50 ห้าสหายแสนรัก



"เจ้าแควนตั้ม"


นานกว่าครึ่งปีแล้วที่ผมไม่ได้บันทึกภาพเจ้า Ball Python ที่น่ารักๆ ของผม เนื่องจากกล้องถ่ายภาพเสีย ไม่มีเวลาไปซ่อมสักที และวันนี้ว่างๆ จึงได้เอากล้องถ่ายภาพไปซ่อมเป็นที่เรียบร้อย ทันทีที่กลับถึงบ้านผมก็จัดแจงจับเจ้า Ball Python ที่น่ารักๆ ทุกตัวมาถ่ายภาพโดยไม่ต้องรีรอ

อันดับแรกผมก็คงต้องบันทึกภาพของ “เจ้าแควนตั้ม” ก่อน ซึ่งผมถือว่าเจ้าแควนตั้มคือ งูบอล ไพธอน ตัวแรกของผม และยังถือได้ว่าเจ้าแควนตั้มนี่ล่ะ ที่ทำให้ผมหลงใหลในเสน่ห์ของงูบอล ไพธอน จนกระทั่งเวลาต่อมา ผมก็ได้เพิ่มสมาชิกงูบอล ไพธอน ขึ้นมาอีกหลายตัว

“เจ้าแควนตั้ม” ถือว่าเป็นงูบอล ไพธอน ที่มีสีสันสดใสและโดดเด่น มากกว่างูบอล ไพธอน ทุกๆ ตัวของผม สังเกตเห็นได้ชัดเจนจากภาพที่เพิ่งถ่ายสดๆ ร้อนๆ ว่ามันจะมีสีเหลืองออกทองๆ สวยสดมากๆ และงูตัวนี้ยังเป็น "งูตัวที่เชื่องมากที่สุด" ของผม อาจเป็นเพราะว่าเป็นงูที่ผมซื้อมาตัวแรกของผม ทำให้ผมจับมันเล่นบ่อยมากที่สุด นิสัยของมันจะค่อนข้างนิ่งๆ ไม่ซนและตลอดเวลาที่เลี้ยงมาไม่เคยแสดงอาการพยศใดๆ เลยแม้แต่ครั้งเดียว งูตัวนี้ไม่เคยส่งเสียงขู่ฟ่อๆ ให้ได้ยินเลย จะจับมันมาเล่นทีไร มันก็นิ่งยอมให้จับแต่โดยดีทุกครั้ง ไม่เคยเลื้อยหลบหนี ถ้าจับมาคล้องคอไว้มันก็นิ่งอยู่บนคอ จะจับมันไปทำอะไรมันก็ไม่ใยดี ถ้าหากมีใครสักคนถามผมว่า ผมรักงูตัวไหนมากที่สุด ผมก็คงต้องตอบว่า “ผมรักเจ้าแควนตั้มมากที่สุด” อย่างไม่ต้องลังเล





"เจ้าปีเตอร์"


เรียกได้ว่า “เจ้าปีเตอร์” เป็นงูบอล ไพธอน ตัวที่สองของผม ที่ผมได้มาจาก “น้องเต๋อ-สุขุมวิท” งูตัวนี้ตอนได้มาก็อ้วนท้วนและตัวใหญ่น่าตื่นเต้นดีมาก ตลอดเวลาที่เลี้ยงเจ้าปีเตอร์มา เรียกได้ว่ามันเป็นงูตัวที่พยศมากที่สุดก็ว่าได้ บ่อยครั้งที่จะจับตัวมันก็มีการขู่ฟ่อๆ ให้ได้ยินอยู่บ่อยๆ แต่มันก็ไม่เคยฉกใดๆ แค่ส่งเขียงขู่ไว้ก่อนตามสไตล์ของมัน แต่ผมก็ไม่ใยดีเสียงขู่มัน เพราะผมมีความเชื่อว่า มันคงส่งเสียงขู่ตามนิสัยมันเท่านั้นเอง

ผมเคยตัดสินใจจะขายเจ้าปีเตอร์ไปซะ 2-3 ครั้ง แต่พอมีใครมาขอเชยชมมัน ผมก็รู้สึกทำใจไม่ได้ทุกที ต้องขอโทษคนที่จะมาซื้อ เพราะรู้สึกรักและผูกพันมากๆ เพราะตลอดเวลาที่เลี้ยงมันมา ผมจะจับมันมากอด มาจูบเล่นแทบไม่เว้นแต่ละวัน พอตอนที่เขาจะซื้อมันไปจากผมจริงๆ ก็ตัดใจไม่ได้แม้สักครั้ง จนถึงเดี๋ยวนี้ผมได้ตัดสินใจเป็นเด็ดขาดแล้วว่า จะไม่มีวันขายมันไปให้ใครอีก จะเลี้ยงมันตลอดไปจนกว่าจะฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ตายจากกันก่อนไปเลยจะดีกว่า ไหนๆ ก็ได้มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นปีแล้ว ขายไปก็ได้เงินไม่เท่าไหร่ สู้เก็บมันไว้เชยชมเล่นจะดีกว่ามากมายเลย






"เจ้าเฉาก๊วย"


งูบอล ไพธอน ตัวนี้ของผม ก็ได้มาจาก “น้องเต๋อ-สุขุมวิท” เช่นเดียวกัน “เจ้าเฉาก๊วย” ถือว่าเป็นงูบอล ไพธอน ตัวที่ดำที่สุดของผม ผมเรียกมันขึ้นมาเป็นส่วนตัวว่า “แบล็คนอร์มอล” เพราะมันสีดำได้ใจเลยทีเดียว จึงเป็นที่มาของชื่อมันว่า “เจ้าเฉาก๊วย” นี่ล่ะ เจ้าเฉาก๊วย เป็นงูตัวเล็กสุดของผม แต่มันกินเก่งชะมัดเลย มันเคยกินหนูคราวเดียวมากถึง 6 ตัว จนผมต้องหยุดให้มัน เพราะคิดว่าหากจะให้อีกมันก็อาจจะกินอีกก็ได้

ผมตั้งฉายาเจ้าเฉาก๊วยว่า “จอมล้างผลาญ” เพราะมันกินล้างผลาญเสียจริง บ่อยครั้งที่งูตัวอื่นๆ ของผม กินหนูน้อยลงผิดปกติ เพราะบางช่วงที่ให้อาหารมันอาจจะเริ่มเตรียมลอกคราบ และอาจกินน้อย แต่เจ้าเฉาก๊วย มันไม่เคยสนใจเลยว่าจะให้หนูมันช่วงไหน มันจะตะบี้ตะบันกินล้างกินผลาญ โดยไม่สนใจงูตัวไหนๆ ทั้งสิ้น เจ้าเฉาก๊วยของผมตัวเอง ก็ถือว่าเป็นงูตัวที่เชื่องมากเป็นอันดับที่สอง รองจากเจ้าแควนตั้ม เพราะตลอดเวลาที่เลี้ยงมันมาเกือบปี มันไม่เคยแสดงอาการพยศใดๆ ไม่เคยส่งเสียงขู่ฟ่อๆ ให้ได้ยินแม้แต่สักครั้ง จะจับมันไปอาบน้ำ หรือไปเล่นตอนไหนก็ตามมันก็ไม่เคยพยศให้เห็นแม้สักครั้ง






"เจ้าข้าวหลาม"


ผมได้เจ้าบอล ไพธอนยักษ์ตัวนี้มาจาก “คุณต๋อ-บางใหญ่” ซึ่งคุณต๋อบอกว่างูตัวนี้เป็นงูบอล ไพธอน ตัวแรกของเขาล่ะ อายุอานามปัจจุบันก็น่าจะย่างเข้าสู่ปีที่ 6 แล้ว มันตัวใหญ่ได้ใจมากที่สุด ตัวโตเกือบเท่าแขนแนะ ตอนอุ้มเล่นรู้สึกเต็มไม้เต็มมือดีมากๆ เลย วันที่ผมไปรับเจ้าข้ามหลามมาจากคุณต๋อ ได้ยินเสียงมันร้องขู่ฟ่อๆ ทำเอาเหงื่อแตกเลยล่ะ มันแสดงอาการดุจนรู้สึกน่าตกใจไม่น้อย

แม้กระทั่งวันนี้ผมเลี้ยง "เจ้าข้าวหลาม" มาเกือบปีแล้ว มันก็ยังขู่ฟ่อๆ ทุกครั้งที่เอามือไปจับมัน แต่ดีหน่อยตรงที่มันไม่เคยฉกเลยแม้แต่สักครั้ง เสียงว่าตัวใหญ่เสียงดัง ขอขู่ฟ่อๆ เอาไว้ก่อนแค่นั้นเอง ตลอดเวลาที่เลี้ยงเจ้าข้ามหลามมา ผมจะจับมันมาเล่นบ่อยมากที่สุด บ่อยกว่าเจ้าแควนตั้มแสนรักของผมเสียอีก เพราะผมคิดว่าคงเป็นวิธีเดียวที่จะปราบพยศเจ้าข้ามหลามได้ และมันก็เป็นอย่างที่ผมคาดคิดไว้จริงๆ เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นงูตัวที่เชื่องมากของผม มันยอมให้ผมจับเล่นได้ตามใจปรารถนา อยากจะเล่นยังไงมันก็ไม่ค่อยเลื้อยหนี จนกระทั่งเดี๋ยวนี้มันกลายเป็นงูตัวโปรดของผม ที่ผมจะต้องจับมันเป็นตัวแรกในทุกๆ ครั้งที่ผมจะจับงูมาเล่น





"เจ้าทองม้วน"


นับเป็นงูบอล ไพธอน ตัวที่ห้าของผม ที่ผมซื้อมาจากสมาชิกในบอร์ดงู เจ้าบอล ไพธอน ตัวนี้จะมีเอกลักษณ์พิเศษคือ “หลังดำเป็นแนวยาว” เกือบตลอดตัว ถือว่าเป็นงูบอล ไพธอน ลายพิเศษได้เลยทีเดียว เจ้างูตัวนี้ บางทีมันก็ส่งเสียขู่ฟ่อๆ อยู่เหมือนกัน แต่มันก็ไม่เคยฉกเลยสักครั้ง เจ้างูตัวนี้ผมจับมันมาเล่นน้อยกว่างูตัวอื่นๆ อาจเป็นเพราะว่ามันเข้ามาอยู่กับผมเป็นลำดับหลังๆ แล้ว อาการเห่องูก็พลอยจะลดน้อยลงไปบ้าง

เคยคิดอยู่เหมือนกันว่า "เจ้าทองม้วน" มันอาจจะรู้สึกน้อยใจได้ ที่ผมจับมันมาเล่นน้อยกว่างูตัวอื่นๆ ของผม แต่ทุกครั้งที่ผมจับมันมาเล่น ผมก็อดไม่ได้ที่จะจูบปากมัน กอดมัน และนั่งมองแววตามที่น่ารักของมัน แล้วก็รู้สึกชื่นใจกับมันไม่แพ้งูตัวอื่นๆ ผมรู้สึกว่าในบรรดางูทุกตัวของผม “เจ้าทองม้วน” จะมีลำตัวค่อนข้างแข็งมากกว่าตัวอื่นๆ อาจจะเรียกได้ว่ามันแข็งแรง หรือไม่ก็มันจะเกร็งตัวตอนผมจับมันมาอุ้มทุกครั้งก็เป็นได้ ซึ่งผิดกับเจ้าแควนตั้ม ที่ตอนผมอุ้มทีไร มันจะทำตัวอ่อนปวกเปียก ไม่ขัดขืนใดๆ แต่เจ้าทองม้วนมันจะเกร็งตัวจนแข็งทุกครั้ง แต่พออุ้มเล่น กอดเล่น ไปได้สักพักหนึ่งมันก็ค่อยๆ อ่อนตัวลงเมื่อมันเริ่มคุ้มมือเรียบร้อยแล้ว





บทสรุปหลังจากที่เลี้ยงบอล ไพธอน มาเกือบครบ 1 ปีเต็ม


ผมมีความมั่นใจเต็มร้อยว่า งูบอล ไพธอน คือ "สัตว์เลี้ยงที่น่าเลี้ยงมากที่สุด" สำหรับผม เพราะในบรรดาสัตว์มากมายที่ผมเคยเลี้ยงมาทั้งชีวิต เพราะมันเป็นสัตว์เลี้ยงที่ไม่เคยสร้างความยุ่งยากใดๆ ให้กับเราเลย จากแรกๆ ที่ผมเห่อให้มันกินอาหารทุกๆ สัปดาห์ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมดีแล้ว แต่มาถึงตอนนี้ผมให้มันกินอาหารเพียงเดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น แต่เพิ่มปริมาณการให้อาหารแต่ละครั้ง คือราว 3-5 ตัวต่อครั้ง

ผมคิดว่า "งูบอล ไพธอน" เป็นสัตว์เลี้ยงที่พิเศษจริงๆ ที่ไม่เคยสร้างความวุ่นวายในการจัดหาอาหารทุก เช้า-เย็น เหมือนกับสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ทุกชนิด นอกจากนี้ เราก็ไม่ต้องคอยวุ่นวายกับกับขับถ่ายของมันมากนัก เพราะเดือนๆ หนึ่งมันถ่ายแค่ครั้งเดียว และก็ไม่ได้ถ่ายมากมายจนน่าตกใจ พอเราเห็นมันถ่ายทีไรก็แค่ตักไปทิ้งปัญหาก็จบลงโดยง่าย ทุกวันนี้ผมถือว่างูบอล ไพธอน "นับเป็นสัตว์เลี้ยงที่เหมาะกับผมมากที่สุด" เพราะผมต้องเดินทางบ่อยๆ ตอนจะเดินทางไปต่างจังหวัดหลายๆ วันก็ไม่ต้องคอยห่วงใย ว่ามันจะหิวหรือเปล่า เพราะผมสามารถว่างช่วงเวลาเดินทาง ที่ไม่ใช่กำหนดการกินอาหารของมันได้อย่างไม่ยุ่งยากอะไรนัก

สิ่งเดียวที่ผมต้องใส่ใจดูแล เจ้างูบอล ไพธอน พิเศษ คือ คอยจัดเก็บให้ที่อยู่ของมันสะอาดอยู่ตลอดเวลา และคอยเติมน้ำให้เพียงพอตลอดเวลาเท่านั้นเอง ผมคอยดูอยู่เสมอๆ ว่าน้ำในถ้วยที่เราเตรียมไว้ให้มันได้แห้งหายไปเยอะหรือไม่ และผมก็คอยเติมให้อยู่ในระดับที่เหมาะสมทุกครั้งที่ผมจับมันมาเล่น ทั้งนี้ผมก็จะคอยเปลี่ยนขี้เลื่อยให้กับงูของผมราว 2-3 เดือนก็ค่อยเปลี่ยน 1 ครั้ง เพราะมันไม่ได้อยู่อย่างสกปกอะไรมากมายนัก

แม้ทุกวันนี้อาการเห่องูบอล ไพธอน ของผมได้ลดลงไปพอสมควร ไม่เหมือนกับเมื่อเดือนแรกๆ ที่ได้เลี้ยง แต่ผมก็ยังมั่นใจว่า ในไม่ช้านี้ผมจะซื้องูบอล ไพธอน มอร์ฟพิเศษมาแต่งเติมครอบครัวบอล ไพธอน ของผมขึ้นอีกอย่างแน่นอน และเป้าหมายก็คงไม่น้อยกว่า 3 มอร์ฟพิเศษล่ะ หากวันไหนสมาชิกบอล ไพธอน ได้เพิ่มขึ้นแล้ว ผมจะไม่รีรอที่จะนำมาอวดเพื่อนๆ นะครับ "สวัสดีครับ"

Create Date : 15 สิงหาคม 2553
6 comments
Last Update : 15 สิงหาคม 2553 20:52:58




Create Date : 06 ตุลาคม 2556
Last Update : 6 ตุลาคม 2556 22:29:33 น.
Counter : 2463 Pageviews.

7 comments
  
เป็นเกียรติที่ได้เข้ามาเยี่ยมชมบทความนี้เป็นรายต้นๆ
ติดตามอยู่นะครับ
พี่ต้น เขียนแบบนี้ เดี๋ยวคนอื่นที่เค้าไม่เลี้ยงงู เค้าก็หันมาเลี้ยงบอลกันหมดหรอกพี่ ^ ^

โดย: octo13 lampang IP: 119.42.123.148 วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:21:23:11 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:30:12 น.
  
โดย: octo13 lampang IP: 119.42.123.148 วันที่: 15 สิงหาคม 2553 เวลา:21:23:11 น.

โดย: kinji IP: 118.173.102.222 วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:23:31:46 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:30:36 น.
  
สัตวเลี้ยงทุกชนิดมันก้อน่ารักนะแตกต่างกันไป ว่ามันจะซื่อสัตย์หรอเชืองหรอไม่มันอาจมีส่วนอยู่ที่เจ้าของเลี้ยงดู
แต่สัณชาติญาณสัตว์กินเนื้อมันก็น่ากลัว

โดย: oat IP: 182.232.155.198 วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:23:54:57 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:31:01 น.
  
ขอบคุณที่กลับมาเขียนเรื่องดีๆให้ได้อ่านกันอีกนะครับ

โดย: IceHawk IP: 61.90.101.18 วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:21:51:17 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:31:30 น.
  
แต่ก่อนเคยอยากเลี้ยงงูหลาม...แต่พอได้ฟังพี่ต้นเล่ารายละเอียดบ้างเลยถอดใจบ้าง..แต่ตอนนี้อยากเลี้ยงน้องบอลเเล้วสิ...เด๋วงัยต้องศึกษาอีกซักพัก..ที่บ้านก็มีปากจิ้งจกตัวนึงงถ้าเอาตัวนี้มาเพิ่มคุณแม่จะว่างัยไม่รุเนี่ย..งัยก็รักงูกันเยอะๆน่ะคับบ

โดย: cola IP: 10.10.0.68, 124.120.3.40 วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:23:02:36 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:32:01 น.
  
ได้เข้ามาอ่าน blog นี้ หลังจากไม่ได้ update มานานเลยครับ

โดย: TheGhost IP: 124.122.3.35 วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:12:05:58 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:32:23 น.
  
มีแล้วก็อยากมีอีก....ขอได้เล่น ได้จับ แค่มองก็มีความสูขแล้ว แต่ตอนนี้มีแค่ตัวเดียวอยู่เลย กำลังหาตัวที่สองอยู่ ตัวแรกที่ได้เปณตัวเมีย
โดย: MIT IP: 110.171.153.172 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:30:30 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

SEABALL
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]



Group Blog
ตุลาคม 2556

 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
6 ตุลาคม 2556