรอพวกเราอยู่บนรถ เราจึงลงไปถึงเพียงแค่จุดที่พักถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอ แล้วก็ค่อยๆไต่ขึ้นมา หยุดพักกันเป็นระยะๆตลอดทางขึ้น กว่าจะขึ้นถึงจุดที่จอดรถเล่นเอาหอบไปตามๆกัน


อีกมุมหนึ่งใกล้ๆช่องแคบ





แวะเข้าห้องน้ำระหว่างทาง ข้างในเป็นร้านขายของที่ระลึก มีตั้งแต่ของกินจนกระทั่งโปสการ์ด





บ้านของชาวทิเบตจะเน้นหน้าต่าง สังเกตว่าบางบ้านเล็กๆโทรมๆแต่หน้าต่างสวยเชียว





กว่าจะถึงเมืองจงเตี้ยนก็เย็นมากแล้ว เช็คอินเข้าโรงแรม ZA XI DE LE HOTEL กินอาหารเย็นกันก่อนขึ้นห้องพัก ห้องอาหารของโรงแรมกว้างมากตกแต่งสไตล์พื้นเมือง มีการแสดงพื้นเมืองให้ชมด้วย โดยมากก็เป็นการเต้นสลับกับการร้องเพลง ทานอาหารยังไม่ทันเสร็จดีการแสดงก็จบแล้ว ระหว่างทานอาหารเย็นนี้พวกเราก็เริ่มๆมีอาการ Altitude Sickness กันอีกรอบ มีอาการปวดหัวตึบๆประกอบกับอากาศหนาวเย็นมาก เมืองจงเตี้ยนนี้อยู่ในหุบเขาที่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 3,000 กว่า(จำตัวเลขไม่ได้) ร่างกายเราคงยังปรับตัวไม่ได้และพักผ่อนไม่เต็มที่เพราะนอนดึกและตื่นเช้ากันมาสองสามวันแล้ว พอขึ้นห้องพักได้ก็ขอนอนพักก่อนกะว่าไม่อาบแล้วน้ำ ทั้งหนาว ทั้งปวดหัว สุดท้ายทนไม่ได้ต้องฝืนร่างกายลุกขึ้นมา ดีที่โรงแรมนี้มีอ่างอาบน้ำด้วย หวังว่าการแช่น้ำอุ่นจัดๆคงจะดีขึ้น ก่อนนอนก็อัดพาราฯไปสองเม็ด ทริปนี้เป็นทริปที่ต้องพึ่งยากันทุกวัน สอบถามในกรุ๊ปเกือบทุกคนต้องพึ่งพี่พาราฯกันก่อนนอนทุกคืน เนื่องจากเราเจอทั้งฝนทั้งหนาว และยังเดินชมสถานที่ต่างๆกันจนปวดเมื่อยไปหมด


ห้องอาหารของโรงแรม




ติดตามวันที่ 4 ของการเดินทางในบล็อคต่อไปนะคะ