22 ต.ค. 50 วันที่หกด้วยสูตรห้าหกเจ็ด(ปลุกห้าโมงกินข้าวหกโมงออกเดินทางเจ็ดโมง) เกือบหกโมงทุกคนลงมาพร้อมกันที่ลอบบี้ ท้องฟ้ายังมืดขมุกขมัวอยู่เลย ชาวเต๋อชิงส่วนใหญ่ยังคงปิดบ้านเงียบ เราไปกินอาหารเช้ากันที่ภัตตาคารเดิมที่เรากินอาหารเย็น โดยเมนูเช้าวันนี้มี หมั่นโถว ข้าวต้ม ผัดผัก ไข่ต้ม กาแฟ(เนสกาแฟที่ไกด์เตรียมไป) ไกด์บอกให้ทุกคนกินอาหารเช้าให้มากๆเนื่องจากวันนี้เราต้องขี่ม้าขึ้นเขาเหมยหลี่เพื่อไปสัมผัสธารน้ำแข็งหมิงหย่ง ซึ่งคาดว่ากว่าจะได้กินอาหารกลางวันคงราวๆบ่ายสองโมง แต่เนื่องจากเป็นเวลาเช้ามากๆทุกคนจึงกินได้ไม่มาก

ก่อนเจ็ดโมงเราออกเดินทางเพื่อไปสัมผัสความยิ่งใหญ่ของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่และธารน้ำแข็งหมิงหย่งอันเลื่องชื่อ และถือเป็นสุดยอดของการเดินทางทริปนี้เลยก็ว่าได้ จากเมืองเต๋อชิงมาประมาณ 20 นาทีเราเดินทางมาถึงยังบริเวณจุดชมความยิ่งใหญ่ของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่ และเป็นจุดที่ชาวทิเบตมาสักการะยอดเขากาเคโบ รถจอดเพื่อให้พวกเราได้ถ่ายภาพและชื่นชมความงดงาม ความยิ่งใหญ่ตระการตาและความอลังการของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่


ยอดเขากาเคโบ หรือเหม่ยลี่ไม่แน่ใจ




ภูเขาหิมะเหมยหลี่ อยู่ห่างจากเมืองเต๋อชิง 4 กิโลเมตร เป็น 1 ใน 8 ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวทิเบตต้องเดินทางมาจาริกแสวงบุญกันทุกปี ภาพพานอราม่าของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่ตระการตาและงดงามมากเป็นควายิ่งใหญ่ของธรรมชาติที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้ามนุษย์ ภูเขาหิมะเหมยหลี่มี 13 ยอดเขา มีความสูงเฉลี่ยเกินกว่า 6,000 เมตร ยอดเขาที่สูงที่สุด คือ ยอดเขากาเคโบ สูง 6,740 เมตร ชนเผ่าทิเบตที่นี่ต่างเคารพสักการะยอดเขาทั้ง 13 ยอดนี้





ธารน้ำแข็งหมิงหย่งเป็นธารน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุด นับเป็นธารน้ำแข็งที่มีตำแหน่งทั้ง Altitude และ Latitude ต่ำที่สุดของจีนเกิดจากการทับถมของหิมะบนยอดเขากาเคโบ ที่เคลื่อนตัวอย่างช้าๆจากความสูง 5,500 เมตรลงมาสู่แม่น้ำแข็งที่ระดับความสูง 2,700 เมตร การทับถมของหิมะหรือในช่วงที่อากาศเย็นจัดหยาดน้ำค้างที่ตกลงในบริเวณยอดเขากาเคโบจะอยู่ในรูปของหิมะส่วนที่อยู่ข้างล่างสุดจะมีลักษณะหนืดๆและค่อยๆเคลื่อนที่ลงสู่ที่ต่ำอย่างช้าๆตามอิทธิพลของแรงดึงดูดโลก ลักษณะดังกล่าวเรียกว่า “ธารน้ำแข็ง” หรือ Glacier หรือ Qia ในภาษาทิเบต


ที่เห็นเป็นทางขาวๆ คือธารน้ำแข็งหมิ่งหย่ง





ระหว่างที่พวกเรากำลังเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพและซึมซับบรรยากาศอันน่าประทับใจอยู่นั้น ก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีรถนักท่องเที่ยวสวนทางกลับมาจากธารน้ำแข็งหมิงหย่งหลายคัน ไกด์รู้สึกผิดสังเกตจึงไปสอบถามได้ความว่าเกิดดินถล่มปิดทางอยู่ไม่สามารถเดินทางไปหมู่บ้านหมิงหย่งได้ หลังจากรอตรวจสอบข่าวคราวอยู่ราวหนึ่งชั่วโมงก็ได้ข้อสรุปว่าโอกาสที่เดินทางไปจนถึงธารน้ำแข็งหมิงหย่งวันนี้แทบจะไม่มีเลย เนื่องจากการเคลียดินที่ถล่มปิดทางอยู่นั้นอาจต้องใช้เวลาถึงสองสามวัน ถึงตอนนี้พวกเราผิดหวังไปตามกันๆเพราะที่มาทริปนี้ทุกคนหวังจะขี่ม้าขึ้นไปสัมผัสหมิงหย่งกันถือเป็นไฮไลท์ของทริปเลยทีเดียว


เก็บภาพไปเรื่อยๆระหว่างรอฟังข่าว
ช่างสลักหินเป็นคำสวด สำหรับไปวางที่เจดีย์





เด็กชายชาวทิเบตในอ้อมกอดแม่





เจ้าหนูคนนี้น่ารักมาก





ไกด์ได้เสนอปรับแผนให้แก่พวกเราโดยจากเดิมที่ต้องนอนค้างที่เต๋อชิงอีกหนึ่งคืนแล้วเดินทางกลับไปยังจงเตี้ยนเพื่อขึ้นเครื่องบินกลับคุนหมิงในวันถัดไป เปลี่ยนเป็นเดินทางกลับจงเตี้ยนในวันนี้แล้วไปเที่ยวเมืองเก่าจงเตี้ยนในตอนเย็น(ไม่ได้อยู่ในโปรแกรมเดิม และเราต้องเสียเงินค่าเข้าเพิ่มเอง) วันรุ่งขึ้นจะพาไปเที่ยวยอดเขาหิมะฉือข่าทดแทนการไม่ได้ขี่ม้าไปหมิงหย่ง และเดินทางกลับคุนหมิงในเย็นวันเดียวกัน ซึ่งทุกคนตกลงเพราะคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว


ชาวทิเบตสักการะยอดเขา





ลาน้อย





ก่อนจากลาหมิงหย่งและเหมยลี่ พวกเราได้ถ่ายภาพกันอย่างสนุกสนาน ราวกับว่าต้องการจะลบล้างความผิดหวังที่ไม่ได้ไปสัมผัสหมิงหยงอย่างใกล้ชิด จากตากล้องเพียงคนเดียวพี่พวกเราวิ่งผลัดกันถ่าย หันมามองอีกทีมีตากล้องระดับมืออาีชีพมารุมถ่ายภาพพวกเราอีก 5-6 คน นักท่องเที่ยวที่รออยู่แถวนั้นคงเห็นพวกเราสนุกสนานกับการถ่ายภาพกันมากเลยมาขอแจมด้วย พวกเราเลยรู้สึกเหมือนเป็นนางแบบไงงั้น อิอิ ระหว่างนี้เทือกเขาหิมะเหม่ยลี่และธารน้ำแข็งหมิ่งหยงได้ถูกปกคลุมได้ด้วยเมฆหนาทึบจนมามองไม่เห็น พวกเราเลยปลอบใจกันว่าดีแล้วที่ไม่ขึ้นไป อาจติดฝนอยู่บนนั้นก็ได้ แล้วก็ดีแค่ไหนที่ดินถล่มก่อนพวกเราเข้าไป ไม่งั้นคงกลับออกมากันไม่ได้ ได้กินข้าวทิเบตกับชมหมิงหย่งกันเบื่อไปข้างหนึ่งเลย (ฮ่าๆๆ องุ่นเปรี้ยวไง)





วันนี้ยังไม่จบค่ะ แต่กลัวโหลดช้าไปต่อตอนที่ 8 นะคะ