 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | |
|
|
|
|
 |
4 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
สุนัขในบ้านไม่ถูกกัน เห็นกันไม่ได้มีกัด ทำไงดีหนอ?
สุนัขตัวใหม่ - ตัวเก่า ไม่ถูกกัน เห็นเป็นแยกเขี้ยว เห็นเป็นขู่ เห็นเป็นกัด
คนส่วนใหญ่มักจะใช้วิธียอดฮิตติดชาร์ตคือ แยกกันอยู่ ตัวไหนไม่ถูกกันก็ไม่ต้องเห็นหน้ากัน แบ่งเวลากันเล่น แบ่งเวลากันกิน ดูเหมือนง่าย แต่จริงๆไม่ง่ายอย่างที่จินตนาการไว้ โอกาสพลาดมักเกิดขึ้นได้เสมอ
การแก้แบบนี้เป็นการแก้ที่ปลายเหตุ ยิ่งแยกกันอยู่ สงครามไม่มีทางยุติ
เมื่อไหร่ที่สุนัขตัวเก่า กับ ตัวเก่า หรือ ตัวใหม่ กับ ตัวเก่า ไม่ถูกกัน กัดกัน ปัญหาเกิดมาจากปัจจัยเดียวคือ "สุนัขแย่งกันเป็นใหญ่ แย่งกันเป็นจ่าฝูง"
แล้วทำไมสุนัขถึงแย่งกันเป็นจ่าฝูงหละ?
คำตอบก็คือ ก็คนในบ้านไม่เป็นจ่าฝูง เมื่อไหร่คนไม่เป็นจ่าฝูง ก็ต้องมีสุนัขตัวใดตัวหนึ่งขึ้นเป็นจ่าฝูงแทน แล้วถ้ามีสุนัขคู่แข่ง 2 ตัว อยากเป็นจ่าฝูงเหมือนกันหละ เมื่อนั่น สงครามปะทะกำลังก็เกิดขึ้น จนกว่าจะมีผู้ชนะ เมื่อมีตัวที่ชนะ ก็จะมีตัวที่แพ้ ซึ่งส่วนใหญ่ตัวที่แพ้มักจะบาดเจ็บปางตาย หรือ อาจเจ็บเล็กๆน้อยๆแล้วยอมแพ้ด้วยความสมัครใจ แต่ถ้าพละกำลังของคู่แข่งเท่าเทียมกัน ไม่มีใครยอมใคร ไม่มีใครบาดเจ็บมากกว่าใคร เจ็บพอๆกัน อย่างนี้ สงครามไม่มีวันยุติ สุนัขก็จะทะเลาะกัน กัดกันไปเรื่อยๆ
ถ้าอยากให้สงครามยุติ มี 3 วิธี 1 คนต้องเป็นจ่าฝูง 2 สุนัขที่ไม่ถูกกัน ต้องพาเดินด้วยกัน เมื่อไหร่เดินด้วยกันได้ สงครามยุติ 3 สุนัขที่ไม่ถูกกัน ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วนกัน สงครามถึงยุติ
แม้จะดูเหมือนจะไม่มีความเป็นไปได้ แต่มันมีวิธีคะ
1 คนต้องเป็นจ่าฝูง
ดูได้ที่
Dog Behavior; พฤติกรรม จ่าฝูง-ลูกฝูง ของสุนัขตามธรรมชาติ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=06-01-2010&group=7&gblog=19
Dog Behavior; อยากรู้ไหม "เรา หรือ หมา ใครกันแน่.....ที่เป็นจ่าฝูง ?"
