+++ จุดเริ่มต้นของความฝัน .... ARTISAN SWEETS by Kate +++
จุดเริ่มต้นของความฝัน ........ เคยลองถามตัวเองกันบ้างไหมคะ ว่าเราอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร และเมื่อเรารู้ว่าเราต้องการอะไรแล้ว เราได้ทำมันหรือยัง สำหรับเกดความฝันเกิดขึ้นที่นี่ค่ะ ที่บลอกแกงค์นี่แหละ เกิดจากการที่ไม่มีอะไรทำหลังจากที่แต่งงานแล้ว ก็ได้มีเวลามานั่งเล่นเนตค่ะ ตอนแรกอยากบอกว่าไม่ได้รู้จักทั้งพันทิปและบลอกแกงค์เลยค่ะ เชยจริง ๆ สมัยก่อนตอนที่ยังเป็นเซลล์เครื่องมือห้องแลป วัน ๆ ก็ขับรถไปนั่นไปนี่ค่ะ ตอนเช้าอยู่เชียงใหม่ ตอนบ่ายอยู่เชียงราย ถ้าไม่ค้างก็ขับรถกลับมาที่บ้านที่เชียงใหม่ค่ะ เดือน ๆ นึงขับรถไม่ต่ำกว่าสี่ห้าพันกิโลเมตร ยังเคยคิดเลยค่ะ ว่าออกจากงานแล้วไปรับจ้างขับรถบรรทุกดีไหม .... สงสัยได้เป็นพวกตีนผีแน่ๆ ค่ะ เพราะว่าเป็นคนขับรถเร็ว ไม่ชอบให้ใครมาจี้ตูด ใครขับช้าแล้วอยู่ขวานี่จะหงุดหงิดอย่างแรง สำหรับโน๊ตบุคเกดก็หิ้วไปด้วยนะคะ แต่ว่าไม่เคยที่จะคิดเอามานั่งเล่นเนตเล่นเกมส์เลยค่ะ เอาไว้ทำงานอย่างเดียว ได้แต่เชคเมลล์ ส่งเมลล์ แค่นั้น แต่ว่าพอแต่งงานแล้วก็ได้แต่อยู่บ้านค่ะ หลาย ๆ คนคงเป็นแบบเกดแน่ ๆ เลย จากคนที่ต้องทำงานแล้วไม่ได้ทำนี่มันน่าหงุดหงิดนะคะ ตอนแรกก็ดีใจว่าในที่สุดก็ได้เป็นแม่บ้านซะที ความฝันตอนเด็ก ๆ อยากเป็นแม่บ้านค่ะ ในที่สุดก็สำเร็จซะอย่างนึง อยู่ไปสักสองเดือนเริ่มไม่ไหว ... ชักเบื่อ เริ่มเหมือนคนเกษียณอายุ วัน ๆ นั่งคิดว่าทำไรดีวะ ช่วงนั้นที่สารพัดช่างเชียงใหม่เปิดคอร์สระยะสั้นพอดีค่ะ คอร์สสามเดือนเรียนทำขนมนี่แหละค่ะ เรียนกันเป็นกลุ่มค่ะกลุ่มละ 10 คน เอิ่มหายใจแทบไม่ออก คืออาจารย์สอนดีมาก ๆ ค่ะ แต่ว่าต้องแบ่งกันทำ ไม่ได้ทำคนเดียว ส่วนใหญ่ที่ได้มาก็จะเป็นเรื่องการทำแบบจับเวลา ว่ากี่นาทีตีอะไร จากนั้นใส่อะไร ขาดเรื่องของพื้นฐานในการทำขนมค่ะ ไม่รู้ว่าแต่ละอย่างทำอะไร เพื่ออะไร พอเรียนจบก็เริ่มซื้อของเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องตี เตาอบ และของต่าง ๆ นานา พอว่างก็เริ่มเบื่อ ..... มานั่งดูเนต เริ่มจากห้องโต๊ะเครื่องแป้งพันทิป เรื่อยมาจนถึงห้องก้นครัว ..... อ่านอย่างเดียวค่ะ ไม่ค่อยตอบ ชอบอ่านของหลาย ๆ คนค่ะ ไม่ว่าจะเป็นแม่สลิ่ม น้องววรณ หรือว่าอีกหลาย ๆ คนค่ะ วันนึงตาเจ้ากรรมมันก็เหลือบมาข้างบนเห็นกับคำว่า " บลอกแกงค์ " เริ่มคลิกเข้ามานั่งอ่านค่ะ เออ ..... อ่านง่ายกว่าที่พันทิปอ่ะ ไม่มีคอมเมนท์แทรกเข้ามาระหว่างอ่านวิธีทำ อ่านแล้วก็นั่งนึกว่าโห ... ทำไมเก่งกันอย่างนั้น บลอกมันทำยังไงนะ ก็ค่อยเริ่ม ๆ คลำค่ะ ว่าเขียนยังไง ต้องทำอะไรบ้าง ตรงนี้อาจจะเหมือน ๆ เพื่อน ๆหลาย ๆ คนนะคะ ที่อาจจะมีประสบการณ์แบบเกด พอเริ่มมีบลอกเป็นของตัวเองก็เริ่มเอาขนมมาลง ไปเมนท์บลอกนั้นบลอกนี้บ้างค่ะ เริ่มมีเพื่อน ได้เพื่อนดี ๆ มาก็เยอะ ได้เพื่อนที่เห็นคุณค่าของเราตอนที่เรามีประโยชน์ก็มี บางครั้งก็อาจจะเกิดอารมณ์น้อยใจได้ หรือว่าเสียใจได้ง่าย แต่ก็อย่าไปคิดมาจะเอาอะไรกับเพื่อนที่มาจากเนต .... อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ คำนี้ใช้กับเกดไม่ได้นะคะ เพราะว่าเกดเองก็ได้เพื่อนดี ๆ บางคนจากเนตนี่แหละค่ะ สำหรับขนมเกดเองก็ทำบ้างไม่ทำบ้างแล้วแต่อารมณ์ค่ะ บางครั้งทำแล้วก็อัพบ้าง ดองไว้บ้าง .... ก็มีบ่อยไปค่ะ พอหัดทำขนมได้แล้ว มีบลอกแล้ว ... แต่เหมือนขาดบางอย่างไป เรื่องมีอยู่ว่าตอนวันเกิดพี่หนุ่มเมื่อปี 2007 ค่ะ (ตอนนันสมัครบลอกแล้วแต่ยังไม่ได้เขียนอะไรเลย) เกดพยายามทำเค้กแบลคฟอเรสต์ให้พี่หนุ่ม พยายามปาดครีมปาดเท่าไหร่ก็ไม่กลมซะที เหงื่อตกจนไม่รู้ว่าไปอาบน้ำที่ไหนมา จนคิดได้ว่าไม่ไหวแล้วไปเรียนโลด .... เกดก็เลยไปลงเรียนแต่งหน้าเค้กที่ UFM สาขาเชียงใหม่ค่ะ เรียน 5 วันค่ะ เรียนแล้วมีความรู้สึกว่าชอบแต่งหน้าเค้กจังเลย ..... ชอบมาก ๆ จริงๆ นะคะ และหลังจากนั้นก็ได้ไปลงเรียนคอร์สเพื่อการค้าค่ะ เป็นคอร์สที่เรียนกันทุกวัน 20 วันค่ะ เรีนจนจบนั่นแหละ เรียนจบมาแล้วก็ไม่ได้ไปทำการค้าอะไรที่ไหน ก็ยังคงกลับมาเล่นเนตเหมือนเดิม จนเมื่อมาเจอกับบลอกของพี่ตา ผ้าไหมไทย ที่เอาเรื่องของการแต่งหน้าเค้กมาลง ...... โอย .. ยิ่งรู้สึกว่าอยากทำได้อยากทำเป็นจัง ทึ่งมาก ๆ เกดก็เริ่มที่จะเสาะหาอุปกรณ์ของใช้ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นคลังแสงย่อย ๆ ไปแล้ว สักพักก็เริ่มบ้าซื้อหนังสือ เห็นเล่มไหนก็อยากได้ไปหมด .... ซึ่งตรงนี้ก็เป็นจุดนึงที่เปลี่ยนตัวเองไปเหมือนกัน เวลาซื้อหนังสือใหม่ ๆ มาก็อยากทำนั่นทำนี่ จนลืมเรื่องการแต่งหน้าเค้กไปเลย ไม่ได้จับสเปตตูล่าเรียกได้ว่านานเป็นเกือบครึ่งปี เหมือนกับกำลังบ้าเห่อในสิ่งใหม่ ๆ อยู่ค่ะ .... แต่ก็รู้สึกอยู่ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนที่ชอบลองทำอะไรจากสูตรในหนังสือสักเท่าไหร่ ทำบ้างเหมือนกันค่ะ แต่ว่าเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง และแล้วจุดเปลี่ยนก็มาอีกครั้ง ... ตอนที่การบ้านฟาร์มไก่ที่มีพี่เหมียวเป็นโฮสต์แล้วให้โจทย์มาว่า ให้ทำเค้กแต่งงาน ..... ตรงนี้แหละ ที่ทำให้เกดกลับไปคิดว่าจริง ๆ แล้วเราอยากทำอะไร และชอบอะไร