ย้อนเวลากลับไปเมื่อราว 20 ปีก่อน...ในคืนวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 ผมได้สะดุ้งตื่นจากภวังค์กึ่งหลับกึ่งตื่นในเวลาราวเที่ยงคืนพอดี หลังจากที่ผมได้นอนหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ เนื่องจากผมได้นิมิตฝันเห็น "เทพทอง" ที่ได้ปรากฏกายขึ้นท่ามกลางพิธีบวงสวงในใจกลางมหาปราสาทนครวัด แห่งอาณาจักรบายนที่ยิ่งใหญ่ ความงดงามของเทพทอง ที่มีร่างกายงดงามเปล่งปลั่งดุจดั่งทองคำ ที่นั่งอยู่บนแท่นหินขนาดใหญ่เพื่อชมนางอัปสรที่ร่ายรำอย่างอ่อนช้อย และเป็นจังหวะที่แสงจันทร์ให้คืนวันเพ็ญเดือน 12 ได้ทอดลงมาสู่ร่างของเทพทอง ก็ยิ่งทำให้เห็นเรือนร่างที่เปล่งประกายงดงามของเทพทองดุจองค์เทพจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เลยทีเดียว

ผมยังคงตกอยู่ในภวังค์หลังจากตื่นจากนิมิตฝัน เพราะภาพที่งดงามของเทพทอง ยังคงติดตาตรึงใจผม ราวกับตัวผมเองได้เข้าิอยู่ในพิธีบวงสวงที่ยิ่งใหญ่ในใจกลางมหาปราสาทนครวัดด้วยนั่นเอง เสียงดนตรีโบราณยังดังก้องอยู่ในหูทั้งสองข้างของผม ความงดงามของเหล่านางอัปสรมากมายยังคงร่ายรำอยู่ในจิตสำนึกของผมอย่างชัดเจน แววตาของเทพทองที่ฉายแววของความอบอุ่นและเอื้ออาทรเคลือบไปด้วยรอยยิ้มอย่างปราณี ยังคงชวนให้ผมรู้สึกหลงใหลในความงดงามของเทพทองอยู่ทุกลมหายใจเข้าออกของผม ทั้งๆ ที่ผมได้ตื่นจากภวังค์ไปได้สักครู่ใหญ่ิแล้ว

จากเวลาที่ผ่านไปยาวนานราว 20 ปี จนผมแทบจะลืมนิมิตฝันในคืนวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 เมื่อครั้งนั้นไปเสียแล้ว แต่เมื่อ 7 วันที่ผ่านมานี้เอง ได้มีเหตุการณ์พิเศษทำให้ผมได้สะดุดใจตัวเองรำลึกถึงนิมิตฝันถึงเทพทองขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง เพราะได้มีหนุ่มรูปงามคนคนหนึ่งได้เข้ามาทำความรู้จักกับผม เขาผู้ซึ่งมีรูปหน้า แววตา และผิวพรรณงดงามดุจดั่งเทพทองในนิมิตฝันของผม เขามีความงดงามราวกับเทพทองได้จุติมาเกิดยังโลกมนุษย์แล้วก็ไม่ปาน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงได้กลายเป็นแรงบันดาลใจให้ผมตัดสินใจเขียนเรื่องราวนิมิตฝันถึง "เทพทอง" ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง