ความรักเจ้าขา...เจ้าข้าเอ้ย!

สนุกดีคะ ผลงานของคุณดวงตะวันเช่นเคย

เรื่องราวความรักของว่าที่นักเขียนสาวนามว่านาบุญหรือนกฮูกกับหนุ่มปลาวาฬแสนน่ากิน 555

ความรักของครอบครัวที่อบอุ่นจนร้อนฉ่าในบางคราวของพ่อกับแม่ที่ทำให้นกฮูกบินออกจากรังเพื่อมาเผชิญกับโลกกว้าง ได้มาอยู่รังใหม่ร่วมกับปลาวาฬสกินเฮดและเจ๊โย นักเขียนสาวใหญ่ ที่การันตีว่ามุกเธอฮากระจายทุกเม็ด

ในฐานะที่พอจะคุ้นกับแวดวงนิยายรักไทยก็ทำให้อินได้ไม่ยาก หลายประโยคที่ปลาวาฬกับเจ๊โยทะกาพูดกันถึงเรื่องแนวทางนิยายรักเน้นเรท18++ น่ะ เราก็พูดแล้ว เขียนแล้ว จนคนอ่านและนักเขียนแนวนั้นก็เหม็นเบื่อเรากันไปแล้ว แต่เรื่องราวนี้ก็ยังคงอยู่ในแวดวงนิยายรักไทย และคาดว่าจะคงอยู่ไปอีกนาน สังเกตได้ตามชั้นวางหนังสือและเว็บนิยายดังๆ หลายเว็บที่นิยายแนวเรท 18+++ นี้จะทะยานขึ้นสู่ความนิยม ยอดขายดีมาก เราเคยคิดว่าแก่พรรษาสักหน่อย กะจะเขียนสอดแทรกจิกกัดนิยายเน้นฉากต่ำกว่าสะดืออยู่ แต่ในเมื่อคุณดวงตะวันเขียนแล้ว เราก็ขอบาย ประเดี๋ยวจะโดนข้อหาว่าได้แรงบันดาลใจเต็มเหนี่ยวมา ดีใจที่นักเขียนรุ่นเดอะก็เล็งเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของวงการนิยายรักไทยในยุคห้าปีย้อนหลังนี้

ปัญหาการคัดลอก แล้วอ้างคำว่าแรงบันดาลใจนี่ก็เห็นๆ ผ่านตาอยู่หลายกรณี ไม่ว่าจะเอาพล็อตนิยายแปลมาแปลง เอาการ์ตูนมาเขียน หรือแม้กระทั่งหยิบชื่อโต้งๆ แบบที่เคยมีตีพิมพ์แล้วมาเขียนด้วยซ้ำ นักเขียนก็ดังไป เหมือนๆ นู๋เจนในเรื่อง รอถูกไล่เบี้ยให้ตกบัลลังก์ไปก็แล้วกัน และกรณีนี้นักเขียนฝึกหัดอย่างเราก็เคยเจอ สองปีกับต้นฉบับที่กลั่นออกมาจากสมองแล้วโพสต์ไว้ที่เว็บแห่งหนึ่ง โดนเด็กมัธยมหยิบไปเรียงตามสเต็ปในชื่อเรื่องใหม่ภายในสองเดือน และยอดวิวคนอ่านก็ล้นหลามด้วยว่าแต่งดีกว่าต้นฉบับ และแต่งได้เร็วอย่างกับไม่ต้องคิดอะไรเลย เราลงนิยายปุ๊บ น้องลงตามต่อปี๊บ ฮะเอิ๊กส์ๆ ได้แต่ประจานและแจ้งเตือนไปให้รู้ว่าฉันรู้นะ ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่

ค่าลิขสิทธิ์ 10% แต่โดนหักไปซะ 5 แบบเจ๊โยเจอนี่ โชคดีที่ไม่เจอ แต่กรณีสวมพล็อตเราว่าน่าจะมีอยู่ แต่มาแบบเนียนๆ นะ มาแบบติดต่อให้ส่งต้นฉบับให้อ่าน แล้วก็เชิดไปไม่ติดต่ออีก ก็จะมีน้องๆ หนูๆ ออกมาขอความช่วยเหลือ ขอคำชี้แนะอยู่เรื่อยๆ ว่าจะทำอย่างไรในกรณีแนวนี้ตามบอร์ดต่างๆ ที่เหล่านักเขียนและนักอยากเขียนแวะเวียนไปแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

เรื่องรักในนิยายเรื่องนี้ยอมรับว่าหวานมากๆ มุกของเจ๊โยนักเขียนสาวใหญ่ที่มีอุดมการณ์มุ่งมั่นกับการปะทะฝีปากกับปลาวาฬ และบางครั้งจะมีนกฮูกร่วมด้วยนี่เล่นเอาเราขำกลิ้ง


เจ๊โยกับนกฮูกเขียนนิยายได้เก่งมากๆ สองเดือนได้เป็นเรื่องแล้ว แต่นักเขียนอาชีพส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนี้กัน บางคนปีนึงได้เจ็ดเล่มก็ยังมี
ไว้มีทุนสำรองเลี้ยงชีพก่อน สักวันเราก็ฝันจะเป็นนักเขียนอาชีพเหมือนกัน พรสวรรค์มีน้อย คงจะต้องอาศัยพรแสวงช่วยด้วย เขียนปีนี้กินปีหน้ากับไปเลย ไม่รวดเร็วอย่างนาบุญและเจ๊โยสักนิด

เวลาเขียนหนึ่งเรื่องสมมุติสามเดือน ส่งไปรอพิจารณาอีกสามเดือน ถ้าผ่านก็ทำเล่มอีกอย่างน้อยเผื่อไว้ซะหกเดือน (บางทีอาจจะเป็นปี ก็ต้องทำใจ) หนังสือวางแผง รอไปอีกสักสี่ห้าเดือน แล้วเงินค่าต้นฉบับถึงจะออก เงินเข้าปุ๊บ หนี้รอจ่ายปั๊บ 555 ตราบใดที่ยังไม่เป็นนักเขียนระดับเบสต์ หรือแนวนิยายเป็นที่ต้องการของตลาดก็ต้องอยู่แบบแห้งๆ ด้วยใจรักกันไปก่อน เวลาจะพิสูจน์ว่าใครจะเป็นนักเขียนตัวจริง เขียนเพราะรัก งานที่เขียนให้อะไรกับคนอ่านมากกว่าความบันเทิง หรือจะเขียนเพราะอยากดัง เป็นนักเขียนสมัยนี้ง่ายนิดเดียว ก็สุดแต่ว่าใครจะนึกจะทำ

แต่ขอเล่าๆ วงการนี้ก็ไม่ต่างจากวงการมายาสักเท่าไหร่ ก็อย่างเจ๊โยทะกาว่าไว้ในเรื่อง ทุกวงการมีมนุษย์ มีผู้คนเป็นส่วนประกอบ มีคน เรื่องย่อมต้องมี จะดีหรือร้ายก็ว่ากันไป รักษาตัวและหัวใจเพื่อไต่บันไดฝันกันให้ดี พลาดอาจมีมีดปักหลังจากผู้ไม่ประสงค์ดีได้นะเออ เตือนไว้ในฐานะที่เคยโดนกระทำ แต่ไม่เคยกระทำกับใครนะคะ เราเชื่อว่าบาปกรรมมันมีจริง และตามเร็วยิ่งกว่าจรวดเสียอีก
พล่ามมานาน จบการอ่านด้วยประการฉะนี้

ป.ล.นี่หาใช่การรีวิวนิยายไม่

Create Date : 15 มีนาคม 2554		6 comments
Last Update : 16 มีนาคม 2554 15:01:39 น.
Counter : 709 Pageviews.
Share Tweet