Bloggang.com : atruthoflife10 : ลำนำ(32)…เ รี ย น

ลำนำ(32)…เ รี ย น

สิบกว่าปีที่เจ้าเกิดมา
สิบสองปีที่เจ้าร่ำเรียน
เรียน...เรียน...เรียน
ทุกวันมีแต่คำว่า "เรียน"

เรียนกับสิ่งที่ตลอดชีวิตนี้ก็เรียนไม่จบ
เรียนสิ่งที่นอกตัว นอกตน
เรียนสิ่งที่กว้าง ห่างไกลตัว
เรียนมากมาย หลายสิบวิชา
เรียนให้มากๆ ให้สูงๆ

เรียนรู้วิธีเอาเปรียบผู้อื่น
ยิ่งเรียนยิ่งหนัก(ทุกข์)
เพราะจะเอาของเขาท่าเดียว
ยิ่งเรียนยิ่งหอบหวง เห็นแก่ตัว
ยิ่งเรียนยิ่งเบียดเบียน แก่งแย่ง
ยิ่งเรียนกิเลสยิ่งเพิ่ม

นี่แหละค่านิยมของสังคม
นี่หรือค่าของชีวิต
นี่แหละระบบการศึกษาแผนใหม่
แม้จะเปลี่ยนไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ตาม

เจ้าเปลี่ยนมาเรียนระบบการศึกษาแผนเก่า
ซึ่งตั้งสองพันห้าร้อยกว่าปียังไม่เคยเปลี่ยน
เรียน...เรียน...เรียน...
เรียนเพียงวิชาเดียว คือ พุทธศาสตร์
มีตำราเพียงเล่มเดียว ยาววา หนาคืบ กว้างศอก
เจ้าเริ่มลงมือเรียนอีกครั้ง
เริ่มเรียนรู้ชีวิต เรียนที่ตัวตน
เรียนรู้ทุกข์ เพื่อความพ้นทุกข์

เรียนสิ่งที่มีวันจบสิ้น
เรียนตั้งแต่ก่อนตะวันขึ้น
จนหลังตะวันลับก็ยังไม่เลิกเรียน
เรียนตั้งแต่การกิน (การอยู่ การหลับ) จนถึงการนอน
เจ้าเรียนหนักขึ้นกว่าแต่ก่อน
เรียนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
เรียนทุกวัน ไม่มีวันหยุด

แต่เป็นสิ่งที่น่าแปลกประหลาด
ยิ่งเรียน ยิ่งเบา สบาย
เพราะยิ่งเรียนยิ่งละทิ้ง
ยิ่งเรียนยิ่งพบอุปสรรค (มาร)
ยิ่งเรียนยิ่งเห็นทุกข์
เพราะโลกนี้มีแต่ความทุกข์
ยิ่งเรียนยิ่งเห็นกิเลส
ยิ่งเรียนยิ่งปล่อยวาง
ยิ่งเรียนยิ่งจางคลาย
ยิ่งเรียนยิ่งเบิกบานแจ่มใส
นี่แหละความสูงสุดของชีวิต
นี่แหละสิ่งที่ชีวิตต้องการ

จากกัลยาณมิตร(นักศึกษา ๒๑)
เสียงประกอบ //www.palungjit.com

Create Date : 02 มกราคม 2554

Last Update : 2 มกราคม 2554 13:07:20 น.

0 comments

Counter : 434 Pageviews.