ปุปปับทัวร์ที่หัวหิน


เบื่อ




เซ็ง




...คุณเคยรู้สึกอย่างนี้กันใช่ไหม?




ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รู้สึกอย่างนี้บ่อยๆ ช่วงจะสอบ อาการเบื่อ + เซ็ง ทำให้คนเพี้ยนได้นะฉันว่า...




ช่วงวันหยุด 4 วัน พวกคุณๆ ได้ไปเที่ยวไหนกันรึเปล่าคะ Long weekend ทั้งที น่าจะมีแต่เรื่องสนุกๆเนอะ




ฉันก็มีเรื่องสนุกๆ(รึเปล่า)มาเล่าให้ฟังเช่นกัน เอ๊ะ รู้สึกจะใช้คำแปลกๆเข้าไปทุกที




...เนื่องด้วยว่าวันศุกร์เป็นวันเกิดของเพื่อนสนิทของฉันทีชื่อพลอย
ฉันก็ได้ไปร่วมงานปาร์ตี้ที่บ้านเธอ และกินข้าวกินของ เอ้ย
กินอาหารเข้าไปอย่างเยอะ กินตลอดเวลา รู้สึกอืดอย่างแรง




อาหารที่บ้านพลอยทำก็มีพิซซ๋า(บรูเซ็ตต้า??) อันนี้ช่วยกันทำ





แฮมอบสัปปะรด คุณแม่พลอยทำ




สปาเก็ตตี้ซอสครีมใส่เบคอนและแฮม คุณแม่พลอยทำอีกเช่นกัน อร่อยมากมาก




อ้อ ฉันได้ทำเค้กเป็นของขวัญให้เธอด้วย แต่เนื่องจากว่าวิปครีมไม่พอ หน้าตาเลยออกมาอย่างนี้




เป็นเค้กสปันจ์แบบญี่ปุ่น สอดไส้ด้วยวิปครีมและพีช
โปะหน้าด้วยพีชและบลูแบร์รี่(กระแดะหน่อย) รสชาติไม่หวานจนเกินไป อร่อยค่ะ
แต่เพื่อนอีกคนบอกว่าเหมือนขาดอะไรไปอย่าง - -
แล้วก็ได้คำตอบว่าผลไม้น้อยเกิน เอิ่มมมมมมมม...





หลังจากที่กินข้าวเย็น?เสร็จ เพื่อนฉันสองคนก็ได้มากระซิบบอกว่า
"เฮ้ยมึง ไปเที่ยวกันป่าว?" อันนี้ตัดตอนมาจากของจริง
ไม่ได้เซ็นเซอร์แต่อย่างใด




ฉันก็ว่า "ไปไหนวะ"




"ไปไหนก็ได้ นั่งรถไฟไปเรื่อย ๆ"



"...เห้ย จะดีเหรอ"




ฉันคิดอยู่อึดใจหนึ่ง




..."เอาวะ ไปกันๆ"




และแล้วฉันก็จัดการโทรหาเพื่อนอีกคนนึง ถามเธอด้วยคำถามที่เหมือนที่เพื่อนฉันถามฉัน...




สรุป...เธอไปแฮะ!! ใจง่ายกันจังสาวพวกนี้




พอเอาเข้าจริง เราก็ไม่ได้นั่งรถไฟ แต่เรานั่งรถตู้กันไปหัวหิน...




พวกฉันไปขึ้นรถที่เซ็นจูรี่ย์ ตีตั๋วราคา 200 บาท ออกเดินทางเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม เวลา 18.19 น.(ประมาณนี้)


เพื่อนสาวคนที่โดนลากมาคนหลัง ก็บ่นว่า ทีหลังบอกก่อนสิ
จะได้เตรียมตัวมา เนี่ย ชุดก็ไม่มีเปลี่ยน
จักแร้ก็เหม็น...ฉันเลยปลอบใจเธอไปว่า ฉันก็เหมือนกันนั่นแหละ



มารู้ภายหลังว่านังเพื่อนสองคนนั้นมันเตรียมชุดมาเสร็จสรรพ แค้นนนนนนนนนว้อย


คุณลุงคนขับหน้าตาอย่างเถื่อน พวกฉัน 4 คนนั่งหลังสุด
แถมทั้งคันก็มีแต่ผู้หญิง ให้ความรู้สึกเหมือนจะถูกเอาไปขายยังไงยังงั้น
แถมลุงคนขับยังเรียกพวกฉันว่า 4 ใบเถาอีกด้วย





-------------------------------------------------




ถึงหัวหินเวลา 21.10 น. เดินหารถมอเตอร์ไซค์เพื่อเช่า...ไม่มี



เดินไปเรื่อยๆ จนเจอร้านนึง แถวๆถนนคนเดิน ก็โชคดีไป
ฉันเพิ่งรู้ว่ามอร์เตอร์ไซค์ให้เช่าส่วนใหญ่จะปิดประมาณ 3 ทุ่ม
อืม...ความรู้ใหม่



หลังจากนั้นก็ขับกันไปที่ที่พัก ที่เดิมที่ฉันเคยมาเมื่อตอนปี 1
ตอนแรกเพื่อนสาวบอกว่าห้องว่างมี แต่ราคาเหยียบหมื่น OMG!!!
ใครจะมีปัญญาจ่าย แต่สุดท้าย พวกเราก็ได้พักฟรี...