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=22-03-2010&group=7&gblog=37
Dog Training; ฝึกคนเป็นจ่าฝูง
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=27-11-2008&group=6&gblog=11
และ
Dog Training; ชีวิตประจำวันเพื่อการเป็นจ่าฝูงตลอด 24 ชั่วโมง
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=11-10-2009&group=6&gblog=48
------------------------------------------
2 สุนัขที่ไม่ถูกกัน ต้องพาเดินด้วยกัน เมื่อไหร่เดินด้วยกันได้ สงครามยุติ
สุนัขในธรรมชาติ สุนัขฝูงเดียวกัน จะอพยพย้ายถิ่นด้วยกัน เดินหาอาหารด้วยกัน ออกล่าเหยื่อด้วยกัน กินนอนด้วยกัน เพราะฉะนั้น สุนัขฝูงเดียวกันจะเดินด้วยกัน
วิธีที่ทำให้สุนัขยอมรับกันว่าเป็นสมาชิกฝูงเดียวกันได้เร็วที่สุด ก็คือ การเดินด้วยกัน เมื่อไหร่สุนัขสามารถเดินเคียงข้างกันได้ เมื่อนั้นสงครามยุติ
วิธีฝึก
ต้องเดินแบบ Mastering the walk คือ เราเดินนำ สุนัขเดินตาม สุนัขห้ามเดินดึงเรา ห้ามเดินนำเรา ห้ามวอกแวก ห้ามดมพื้น
ช่วงแรก สุนัขตัวที่ไม่ถูกกัน พาเดินด้วยกันโดยให้เราถือสายจูงคนละมือ โดยที่ให้เขาเดินเคียงคู่กันไป โดยเราเดินขั้นกลางเขาทั้งสอง คอยกระตุกสายจูงตักเตือน
ระหว่างเดิน ห้ามให้เขามองหน้ากัน เมื่อไหร่เขาจะมองหน้ากัน พุ่งเข้าหากัน เราต้องกระตุกสายจูงตักเตือน ฝึกเดินแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะไม่มองหน้ากัน ไม่พุ่งหากัน เดินเคียงข้างกันไปได้ตลอดทาง เมื่อนั้น เราค่อยให้เขามาเดินข้างเดียวกัน โดยเราถือสายจูงของทั้งสองตัวในมือเดียว และคอยฉกตักเตือน หรือ กระตุกสายจูงตักเตือน ถ้าตัวหนึ่งตัวใดมีอาการวอกแวก เมื่อไหร่สุนัขทั้งสองเดินเคียงข้างกันได้ เดินใกล้กันได้ โดยที่ไม่ทะเลาะกัน เมื่อนั้นเขายอมรับกันและกันว่าเป็นสมาชิกในฝูงเดียวกัน เมื่อนั้น สงครามยุติ (แต่สงครามจะยุติถาวรได้ ก็ต่อเมื่อ เราเป็นจ่าฝูงของทั้งสองตัว )
วิธีฝึกการเดิน
Dog Training; Mastering the walk [for dog]
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=14-11-2008&group=6&gblog=1
Dog Training; วิธีใช้ Check chain อย่างถูกต้อง
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=18-08-2009&group=6&gblog=46
----------------------------------------
3 สุนัขที่ไม่ถูกกัน ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วนกัน สงครามถึงยุติ
การฝึกแบบนี้ เพื่อให้เขาคุ้นเคยกลิ่นกัน คุ้นเคยการอยู่ร่วมกัน การกิน การนอนร่วมกัน จะทำให้เขายอมรับกันและกันได้เร็วขึ้น ในโลกของสุนัข กลิ่นนั้นสำคัญที่สุด
ถ้่าเรายังไม่ไว้ใจว่าเขาจะอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ ห้ามปล่อยเขาทั้งคู่ไว้ลำพังโดยไม่มีคนคอยดูแลควบคุม ต้องแยกเขาไว้เป็นสัดส่วน เมื่อไหร่ฝึกวิธีตามที่ได้แนะนำไว้ด้านล่าง จะต้องมีคนคอยดูแลควบคุม เพื่อความปลอดภัย
วิธีฝึก
-หาสถานที่ที่เขาอยู่แยกกันไม่สามารถกัดกันได้ แต่เขายังคงเห็นหน้ากัน และได้กลิ่นกันอยู่ เช่น อีกตัวอยู่ระเบียง อีกตัวอยู่ในห้องที่ติดกับระเบียงแต่มีประตูมุ้งลวดกั้นไว้ ทำเช่นนี้ เขาปลอดภัยเพราะกัดกันไม่ได้ แต่ยังเห็นกันและได้กลิ่นกันได้อยู่
-ให้อีกคนอยู่กับสุนัขตรงระเบียง จับสายจูงไว้คอยตักเตือนเวลาสุนัขตัวที่อยู่ที่ระบียงแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว
ส่วนอีกคนอยู่ในห้อง คอยถือสายจูงกระตุกตักเตือนสุนัขตัวที่อยู่ในห้องเวลาแสดงพฤติกรรมก้าวร้าว
-ให้ทั้งสองได้ดมกันผ่านประตูมุ้งลวด เช่น สุนัขตัวอยู่ที่ระเบียงนั่งหันก้นให้สุนัขในห้องได้ดม พอสุนัขในห้องดมเสร็จก็สลับกันให้สุนัขตัวอยู่นอกระเบียงดมบ้าง แต่ดมผ่านประตูมุ้งลวด และให้เขาใช้ชีวิตใกล้กันอย่างนี้แบบมีประตูกั้น ฝึกบ่อยๆให้เขาคุ้นเคย ตัวไหนหาเรื่อง ขู่ ก้าวร้าวก็ตักเตือน อาจใช้เสียงเตือน ฉกตักเตือน หรือ กระตุกสายจูงตักเตือน
-พอเขาคุ้นเคยไม่มีการเห่า ขู่ กัด กันอีก เราก็เอาตัวที่อยู่ระเบียงมาไว้ในห้อง ให้อยู่ในห้องเดียวกันกับอีกตัว แต่อยู่กันคนละมุม เราต้องอยู่คอยคุม คอยตักเตือน อาจต้องมีสายจูงคล้องคอไว้ทั้งสองตัว เอาไว้คอยกระตุกห้าม เราอาจหาคนช่วย จะได้เตือนแต่ละตัวได้ทัน ตัวไหนแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวก็ต้องตักเตือน
-ทำอย่างนี้ เขาค่อยๆคุ้นเคยกันได้เอง
ทีสำคัญ ถ้าเราไม่ได้อยู่ดูแล ก็ให้แยกกันอยู่ไป เพราะป้องกันการกัดกัน แต่เมื่อไหร่เราอยู่คุมได้ คอยอยู่ดูแลได้ ก็เอาเขาทั้งคู่มาฝึกร่วมกันอย่างที่ได้แนะนำไป
----------------------------------
วิธีที่แนะนำข้างต้น เป็น "วิธีแก้ปัญหา" เมื่อน้องหมาทั้งคู่มีปัญหากันแล้ว แต่สิ่งที่ดีที่สุดก็คือ "การป้องกัน" เหมือนกับคำพูดที่ว่า "เริ่มต้นดี มีชัยไปกว่าครึ่ง" หรือ "กันไว้ดีกว่าแก้" เมื่อปัองกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นได้ เราจะได้ไม่้ต้องมานั่งแก้กันทีหลัง
วิธีป้องกัน "สุนัขตัวใหม่ ตัวเก่าไม่ถูกกัน" มีวิธีคะ
ดูได้ที่
VDO; กฎเหล็ก เคล็ดไม่ลับ หมาใหม่หมาเก่า รักกันยั่งยืนนาน
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=25-11-2009&group=8&gblog=39
ที่สำคัญ :
-สุนัขควรได้ออกกำลัง พาเดิน ทุกเช้า และ ทุกวัน เพื่อระบายพลังงานส่วนเกินออก และ จะทำให้ปรับพฤติกรรมได้ง่ายขึ้นด้วย
- สุนัขควรได้รับการทำหมัน เพื่อลดปัญหาพฤติกรรมอันเนื่องมาจากโฮร์โมน

------------- Tips
-ช่วงแรกของการปรับพฤติกรรม สุนัขทั้งสองตัวเวลาเขาอยู่ด้วยกัน ต้องอยู่ในสายตาเราตลอด ถ้าเราไม่สามารถจับตาดูเขาได้ ให้แยกกันอยู่ และพยายามให้เขามาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันบ่อยๆ
-ถ้าเรากังวลเรื่องการบาดเจ็บของสุนัข สามารถให้สุนัขใส่ตะกร้อครอบปากได้ แล้วให้สุนัขทั้งสองใช้ชิวิตอยู่ร่วมกันโดยที่เราคอยจับตาดู เมื่อสุนัขใส่ตะกร้อครอบปาก เราก็จะได้มั่นใจ และ เลิกกังวลเรื่องความปลอดภัย สุนัขก็ไม่เจ็บตัว แถมได้ฝึกอยู่ร่วมกันยอมรับกันด้วย ได้ประโยชน์หลายทาง
Dog care; วิธีใส่ตะกร้อครอบปาก และ น้องหมาไม่เครียด //www.bloggang.com/mainblog.php?id=yojajiji&month=18-01-2010&group=5&gblog=8
---------------
ถ้าบังเอิญสุนัขกัดกัน วิธีแยกสุนัขในแบบจิตวิทยาสุนัข
