จดหมายถึงคุณพีน้องก้อง Lake 10 ~ อยากได้ลูกเสือมันก็ต้องเข้าถ้ำเสือสิครับท่าน อิ อิ มาร่ายจดหมายก่อนไปปฏิบัติภารกิจค่ะ เรียน คุณพี มิเสียแรงที่สอนที่สั่งไปตั้งแต่เมื่อวานนะคะ ปฏิบัติตามได้อย่างครบถ้วนกระบวนความแม้จะไม่คลายความห้าวลงเลยก็ตาม - -'' ดู๊ ดู บุกเข้าบ้านเขาราวพายุบุแคม แต่เอาเถอะให้อภัยเห็นว่ากำลังร้อนอกร้อนใจ จะห้าวไปบ้างก็โอเคค่ะ แหม ... ไอดิฉันก็แนะนำกันไปจนน้ำลายเหนียวคอแล้ว คุณพีน่าจะยกน้ำร้อนน้ำชาเป็นค่ายกครูไหว้ครูกันบ้างนะคะ ณ จุดนี้ แต่ก็อีกล่ะ ยังไม่รบกวนตอนนี้ดีกว่า กำลังปรนนิบัติพัดวีเป็น "ทาสเทวี" น้องก้องอยู่ แต่ถ้าสุโขสโมสรเมื่อไหร่อย่าลืมมาตอบแทนกันบ้างนะคุณพี อิ อิ แหม่เอ๊ย ... เมื่อวานบอกให้กระทำตัวเป็นอัศวินขี่ม้าขาวเอาชนะใจว่าที่แม่ยายเป็นไงเล่าคะ ได้ผลตามที่ดิฉันว่าหรือไม่ วิ่งปัดมีดเป็นฮีโร่เยี่ยงนั้นเจ็บตัวนิดหน่อย แต่ผลลัพธ์นั้นมหาศาลบานตะไท ป้าเขาเลยเห็นใจว่า " เรียมรักนุชนาฏ ด้วยใจ แท้จริง" โธ ... วันก่อนป้าแกตกใจน่ะค่ะเลยขับไล่ไสส่งคุณไปเยี่ยงนั้น ก็บอกแล้วว่า ห้าวไป ห้าวไป ไม่เชื่อกันบ้าง ถ้าเชื่อกันตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเจ็บตัวให้แม่ยายเห็นใจหรอกว้า ส่วนน้องก้องนั่น .... - -'' ไม่ต้องพูดถึง .... น้องเขามองไม่เห็นแล้วก็ทำให้รู้ใจง่ายยิ่งขึ้น แต่ก่อนเอาแต่หลบไปเลี่ยงมา แต่เดี๋ยวนี้ดูซี่ .... ได้ยินเสียงนิดนึง สงสัยอะไรนิดนึง น้องเรียกพีไว้ก่อนเลย หายใจเข้าก็พี หายใจออกก็พี ค่ะงานนี้ เป็นไงคะ "ที่รัก" ของคุณเลิศไหมเล่า ยิ่งเห็นอย่างนั้นป้าฟองจากเป็นแค่ว่าที่ตอนนี้เลยเลื่อนชั้นเป็น "แม่ยาย" โดยทันใด แก้แทนให้เขยขวัญโหม้ดดดด แถมตั้งชื่อให้ใหม่เส็จสรรพจัดการ "ฝากฝังลูกแก้วเป็นคู่เสน่หา" เรียบร้อย เออ ... ตรงนี้ค่อยยังชั่วหน่อย รู้จักฝากเนื้อฝากตัว ทิ้งทุ่นระเบิดเมื่อวานไม่เอานะคะ คุณไม่ได้ไปรบนะเฮ้ย จะมาเสนอตัวเป็นคนในครอบบ้านครัวเดียวกะเขา อ่อนน้อมอย่างนั้นแหละถูกแล้วค่ะ ป้าเขาฝากลูกไว้กับคุณแล้วนา แหม ... มีแอบเกร็ง ๆ กลัวเขาไม่ยกน้องก้องให้หรือคะ หูยยยยย หน้าเกร็งมากเสียยี่ห้อคุณพีหมด แม่ยายเขาเปิดทางสะดวกถนนสี่เลนน้ำไฟถึงพร้อมไว้แล้วจ้ะ คุณพีเถิดให้สัญญาไว้แล้วต้องทำตามให้จงหนักนะคะ อย่าลืมว่าศักศรีดิ์ท่านประธานสมาคมเกลียมัวมันค้ำคออยู่นะ ป้าเขาทำใจหนักทีเดียวนะคะ กว่าจะเอ่ยปากได้อย่างวันนี้ รักแล้วอย่าทิ้งขว้าง น้องเขาหายใจเข้าออกเป็นคุณแล้วนะคะ ถ้าทิ้งกัน .... ไม่ต้องรอน้องก้องหรอก ดิฉันเนี่ยแหละจะตามไปทึ้งเอง เอาล่ะเมื่อป้าเขาฝากเขาฝังลูกไว้กับคุณแล้ว ค่ะ ... ปรนนิบัติพัดวีกันหน่อย แหมไม่รู้เคยดูแลคนเจ็บรึเปล่า ดิฉันต้องตามมาควบคุม (จริง ๆ แล้วจะแอบดู คริ คริ) โอเคดูแลให้ทานยาตามเวลา .. ผ่าน คนเจ็บเอง ณ บัด now เธอก็เก่งขึ้นแล้วนะคะ แต่งตัวเองได้แล้ว ... ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ เรด้าทำงาน หันขวับ วุ้ย .... คุณขาสีหน้าแสนจะภูมิใจอมยิ้มด้วยปลาบปลื้ม "แฟนใครหนอ ... พูดจาน่าเอ็นดู" ถึงไม่พูดก็อ่านออกค่ะฉายชัดขนาดนั้น อ้าว ... ติดกระดุมผิด ไปค่ะไป ติดให้ซะใหม่ เอ ..... เอ่ ..... เอ้ ..... เอ๊ ........เอ๋ แอ่ คุณพีคะ แค่ติดกระดุมเองนะคะ ไฉนอ่อยอิ่งอ้อยสร้อยเหลือเกินหน้าเคร่งเครียด มองต่ำวนเวียนอยู่ตรงรอยแยกเสื้ออยู่นั้นแล้ว ถอนใจแรงอีกต่างหาก เฮ้ย .... คิดอะไรอยู๊ ??????????????? จินตนาการไปถึงไหนแล้วเนี่ย ติดกระดุมแต่ละเม็ดดูยาวนานเป็นศตวรรษ อ้าว ... ก้องเอ๊ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เอื้อมมือได้จับไปไล้หน้าคุณพีเขาอีก บิ้วกันขนาดนี้ เดี๋ยวก็ .... แอร๊ยยส์ ไม่อยากคิด แถมสายตาน้องก้องโหยหาขนาดนั้น โอย ... คุณพีคงคิดไปไหนต่อไหนแล้ว "ที่รักจำได้ ?" "คิดว่าเราเป็นใคร ?" สายตานั้นโหยหาใครอยู่ ปิดฟืนปิดไฟแล้วยังไม่วาย ... แยกจากน้องเค้าไม่ได้แล้วใช่ไหมคะงานนี้ เดินกลับมาเฝ้าในความืดก็ยังดี ทาสเทวี ของจริงไม่ต้องพึ่งคุณ ชรินทร์ นันทนาคร เลยค่ะงานนี้ คุณขาไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วค่ะคืนนี้ เอาล่ะ ทีนี้คงเหลือด่านสุดท้ายแล้วเนาะ ตัวน้องก้องเองนั่นแหละ แม่ยายเปิดถนน ครอบครัวญาติโกโหติกา เปิดไฟเขียวผ่านตลอดแล้วนะ ไม่ต้องให้บอกมั้งว่าจะจัดการน้องก้องอย่างไร ใจเย็น ๆ ค่ะ อย่าห้าวขอแค่นั้น ส่วนที่เหลือดิฉันเชื่อว่าจัดการกันเองได้ หายใจเข้าหายใจออกเป็นกันและกันอย่างนี้ คิดข้ามช็อตไปเลยดีกว่าค่ะ ว่าต่อไปจะให้น้องก้องเป็นคุณนายอยู่บ้าน ไปเป็นเลขาคอยชงชา หรือ เป็นตุ๊กตาหน้ารถดี อ้าว ... แหม พูดแค่นี้ทำเป็นเขินหน้าแดงซ่านขึ้นมาเชียว อายเป็นด้วยเหรอตั๊ว แล้วก็อย่าลืมนะอย่าลืมวิชาการที่ดิฉันครอบไว้มาเลี้ยงดูปูเสื่อกันมั่งนะจ๊ะ แล้วจะรอกินขนมขันหมากนะคร้าคุณพี ด้วยปรารถนาดี ป.ล. อยากครวญเพลงเล่น ๆ บุญ ฉันมี แต่คงไม่ถึง ฟ้า จึง ไม่เวทนา คอยเฝ้า แต่คอยทุกครา ดวงจันทรา ไม่ลอยเลื่อนมาใกล้เรา คงแหงนคอยแต่คอยหาย เสียดาย ดวงจันทร์ไม่บรรเทา ลอยลับไม่เหลือแม้เงา รู้หรือเปล่า ว่าเรานี้ ช้ำชอกฤดี เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ เธอเป็น ดอกฟ้า รู้ไหมว่า เราเป็น ดั่งทาสเทวี แม้ไม่ปรานี ทาสนี้ คงระทม อยู่เรื่อยไป รอ ฉันรอ ด้วยใจวิงวอน ขอ บังอร เมตตารักฝากใจ เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพองเรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ... เรียน น้องก้อง หลังจากพี่ร่อนจดหมายถึง "ทาสเทวี" ของหนูเรียบร้อยแล้ว พี่ต้องขอเวลาพักจิตพักใจนิดนึง ก็น้องกับคุณพีเล่นเอาพี่จิ้นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ยความคิดเตลิดเพริดแพร้วจินตนาการแทบกู่ไม่กลับค่ะ น้องเอ๊ยทีหน้าทีหลังอย่าให้พี่ต้องจิ้นไปไกล เกือบจะ เกือบจะ มาหลายทีแล้ว ... ทีหลังเอาให้เด็ดขาดไปค่ะ ชนิดไม่ต้องเหลืออะไรให้จิ้นอีกเลย ขอซักรอบจะได้รึเปล่า จะได้เคลียร์ ๆ กันไปแอร๊ยยยส์ ณ จุดนี้ ก่อนอื่น พี่ขอบอกว่าน้องใจแข็ง และ เข้มแข็งอยู่พอสมควรเลยค่ะ พี่ชื่นชมน้องในเรื่องที่ว่าน้องไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาไม่งอมืองอเท้า ช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่ แต่พี่ขอติงเล็กน้อยว่าบางทีนะคะ กำลังจากคนรอบข้างเป็นสิ่งสำคัญ น้องไม่ได้อยู่ในโลกนี้คนเดียว น้องได้รับความรักแล้วอย่าปฏิเสธเลยค่ะ ถ้าเค้าคนนั้นพร้อมจะจับมือไปกับน้องแล้ว อย่างที่บอกแหละอย่าได้คิดแทนเขาเลย หาคำตอบไปด้วยกันค่ะ หาทางออกจากปัญหาไปด้วยกัน น้องอย่าได้คิดว่าตัวเองไม่มีประโยชน์ค่ะ คิดกลับกันสิว่าถ้าคุณพีเกิดมองไม่เห็นแบบน้องขึ้นมา น้องอยากจะทำอะไรค่ะ เคียงข้างทำกับข้าว เอาใจ ช่วยเหลือ เป็นเพื่อนคุย ดีไม่ดีทำกายภาพบำบัดให้ด้วย จริงมะคะ คนรักกันมันก็คิดอย่างนี้แหละ ไม่ได้คิดว่าลำบากอะไรทั้งสิ้น จากกันสิลำบากมากกว่าอีก อยากดูแลก็ไม่ได้ดูแลอกไหม้ไส้ขมกันไป ไม่เห็นหน้าเจ้าวันนึงสิคร้านจะขาดใจตายด้วยเสน่หา อ๊ะ อ๊ะ อย่าเถียงเชียวนะ พ่อเด็กดื้อ หนูคิดอะไรทำอะไรน่าจะรู้อยู่แกใจ รู้ตัวไหมคะตอนนี้ได้ยินเสียงคนแปลกหน้า รับรู้ความเคลื่อนไหวของใคร ๆ ที่หนูไม่คุ้นไม่รู้จัก ชื่อแรกที่ออกจากปากหนูน่ะใครคะ "พี" รึเปล่า น้องเอ๋ยหายใจเข้าก็คุณพีหายใจออกก็คุณพียังไม่รู้ตัวอีกหรือคะนั่น โหยหาอาดูรขนาดนั้น ... ถ้าพ่อยอดขมองอื่มหนูมาเห็นไม่เจ็บช้ำน้ำใจมื้อนี้ก็ไม่รู้จะเจ็บกันมื้อไหนแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าเรียกหาแต่ปรากฎตัวออกมาไม่ได้ เพราะ กลัวหนูจะช้ำหนักกว่าเดิม จะทรมานกันไปถึงไหนคะ ไม่ได้ทรมานตัวน้องคนเดียวนะคะ คุณพีก็ด้วย คุณแม่ก็ด้วย คุณพี่ด้วย ญาติ ๆ ด้วย เขาเห็นน้องทุกข์น้องโศกเขาก็ทนไม่ใคร่ไหวกันแล้วค่ะ และก็เพราะอย่างนั้น ... รู้ไหมคะ แม่น้องตัดสินใจแล้วนะ ไม่นานอาจจะได้ข่าวดี แม่น้องเขาฝากฝังลูกก้องเป็นคู่เสน่หาแล้วนะคะ แต่จะเสน่หากับใครใช่ที่น้องคิดไว้รึเปล่า เดี๋ยวเจ้าตัวเขาคงมาแถลงไขเอง เรื่องส่วนตัวพี่ไม่ยุ่ง เอาล่ะ พักเรื่องหนักสมองมาที่คนดูแลน้องก้องดีกว่าค่ะ เป็นไงคะรายนี้พูดภาษาไทยไม่ใคร่ได้(ในใจ : พูดได้แต่ภาษารัก คริ ๆ) แต่ดูแลดีใช่ไหมคะ ให้ทานข้าวทานยาตามเวลามาส่งเข้านอนด้วย น้องเองก็น่าเอ็นดู๊น้ำเสียงภูมิใจเชียว ใส่เสื้อผ้าเองได้แล้วไม่ต้องมีคนช่วย (ในใจ: มีคนอยากจะช่วยใจแทบขาดล่ะไม่ว่า ) ไม่อยากจะเล่าเล้ยยยยย ว่ามีคนเขาส่งสายตาหวานเชื่อมอมยิ้มด้วยความปลาบปลื้มในคำพูดคำจาอันน่ารักกุ๊กกิ๊กของน้องก้องอยู่แถว ๆ นั้นด้วย แต่น้องขราน้องติดกระดุมผิดนะจ๊ะ เดี๋ยวคุณศักดิ์(ที่รุด)เขาจะไปช่วยหนูติดกระดุมใหม่ แหม .... ไอแรก ๆ ก็แกะเร็วดีอยู่ร้อกกกกกก แต่ทำไมไม่รู้จู่ ๆ จังหวะมันถึงเปลี่ยน อ้อยอิ่งเหลื้อออออเกิน ติดกระดุมแต่ละเม็ดทำอย่างกับข้ามน้ำข้ามทะเล (ในใจ : อยากแกะแต่ไม่อยากติออ่ะสิ) หน้าน้องก็เปลี่ยนเหมือนกันหนา ... นี่ละน้าพี่บอกแล้วจะทรมานทรกรรมตัวเองไปถึงไหนคะ โหยหาเค้าขนาดนั้นคุณพีเธอมาเห็นเค้ามีหวังธาตุไฟแตกซ่าน (ในใจ : ก็ใกล้แล้วละวะ ตบะใกล้แตก) นั่นไม่ทันขาดคำยื่นมือไปลูบไปไล้หน้าเขาอีก น้องขาสายตาน้องมันอาดูรเหลือเกินค่ะน้อง ไม่สงสารคนที่เขามองอยู่มั่งหรือว่าเขาจะเตลิดไปถึงไหน มือเขาก็จับเสื้อน้องไม่ปล่อย พี่รู้นะว่าน้องกำลังคิดถึงใครจินตนาการถึงใคร แหม ... กำลังวาภาพอยู่เลยใช่ไหมว่าถ้าเป็นเค้าคนนั้นมันคงจะสุขเกินบรรยาย น้องคะน้องรีบละมือจากหน้าเขาเถอะค่ะ นานกว่านี้ประเดี๋ยวพี่จะได้ดูแต่โคมไฟ ... พี่เครียดแย่ เออ ... เชื่อฟังกันง่าย ๆ แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย โน่นปิดไฟใส่กลอนบรรเทาอารมณ์เข้มข้นภายในห้องกันหน่อย เฮ้อ ... น่ะ ไปแอบนอนร้องไห้อีกแล้ว (ในใจ : อีกฝั่งก็ปิดประตูมานั่งเฝ้า ... นี่ถ้าไม่เจ็บไม่ป่วยกัน ขาจิ้นคงเลือดหมดตัว - -'' นับว่าดินฟ้ายังปราณีน้องทั้งสองนะคะ ไม่งั้นคงมีคนมาแอบดูเป็นมหกรรม) เอาค่ะนอนซะเถอะ ให้คุณศักดิ์เขาปรนนิบัติพัดวีไปก่อน แต่น้องจ๋าอย่างไรความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย หนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น ความจริงที่ว่าคุณพีเขารักน้องยังไงก็หนีไม่พ้น คุณพีเขาดื้อเขารั้น และ เป็นนักสู้ หนูคิดหรือว่าเขาจะหยุดอยู่แค่นี้ นอ้งเหวี่ยงน้องวีนใส่เขามาตั้งหลายหนดูสิเคยระย่อบ้างไหม มีกลเม็ดเด็ดพรายใหม่ ๆ มาใช้ตลอด ที่เขายอมเก็บเขี้ยวเล็บก็เพราะน้องคนเดียวนะจ๊ะ ถ้าหนูดื้อเขาต้องสรรหาวิธีทำโทษใหม่ ๆ มาลองใช้กับน้องเป็นแน่ .... ระวังเถ้อ โดนทำโทษขึ้นมาจริง ๆ อย่ามาพิโอดพิโอยกับพี่แล้วกัน อิ อิ ด้วยความปรารถนาดี   Create Date : 18 ธันวาคม 2552 16 comments Last Update : 19 ธันวาคม 2552 12:48:40 น. Counter : 465 Pageviews. Share Tweet

