***** เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่....บาปย่อมไม่แปดเปื้อน *****
ธรรม....แปลว่า....สภาพที่ทรงไว้......
ซึ่งผู้รักษา...ไม่ให้ตกไปในทางที่ชั่ว.......
ฉะนั้น....บุคคลผู้กำลังกล่าวธรรมอยู่........
จะมีจิตใจ..โน้มไปทางธรรม....ที่กำลังกล่าวอยู่.......
จิตใจ..ก็มีปีติ..ดื่มด่ำ..อยู่ในรสธรรม..ที่กำลังกล่าวอยู่.......
จิตใจ..จะเป็นสุข..ในขณะที่กล่าวธรรม..อยู่ทุกอิริยาบท........
สุขนี้....จัดว่า..เกิดแต่ปีติธรรม..........
ในขณะที่..กำลังกล่าวธรรมอยู่...........
จิตจึงไม่ตกไปสู่..อำนาจแห่งกิเลสได้............
ดังนั้น....บาปจึงแปดเปื้อนไม่ได้..เพราะไม่ได้โอกาศเลย........
จิตใจที่เป็นบุญ คือ ความสุขอย่างยิ่ง ...