- ตั้งสติ ห้ามโวยวาย ยิ่งโวยวายยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้สุนัข และห้ามเรียกชื่อ - การจับแยก
ถ้าเราเข้าไปจับแยกด้วยตัวเอง ให้ระวังสุนัขแว้งกัด เวลาต้องการแยกสุนัขตัวที่กัดฝังจมเขี้ยวแล้วไม่ปล่อย ให้จับขยุ้มหนังคอหลังกกหูแล้วยกขึ้นฟ้าในแนวดิ่ง เหมือนพยายามยกให้ขาหน้าทั้งสองลอยขึ้น การทำอย่างนี้จะทำให้สุนัขคลายปากโดยอัตโนมัติและจะพยายามหายใจ เมื่อนั้นจะทำให้สุนัขปล่อยตัวที่ถูกกัด
เราไม่ควรจับแยกกันแบบชักเย่อ เหมือนออกแรงดึงสุนัขในแนวขนานกับพื้นเพื่อหวังให้สุนัขปล่อยปาก ทำอย่างนี้จะไม่ทำให้สุนัขปล่อยปาก แต่จะทำให้เกิดการบาดเจ็บมากขึ้นกับตัวที่ถูกกัด เพราะออกแรงแบบนี้จะทำให้เขี้ยวฉีกเนื้อสุนัขตัวที่ถูกกัดให้รับบาดเจ็บมากกว่าเดิม
อีกวิธี ต้องอาศัยความไว และ สำหรับผู้ที่มีความมั่นใจ ถ้าสุนัขกัดสุนัขอีกตัวฝังจมเขี้ยวไม่ยอมปล่อย ใช้มือเราอ้าปากด้วยการจับปากบนของสุนัข โดยใช้นิ้วดันริมฝีปากด้านข้างสุนัขเข้าไปใต้ฟัน ซึ่งจะทำให้สุนัขอ้าปากอัตโนมัติและไม่กัดมือเรา เพราะสุนัขจะไม่กัดปากตัวเอง (วิธีอ้าปากสุนัขด้วยวิธีนี้สามารถนำไปปรับใช้ได้ในทุกๆสถานการณ์ที่ต้องการให้สุนัขอ้าปาก ตอนป้อนยาเม็ด หรือ ให้เขาอ้าปากปล่อยของที่อยู่ในปาก ) เมื่อสุนัขปล่อยปาก ก็จะทำให้อีกตัวหลุดจากคมเขี้ยวได้

-เมื่อเราทำการแยกสุนัขที่กัดกันได้แล้ว คนส่วนใหญ่มักจะจับทั้งคู่แยกกันไปอยู่คนละที่ โดยทั้งคู่ก็กระหืดกระหอบอารมณ์ค้าง และยังอยากจะ่ฆ่ากันอยู่ การทำอย่างนี้ถือว่าผิดมากในหลักจิตวิทยาสุนัข จะทำให้สุนัขมีภาวะอารมณ์อยากฆ่ากันทุกครั้งเมื่อเจอกันในครั้งต่อๆไป นั้นเองที่ทำให้สุนัขไม่มีวันเข้ากันได้ เจอหน้ากันเป็นกัด เจอหน้ากันก็อยากจะพุ่งเข้าไปฆ่าอีกตัว ที่สุนัขเป็นอย่างนี้ก็เพราะเราแยกสุนัขที่กัดกันผิดหลักจิตวิทยาสุนัข ถือว่าเป็นการจบแบบไม่สวยงาม
วิธีให้สุนัขจบกันอย่างสวยงาม และ การเจอครั้งต่อไปเขาก็ไม่อยากจะฆ่ากัน ไม่อยากจะพุ่งเข้าไปกัดกัน มีเทคนิคง่ายๆคือ
"เมื่อไหร่ที่สุนัขกัดกัน เมื่อแยกกันได้แล้ว เราต้องให้สุนัขทั้งคู่จบกันด้วยภาวะอารมณ์ที่ผ่อนคลาย และยอมจำนน จำไว้ว่า หลังทะเลาะกัน จบด้วยภาวะอารมณ์แบบไหน การเจอกันในครั้งต่อไปเขาก็จะอยู่ในภาวะอารมณ์แบบนั้นก่อนจาก ถ้าเขาจบแบบยอมจำนนต่อกัน สงบ เจอครั้งต่อไปเขาก็จะสงบ ไม่พุ่งเข้าหากัน แต่ถ้าจบแบบทั้งคู่ยังอยากจะฆ่ากัน เจอกันครั้งต่อไปก็อยากจะฆ่ากัน"
วิธีให้จบแบบสวยงามแบบที่เราแสดงตนในตำแหน่งจ่าฝูง
"มีสุนัขตัวใดตัวหนึ่งเริ่มก่อน วิ่งเข้าชาร์ตทำร้ายตัวที่ไม่มีทางสู้่ตัวที่อยู่เฉย "
เมื่อจับการแยกการกัดได้แล้ว เราต้องจับตัวที่พุ่งเข้าไปทำร้าย ให้เขานอนตะแคงห้ามลุกไปไหน แล้วให้สุนัขตัวที่ถูกทำร้าย นั่งอยู่ข้างๆ โดยไม่ให้วิ่งหนีไปไหนได้ ให้เขาอยู่อย่างนี้ จนกว่าทั้งคู่จะสงบ ไม่ลุกหนีไปไหน อีกตัวก็นอนตะแคงอยู่ข้างๆอีกตัวที่นั่งหรือหมอบแบบผ่อนคาย นี้คือการจบแบบสวย จบแบบยุติสงคราม ก็คือ ตัวที่เข้าทำร้าย ยอมจำนนด้วยการนอนตะแคงให้ ต่อตัวที่ด้อยกว่าตัวที่่ถูกโจมตี เมื่อทั้งคู่ผ่อนคลาย ก็ปล่อยให้เขาเดินได้อิสระ โดยที่ให้เขาอยู่บริเวณใกล้ๆกัน อยู่ด้วยกัน โดยที่เราจับตาดูอยู่
"สุนัขทั้งคู่ ต่างฝ่ายต่างเข้าจู่โจม ต่างก็พุ่งเข้าทำร้ายกัน "
เมื่อจับแยกการกัดได้แล้ว ต้องจับทั้งคู่นอนตะแคงใกล้ๆกัน จนกว่าทั้งคู่จะสงบ ยอมนอนตะแคงนิ่งๆเคียงข้างกันแม้เราจะปล่อยมือ การทำอย่างนี้ทำให้ทั้งคู่ยอมจำนนต่อกัน ไม่ให้มีใครเหนือกว่าใคร ทุกตัวเท่ากัน แล้วเราคือจ่าฝูงใหญ่สุด จบแบบนี้่คือการจบแบบสวย จบแบบสงครามยุติ การเจอครั้งต่อไปก็จะเจอในฐานะมิตรไม่ใช่ศัตรู เมื่อทั้งคู่ผ่อนคลาย ก็ปล่อยให้เขาเดินได้อิสระ โดยที่ให้เขาอยู่บริเวณใกล้ๆกัน อยู่ด้วยกัน โดยที่เราจับตาดูอยู่
แม้เราจะให้เขาจบกันแบบสวยงาม เพื่อให้สงบศึก แต่ก็อย่าเพิ่งนิ่งนอนใจ ในการเจอกันของสุนัขในครั้งต่อไป สุนัขอาจเกิดการทะเลาะกันได้อีก เพราะปัจจัยที่ทำให้สุนัขทะเลาะกันมักเกิดจากปัจจัยกระตุ้นจากสิ่งแวดล้อมภายนอก เช่น หวงเจ้าของ แย่งเป็นจ่าฝูงเป็นต้น ถ้าเราต้องการให้สงครามยุติแบบถาวร เราก็ต้องเปลี่ยนวิธีเลี้ยงแบบองค์รวม เราต้องทำตัวเป็นจ่าฝูง ถ้าเรายังทำไม่ได้ สุนัขก็จะไม่หายจากการทะเลาะกัน
-----------------------
สุนัขเขาช่วยมนุษย์ในหลากหลายทาง การที่สุนัขกัดกันเอง อาจเป็นต้นเหตุจากการที่เขาต้องการช่วยเราคุมฝูง ช่วยเราคุมสุนัขตัวอื่นๆที่หือกับเรา แต่เขาทำเกินหน้าที่ไปหน่อย จนจบด้วยการกัดกันเอง นี่เอง เราถึงต้องควบคุมสุนัขในฝูงให้ได้ทุกตัว ถ้าเราควบคุมไม่ได้ จะมีตัวใดตัวหนึ่งช่วยเรา หรือ ทำหน้าที่แทนเรา และแน่นอนว่า ให้สุนัขจัดการกันเอง การบาดเจ็บเลือดออกต้องตามมา
ยกตัวอย่าง
รับสุนัขมาใหม่ แตุ่สุนัขตัวใหม่คึกมาก ดื้อมาก แถมชอบงับมือเราอีก เราคุมตัวใหม่ไม่ได้ ถ้าสุนัขตัวใหม่เข้ามากัดเรา แล้วสุนัขตัวเก่าเขารู้กฎดีว่า "สุนัขไม่ควรกัดคน" สุนัขตัวเก่าก็จะเข้ามาช่วยเราโดยการเข้ามาจัดการสุนัขตัวใหม่ที่มากัดเรา เพื่อเป็นการตักเตือนสุนัขตัวใหม่ อันนี้คือสุนัขช่วยเรา
หรือ มีสุนัขตัวใดตัวหนึ่งในบ้านที่เป็นสุนัขที่ดื้อ คึก ตื่นเต้น ไม่เคารพเรา สุนัขตัวอื่นในบ้านก็จะช่วยเราโดยการเข้ามากัดเตือนสุนัขที่ตื่นเต้น ให้สงบลง นี่คือสุนัขช่วยเรา กฎของฝูงสุนัขตามธรรมชาติ คือ "ถ้ามีสุนัขตัวใดตัวหนึ่งในฝูงไม่สมดุล คำว่าไม่สมดุลคือ ตื่นเต้นเกิน คึกเกิน ดื้อเกิน กลัวเกิน ก้าวร้าวเกิน จะถูกจ่าฝูง หรือ สมาชิกตัวใดตัวหนึ่งในฝูง ช่วยตักเตือนสุนัขตัวที่ไม่สมดุล ให้กลับมาสมดุลเหมือนตัวอื่นๆในฝูง"
ในกรณีลูกสุนัขกับสุนัขโต ถ้าเราคุมสุนัขเด็กไม่ได้ สุนัขโตก็จะทำหน้าที่ควบคุมฝูงแทน วิธีสุนัขเตือนสุนัขก็คือ เข้าไปกัดสุนัขเด็กเพื่อให้สุนัขเด็กสงบลง แต่ถ้าเรายังคงละเลยหน้าที่ในการตักเตือนสุนัขเด็ก เตือนไม่สำเร็จเสียที แล้วปล่อยไว้เรื่อยๆ สุนัขเด็กก็โตขึ้น ท้าทายและดื้อมากขึ้น เวลาสุนัขโตเข้ามาตักเตือนในครั้งต่อไป คราวนี้สุนัขเด็กจะฮึดสู้ และ กัดตอบสุนัขโต เมื่อนั้นสุนัขจะกัดกันเอง สุนัขจะสู้กันเอง กัดกันบาดเจ็บ ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะเราละเลย มองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆ และไม่เข้าใจจิตวิทยาสุนัข ไม่เข้าใจภาษาสุนัขและไม่ตักเตือนตั้งแต่เนิ่นๆ
แต่จริงๆแล้วเราควรจะควบคุมฝูงให้ได้ ควบคุมสุนัขทุกตัวในฝูงให้ได้ ให้ทุกตัวอยู่ในภาวะอารมณ์สงบเดียวกันเหมือนกัน แล้วจะไม่มีตัวใดตัวหนึ่งทำหน้าที่นี้แทนเรา เพราะเราจัดการได้หมด ถ้าเราละเลยหน้าที่ควบคุมฝูงไป จะมีตัวอื่นทำหน้าที่แทน แล้วนั้นเองความรุนเแรงจะเกิดขึ้น
ถ้าในสถานการณ์มีสุนัขตัวอื่นมาช่วยเราจัดการกับสุนัขอีกตัว เพื่อเป็นตัดปัญหาการต่อสู้กันรุนแรงระหว่างสุนัขกับสุนัข เราต้องเตือนสุนัขตัวที่เข้ามาช่วย ให้เขาออกไปอยู่ห่างๆ ไม่ต้องเข้ามาวุ่นวาย เพื่อเป็นการบอกเขาว่า "เจ้าไม่ต้องมายุ่ง ข้าคือจ่าฝูง ข้าจัดการเอง"
Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
106 comments |
Last Update : 13 มกราคม 2554 13:07:24 น. |
Counter : 89314 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: neng IP: 58.11.47.3 31 ตุลาคม 2553 23:16:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: neng IP: 61.90.102.199 2 พฤศจิกายน 2553 16:48:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: jan IP: 58.9.211.16 12 พฤศจิกายน 2553 10:29:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: book IP: 192.168.100.119, 124.121.164.180 5 ธันวาคม 2553 1:56:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: book (ต่อจากข้างบน1) IP: 192.168.100.119, 124.121.164.180 5 ธันวาคม 2553 2:29:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: book IP: 192.168.100.119, 124.121.164.180 5 ธันวาคม 2553 2:58:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: MiMi IP: 223.207.83.116 7 ธันวาคม 2553 13:39:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: book IP: 192.168.100.105, 124.121.168.105 7 ธันวาคม 2553 21:39:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: book(ต่ออีกนิด) IP: 192.168.100.105, 124.121.168.105 7 ธันวาคม 2553 22:24:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: MiMi IP: 223.207.81.30 7 มกราคม 2554 13:24:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: JJ IP: 202.12.74.68 23 มกราคม 2554 21:31:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: jj IP: 1.46.215.21 29 มกราคม 2554 16:35:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่โกลเดนค่ะ IP: 223.205.39.212 22 กุมภาพันธ์ 2554 20:31:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 23 กุมภาพันธ์ 2554 11:21:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่โกลเดนค่ะ IP: 223.205.39.212 23 กุมภาพันธ์ 2554 13:58:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 23 กุมภาพันธ์ 2554 18:49:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่โกลเดนค่ะ IP: 223.204.91.143 25 กุมภาพันธ์ 2554 22:41:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 26 กุมภาพันธ์ 2554 10:08:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tt IP: 118.173.240.139 9 เมษายน 2554 20:00:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: rain IP: 