ถ่ายเมื่อวันอังคารที่ 10 พฤศจิกายน 2552 เวลา 20.50 นาฬิกา

วันอาทิตย์ที่ 8 พฤศจิกายน 2552

เมื่อวานช่วงบ่าย ขณะที่ผมพักผ่อนอยู่กับบ้าน จึงได้เอา "เจ้าแควนตั้ม" งูบอล ไพธอน ของผมมานอนเล่นด้วยกันบนเตียงนอน ขณะที่นอนดูทีวีไปเรื่อยๆ ผมก็เผลอนอนหลับไป โดยลืมไปว่า มีเจ้า บอล ไพธอน นอนอยู่กับผมด้วยบนเตียง และสักครู่หนึ่งผมก็ตกใจตื่นขึ้นมา พร้อมกับเจ้า บอล ไพธอน ของผมได้หายไปจากเตียงนอน

ทันทีที่ผมสะดุ้งตื่นมาโดยที่ไม่มี "เจ้าแควนตั้ม" อยู่บนเตียงนอน ผมก็ต้องรีบหาตัวมันโดยเร็ว ผมหาจนทั่วบ้าน แทบจะพลิกบ้านเลยทีเดียว รื้อเตียงนอน กล่องข้าวของที่เก็บของไว้ทุกกล่อง รื้อทุกจุดของบ้าน ค้นหาทุกซอกทุกจุดของห้องนอน แต่ก็หาไม่เจอ ผมหาจนเหนื่อยอ่อน จนสุดท้ายหมดเรี่ยวแรง ผมจึงตัดสินใจเอาผ้านวมมาปูไว้ที่พื้นห้องนอน แล้วมานอนที่พื้นห้องเสียเลย เผื่อว่ามันจะได้เลื้อยออกมาหาตอนดึกๆ

หนึ่งวันผ่านไป จนเข้าวันที่สอง ก็ไม่มีวี่แววว่า "เจ้าแควนตั้ม" มันจะเลื้อยออกมา ตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้ว จึงเริ่มเกิดอาการเป็นห่วงขึ้นมาจับใจ แต่ยังไงผมก็ยังหวังว่า มันน่าจะเลื้อยออกมาในคืนนี้ เพราะว่ามันไม่มีน้ำให้กินเหมือนในกล่องของมัน ห้องนอนผมก็ไม่ได้กว้างอะไรมากมายนัก หากมันจะซ่อนตัวอยู่ก็ไม่น่าจะซ่อนอะไรหลายวันนัก ... ผมก็ต้องคิดเข้าข้างตัวเองยังงี้ล่ะ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงมันไม่ได้ จริงๆ กลัวว่ามันเลื้อยเข้าซอกไหนแล้วออกมาไม่ได้ แต่ผมก็ยังปลอบใจตัวเองว่า ... งู มันคงฉลาดพอที่จะเลื้อยไปไหนมาไหนได้ ด้วยตัวเองอย่างแน่นอน มันคงไม่ไปติดซอกอะไรง่ายๆ