Bloggang.com : atruthoflife10 : ลำนำ(25)…ตัวเรา

ลำนำ(25)…ตัวเรา

ครูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดท่านหนึ่งของมนุษย์ ก็คงจะได้แก่ “ธรรมชาติ” ธรรมชาติได้ให้บทเรียนหลายต่อหลายบทแก่เรา สอนให้ยืนหยัด ต่อสู้อุปสรรคอย่างรู้เท่าทัน อย่างมีปฏิภาณไหวพริบ ไม่ลุ่มหลงมัวเมา ไม่ทุกข์โศกท้อแท้ไปกับมรสุมชีวิตบทเรียนมากมายไหลผ่านสรรพสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่อยู่บนฟ้า บนแผ่นดิน หรือในน้ำ ทุกสิ่งต่างรอคอยให้เราได้เรียนรู้

ทว่า...เมื่อหลงเพลิดเพลิน สนุกสนานไปกับชีวิต ไหลไปตามค่านิยมจอมปลอม ก็ยากนักที่จะเข้าใจบทเรียนแห่งธรรมชาติเหล่านั้น เงียบซิ ! หยุดวุ่นวายสักพัก ฟังเสียงกระซิบของธรรมชาติ ผ่านปุยเมฆ ผ่านธารน้ำผ่านต้นไม้ใบหญ้า ผ่านผู้คนรอบข้าง...ฯลฯ คุณครูท่านกำลังชี้บอก กำลังสอนอะไร ? สิ่งเหล่านั้แหละคือขุมทรัพย์ แต่จะมีใครสักกี่คนที่ตั้งใจเรียนมาสิ มานั่งลงก่อนเป็นไร

ตัวเรานี้คือปุยเมฆ ที่ลอยล่องไปในฟ้ากว้างไพศาล อิสระไร้ขอบเขตจำกัดไร้ช่วงกาล ในดวงมานเบาว่างเป็นหนึ่งเหนือพื้นธรณีตัวเรานี้คือวิหค ที่มีสิทธิ์เป็นนกโผผินสู่ขอบฟ้า ถลาร่อนเล่นลมกลางห้วงนภา จะโบยบินสู่ทิศาใดใดได้อย่างเสรีตัวเรานี้คือต้นหญ้า ที่เอนลู่ไปมารับลมมรสุม สะบัดใบโบกพลิ้วต้านพายุฝนกระหน่ำที่ซ้ำรุม เขียวขจีสดชื่นชุ่มฉ่ำในดวงใจตัวเรานี้ไซร้คือคืนวันแห่งฤดูกาลทั้งสี่ ที่ผลัดเวียนกันมาเยือนโลกพิภพแห่งนี้ เย็นและร้อน หนาวเหน็บแล้วอบอุ่น หมุนเวียนสับเปลี่ยนกันไปไม่รู้สิ้น

ตัวเราคือท้องสมุทรกว้าง เป็นลูกคลื่นน้อยใหญ่ในห้วงน้ำไพศาล เกิดแล้วดับลับหายไปในฝั่งแห่งอนันตกาล คลื่นลูกหลังทยอยซัดไล่คลื่นลูกแรกชั่วนาตาปีตัวเราคือบึงน้ำใหญ่ที่สงบ สงัดราบเรียบเปรียบดังกระจกใส ส่องสว่างสะท้อนทุกสิ่งในดวงใจ มีเดือนเพ็ญนวลใยปรากฏกลางห้วงน้ำขจีตัวเรานี้ที่แท้เป็นหยาดน้ำค้าง จากฟ้ากว้างหยดหนึ่งเย็นเป็นประกายใส สะอาดบริสุทธิ์สดชื่นชุ่มฉ่ำใจ แล้วฉับพลันก็หายไปในแสงอรุณ.

จากกัลยาณมิตร(21 ส.)
เสียงประกอบ //www.palungjit.com

Create Date : 31 ธันวาคม 2553

Last Update : 2 มกราคม 2554 11:58:09 น.

0 comments

Counter : 697 Pageviews.