และก็เริ่มทำให้รู้ว่าความฝันของเกดเป็นอะไร รักที่จะทำการแต่งหน้าเค้ก พอตอนนี้เรามีความฝันที่เห็นได้ชัดเจนจริง ๆ แล้ว เราก็เริ่มอยากทำให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาใช่ไหมคะ ก็เลยไปลงเรียนแต่งหน้าเค้กที่ UFM สุขุมวิท ค่ะ เป็นคอร์สแต่งหน้าเค้กเทศกาล เรียน 5 วันค่ะ ช่วงเดือน พฤษจิกายน ปี 2009 ก็ปีที่แล้วอ่ะค่ะ เดี๋ยวค่อยเอารูปมาลงให้นะคะ ดองไว้นานแล้วเหมือนกัน ตอนนั้นมีเค้กฟอนแดนท์ด้วยค่ะ อาจารย์ให้เลือกทำ แต่เกดเลือกทำเป็นบัตเตอร์ครีม มันก็เหมือนมีอะไรที่ยังคาใจเหมือนกัน สาเหตุที่ไม่ได้ทำฟอนแดนท์ .... เพราะว่าเกดรู้สึกว่าอาจารย์ที่นั่นสอนบัตเตอร์ครีมได้เก่งกว่าฟอนแดนท์ค่ะ จนมาเดือนมีนาคม 2010 ที่ผ่านมาเกดได้ทำเค้กแต่งงานให้น้องเอเลน่าค่ะ เอาภาพมาลงให้ดูแล้ว .... ตอนแรกเค้กก้อนเดี่ยวเกดตั้งใจว่าจะทำเป็นฟอนแดนท์ค่ะ แต่ว่าทำแล้วก็พบกับปัญหาจากฟอนแดนท์สำเร็จรูปที่ซื้อมา จนต้องเปลี่ยนแผนไปทำเป็นบัตเตอร์ครีมแทน หลังจากงานนั้นเกดเองก็ได้ประสบการณ์มาค่ะ คือเกดรักที่อยากจะทำเค้กแต่งงานหรือว่าเค้กที่ดูสวยแล้วอร่อย ...... อยากทำให้คนที่เป็นเจ้าสาวหรือว่าคนที่ได้รับเค้กจากเกดเค้ายิ้มด้วยความดีใจค่ะ ประสบการณ์อีกอย่างก็เกดยังทำเค้กฟอนแดนท์ได้ไม่ดียังไม่รู้ปัญหาจริงๆ ซึ่งมันก็เป็นเหมือนการย้ำเตือนว่าตรงนี้เรายังไม่ได้นะในตรงนี้ ดอกไม้อาจจะทำได้ดีแต่ก็ยังไม่ใช่ดีที่สุดในความคิดของตัวเกดเอง เกดก็หาที่เรียนค่ะ ดูหลาย ๆที่ บางที่อยากไปมากแต่เงินไม่อำนวย รวมทั้งเวลาด้วย จนมาเจอคอร์สของ PME ค่ะ ที่ Sugarflours, มาเลเซีย เกดก็เลยอีเมลล์ถามเค้าดูค่ะ ว่าเกดอยากเรียนคอร์สของเค้า ไม่ทราบว่าจะจัดให้ได้ไหม ถามไปทั้ง ๆ ที่ภาษาอังกฤษแย่มาก ๆ แหละค่ะ ทาง Lisa ซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายขายของโรงเรียนเค้าก็น่ารักค่ะ อีเมลล์ตอบมาว่าอยากเรียนอะไรบ้าง เกดมีเวลายังไงแบบไหน สำหรับเกดเองก็อยากเรียนหมดค่ะ ข้อดีคือเป็นคนที่ชอบเรียน ก็บอกว่าลงทั้ง 3 คลาสเลยค่ะทั้ง Sugarpaste, Sugar Flower และ Royal Icing ค่ะ ก็เลยตอบไปว่าลงหมดค่ะ มีอะไรก็ลงหมด เค้าก็จัดเวลามาให้ว่าเมื่อไหร่ ตอนนั้นเกดไปสิงคโปร์พอดี ก็เลยยังไม่ได้ตอบเป็นเรื่องเป็นราวจริง ๆ จัง ๆ จนกลับมาจากเที่ยวนี่แหละค่ะ จึงได้ตกลงกับทางที่บ้านกับพี่หนุ่มว่าจะมาเรียนตรงนี้ แล้วก็ต้องมาอยู่คนเดียวที่มาเลเซียประมาณ 3 อาทิตย์ ทกคนต่างคิดว่าจะอยู่ได้หรือเปล่า จะไหวไหม .... แต่ว่าในที่สุดแล้วก็ต้องเดินต่อไปค่ะ เกดจองตั๋วเมื่อวันที่ 5 เมษายน ซึ่งเดินทางมาที่นี่วันเสาร์ที่ 