Teacher's life diary : นิเทศหรรษา

วันนี้อยากเขียนเรื่องนิเทศล่ะ แต่เป็นนิเทศที่ไม่ใช่นิเทศศาสตร์นะอย่าเข้าใจผิด นิเทศที่หมายความว่าการไปตรวจสอบการทำงานของนักศึกษาที่ฝึกสหกิจ หรือ ฝึกงานอยู่ที่องค์การต่าง ๆ ตามสาขาวิชาที่ได้ร่ำเรียนกันมาน่ะนะ ถ้าเป็นอาจารย์ในสาขาที่หลักสูตรระบุให้มีการฝึกงาน หรือ มีวิชาสหกิจแล้วล่ะก็ เป็นอันแน่นอนว่าอาจารย์แต่ละท่านต้องออก field ตามสถานที่ ๆ นักศึกษาไปทำงานชัวร์ ๆ

การนิเทศนั้นอย่างน้อยระหว่างที่นักศึกษาไปฝึกงานเราก็ต้องตามจับผิด เอ๊ย ... ตามตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานของนักศึกษาฝึกงานอย่างน้อย 2 สองครั้ง คุยกับตัวนักศึกษาเอง คุยกับผู้ควบคุมการฝึกประสบการณ์ หรือ พี่เลี้ยง สังเกตสังกาพฤติกรรม ดูว่ามีนักศึกษาเขามีปัญหาอะไรในการฝึกงานบ้างรึเปล่า

ไปฝึกงานนั้นไม่เหมือนในห้องเรียนนะเธอเอ๋ย ในที่ทำงานนั้นร้อยพ่อพันแม่ นักศึกษาไปเจอสถานการณ์เสมือนจริงที่ต้องเอาตัวรอด แน่ล่ะ อาจจะยังไม่ต้องใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ แต่สิ่งที่ต้องรีดเค้นออกมาเพื่อให้รอดปากเหยียวปากกา คือทักษะทางสังคม และ มนุษยสัมพันธ์ ที่ต้องนำมาใช้ให้เกิดผลอย่างดี บางคนก็ใช้ได้ดีจนกลายเป็น "เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด" ไปเลยก็มี ดังนั้นสถานที่ฝึกงานนั้นนอกจากจะฝึกฝนความรู้ของนักศึกษาแล้ว ยังฝึกฝนความทักษะการใช้ชีวิตของเด็ก ๆ ได้อีกทางหนึ่งต่างหาก และที่สำคัญยังทำให้เรารู้จักนักศึกษาของตัวเองมากขึ้นอย่างไรเล่า

อย่างวันนั้นออกไปนิเทศซะไกล ที่สำนักงานแถวรัชดา พอไปถึงเราก็โทรหานักศึกษาสิ แต่ไม่มีใครรับสายแต่ก็นะไปถึงช่วงบ่ายอาจจะยังไม่กลับจากกินข้าว เอาเหอะ ... ยังไงก็นั่งรอจนเจอแล้วกัน นั่งสัมภาษณ์พูดคุยกับพี่เลี้ยง กับนักศึกษาเกือบ ๆ ชั่วโมงฉันก็ขอตัวกลับ จากรัชดาไปต่อรถกลับฝั่งธนฯแถวมาบุญครอง โทรศัพท์มือถือฉันก็ดังขึ้น .... ค้นกันอยู่นานกว่าจะเจอ แหม ... เครื่องมันเล็กน่ะนะเธอจ๋า มันก็ต้องอย่างนี้แหละ

ค้นไปค้นมาเกิดแจกพ็อตรับไม่ทัน จนเกิดเรื่องหรรษาขึ้นละตัวเธอว์ แต่ฉันก็ยังกดดูเบอร์ ... เอ๊ะ เบอร์นักศึกษาเรานี่หว่า โทรมาทำไมวะ เพิ่งเจอกันอยู่เมื่อกี๊ ไม่ล่ะยังไม่โทรกลับร้อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนั้นก็จะห้าโมงเย็นแล้ว จะว่ามีปัญหาอะไรก็ไม่น่าใช่ออกมาก็ยังดี ๆ อยู่ จากนั้นก็เลยต่อรถเมล์กลับบ้านแล้วก็ลืม ๆ ไปว่ายัยหนูคนนั้นโทรมา

ต่อรถเมล์สองต่อ เดินเข้าซอยอีก 300 เมตร แม่เหยฮาย เหนื่อยสุด ๆ มาถึงก็เก็บกระเป๋าไว้บนห้องแหละ แล้วก็ดูทีวีทำกับข้าวล้างจานอะไรไปเรื่อย จนเข้าห้องเปิดแอร์ ตาเหลือบดูโทรศัพท์อีกหน่อย เอ๊า 2 misscalled อะไรของมันวะ โทรกลับหน่อยก็ได้ก่อนไปอาบน้ำ เออ ... ไม่รับแฮะ ถ้างั้นอาจจะไม่ด่วนก็ได้ ก็ไปอาบน้ำให้เย็น ๆ ก่อน เหนียวตัวมากมาย

อาบน้ำเสร็จ ... โทรศพัท์สั่นอีก น้านนนนน เบอร์เดิม เฮ้ย ... สงสัยมันจะมีปัญหาว่ะ ก็รีบรับโทรศัพท์ยินเสียงดังชัดเจนว่า "ฮัลโหล เห็นเบอร์นี้ค้างอยู่เมื่อกลางวัน คุณจะโทรหาใครครับ"
อารามตกใจ เออ ... เบอร์นี้มันเบอร์ใครวะ ลืม ... ไอเด็กคนนั้นมันชื่ออะไรหว่า เราก็เปิดเอกสารหาใหญ่เลย จนได้ชื่อก็บอกเขาไป ตอนนั้นยังไม่สำเหนียกถึงข้อเท็จจริงบางอย่าง ทางนั้นก็เริ่มเสียงจริงจังถามว่า "แล้วมีธุระอะไรกับ ... ครับ" ตอนนั้นสติเริ่มมา เอ๊ะ หางเสียงเค้าว่ายังไงนะ

ครับเหรอ ครับเหรอ ครับเนี่ยนะ !!!!!!!!! เบอร์นี้มันเบอร์นักศึกษากรูนิเฮ้ย นักศึกษาที่ฝึกงานที่นั่นมีแต่ "ผู้หญิง" นิเฮ้ย แล้วทำไมมันมีผู้ชายโทรหากรูวะคะ จากนั้นก็เลยตอบไปว่า "พอดีวันนี้โทรติดต่อกับนักศึกษาน่ะค่ะ เป็นอาจารย์ไปนิเทศฝึกงาน นี้เบอร์ ... ใช่ไหมคะ แล้วคุณเป็นอะไรกับ ... คะ ทำไมมารับโทรศัพท์ ... คะ" "อุ๊ย ... อาจารย์หรือครับ ขอโทษนะครับที่โทรมารับกวน" จากนั้นมีเสียงวางสายดังแกร๊ก


จนบัดนี้ฉันยังสงสัยเขาโทรมาทำไมหว่า เช็คเบอร์แปลกหรืออะไรยังไง แถมพอไปเลียบ ๆ เคียง ๆ ถามนักศึกษาดันไม่มีใครหือใครอืออีกแน่ะ ว่าผู้ชายในโทรศัพท์นั้นคือใคร ปฏิเสธไม่มี๊ไม่มีให้เสียงขรมไป เอ้า ... ตามประสาอาจารย์ที่ดีเราไม่ขุดคุ้ยให้อับอาย แต่ฝากบอกลอยลมไปแล้วกันนะ เรื่องนี้ไปเคลียร์กันเองล่ะ ถ้าเจอแจ๊คพ็อตเป็นหัวหน้าสาขาแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะเธอ

Create Date : 26 เมษายน 2553		5 comments
Last Update : 26 เมษายน 2553 11:49:49 น.
Counter : 1056 Pageviews.
Share Tweet