ที่.......บ้านทะเลดาว ณ ตีนเขาตะเกียบ




ไฮโซไหมคะ???











แต่นี่คือที่พักจริง...




เอาละ ฉันจะเล่าต่อไป
หลังจากนั้นพวกเราก็ขี่มอร์ไซค์มาเดินเล่นกันที่โต้รุ่ง
(ทำไมมาหัวหินทีไรต้องเดินโต้รุ่งด้วยก็ไม่ทราบนะ
เหมือนเป็นสิ่งที่ต้องทำยังไงยังงั้น)



ระหว่างที่เดิน ๆ เล่นอยู่ ฉันก็พูดขึ้นมาอย่างสนุก ๆ ว่า "เนี่ย เดิน
ๆ อยู่อาจจะเจอคนรู้จักก็ได้นะ ประมาณว่า อ้าว! มึงก็มาเหรอ
แล้วก็ชี้หน้ากันอย่างตกใจ"





เดินต่อไปอีก 3 ก้าว...ฉันเจอเพื่อนแฮะ โอ้ ประเทศไทย แคบจริงๆ





ตอนแรกว่าจะกินไอติมกัน แต่คิวเยอะมาก เพื่อนเลยไม่กิน แล้วก็เดินไปเรื่อยๆ ฉันได้ธูปหอมมา 1 ห่อ เอาไว้จุดที่ห้องพัก




หลังจากเดินโต้รุ่งเสร็จ พวกเราก็ no idea ว่าจะไปไหน เพื่อนฉันคนหนึ่งเสนอว่า ให้ออกความคิดเห็นคนละอย่าง




ฉันว่า "ขับมอไซค์ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่เขากระโหลกกัน"



เพื่อนสาว No.1 "ไปร้องเกะเหอะ อยากร้อง"



เพื่อนสาว No.2&3 จำไม่ได้ว่าบอกว่าอะไร




สุดท้ายเราก็ไปเกะกัน




แต่...แต่ คาราโอเกะที่ไหนเปิดดึกป่านนี้ ขณะนั้นเวลา 4 ทุ่มครึ่ง




ถามๆพี่ร้านแถวโต้รุ่งก็ได้ความว่า ร้านหิน สวย ทราย ใส ชื่อประมาณนี้มั้งถ้าจำไม่ผิด กับร้าน The wave




พวกเราก็เลยบึ่งมอไซค์กันไป...ฉันจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าตอนนั่งรถตู้มาเห็น The wave pub




แต่นึไม่ถึงว่ามันจะไกลจากโต้รุ่งมาก...คือแบบ ผับหอยอะไรคะ อยู่นอกเมืองม๊ากมาก(หัวหินเป็นถิ่นมีหอยค่ะผู้อ่าน นี่เรื่องจริง)




สุดท้ายก็ได้ไปเกะสมใจอยาก




เข้าไปตอนแรก ให้อารมณ์ เสี่ยมานั่งร้องคาราโอเกะกับสาวนั่งดริ๊งค์
มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ให้ตาย แถมเจ๊คนคุม(คาดว่าเป็นผู้จัดการ)
พนักงานก็เรียกเจ๊ว่า "มาม่า" ซะด้วย อั๊งงงง




อัตราค่าห้อง ห้องเล็ก ชม.แรก 300 บาท ชม.ต่อไป 100 บาท เหมาจ่ายคืนละ 800 บาท เปิดถึง ตี3




แถมยังต้องสั่งน้ำด้วยอีกแหน่ะ ไม่สั่งไม่ได้...ฉันเลยสั่งน้ำเปล่า 1 ขวดในราคา 50 บาท กับน้ำแข็ง 1 ถัง ราคา 50 บาท เช่นกัน...แพงหอยลายมาก




แต่รู้สึกว่าเค้ามีดีตรงที่ถ้าสั่งเหล้าอะนะ เพราะราคาเหล้าก็พอ ๆ
กับผับดีๆย่านเอกมัย - ทองหล่อ ซึ่งที่นี่เค้าแถมมิกเซอร์ไม่อั้น...




สภาพห้อง...




ร่้องกันตั้งแต่ห้าทุ่ม ถึง ตีหนึ่ง



คาราโอเกะที่นี่ไฮโซดีนะ เพราะถ้าไม่มีคนร้องหรือร้องเสียงไม่ดังพอ
มันจะตัดเป็นเสียงนักร้อง แต่ถ้าเราร้องออกมา เสียงนักร้องก็จะถูกตัดไป -
- ฉันไม่เคยพบเจออะ แอบปลื้มนิดนึง





พอเกะเสร็จ ก็ขับรถกลับที่พัก เป็นเด็กแว้นซ์กันเลยทีเดียว




ก่อนกลับแวะถ่ายรูปที่อุโมงค์กันหน่อย...




ไม่ค่อยมีรถผ่าน เสร็จโก๋...




ทำท่าประหลาด ๆ กัน ตามใจชอบ อิอิ







...และแล้วก็ถึงที่พักตอนตี 1 ครึ่ง พอถึงที่พัก พวกเราก็ไปเดินเล่นที่ชายหาดนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วก็เดินกลับ




พอถึงตอนนี้ ฉันเริ่มหมดสภาพ ความง่วงเริ่มครอบงำ
ดูท่าว่าจะไปต่อไม่ไหวซะแล้ว
การขับมอไซค์ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่เขากระโหลกมีอันต้องยกเลิกไป - -"



พอหัวถึงหมอน ตาก็เริ่มปิด...อ้อ
ก่อนนอนฉันไม่ลืมที่จะจุดธูปหอมที่ซื้อมาด้วย แต่นึกขึ้นมาได้ว่า อ้าว
เปิดแอร์ด้วยนี่หว่า จะไม่โดนรมควันตายเรอะ ก็เลยปิดแอร์ แล้วเปิดพัดลมแทน




((ตอนนี้คงจะเดาได้ว่า ฉันไม่ได้อาบน้ำ และไม่ได้แปรงฟัน)) อ้ะ แล้วจะบอกคนอ่านทำไมเนี่ย...




เช้าวันรุ่งขึ้น เพื่อนอีกคนที่ไม่ได้หลับมันก็มาปลุก บอกว่าพวกมึงไม่ได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นเลย เอาแต่นอน





แล้วมันก็พาไปกินอาหารเช้าของทางโรงแรม...
ฉันและผองเพื่อนกินไปเยอะมาก(อีกแล้ว) เหมือนกับว่าถ้าเป็นของฟรี
พวกเราจะกินถึงไหนถึงกัน อืม ไม่ค่อยตะกละเลย






นี่คือเซตแรกที่ฉันกิน เซตต่อๆมาไม่ได้ถ่าย อิอิ



จำได้ว่ากินออมเล็ตไปประมาณ 3 อัน





หลังจากที่ท้องอิ่มก็ถ่ายรูปกันที่โรงแรมนิดหน่อย





จากนั้นก็พากันกลับ อ้อ ก่อนกลับพวกเราก็แวะซื้อของฝากกันเล็กน้อยฝากคนที่บ้าน((เอาไปปิดปากเนื่องจากไม่ได้บอกว่าไปไหนตั้งแต่แรก))




ฉันซื้อลอดช่องสิงคโปร์ที่ตลาดฉัตรชัย(เห็นคนเยอะดี เลยซื้อมั่ง) 15 บาทแหนะ แพงจัง




แล้วก็ไปซื้อข้าวเหนียวมะม่วงป้าสำราญเจ้าดังของหัวหิน แถวๆโรงแรมฮิลตัน





((เฮ้ หนุ่มคนนั้นยิ้มให้กล้องฉันด้วย??))




ป้าที่้ร้านจำเพื่อนฉันได้ด้วยแฮะ แถมยังเอานิตยสารที่เพื่อนฉันถ่ายแบบตอนเด็กๆมาให้ดูด้วย ท่าจะเ็ป็นแฟนคลับตัวจริง ฮ่าๆๆ




จากนั้นเราก็กลับ กทม. กัน.....



รถตู้เที่ยวขากลับก็มีเรื่องให้ฮาอีกแล้ว เพราะคนขับเป็นวัยรุ่น
เฮียแกเปิดเพลงแด้นซ์ตลอดทาง ไม่หยุดให้ป้าแก่ๆอย่างพวกเราได้หายใจเลย
อยากจะหลับแทบตาย ปิดทีได้ไหม ไม่อยากได้ยิน...



แล้วพอจะถึงอนุสาวรีย์เค้าก็เร่งเสียงห้ดังขึ้น
เหมือนจะปลุกคนในรถให้ตื่น เพื่อนฉันบอกว่า หลับอยู่
ตกใจตื่นมาแทบสิ้นสติเพราะเสียงเพลง ตึ่ง ตึง ตึง ตึง ตะลึงตึงตึง
นี่แหละ...................




จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน




จบทริปปุปปัปไปอีกหนึ่ง



ปล.



1. ฉันว่าทริปนี้ระห่ำดี ชอบ คราวหน้าไปปายดีกว่า...




2. อยากไปเขาใหญ่ด้วยเหมือนกันแฮะ




3. เธอจะไปกับฉัน...ไปด้วยกันรึเปล่า โว้โว




4. เล่าเรื่องซะยาวเชียว ไปอ่านหนังสือซักทีเถอะ ขอร้องตัวเอง




5. แ่ม่เพื่อนรู้จักกับเจ้าของบ้านทะเลดาว เราเลยได้พักฟรี ยอดไปเลย





Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2552 0:12:49 น.
Counter : 1846 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อาโฮเฮะ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



...


สวัสดีค่ะ

ยินดีที่แวะมานะคะ
Creative Commons License
ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า 3.0 ประเทศไทย
กุมภาพันธ์ 2552

1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
 
7 กุมภาพันธ์ 2552