แต่ความน่าดูของละครก็คืออารมณ์สดๆ ของคนเล่น และความสามารถในการร้องซึ่งแต่ละคนทำได้มาตรฐานดีเท่าเทียมกัน (ยกเว้นแม่ทันย่า ตอนต้องโซโล่เพลงของตัวเอง Does Your Mother Know? กลับฟังไม่รู้เรื่อง ร้องเบาสู้ดนตรีร็อคไม่ไหวจนจับคำไม่ได้) รวมถึงพระเอกในบทแซม Cameron Blakely ซึ่งร้องได้ดีมาก ฟังแล้วปลื้ม (ขณะที่เพียซ บรอสแนนในหนังถูกวิจารณ์ว่าเสียงเหมือนโคฟาร์มโชคชัย หุๆๆ แต่เราว่าเขาโอนะ เอาตัวรอดได้ด้วยแอ็คติ้งมีระดับ)

แต่ตัวแม่ดอนน่ากลับเฉยๆ แฮะ เราชอบเมอรีล สตรีปในหนังมากกว่าเยอะ เพราะเธอแสดงได้ขั้นเทพแถมร้องได้ถึงบทมากๆ อย่างว่าแหละ อาจจะเพราะความดีของหนังก็คือการได้เข้าไปสัมผัสถึงอารมณ์ตัวละครได้ล้ำลึกกว่า แล้วดาราแต่ละคนก็ตีบทกันได้เข้าขากันสุดๆ ในส่วนนี้เราจะชอบเวอร์ชั่นหนังมากกว่า ยิ่งฉากสำคัญ The winner takes it all ต้องยกให้แม่เมอริลไปเลย ในละครเราจะรู้สึกเหมือนเพลงมันยาวไป รวมทั้งแอ็คติ้ง บล็อกกิ้งที่ดูตายๆ ยังไงไม่ทราบ (ต้องถามคนนั่งที่แพงๆ กระมัง เหอๆ ไอ้เราดันอยู่ซะไกลลิบ)

ฉากเพลง Under Attack ที่หาดูได้เฉพาะในเวอร์ชั่นมิวสิคัลเท่านั้น

แต่ความดีของฉากแดนซ์ที่บรรดา Ensemble ทั้งหลายได้โชว์กันอย่างสนุกสนานพรมเป็นระยะๆ นั้น ก็ทำให้เวอร์ชั่นละครดูมีชีวิตชีวาจับต้องได้กว่ามาก ซึ่งแน่นอนเป็นฉากชูรสสำคัญสำหรับมิวสิคัลอยู่แล้ว และที่ต้องชื่นชมก็คือ วิธีการออกแบบฉากที่ทำดูง่ายๆ แต่ล้ำด้วยความคิดสร้างสรรค์ เพียงแค่ผนังโค้งๆ สองชิ้นที่หมุนไปหมุนมา สามารถเปลี่ยนเหตุการณ์และเรื่องราวได้มากมายมหัศจรรย์ ด้วยไลท์ติ้งที่ชาญฉลาด ดูมีสไตล์เกร๋..เป็นอันมาก เป็นการออกแบบแนวสัญลักษณ์ที่ทำได้เวิร์คต่างจากหนังซึ่งจะเป็นเรียลลิสติกมากๆ ได้เห็นทะเลใสสีครามและธรรมชาติบนเกาะกรีก ได้ความประทับใจไปคนละแบบ

และฉากจบที่มีคอนเสิร์ตแถมท้าย ละครก็ให้ความรู้สึกร่วมที่สดและดีกว่าในหนังแน่นอน บรรดาตัวแม่ตัวพ่อทั้งหลายและหางเครื่องออกมาสวิงกันได้สุดเหวี่ยง ขำที่แม่ดอนน่าพยายามพูดภาษาไทย (แบบฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง) แต่ก็ทำให้คนดูอินกรี๊ดได้อย่างมัน รอบที่ดูฝรั่งมากันเยอะพอๆ กับคนไทย มีกันทุกวัยและก็แสดงอารมณ์เอ็นจอยกันหนุกหนาน ดูอะไรกะฝรั่งก็มันตรงนี้แหละ ไม่ต้องหนีบ (เหมือนคนไทยที่นั่งข้างๆ เฮ้อ..เล่นเอากรี๊ดไม่ออกไปเล็กน้อย)

เผอิญได้เจอเพื่อนฝรั่งที่พาแฟนคนไทยมาชมรอบเดียวกัน ปรากฏว่าเขาดูเป็นรอบที่สามแล้ว และดูจะชื่นชอบเวอร์ชั่นละครมากกว่า เขาบอกว่าไม่ชอบหนังเอาเลย? ส่วนเพื่อนบางคนที่ไปดูละครที่สิงคโปร์มากลับไม่ค่อยปลื้ม ซึ่งก็ไม่มีโอกาสได้ซักไซ้ลงลึกมากนัก แต่คนพวกนั้นเป็นแค่คนดูพื้นๆ ธรรมดา คงได้แค่เช็คทัศนคติในการชมคร่าวๆ

อย่างไรก็ตาม เราก็ชื่นชอบทั้งสองเวอร์ชั่นแหละ ด้วยอารมณ์การนำเสนอที่ประทับใจไปคนละแบบ นักศึกษาด้านภาพยนตร์สมควรจะได้ดูทั้งสองเวอร์ชั่น เพราะจะทำให้ได้เห็นวิธีการดัดแปลงบทละครมาเป็นหนังได้อย่างน่าสนใจมากๆ

Create Date : 28 สิงหาคม 2552
Last Update : 29 สิงหาคม 2552 14:49:10 น.		14 comments
Counter : 800 Pageviews.
Share Tweet