49 บอลเพื่อนรัก



"เจ้าแควนตั้ม-งูบอล ไพธอน ตัวแรกของผม"


ไม่น่าเชื่อว่าผมได้หยุดพักการเขียนเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ “บอลเพื่อนรัก” ของผมนานถึง 6 เดือนเศษแล้ว ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ผมมีความสุขกับการนั่งเขียนเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับบอล ไพธอน ของผมแทบไม่เว้นแต่ละวัน ผมรู้สึกตื่นเต้นที่ได้จับงูบอล ไพธอน ของผม แต่ละตัวมาถ่ายภาพเก็บไว้แทบทุกวันเลยทีเดียว

วันนี้ว่างๆ ก็เลยเข้ามานั่งอ่านบล็อกบอล ไพธอน ของผมเองอีกครั้งหนึ่ง ผมเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนแรกสุดไล่เรียงไปจนถึงบทสุดท้าย ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจไม่น้อย ที่หลายๆ คนได้เข้ามาโพ้สความรู้สึกดีๆ ทำให้ผมนึกอยากกลับมาเขียนเล่าเรื่องราวถึง “บอลเพื่อนรัก” ของผมขึ้นอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่ห่างหายไปนานกว่า 6 เดือน

ก่อนอื่นก็ต้องกลับมาเริ่มต้นที่งูบอล ไพธอน ตัวแรกของผมอีกครั้งหนึ่ง ที่ผมได้ซื้อมาในวันที่ 17 ตุลาคม 2552 ซึ่งเดิมทีผมได้ตั้งชื่อของมันว่า “เจ้าแควนตั้ม” และต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น “เจ้าฝอยทอง” แต่มาถึงวันนี้ผมกลับคิดว่าความจริงมันชื่อ “เจ้าแควนตั้ม” ตามเดิมก็ฟังดูน่ารักดีอยู่แล้ว เผลอแป๊ปเดียวผมก็เลี้ยงเจ้าแควนตั้มมาเกือบครบ 1 ปีแล้ว ตอนนี้เจ้าแควนตั้มของผม มันอ้วนท้วนสมบูรณ์จนดูเป็นหนุ่มเต็มตัวไปเสียแล้ว เพราะว่ามันเป็นงูตัวที่กินเก่งมาก มันกินหนูคราวหนึ่งก็อย่างน้อย 3-5 ตัวทีเดียว ตอนนี้ผมให้งูทุกตัวของผมกินหนูเพียงเดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น เพราะผมคิดว่ามันน่าจะเพียงพอสำหรับการกินอาหารของงูบอล ไพธอน






"เจ้าปีเตอร์-งูบอล ไพธอน ตัวที่สองของผม"


“บอลเพื่อนรัก” ของผมที่ได้เริ่มต้นเขียนขึ้นมาอีกครั้งในวันนี้ ผมได้เอาภาพที่ถ่ายเมื่อเดือนมกราคม 2553 มาประกอบ ความจริงก็ตั้งใจจะถ่ายใหม่ แต่ปรากฏว่าตอนนี้กล้องถ่ายภาพเสีย ยังไม่ว่าเอาไปซ่อมเลยสักที จึงต้องเอาภาพเก่าๆ มาโชว์เป็นการชั่วคราวก่อน เอาไว้กล้องถ่ายภาพไปซ่อมเสร็จเมื่อไหร่ ก็จะได้นำภาพงู สวยๆ แต่ละตัวของผมมาอวดโฉมกันอีกครั้งหนึ่งนะครับ

งูบอล ไพธอน ตัวที่สองที่ผมจะพูดถึงก็คือ “เจ้าปีเตอร์” แม้ต่อมาผมจะได้เปลี่ยนชื่อมันเป็น “เจ้าบัวลอย” แต่ผมก็ไม่เคยได้เรียกชื่อใหม่ของมันเลย ทำให้ชื่อ “เจ้าปีเตอร์” เป็นชื่อที่ติดปากดีอยู่แล้ว จึงได้เรียกชื่ออย่างเดิมตลอดมา ผมได้รับเจ้าปีเตอร์ มาจากน้องเต๋อ-สุขุมวิท เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 2552 ตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นมาก ที่ได้เห็นงูตัวใหญ่ๆ อ้วนๆ น่ารักๆ ตอนที่มันมาอยู่กับผมแรกๆ มันเป็นงูที่ตื่นคนมาก เลื้อยอยู่ตลอดเวลาแทบไม่หยุดนิ่งเลย แต่หลังจากที่ผมอยู่กับผมได้สักพักหนึ่งก็เริ่มจะลดความตื่นคนลงไป เพราะว่าผมจับมันมาอุ้มอยู่บ่อยๆ

ผมเคยตัดสินใจขายเจ้าปีเตอร์ไปซะ 2-3 ครั้ง ด้วยการนำภาพไปลงโฆษณาในบอร์ดงู เนื่องด้วยสาเหตุว่า ผมมีงูหลายตัวแล้ว และคิดว่าตัวเองไม่น่าจะมีงูเยอะเกินไป เนื่องจากเริ่มรู้สึกสงสารหนู ที่เราซื้อมาเป็นอาหารให้กับพวกมัน ซึ่งโดยปกติผมจะสั่งซื้อหนูครั้งละ 20 ตัว เดือนหนึ่งก็ 2 ครั้ง รวมเป็นเดือนหนึ่งก็ 40 ตัว คิดๆ ก็ไม่อยากทำบาปมากเกินไป จึงคิดจะลดจำนวนงูลงไปบ้าง แต่พอมีคนสนใจติดต่อมา และบางคนก็แวะมาดูถึงบ้าน แต่พอเขาจะเอามันไปจริงๆ ก็ทำใจไม่ได้ เพราะรู้สึกผูกพันจับใจ จึงขอโทษคนที่มาดูว่าทำใจไม่ได้จริงๆ ผมเป็นยังงี้อยู่หลายรอบ จนกระทั่งในที่สุด วันนี้ผมตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะไม่นำมันไปประกาศขายอีก และจะเลี้ยงมันจนกระทั่งฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตายกันไปก่อนข้างใดข้างหนึ่งล่ะ






"เจ้าเฉาก๊วย-งูบอล ไพธอน ตัวที่สามของผม"


ผมตัดสินใจรับงูตัวที่ 3 จากน้องเต๋อ-สุขุมวิท หลังจากที่ได้สัมผัสกับเจ้าปีเตอร์ในวันแรก แต่เจ้างูตัวทีสามนี้ หลังจากที่ผมเปลี่ยนชื่อมันเป็นชื่อใหม่ว่า “เฉาก๊วย” ผมก็เรียกมันว่า “เฉาก๊วย” ตลอดมา เพราะเป็นชื่อที่เหมาะสมกับมันมากที่สุด เพราะมันตัวดำสนิทอยู่ตัวเดียว ไม่เหมือนตัวอื่นๆ เลย เจ้าตัวนี้ก็เหมือนกัน ที่ผมเคยเอามันไปลงประกาศขายเหมือนกับเจ้าปีเตอร์ แต่ภายหลังก็ทำใจไม่ได้ จึงตัดสินใจเลิกขาย และไม่คิดจะขายอีกตลอดไป เพราะตลอดเวลาที่ผมได้ทุ่มเทใจให้กับมันมากมาย จนถึงวันนี้มันก็คงรู้สึกผูกพันกับผมไม่น้อยกว่ากันเลย ตัวเฉาก๊วย ถือว่าเป็นงูบอล ไพธอน ตัวที่เชื่องมากเป็นพิเศษ ไม่เคยซนใดๆ จะจับไปทำอะไร จะจับไปอาบน้ำก็ไม่เคยเลื้อยหนี มันยอมให้ทำอะไรกับมันได้ทุกอย่าง

ผมมั่นใจว่าหากใครก็ตามได้ตัดสินใจเลี้ยงงู และเลี้ยงแบบเดียวกับที่ผมเลี้ยง ผมคิดว่าทุกคนจะรักและผูกพันกับมันมากมายอย่างเดียวกับผมอย่างแน่นอนที่สุด ทุกวันนี้งูบอล ไพธอน ของผมมีจำนวนทั้งหมด 5 ตัว แรกๆ ผมคิดว่าผมคงจะมีเวลาให้มันน้อยลง เพราะว่าแทนที่จะได้เล่นอยู่ตัวเอง ก็ต้องแบ่งเวลาให้กับงูตัวอื่นๆ ด้วย แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆ ผมกลับคิดว่า มันอาจรู้สึกดีกว่าเสียอีก เพราะว่าผมจะได้ไปเล่นกับงูตัวอื่นๆ บ้าง ไม่ต้องคอยวุ่นวายแต่กับงูตัวเดียวเหมือนอย่างที่เคยมีงูตัวแรกอยู่ตัวเดียว





"เจ้าข้าวหลาม-งูบอล ไพธอน ตัวที่สี่ของผม"


งูตัวที่ 4 ผมตั้งชื่อว่า "เจ้าข้าวหลาม" เป็นงูบอลตัวใหญ่ที่ผมได้รับมาจาก คุณต๋อ-บางใหญ่ เจ้างูบอล ไพธอน ตัวนี้ผมถือว่าเป็นโชคดีของผมที่ได้มันมา เพราะมันเป็นงูบอล ไพธอน ของเซียนงูบอล ระดับประเทศของไทยเลยทีเดียว แรกๆ ที่มันมาอยู่กับผมมันค่อนข้างดุมาก คอยขู่ฟ่อๆ ให้ผมรู้สึกตกใจอยู่บ่อยๆ พอจะจับมันทีไร ก็ต้องคอยกล้าๆ กลัวๆ กับเสียงฟ่อๆ ของมัน จนบางทีก็ต้องถอยไปก่อน ไม่กล้าอุ้มมัน แต่พอเลี้ยงไปๆ สักพัก มันคงทนรอยจูบของผมไม่ไหว เพราะจับมันได้ทีไร เป็นอันต้องจูบปากมันก่อนทุกที หลายๆ ครั้งเข้า มันก็ชินไปเลย จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ผมถือว่า เจ้างูยักษ์ที่ผมเรียกมันว่า “เจ้าข้ามหลาม” ตัวนี้ กลายเป็นงูตัวโปรดของผมไปเสียทีเดียว

ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้อุ้มมันมานอนเล่นครั้งละนานๆ เพราะความที่มันตัวใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นไม่น้อยที่ได้นอนกอดมันไว้ในอ้อมแขน เดี๋ยวนี้มันไม่ขู่ฟ่อๆ อีกแล้ว แถมยังชอบให้อุ้มอีกด้วย นี่เผลอแป๊ปเดียวผ่านไปกว่าครึ่งปีแล้วนะที่ผมลี้ยงเจ้าข้าวหลามมา ผมคิดว่า ผมก็คงจะรู้สึกผูกพันกับผมไม่น้อยไปกว่ากันเสียแล้วล่ะ ซึ่งผมสังเกตได้จากตอนที่ผมเปิดกล่องเพื่อจับมันมากอดเล่น มันนอนนิ่งให้จับอย่างเต็มใจทุกครั้ง ไม่เคยเลื้อยหนีหรือไม่เคยร้องขู่ฟ่อๆ เหมือนตอนแรกๆ เลยสักครั้ง







"เจ้าทองม้วน-งูบอล ไพธอน ตัวที่ห้าของผม"


เจ้าบอลตัวล่าสุดของผม ที่ผมซื้อมาจากน้องคนหนี่งในบอร์ด ผมตั้งชื่อมันว่า "เจ้าทองม้วน" เจ้างูบอล ไพธอน ของผมตัวนี้ เรียกได้ว่าผมจับมันมาเล่นน้อยกว่าทุกๆ ตัวเลย จนทำให้ผมรู้สึกน้อยใจแทนมันอยู่บ่อยๆ อันที่จริงเจ้างูตัวที่ 5 ของผมตัวนี้ จัดว่าเป็นงูบอล ไพธอน ที่ลายสวยมากทีเดียว ใครๆ ชอบเรียกมันว่า “เจ้าหลังดำ” ซึ่งน่าจะเป็นลายที่ค่อนข้างหายากสักหน่อย และเจ้าตัวนี้ล่ะที่ผมได้ตัดสินใจขายไปถึง 3 ครั้งเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ตัดใจไม่ได้เหมือนเดิม เพราะรู้สึกผูกพันกับมันมากมาย และจนถึงวันนี้แล้ว ก็ยืนหยัดเด็ดขาดล่ะ ว่าจะไม่ขายพวกมันไปให้กับใครอีก จะเลี้ยงอย่างงี้ต่อไปล่ะ เพราะไหนๆ ก็รักซะมากมายจนถึงขนาดนี้แล้ว หากขายให้คนอื่นไป ก็ไม่รู้ว่าใครๆ จะรักพวกมันมากเท่ากับที่ผมรักหรือเปล่าก็ไม่รู้

วันนี้ผมคงเข้ามาเขียนบันทึกเรื่องราวได้เพียงแค่นี้ก่อนนะครับ เอาไว้ผมซ่อมกล้องถ่ายภาพเสร็จ จะถ่ายภาพใหม่ๆ สดๆ ร้อนๆ มาอวดเพื่อนๆ อีกครั้งนะครับ ที่เขียนวันนี้ก็แค่อยากให้เพื่อนๆ ได้รับทราบว่า เจ้างูบอล ไพธอน เพื่อนรักของผม ตอนนี้พวกมันยังอยู่กับผมครบทั้ง 5 ตัว และรับประกันได้ว่าผมจะไม่ยอมขายพวกมันให้กับใครๆ อีกต่อไป ผมจะเลี้ยงพวกมันให้อยู่กับผมยังงี้ตลอดไปล่ะ เอาไว้ผมจะเล่าให้ฟังใหม่นะครับ สวัสดีครับ

Create Date : 13 กรกฎาคม 2553
3 comments
Last Update : 13 กรกฎาคม 2553




Create Date : 06 ตุลาคม 2556
Last Update : 6 ตุลาคม 2556 22:37:36 น.
Counter : 2951 Pageviews.

4 comments
  
เพิ่งเห็น ...... ว่ามีคนเลี้ยงบอลในบลอกแกงค์ด้วย

ดีใจค่ะ

ยังไงอัพบลอกบ่อย ๆ นะคะ .... จะได้มาดูความเปลี่ยนไปของงูบอลด้วยค่ะ

โดย: Pastel pied วันที่: 13 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:44:29 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:38:21 น.
  
อะจ้ากน่ากลัวอ่ะ..

โดย: น้ำหวานกับน้ำพุ วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:12:04 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:38:45 น.
  
อยากเลี้ยงๆๆๆๆ มากๆ เลยค๊าป

โดย: GrooonG IP: 125.25.214.30 วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:23:05:20 น.
โดย: SEABALL วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:22:39:06 น.
  
อย่าขายเลยค่ะ อุตส่าห์ตั้งใจเลี้ยงอย่างดี รักเขามากๆนะคะ
โดย: nachtnight IP: 1.47.80.70 วันที่: 28 ตุลาคม 2557 เวลา:13:50:09 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

SEABALL
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]



Group Blog
ตุลาคม 2556

 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
6 ตุลาคม 2556