เข้าเนตปุ๊บเป็นอันต้องเข้าบล๊อคคุณวรินทร์ฯ ก่อนทำอย่างอื่นเลยค่ะ ... เอ.... วันนี้คุณวรินทร์อัพบล๊อครึยังน๊า.... วันนี้ก็ยังโดนใจเหมือนเดิมเลยค่ะ ว่าแต่ก่อนนอนคุณวรินทร์ฯ แอบเอาวีต้าไปให้ป้าฟองกินก่อนนอนรึเปล่าค่ะ เช้ามาป้าเขาถึงพลิกกลับซะ 360 องสาซะขนาดน๊านนนนน.....   โดย: nymph_tim IP: 115.31.136.249, 117.121.208.2 18 ธันวาคม 2552 10:00:16 น.

ยังกินใจเหมือนเดิมค่ะ จะรอฉบับต่อไปนะคะ   โดย: นักเดิืนทาง IP: 61.90.165.24 18 ธันวาคม 2552 10:42:04 น.

อ่านแล้วเขินจัง   โดย: เฉาก๊วย IP: 125.26.63.132 18 ธันวาคม 2552 12:09:49 น.

อ่านไปก็อินไป ทั้งเรื่องชอบบท ของก้องกับพีมาก คือถ้าช่องอื่นค่ายอื่นทำคงไม่เก๋เท่านี้หรอก แต่จะว่าไปใกล้จบมันรวบรัดไปหน่อยว่ามั้ย อีก 2 ตอนเองยังดูไม่ค่อยเคลียเลย   โดย: mybodyisawonderland123@yahoo.co.th IP: 118.175.160.74 18 ธันวาคม 2552 13:34:53 น.

เขียนได้อารมณ์มาก อ่านสนุก ชอบอ่านมากค่ะ ขอบคุณค่ะ   โดย: DeeNee IP: 58.64.58.199 18 ธันวาคม 2552 14:55:33 น.

ว่าจะไม่เวิ่น หลังจากที่เมื่อคืนเวิ่นค้าง ถึงตี 2 ทั้งที่มีสอบ T_T อยากรู้วววว ไปแอบส่งซิกบอกให้คุณพีร์กระโดดขึ้นหลังม้าขาวควบกุบกับไปชนะใจคุณแม่ยายตอนไหนอ่ะอาจ๊านนน แหม ไม่มีบอกมีกล่าวหนู เคืองนะเนี่ยย ยย ถ้าบอกหนูก่อนนะ หนูจะแอบเกาะใต้ท้องม้า แล้วตามคุณพีร์ไปหาน้องก้องด้วยคน ( ม้ามันคงวิ่งไม่ไหวแน่อ้ะ ฮาาา คุณพีร์ตัวเท่าเมี่ยง แต่หนูตัวเท่าฮิปโปโป กร๊ากกก ) เมื่อวานแทบจะกระโดจูบหน้าผากคุณแม่ยายคุณพีร์ ดีใจม๊ากกก ที่ป้าแกเลิกเหวี่ยง เลิกองค์ลง - -'' อาจานนนน ช้อตกระดุมอาจานไม่อยากจิ้นต่อ แต่หนูอ้ะอยากจิ้นต่อน๊าาาา าา อยากจิ้นมากกกกก เพราะหนูรู้ว่าคุณบอยคงสนองนี๊ดหนูไม่ได้หรอก หนูเลยจับคุณพีร์กับน้องก้องมาสนองนี๊ดหนูด้วยตัวหนูเองงง แอร๊ยยย~~~~ พาศิษย์เวิ ่นนน ได้อีกอ้ะคนเรา า   โดย: หนูเองคร่าา IP: 125.24.92.239 18 ธันวาคม 2552 20:21:12 น.

แหม .. จะเวิ่นต่อก็ยังไง ๆ อยู่นะ แต่จริง ๆ แล้ว ใจเต้นอยู่เหมือนกัน คาดว่าคุณพีแกใกล้ตบะแตกแล้วไง ตอนแกะกระดุมอ่ะเร๊วเร็ว ทีติดกระดุมล่ะช้าเชียวอ้อยอิ่งเหลือเกิน ตาก็มองต่ำวนเวียนอยู่แถว ๆ อกเสื้อที่มันเผยอนั่นแหละ ไปสังเกตดิ ถอนหายใจแรงเชียว พอเอามือจับหน้าก็เกร็งสุด ๆ แต่ไม่ปล่อยเสื้อแสงเค้านะ จับแน่นเหมือนกัน ถึงบอกไงว่าเอาเข้าจริง ๆ ตาพีคงจินตนาการไปไกลตบะใกล้แตกแล้ว อิ อิ   โดย: วรินทร์รตา 18 ธันวาคม 2552 20:37:05 น.

ต่อเถอะค่ะ นะคะ นะ~~~~~   โดย: นักเดินทาง IP: 119.191.9.135, 58.8.144.156 18 ธันวาคม 2552 21:54:49 น.

วันนี้กลับมาเย็นย่ำ รีบวิ่งมาเข้าเนต ได้เจอจดหมายเลคนี้แล้วชื่นนนนใจ ขอบคุณนะคร้าบบคุณครู ที่รีบมาอัพให้อ่านกันทันใจมากมาย เสียใจที่ไม่ได้เม้นท์เป็นคนแรก หุหุ   โดย: มิดะข้ามทวีป IP: 58.9.237.69 18 ธันวาคม 2552 22:29:07 น.

โอ้ว...จม.ถึงน้องก้อง^^ ขอบคุณค่า   โดย: นักเดินทาง IP: 119.191.9.135, 58.8.145.222 19 ธันวาคม 2552 23:25:26 น.

เข้ามาอ่าน จม.ถึง(น้อง)ก้อง ไม่ไหวจะเคลียร์กับคนเขียนจม. อาจ๊าน นนนนนน อัพแล้วไม่บอกหนู นี่ถ้าหนูพลาดนะ หนูคงช้ำอ้ะ หนูชอบทุกประโยค ทุกตัวหนังสือเลยยย ยย สุดยอดดดด แหม เพิ่งรู้ว่าอาจานก็ลึกซึ้งกับเรื่องแบบนี้น๊าเนี่ย ยย   โดย: หนูเองคร่าา IP: 125.24.90.67 20 ธันวาคม 2552 11:12:35 น.

^ ^ ^ แกเห็นชั้นเป็นอะไรยะ ถึงโสดแต่ชั้นก็มีจินตนาการนะเหมือนกันนะเฟ้ย แหม่ มันน่ายึดเกรดคืนจริง ๆ   โดย: วรินทร์รตา 20 ธันวาคม 2552 11:14:39 น.

เขาเปิดเผยกันแล้วนะคะคุณแตม จะรออ่านจดหมายเปิดผนึกนะคะ ผากบอกสองคนเรื่องวิธีการผูกรักผูกเรือน ทั้งคู่เจะได้อยู่กันถือไม้ทเยอดทองกระบองยอดเพชรนะคะ อีกอย่างฝากบอกว่าทางนี้มีคนเอาใจช่วยอยู่ค่ะ ^_______^ ปล.ฟ้าหลังฝนนี่มันกระจ่างตาดีจริง   โดย: paina IP: 125.24.140.26 22 ธันวาคม 2552 0:25:27 น.

เข้ามารอ จม. รอรักค่า................ กดดัน กดดัน กดดัน ฮ่า!!!!   โดย: nymph_tim IP: 115.31.136.249, 117.121.208.2 22 ธันวาคม 2552 11:32:24 น.

จม.ฉบับนี้จะเป็นฉบับสุดท้ายหรือเปล่าคะ แล้วจะเหมารวมของคืนนี้ด้วยหรือเปล่า   โดย: นักเดินทาง IP: 202.44.70.60 22 ธันวาคม 2552 12:20:54 น.

จดหมาย 4 ฉบับสุดท้ายขออนุญาตยกยอดเป็นพรุ่งนี้เช้า หรือ วันมะรืนค่ะ ช่วงนี้เกิดอาการยุ่งขิงมาก ไม่ได้แตะเน็ตแตะคอมฯเลยค่ะ การกิจมากมายก่ายกอง   โดย: วรินทร์รตา 22 ธันวาคม 2552 18:27:40 น.