บันทึกประสบการณ์ตรง...การเลี้ยงงูพันธุ์ Ball Python
|
|||||
11 อาบน้ำเจ้าบอล วันอังคารที่ 10 พฤศจิกายน 2552 หลังจากที่ "เจ้าแควนตั้ม" หายไป 3 วัน 3 คืน และได้หาเจอในคืนนี้ ผมจึงตัดสินใจจับมันอาบน้ำซะก่อนเลย เพราะหลายวันที่ผ่านมากรุงเทพอากาศร้อน ผมคิดว่ามันก็น่าจะร้อนด้วย แถมยังไม่ได้กินน้ำติดต่อกันนานถึง 3 วัน 3 คืน ปกติผมจะเปิดน้ำใส่กะบะพลาสติกเพื่ออาบน้ำให้กับมัน แต่คืนนี้ ผมตัดสินใจจับมันอาบน้ำที่อ่างล้างหน้าเลย ด้วยการจับมันวางไว้ในอ่างล้างหน้า แล้วก็เปิดน้ำใจมันเลยทีเดียว ผมอาบน้ำให้มันไม่นาน ราวสัก 3 นาทีเห็นจะได้ เพราะเกรงว่าหากให้มันแช่น้ำนานเกินไป มันอาจจะไม่สบายได้ ขณะที่ผมเปิดน้ำใส่อ่างล่างหน้า ก็จับมันแช่น้ำไว้อย่างนั้นล่ะ แต่มันก็คอยเลื้อยหนีอยู่เหมือนกัน สงสัยมันจะไม่ชอบอาบน้ำ ตอนผมจับมันอาบน้ำผมก็คอยเอาน้ำลูบไปตามตัวของมัน คล้ายๆ กับล้างอะไรสักอย่างนั่นล่ะ เพราะไม่รู้จะอาบยังไงดี หากไม่อาบแบบที่เล่าให้ฟังนี้ ขณะที่ผมอาบน้ำให้มัน มันก็ขี้ออกมาอีกล่ะ แต่แค่นิดเดียวเอง มันถ่ายปนออกมาตอนอาบน้ำ ผมคิดว่าเหตุที่มันขี้ออกมานิดเดียวเพราะว่ามันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว ถ้านับจำนวนวันที่มันกินหนูครั้งแรก และถือเป็นครั้งเดียว นับจากที่ผมเลี้ยงมันมา ก็รวมจำนวนวันได้ 20 วันพอดีที่มันไม่ยอมกินอะไรเลย แต่ละวันผมเอาหนูใส่ไว้ในกล่องมัน มันก็ไม่ยอมกิน จวบจนวันที่ 2 พฤศจิกายน 2552 ที่ผ่านมา มันลอกคราบ ผมก็คิดไปว่า มันคงไม่กินเพราะอยู่ในช่วงที่มันลอกคราบ แต่นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ตะกี้พอหามันเจอ ผมก็เอาหนูใส่กล่องให้มันกิน แต่มันก็ไม่ยอมกินเหมือนเดิม ผมคาดว่าพรุ่งนี้ตอนเช้า ผมคงต้องเอาหนูเข้ามาหล่อยไว้ในกล่องของมันอีกครั้ง เพราะเวลา 20 วันผ่านมาแล้ว มันสมควรที่จะหิวได้แล้ว ผมคิดว่าคืนนี้คงไม่จับมันเล่นล่ะ เพราะคิดว่าหากจับมันมาเล่นอีก เดี๋ยวพรุ่งนี้มันจะไม่กินหนูอีกก็ยุ่งกันอีกล่ะ เหมือนผมเคยอ่านตรงเวปไหนเจอสักแห่ง มีคนบอกว่าหากเราจับมันเล่นมากเกินไป มันอาจจะไม่ค่อยกินอาหารก็ได้ จึงคิดว่าคืนนี้คงไม่จับเล่น ปล่อยมันไว้ในกล่องก่อนนั่นล่ะ ผมคิดว่า "เจ้าแควนตั้ม" มันก็คงดีใจไม่น้อย ที่เราได้เจอกันอีก นี่ผมยังนึกขำตัวเองเลยว่า ขนาดผมเลี้ยงมันมายังไม่ครบ 1 เดือนเต็มเลย ผมยังรักมันได้มากมายขนาดนี้ นี่หากเลี้ยงไปนานๆ หลายปี คงต้องผูกพันกันมากมายอย่างแน่นอน แต่ละคืนที่เลี้ยงมันมา ไม่มีคืนไหนที่ผมไม่จับมันมานอนกอดเล่น จูบเล่น และจับเล่นไปจนเบื่อกันไปข้างหนึ่ง และที่มันหายไป 3 วัน 3 คืน ผมก็รู้สึกใจหายคิดถึงมันอยู่ทุกคืน ผมเริ่มจะมั่นใจมากขึ้น ที่คิดว่าจะซื้องู "บอล ไพธอน" อีกสัก 1 ตัวในไม่ช้านี้ เพื่อจะได้มาเป็นเพื่อนกับเจ้าแควนตั้มนี่ล่ะ แต่คราวหน้าคงจะซื้อตัว "สีทอง" แม้ว่าจะราคาแพงก็คงยอมซื้อล่ะ เผื่ออย่างน้อยจะได้เป็นแม่พันธุ์ที่ดี ผมคิดว่าถ้าหากใครที่เคยกลัวงู หากได้ตัดสินใจลองเลี้ยงมันดู ใครๆ ก็น่าจะรักมันมาก เพราะมันเชื่องมาก และมันก็ไม่น่ากลัวอย่างที่เคยกลัวมาทั้งชีวิตเลยจริงๆ ผมจะจับยังไง จะกอด จะจูบ จะเล่นยังไง มันก็ไม่เคยขัดขืนใดๆ มันยอมให้เล่นกับมันได้ตลอดเวลา ตื่นนอนมาวันไหน สิ่งแรกที่ผมทำก็คือ จับมันมาเล่นก่อนอาบน้ำตอนเช้าเสียอีก ก่อนนอนผมก็ต้องจับมันมาเล่นก่อน จึงจะนอนได้ทุกคืน เอาไว้ผมจะแวะมาเล่าให้ฟังใหม่วันหน้านะครับ สวัสดีครับ.
ดีใจ ด้วย นะคับ หลังจากที่เป็นห่วงมันมาหลายวัน
โดย: เด็กน้อย IP: 203.146.146.182 10 พฤศจิกายน 2552 22:58:18 น. โดย: SEABALL วันที่: 4 ตุลาคม 2556 เวลา:23:42:00 น.
ดีใจด้วยน่ะค่ะ ในที่สุดก็เจอเจ้าแควนตั้มสักที เจ้าของเป็นห่วงอยู่ตั้งหลายวัน...ถึงแม้ปอจะกลัวงูมากขนาดไหน แต่ไดฯของพี่ก็สามารถทำให้ไอ้อากการกลัวงูของปอลดลงมาได้บางแล้วแหละค่ะ
โดย: nongpor IP: 125.25.203.216 10 พฤศจิกายน 2552 23:19:24 น. โดย: SEABALL วันที่: 4 ตุลาคม 2556 เวลา:23:42:14 น.
|
SEABALL
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] Group Blog
All Blog Friends Blog
Link |
||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
โดย: ป้อม IP: 203.144.180.65 10 พฤศจิกายน 2552 22:30:26 น.