14.207.230.128 20 เมษายน 2554 14:49:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่โกลเดนค่ะ IP: 223.207.21.75 21 เมษายน 2554 13:07:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่โกลเดนค่ะ IP: 223.207.21.70 26 เมษายน 2554 10:35:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต้นข้าว IP: 115.87.240.193 7 พฤษภาคม 2554 9:48:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต้นข้าว IP: 58.8.87.184 7 พฤษภาคม 2554 14:38:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต้นข้าว IP: 58.8.71.18 8 พฤษภาคม 2554 10:21:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ลูกหมู IP: 49.49.129.30 27 พฤษภาคม 2554 11:05:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ลูกหมู IP: 49.49.129.30 27 พฤษภาคม 2554 14:02:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ลูกหมู IP: 49.49.129.30 27 พฤษภาคม 2554 16:07:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอ IP: 101.109.21.131 2 กรกฎาคม 2554 19:11:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: Zazi IP: 125.24.7.81 3 กรกฎาคม 2554 14:31:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ขอถาม IP: 10.9.8.51, 122.154.29.219 7 สิงหาคม 2554 12:28:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: จันทนา IP: 125.26.58.0 9 กันยายน 2554 15:20:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: suchanan IP: 110.49.224.48 27 ตุลาคม 2554 21:12:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nu Neng..... IP: 110.168.181.134 1 พฤศจิกายน 2554 17:41:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปันครับ IP: 182.52.59.237 4 พฤศจิกายน 2554 18:57:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนุึงหนิง IP: 124.120.46.203 11 กุมภาพันธ์ 2555 16:11:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 12 กุมภาพันธ์ 2555 17:46:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: babe IP: 110.49.241.73 22 กุมภาพันธ์ 2555 12:00:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 22 กุมภาพันธ์ 2555 13:11:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตาต้า IP: 27.130.33.76 18 มีนาคม 2555 20:44:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: pg IP: 115.67.160.107 29 เมษายน 2555 15:51:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: pg IP: 115.67.0.2 30 เมษายน 2555 12:42:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: pg IP: 115.67.0.2 30 เมษายน 2555 13:50:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: pg IP: 115.67.0.2 1 พฤษภาคม 2555 7:43:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: pg IP: 115.67.0.2 1 พฤษภาคม 2555 15:23:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปอม IP: 125.24.247.41 27 มิถุนายน 2555 2:01:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปอม IP: 125.24.247.41 28 มิถุนายน 2555 2:12:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปอม IP: 125.24.195.241 29 มิถุนายน 2555 13:50:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอ็มครับ !! IP: 49.48.33.31 10 กรกฎาคม 2555 2:49:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: หวาน IP: 61.90.108.208 7 พฤศจิกายน 2555 13:01:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: benjo IP: 171.101.197.37 12 ธันวาคม 2555 16:50:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: pork IP: 223.206.89.8 13 มกราคม 2556 21:40:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: pork IP: 223.205.118.92 14 มกราคม 2556 21:07:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: เคลิ้ม IP: 113.53.20.91 14 กุมภาพันธ์ 2556 23:51:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: เคลิ้ม IP: 113.53.0.34 15 กุมภาพันธ์ 2556 9:09:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: หวาน - หวาน IP: 171.4.28.253 25 กุมภาพันธ์ 2556 12:32:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 25 กุมภาพันธ์ 2556 13:13:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: TinTin IP: 61.90.105.94 27 กุมภาพันธ์ 2556 13:05:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 27 กุมภาพันธ์ 2556 13:20:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: TinTin IP: 61.90.105.94 27 กุมภาพันธ์ 2556 14:57:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: TinTin IP: 61.90.105.94 27 กุมภาพันธ์ 2556 15:01:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: Yoja&Jiji 27 กุมภาพันธ์ 2556 15:56:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dream IP: 27.55.172.198 21 สิงหาคม 2556 17:47:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เติส IP: 110.171.221.109 2 กันยายน 2556 21:29:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: นุช IP: 58.10.113.126 4 พฤศจิกายน 2558 16:00:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ต๊อป IP: 183.89.158.163 22 ตุลาคม 2559 1:55:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Bom IP: 27.145.85.122 25 เมษายน 2564 14:30:48 น. |
|
|
|
| |
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|
พอดีที่บ้านมีกันอยู่สี่หลังในรั้วเดียวกัน มีสุนัขอยู่สามตัว ตัวผู้ทั้งสามตัว แต่มีอยู่สองตัวที่กัดกัน ทั้งๆที่ตลอดสองปีที่นำตัวใหม่เข้ามาเลี้ยงก็ไม่มีปัญหาอะไร คิดว่าน่าจะแย่งกันเป็นจ่าฝูงอย่างที่เจ้าของบล็อกอธิบายไว้น่ะค่ะ แต่เนื่องจากสุนัขทั้งสองตัวอยู่คนละบ้านกัน คนละเจ้าของกัน ปกติเค้าจะเดินเจอกันตลอด ถ้าจะให้เจ้าของเป็นจ่าฝูงของสุนัขตัวที่ไม่ได้เป็นเจ้าของ จะสามารถทำได้รึเปล่าและควรจะใช้วิธีฝึกยังไงดีคะ ตอนนี้ทำได้แค่กันไม่ให้เจอกันน่ะค่ะ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำนะคะ