บันทึกประสบการณ์ตรง...การเลี้ยงงูพันธุ์ Ball Python
|
|||||||||||||||||
40 ความสุขของคนเลี้ยงบอล  วันแรกที่ผมซื้อ งูบอล ไพธอน ขณะได้สัมผัสกับมันครั้งแรก ผมรู้สึกว่างูไม่ได้เป็นสัตว์ที่น่ากลัวและน่าขยะแขยงเหมือนอย่างที่เคยรู้สึกมาตลอดชีวิต ตอนผมจับมันมาดูก่อนตัดสินใจซื้อ ผมรู้สึกเหมือนว่า "เราถูกชะตากัน" ซึ่งผมสัมผัสได้จากแววตาที่กลมโตและบ๊องแบ้วของงูตัวนี้ ความรู้สึกเหมือนว่าเราคงต้องไปอยู่ด้วยกันอย่างแน่ๆ ขณะที่ผมเอามือลูบหัวมันเบาๆ มันนอนนิ่งอย่างอ่อนโยน ผมเอามือลูบไปตามตัวของมัน มันก็ไม่เลื้อยหนีแต่อย่างใด ผมจึงตอบตัวเองได้ในทันทีนั้น ว่าผมจะตัดสินใจซื้องูบอล ไพธอน ตัวแรกก็คือตัวนี้ล่ะ ทั้งๆ ที่ผมเดินดูงูจากร้านขายงูมาจนครบทุกร้าน เห็นงูมาหลายสิบตัว ก็ยังไม่รู้สึกอย่างนี้แม้แต่สักตัวเดียว แต่สำหรับงูตัวนี้ผมรู้สึกสะดุดตาทั้งแต่เดินเข้าไปในร้านเลยทีเดียว ผมตัดสินใจตั้งชื่องูบอล ไพธอน ของผมว่า "แควนตั้ม" ตั้งแต่ยังไม่ออกจากร้านขายงู หลังจากผมจ่ายเงินค่างูเรียบร้อยแล้ว เจ้าของร้านก็เอางูในถุงผ้าให้ โดยมีการเจาะรูกลมเล็กๆ เพื่อให้อากาศถ่ายเทได้ดียิ่งขึ้น ทันทีที่ผมซื้องูเรียบร้อย ผมก็ไปซื้องกล่องสำหรับเลี้ยงงูและซังข้าวโพดสำหรับรองพื้นพร้อมทั้งถ้วยเซรามิคสำหรับใส่น้ำให้งูกิน ขณะที่ผมนั่งรถกลับบ้าน ผมก็เอาเจ้าแควนตั้มออกจากถุงผ้ามานั่งจับเล่นเกือบตลอดทาง ผมรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยสำหรับการตัดสินใจเลี้ยงงูครั้งแรกในชีวิต เพราะผมยังไม่เคยมีความรู้ใดๆ เกี่ยวกับงู ผมไม่รู้จักด้วยซ้ำไปว่างูบอล ไพธอน คืออะไร แค่รู้สึกว่าอยากเลี้ยงงูเท่านั้นเอง และมาถึงวันนี้ผมรู้สึกว่า ตัวผมเองโชคดี ที่ผมตัดสินใจเลี้ยงงูพันธุ์ บอล ไพธอน ทันทีที่ผมเดินทางกลับถึงบ้าน ผมก็จับเจ้าแควนตั้มมาเล่นหลายชั่วโมงทีเดียว ผมให้มันเลื้อยเล่นบนเตียงนอนขณะที่ผมนั่งดูทีวี ขณะที่ผมคอยจับมันอยู่บ่อยๆ เพื่อไม่ให้มันเลื้อยหนีไปจากเตียงนอน ตอนผมนั่งทำงานที่จอคอมพิวเตอร์ผมก็ให้มันพันอยู่ที่คอ บ้างก็ให้มันเลื้อยเล่นบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ บ้างก็ให้มันมาพันเล่นอยู่ที่มือ ผมรู้สึกมีความสุขตั้งแต่วันแรก ที่เจ้าแควนตั้มได้มาเป็นสัตว์เลี้ยงของผม ผมรู้สึกว่ามันเป็นสัตว์ที่อ่อนโยน น่าทนุถนอม ตัวตากลมโตของมันยิ่งทำให้มันดูมีเสน่ห์น่ารัก-น่าชัง ตอนมันเลื้อยบนเตียงนอนมองดูน่าพิศวงไม่น้อย ว่าสัตว์ที่ไม่มีแขนไม่มีขา แต่เคลื่อนที่ได้รวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง  ผมเริ่มเฝ้าสังเกตุวิถีชีวิตของงูบอล ไพธอน ตั้งแต่วันแรกที่มันมาอยู่กับผม เริ่มตั้งแต่การเลื้อยที่มองดูน่าพิศวงมากๆ ผมเอามันมาเลื้อยที่ตัวผมเพื่อสังเกตุว่ามันเคลื่อนที่ได้อย่างไร ผมคอยเอามือลูบไปตามตัวของมันบ่อยๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคยระหว่างกัน ผมมองเห็นความสะอาดสอ้านของลำตัวงู แทนความรู้สึกขยะแขยางที่เคยฝังอยู่ในความรู้สึกของผมมาตลอดชีวิต ผมเฝ้าสังเกตุตอนมันนอน เฝ้าสังเกตุตอนมันกินน้ำ เฝ้าสังเกตุตอนมันเลื้อยไปมา ตลอดจนเฝ้าสังเกตุตอนมันกินอาหารครั้งแรก อย่างความรู้สึกเป็นสุขอย่างมาก บ่อยครั้งที่ผมแอบยิ้มกับตัวเองตอนมันเลื้อยหนีแล้วผมดึงตัวมันกลับมาอีกครั้งแล้วครั้งเล่า ผมมีความสุขที่ได้บันทึกภาพเจ้าแควนตั้มทุกวันในแต่อิริยบทของมันอย่างไม่รู้เบื่อ ผมเริ่มต้นสร้างบล็อคเพื่อเล่าเรื่องราวและความรู้สึกที่ได้เลี้ยงงูบอล ไพธอน ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับมัน ผมรู้สึกมีความสุขที่ตัวเองได้เอาเวลาที่นั่งพักผ่อนดูทีวีเฉยๆ มาศึกษาค้นคว้าเรื่องราวเกี่ยวกับงูบอล ไพธอน ผมรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เข้าไปสัมผัสแวดวงของคนเลี้ยงงู ที่แต่ละคนต่างก็มีความสุขที่ได้เอางูสวยๆ ของตัวเองมาอวดโฉมกัน ผมรู้สึกตกใจเมื่อได้เข้าไปเห็นลวดลายสวยๆ ของงูบอล ไพธอน ที่บางตัวงดงามเสียจนน่าทึ่ง ยิ่งได้ทราบว่างูบอล ไพธอน บางตัวมีราคาขายกันตัวละหลายแสนบาททีเดียว ผมตื่นเต้นมากที่ได้เห็นงูบอล ไพธอน ของผมกินหนูครั้งแรก เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นมาก่อนเลย มันมองดูน่าประหลาดใจที่งูปากเล็กๆ แต่สามารถกินหนูที่มีขนาดตัวใหญ่กว่าปากของมันได้อย่างง่ายดาย ตอนนั้นผมรู้สึกสงสารหนูไม่น้อย แต่ก็ได้บอกตัวเองว่าครั้งต่อไปจะไม่ดูตอนงูกินหนูอีกแล้ว เพราะผมคงทนรู้สึกสงสารหนูไม่ได้ และนี่ถือว่าเป็นความรู้สึกเดียวที่ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ได้เลี้ยงงู แต่ผมก็ได้ทำใจตั้งแต่ก่อนตัดสินใจซื้องูแล้ว ตามคำแนะนำของเจ้าของร้านขายงู ว่าธรรมชาติของงูก็จะกินหนูเป็นอาหารเป็นปกติ คนขายยังเตือนย้ำอีกว่า หากทำใจให้งูกินหนูไม่ได้ก็ไม่ต้องเลี้ยงงูตั้งแต่แรกด้วย  ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้จับงูอาบน้ำครั้งแรก เห็นมันเลื้อยในน้ำก็มองดูสวยดีเหมือนกัน หลังจากอาบน้ำให้งูเสร็จผมก็เอาผ้าขนหนูนุ่มๆ เช็ดตัวให้กับมันอย่างทนุถนอม ผมรู้สึกชื่นใจตอนผมจับมันมากอดไว้ในอ้อมกอด และภูมิใจที่มันยอมให้เอามือลูบหัวมันเบาๆ โดยที่มันไม่เลื้อยหลบหนีไปไหน ผมเริ่มสังเกตุเห็นความแข็งแรงที่แฝงอยู่ในความอ่อนโยนของมัน ตอนที่มันขดม้วนตัวกลมเหมือนลูกฟุตบอล แล้วผมพยายามเกะเท่าไหร่ก็เกะมันไม่ออก เพราะมันม้วนรัดตัวมันเองจนกลมแน่น ซึ่งได้ยินมาว่านี่ล่ะคือสามารถที่ทำให้มันมีชื่อว่า Ball Python ที่ใครๆ รู้จักกันไปทั่วโลก และถือว่าเป็นงูที่นิยมเลี้ยงมากที่สุดในโลกด้วย ผมมีความสุขที่ได้พางูไปเลื้อยเล่นที่สนามหญ้าในสนามกีฬาแห่งชาติหัวหมาก และหลังจากที่งูของผมได้ไปออกกำลังกายด้วยการเลื้อยเล่นนับชั่วโมง ผมก็จะให้รางวัลมันด้วยหนูจำนวน 1 ตัว จากนั้นผมก็จะให้มันได้นอนพักผ่อนในกล่องของมัน ผมได้สังเกตุว่างูกินน้ำเยอะมาก เพราะผมต้องคอยเติมน้ำในถ้วยให้มันบ่อยๆ โดยปกติงูเป็นสัตว์ที่ชอบมีโลกส่วนตัว มันมักจะเข้าไปนอนใน Hide Box มากกว่านอนอยู่ในกล่องเลี้ยงเฉยๆ ตลอดเวลาที่ผมเลี้ยงงู มันไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้ผมสักอย่าง สัปดาห์หนึ่งถึงจะกินอาหาร 1 ครั้ง นานๆ มันถึงจะขี้ 1 ครั้ง มันไม่มีกลิ่นเหม็นใดๆ มันอยู่ในโลกเงียบที่ไม่สร้างความวุ่นวายใดๆ ให้เราแม้แต่น้อย ผมยังมีความสุขอีกครั้งเมื่อตอนที่ตัดสินใจซื้อคอนโดงู ให้กับงูบอล ไพธอน ของผมได้นอน เพราะเป็นคอนโดงูสีชมพูที่สวยงามกว้างขวางดีมาก ผมดีใจที่ได้เตรียมที่อยู่ของงู อย่างสวยงามและน่าอยู่ และผมได้วางมันในจุดที่ผมสามารถมองมันเห็นตลอดเวลาขณะที่ผมอยู่ในห้องนอน ผมยังรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นงูลอกคราบครั้งแรก และผมก็เก็บคราบของมันใส่กล่องไว้อย่างดี และตั้งใจว่าจะสะสมเก็บไว้เยอะๆ ไม่เอาไปทิ้งอย่างแน่นอน นอกจากนี้ผมยังไม่บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับงูของผมไม่เว้นแต่ละวัน จนถึงวันนี้งูบอล ไพธอน ก็ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของผมไปเสียแล้ว ที่ผมจะต้องจับมันมาอุ้มเล่นวันละหลายเวลาอย่างที่ไม่เคยรู้เบื่อ ผมรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้จูบหัวมันเบาๆ  "งูก็มีหัวใจ" ผมบอกกับตัวเองอย่างนี้ตั้งแต่วันแรกที่ได้สัมผัสกับมัน ผมมั่นใจว่ามันสามารถรับรู้ได้ถึงความรักที่ผมมีให้กับมัน ผมสังเกตุได้ถึงความไว้วางใจที่มันมีให้กับผมเพราะความอ่อนโยนที่ผมมีให้กับมันตลอดเวลา มันมักจะนอนนิ่งเมื่อผมจับมันมาไว้ในอ้อมกอดของผม และมันไม่เคยหลบหน้าตอนที่ผมเอาปากไปจูบหัวของมันเบาๆ ผมเริ่มเทใจรักมันมากขึ้นทุกวันๆ ตั้งแต่วันแรกและรักเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน ผมเอาใจใส่งูของผมอย่างที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนตอนเลี้ยงสัตว์ชนิดอื่นๆ ผมคิดว่าตอนนี้มันมีใจรักผมอย่างเดียวกับที่ผมรักมัน และมันก็ไว้วางใจผมมากจนผมสังเกตุได้จากที่เห็นมันนอนหลับอยู่บนหน้าอกผม ผมเฝ้าสังเกตุตอนเอางูไปเลื้อยเล่นที่สนามหญ้า ทุกครั้งที่ผมเอางูไปปล่อยไว้ที่สนามหญ้าให้ไกลออกไปจากตัวผมแล้วผมกลับมานั่งดูมัน มันก็จะเลื้อยมุ่งตรงมาหาผมทุกครั้ง โดยไม่เคยเลื้อยไปทางอื่นเลย ทั้งๆ ที่สนามหญ้าออกจะกว้างใหญ่ไพศาล ผมลองวางมันไว้แล้วเดินหลบไปทางอื่น และเมื่อผมนั่งลงมันก็จะชูคอขึ้นสูงๆ เพื่อดูว่าผมอยู่ทางไหน แล้วก็เลื้อยตรงมาหาผมตลอดทุกครั้ง ซึ่งผมถือว่านี่เป็นบทพิสูจน์อย่างหนึ่งว่า "งูสามารถเลี้ยงเชื่องได้" อย่างน้อยตอนนี้มันก็รู้จักผมแล้วอย่างแน่นอน ไม่งั้นมันก็คงจะเลื้อยหนีไปทางอื่นไม่เลื้อยมาหาผมทุกครั้งที่ผมเอามันออกไปวางไกลๆ และพอมันเลื้อยมาถึงผมแทนที่มันจะเลื้อยต่อไปอีก มันกลับเลื้อยขึ้นมาที่ขาผมและมานอนนิ่งอยู่ที่หน้าตักผม โดยไม่ไปไหนอีกเสมอๆ ผมเชื่อว่างูมันจำได้ว่าใครเป็นเจ้าของมัน และมันจะไว้วางใจเจ้าของมันมากกว่าใครๆ ผมทดสอบด้วยการตอนผมเอามันไปปล่อยไว้กลางสนามหญ้า โดยผมยืนในจุดหนึ่งด้านขวา และให้น้องชายผมไปยืนในอีกจุดหนึ่งในด้านซ้าย ทุกครั้งมันจะเลื้อยมาทางด้านผมเท่านั้นและไม่เคยเลื้อยไปทางด้านน้องชายผมเลยแม้สักครั้ง มีคนบอกว่างูไม่ได้ยินเสียง แต่ผมเชื่อว่างูสามารถจำกลิ่นได้อย่างดีที่สุด มันคงมีสื่ออะไรบางอย่างที่ทำให้มันจำเจ้าของมันได้อย่างวิเศษ มันชอบนอนนิ่งไปบนคอผม ตอนที่ผมนั่งพิมพ์งานที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ โดยไม่เคยเลื้อยหนีไปไหน ผมคิดว่าตอนนี้ระหว่างงูกับผมคงผูกพันต่อกันอย่างมาก   ผมได้ตัดสินใจเพิ่มงูบอล ไพธอน มาเป็นสมาชิกในบ้านผมพร้อมกันอีก 2 ตัว เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 2552 โดยผมตั้งชื่อตัวแรกว่า "ปีเตอร์ และตั้งชื่อตัวที่สองว่า "เอสเพรสโซ่" ซึ่งความน่ารักของงูตัวใหม่ทั้งสองตัวก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยม วันแรกๆ ที่มันมาอยู่กับผม มันยังไม่คุ้นเคยกับผมสักเท่าไหร่ มันชอบหลบตอนผมจะจับมัน ตอนเล่นกันมันก็ชอบเลื้อยหนีอยู่เรื่อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปเพียงสัปดาห์เดียว มันก็เริ่มคุ้นเคยชอบให้จับเล่น และสงบนิ่งเมื่อเราจะจับมัน แรกๆ ดูเหมือนว่าเจ้าแควนตั้มอาจต้องถูกแบ่งปันความรักจากผมไปบ้าง แต่พอมาถึงวันนี้ผมกลับคิดว่า ดีแล้วที่มันไม่ต้องให้ผมจับมาเล่นซะตัวเดียวจนแทบจะเฉามือตายซะในวันใดวันหนึ่ง อย่างน้อยผมก็มีงูบอล ไพธอน ให้หมุนเวียนเล่นได้ถึง 3 ตัวแล้ว ในที่สุดงูบอล ไพธอน ก็กลายเป็นเพื่อนคลายเหงาของผมได้อย่างดี มันทำให้เวลาว่างของผม ที่เคยนั่งเบื่อๆ เซ็งๆ ในบางวัน ได้กลายเป็นเวลาที่อบอุ่นได้ตลอดเวลา ว่างจากการทำงานเมื่อไหร่ ก็ต้องจับมันมาเล่นด้วยตลอด ตอนผมมีกิจกรรมต้องทำผมก็จะจับมันไปใส่ไว้ในกล่องของมัน พอว่างทีไรก็จับมันมาเล่นอีกเปลี่ยนกันไปทีละตัว ผมจึงคิดว่างูบอลช่วยคลายเงาได้ก็เพราะเหตุนี้ล่ะ เห็นไหมครับว่า ความสุขของคนเลี้ยงงูบอล มันเป็นอย่างที่ผมได้เล่ามาให้ฟังทั้งหมดนี่ล่ะ และผมก็คิดว่ามันมีน้ำหนักเพียงพอที่จะอธิบายได้ว่า ทำไมจึงเลือกเลี้ยงงู แต่ถึงกระนั้นก็เถอะผมก็ยังเชื่อว่า คนที่ไม่เคยเลี้ยงงูจะไม่มีวันเข้าใจเว้นเสียแต่ได้ตัดสินใจเลี้ยงนั่นล่ะถึงจะเข้าใจ ลองดูนะครับ ลองหางูบอลสักตัวมาเลี้ยงอย่างผม สุขไหนเล่าจะเท่าสุขใจ วันนี้ผมยืนยันว่า ผมตัดสินใจไม่ผิดที่ตัดสินใจเลี้ยงงูบอล ไพธอน ผมจึงอยากเผื่อแผ่ความสุขนี้ไปยังเพื่อนๆ ที่เลี้ยงงูบอล ไพธอน ด้วยกันตลอดจนคนที่ยังไม่เคยเลี้ยงให้ลองหันมาเลี้ยงงูบอล ไพธอน ตัวแรกสักตัว แล้วเมื่อนั้นคุณก็อาจจะมีงูบอล ไพธอน เพิ่มขึ้นอีกหลายตัวโดยไม่ลังเล เพราะเสน่ห์ของมันมีมากมายให้เรารู้สึกติดตาตรึงใจได้อย่างไม่ยาก ผมขอขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมและติดตามเรื่องราวของผมนะครับ สวัสดีครับ
รู้สึกว่างูจะน่ารักกว่าน้องหมาอีกนะเนี่ย เราอยู่ตรงไหนงูตามไปตรงนั้น คงน่าประทับใจอยู่ไม่น้อยเลยนะคะ อยากมีประสบการความประทับใจแบบนี้บ้างจังแต่ตอนนี้คงเร็วเกินไปสำหรับหนูที่เพิ่งอยู่ป. 6 😭
โดย: เด็ก ป.6 จ.ราชบุรี IP: 125.26.44.157 วันที่: 25 เมษายน 2559 เวลา:22:46:58 น.
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะเพราะตอนนี้ก็เลี้ยงอยู่สองตัว คิดไม่ผิดเลยจริงๆที่เลี้ยงน้อง หลงน้องมากจนตอนนี้พ่อก็หลงด้วยอีกคนแล้วแต่แม่ก็เริ่มทำใจได้แล้วแต่ก็ยังกลัวๆอยู่5555 น้องจำเจ้าของได้จริงๆนะคะเวลาเล่นกับคนอื่นน้องจะนิ่งไม่เลื้อยแต่ถ้าเป็นเราน้องจะเลื้อยเล่นด้วยบางทีก็ชุคอสูงๆหรือบางทีอยู่ในกล่องก็นอนเฉยๆพอเห็นเราเดินมาน้องก็จะรีบเลื้อยมาดันๆกล่องเหมือนอ้อนให้เปิดให้ 😍
โดย: Mc&Shb IP: 182.232.140.194 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2561 เวลา:9:39:55 น.
|
SEABALL
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] Group Blog
All Blog Friends Blog
Link |
||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||
โดย: oat IP: 118.173.2.126 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:15:54:38 น.