17 ค่ะ เรียกได้ว่าเวลาเตรียมตัวน้อยมาก อาทิตย์ที่หยุดสงกรานต์ก็ไม่ได้ทำอะไรเลย มัวแต่ดูหนังเกาหลีกันทั้งสองคน ติดกังอมแงม มาจัดทุกอย่างในวันที่ 16 เมษายนค่ะ ตอนกลางคืนนี่แหละ .... ตอนนี้เกดอยู่มาเลเซียเรียบร้อยแล้วค่ะ ยังไม่บุบสลาย .... พอพูดถึงตอนนี้เวลาช่วงนี้ก็เป็นส่วนนึงที่เป็นเวลาที่เกดจะเก็บเกี่ยวความรู้จากที่นี่พร้อมทั้งประสบการณ์เพื่อนำไปใช้กับสิ่งที่เราฝันอยากจะทำ ตรงนี้ก็คงรู้แล้วนะคะว่าความฝันของเกดคืออะไร " เกดอยากเป็น Cake Artist & Designer " ค่ะ ความฝันที่ไม่เพียงจะเป็นแค่ความฝันแต่มันเป็นสิ่งที่เราอยากทำและพยายามทำให้ดีที่สุดให้ออกมาเป็นรูปเป็นร่างให้ได้ ตอนนี้อาจจะเป็นแค่จุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ระยะทางคงยังอีกไกลกว่าจะทำได้สำเร็จ หรือว่าอาจจะไม่สำเร็จก็ได้ อนาคตเป็นเรื่องของข้างหน้าค่ะ แต่สิ่งที่เราทำตอนนี้เกดคิดว่าจะทำให้ดีที่สุดค่ะ ต่อไปการเขียนบลอกอาจจะเป็นแค่การเขียนเรื่องราวประสบการณ์ของเกด อาจจะไม่ได้มีสูตรขนมต่าง ๆ มาลงบ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อนนะคะ แต่เกดก็ยังไม่ทิ้งการทำขนมอยู่แล้วค่ะ ถ้ามีโอกาสก็คงได้เอามาให้ได้ลองทำค่ะ ในบางครั้ง How to หรือวิธีทำบางอย่างก็อาจจะไม่ได้นำมาแชร์กันเหมือนอย่างเดิม อาจจะไม่ได้บอกทุกอย่างหมดเหมือนเมื่อก่อนก็ต้องขอโทษและหวังว่าเข้าใจนะคะ ว่าบางครั้งที่เรามีจุดมุ่งหมายบางอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว เราก็ไม่สามารถทุ่มเทหรือว่าแสดงออกมาได้ทั้งหมดค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณเพื่อน ๆ หลายคนที่เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณที่จุดประกายความฝัน ขอบคุณพี่หนุ่มที่ให้ทั้งความรักและกำลังใจ รวมทั้งทุนทรัพย์ในทุก ๆ ครั้งที่เกดขอ เรียกได้ว่าไม่เคยบ่นเลย พี่หนุ่มไม่ได้ร่ำรวยไม่ได้มีกิจการอะไรเป็นของตัวเองนะคะ แต่ทุกครั้งที่เค้าทำอะไรแล้วได้เงินมาเค้าก็จะคิดถึงเกดค่ะ หลายครั้งที่เกดทำอะไรผิดพลาดเค้าก็ให้อภัยเสมอมาค่ะ ถ้าไม่มีพี่หนุ่มเกดก็คงไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและอยากทำอย่างนี้หรอกค่ะ ขอบคุณทุก ๆ คนค่ะ หวังว่าเกดจะทำ ARTISAN SWEETS by Kate ออกมาได้เป็นรูปเป็นร่างอย่างที่หวังค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ BY ............. Kate (Pastel Pied)
PS. รูปเค้กเป็นรูปเค้กก้อนแรกที่ทำเมื่อวานค่ะ ที่ PME SUGARPASTE CLASS @ Sugarflours, Malaysia |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [