Bloggang.com : นางสาวอ้วนจัง ตังค์มากมี : ขอบคุณ"ค่าของหัวใจ ปีกปรารถนา" ที่ช่วยบ่ง "เข็มซ่อนปลาย" ออกจากใจเรา

ขอบคุณ"ค่าของหัวใจ ปีกปรารถนา" ที่ช่วยบ่ง "เข็มซ่อนปลาย" ออกจากใจเรา

"ค่าของหัวใจ" ภาคต่อของสูตรเสน่หา

เรายังรักปฏิคมเหมือนเดิม ตอนที่อ่านสูตรเสน่หานั้นละครจบไปแล้วนะ จบโดยที่เราได้ดูสองสามตอนสุดท้าย เป็นคนไม่ค่อยตามละครเท่าไหร่ เวลาทำงานไม่เป็นเวลา ถ้าติดแล้วมันจะลงแดงเอา^^

เรื่องราวความรักของนายตัวเปี๊ยกและม่ายสาวสามีตายลูกติดหนึ่ง อ่านแล้วน้ำตาพรากๆ เป็นเผาเต่า ยิ่งตอนแม่ไน้กับอาม่าทะเลาะกัน เป็นเรื่องครอบครัวที่ละเอียดอ่อนในความรู้สึกของเรามาก ทั้งลุ้นกับความรักซึมลึกของปฏิคม ทั้งขำเป็นพักๆ กับนิสัยของอลิน เราไม่ค่อยชอบอลินเท่าไหร่หรอกนะ แต่ตอนที่คลอดลูก เรารับรู้ได้ว่าคนที่เธอไว้ใจที่สุด(หรือจะเรียกว่าเป็นที่ระบายอารมณ์ดิบของเธอได้มากที่สุด) ก็คือปฏิคม นายตัวเปี๊ยก พี่ที่คอยเป็นเบ๊ให้เธอตั้งแต่เล็กจนโตคนนี้ อลินยอมรับปฏิคมได้หมดทั้งใจของเธอนั่นแหละตามความรู้สึกเรา

"มองให้เห็นค่าของคนคนนั้นจากตัวเขา จากหัวใจเขา ไม่ใช่จากรูปกายภายนอก ไม่ใช่จากเสื้อผ้าหรือข้าวของที่เขามี ไม่ใช่จากชาติกำเนิดที่เลือกไม่ได้ หรือสิ่งที่ทำพลาดพลั้งไปในอดีต" คำโปรยชวนให้แง่คิด

ความรักของม่ายสามีตายอีกคนอย่างแม่ไน้ก็น่าสน แม้มันจะเหนือความคาดหมายไปหน่อย คนอย่างคุณตาประกอบน่าจะเตะสักที ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง แต่ก็นั่นแหละ เขาก็อยากให้ลูกหลานได้แต่ของดีๆ ใหม่ๆ สดๆ แต่ที่สุดแล้วเลือกนักมักได้แร่ สังคมไฮโซไฮซ้อความรักความใคร่มันก็ไม่ต่างจากชาวบ้านร้านตลาดอย่างเราๆ ไม่งั้นคลิปเอยข่าวฉาวเอยคงไม่ว่อนทั่วโลกอินเตอร์เน็ตแบบนี้ ช่างทันสมัยเสียจริง

เรื่องที่สองที่หยิบมาอ่านก็คือ "เข็มซ่อนปลาย"

นิยายรักที่เขียนมานานแล้ว เนื้อหาในเรื่องย้อนไปเมื่อปี 2528 โน่นแนะ แต่เรื่องที่ถ่ายทอดออกมาไม่ได้เก่าตามเวลา ตัณหา ความใคร่ ความหลง ความรักมีครบถ้วน อ่านแล้วก็ได้ความรู้สึกแปลกดี ลองอ่านและมองงานเขียนของนักเขียนรุ่นครู เห็นความคิดและสิ่งที่ท่านถ่ายทอดออกมาแล้วก็ตื้อในอก สุดยอด ทุกตัวละครเป็นคนจริงๆ ที่มีเลือดมีเนื้อ

เรารับนิตยสารขวัญเรือนประจำ อ่านคอลัมภ์ตัวละครของฉันแล้วก็นึกอยากจะรู้จักงานเขียนของคุณกฤษณา อโศกสิน ตัวละครของท่านเราเข้าถึงได้ง่ายดีเพราะใกล้ตัวเหมือนงานเขียนของคุณชมัยภร

เรื่องสุดท้าย "ปีกปรารถนา"

น้ำตาเราร่วงอีกแล้ว

เราอยากได้กอดของครูปอ

คิดว่าตัวเองไม่ต่างจากปรารถนาสักเท่าไหร่เลย หลงภูมิ มั่นใจกับผลงานของตัวเองเกินไป เจ็บซะมั่งมันถึงได้คิด แต่เราไร้อ้อมกอดของครูปอและไม่มีพี่หมีตุ๊เลยสักตัวนี่สิ

เรื่องราวความรักของสถาปนิกสาวที่พบกับความสำเร็จรวดเร็วเกินไป เหมือนจะเคยอ่านเรื่องแนวๆ นี้ เรื่องบางเรื่องเร็วไปก็ไม่ดี พอเจอปัญหาความไม่เข้าใจ ความหน้าไหว้หลังหลอก ความมีอคติของผู้ใหญ่บางคนเธอถึงได้ซวนเซถลาลมไปไกลถึงโรงเรียนอนุบาลที่เคยเรียนมาตั้งแต่เด็ก ไปได้พบเจอหัวใจที่บริสุทธิ์ของครูใหญ่โรงเรียนอนุบาลครูนิจ ครูใหญ่ปรมี ครูที่ไม่เหมือนใคร อ่านแล้วเราคิดถึงเรื่องโต๊ะโตะจังเลย

อยากให้มีโรงเรียนแบบนี้มากๆ แต่คงยากกับสังคมที่แข่งขันช่วงชิง ใครเก่งใครรอด ความดีมักถูกมองข้าม หลานเราตัวแค่นี้ยังต้องมีสอบแข่ง เข้าไปแล้วก็เรียนๆๆ เป็นหุ่นยนต์ เราไม่ให้เรียนพิเศษก็ดูว่าเป็นที่แปลกแยก โดยเพ่งเล็งซะงั้น ใครเรียนพิเศษคุณจะได้เกรดดีเพราะคุณเอาเงินให้ครู ครูเงินเดือนไม่พอใช้ แต่ถอยรถใหม่ ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อกันยิ่งกว่าอะไรดี

สรุปว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเราฮึกเฮิมกับแนวทางของตัวเองอีกเป็นกอง
"งานของทุกคนมีค่าทั้งนั้นแหละ อย่างน้อยก็สำหรับหัวใจของเรา" ครูปอบอกไว้อย่างนี้

รูปหนังสือหาตามเน็ต เล็กบ้างใหญ่บ้าง^^

ขอบคุณคุณปลาlatics1 ที่เอื้อเฟื้อค่ะ

Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2554 13:45:32 น.

8 comments

Counter : 803 Pageviews.

โดย: latics1

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:27:47 น.

ฝากข้อความไว้ที่บ้านกะรัตเน้อ

โดย: Polarbee

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:41:59 น.

เขาหน้านิยายในรั้วรักด้วยเด้อ

โดย: Polarbee

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:53:43 น.

สำหรับเรา ชอบค่าของหัวใจมากกว่าสูตรเสน่หาเยอะเลยค่ะ

ส่วนอีกสองเรื่องยังไม่ได้อ่าน แต่น่าอ่านมากๆ ทั้งสองเรื่องเลยค่ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:19:23 น.

ทักทายคุณปลาค่ะ ส่งหนังสือคืนแล้วนะคะ เดี๋ยวคงได้รับ

คุณเพื่อนได้รับข้อความแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ กำลังปรับพล็อตปรับอะไรอยู่ เรามันดราม่าเข้าเส้น เจอโจทย์พาฝันก็คิดหนักเลย

คุณสาวไกด์ฯ ลองอ่านดูค่ะ ชอบมากๆ เลยปีกปรารถนา เป็นดันว่ากะรัตชอบงานคุณดวงตะวันจริงๆ หลายเรื่องแล้วถูกใจมาก อ่านแล้วอิ่มได้คิดต่อ

โดย: อิมาอิซัง

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:32:38 น.

เรายังไม่เคยอ่าน เข็มซ่อนปลาย ล่ะ
และเราชอบ สูตรเสน่หามากกว่าค่าของหัวใจ
เรื่องปีกปรารถนา เป็นอีกเรื่องที่ให้กำลังใจในยามท้อถอย ..

โดย: นัทธ์

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:11:20 น.

อ่านรีวิวถึงหลานของทั่นแล้ว นึกถึงชีวิตข้าน้อยตัวเองเลย มันเป็นแบบนั้นจริงๆนะ เพิ่งจะมาหลุดออกจากวังวนแห่งการศึกษายุคฟุ้งเฟ้อก็ตอนจบ ม.3 นี่แลค่ะ ไปเรียนอาชีวะนอกกระแส อย่าได้แคร์ผู้ได๋ ^ ^

โดย: Anemone2526

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:18:49 น.

สูตรเสน่หาก็ชอบอยู่ค่ะ แต่รักปฏิคมมากกว่าก็เลยเอนมาเรื่องนี้นิดนึงค่ะคุณนัทธ์

Anemone2526 พี่ก็เรียนอาชีวะค่ะ แต่ยังจำได้เพราะไม่เคยเรียนพิเศษ มีวิชานึง ใครเรียนพิเศษได้เกรด 4 เราไม่เรียน ได้เกรด 2 ทั้งที่ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ สอบได้ไม่เคยเกินที่สามของห้องตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

โดย: อิมาอิซัง

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:04:20 น.