Bloggang.com : Bkkbear : กินรีสีรุ้ง บรอดเวย์มิวสิคัลฉบับวีรกรรมกะเทยไทย

กินรีสีรุ้ง บรอดเวย์มิวสิคัลฉบับวีรกรรมกะเทยไทย

กินรีสีรุ้ง แปลงมาจากบทละครบรอดเวย์ La Cage aux Folles (ลา กาช โอ ฟอล) ของ Harvey Fierstein ประพันธ์ดนตรีและคำร้องโดย Jerry Herman แปลงเพลงเป็นเวอร์ชั่นไทยโดย ธานี พูนสุวรรณ โดยมีทีมแปลและดัดแปลงบท กำกับละครโดย ถกลเกียรติ วีรวรรณและ กิตติ เชี่ยววงศ์กุล

ก่อนย่างเท้าเข้าไปในโรงละครรัชดาลัย เพื่อนๆ น้องๆ ต่างพากันบอกเป็นเสียงเดียว ให้ทำใจให้ว่าง ไม่ต้องสร้างความคาดหวังอันใดกับบรอดเวย์ฉบับไทยๆ เรื่องนี้ เล่นเอาข้าพเจ้าเกือบต้องเข้าสมาธิยุบหนอพองหนอก่อนชม แต่ด้วยอาการมาถึงโรงในเวลาอันจวนแจ ทำให้กระหืดกระหอบกันพอสมควร กว่าจะตั้งสติได้ม่านเวทีก็เบิกโรงไปแล้ว

โดยส่วนตัวก็มิได้คาดหวังอะไรมากมายอยู่แล้ว พอทราบว่ารสชาติบรอดเวย์แบบไทยๆ ครั้งนี้ คุณบอยคงหวังจะเล่นกับมุกมันๆ คันๆ ตามประสาวีรกรรมกะเทยไทย ซึ่งก็เป็นไปตามดังคาด สารพันมุกตลกถูกดัดแปลงให้เข้ากับบรรยากาศไทยๆ ชนิดที่พี่ป้าน้าอาละครซิทคอมของซิเนริโอสามารถเฮตามได้อย่างครึกครื้นไม่ต้องปีนกะไดชม ขอไม่เล่าเนื้อหาละกัน เดี๋ยวจะกลายเป็นเดินย่ำซ้ำซาก ติดตามอ่านได้จากด้านล่างของบทวิจารณ์นี้

การแลกกันของมุกฮาๆ แบบกะเทยไทยกับมุกเกร๋ๆ แบบบรอดเวย์มันก็มีทั้งได้ทั้งเสีย วิธีการเล่าเรื่องที่ควรจะโปกฮาแบบมีคลาสก็เลยกลายเป็นบ้านๆ โป๊ะตึ้งโป๊ะแนวซิทคอมเรทอาร์อยู่บ้าง อย่างเช่นมุกงับฮ็อตด็อกแบบแมนๆ ของแม่อิซซี่ตัวเอก ที่ได้แต่ทำทีเป็นอมๆ แล้วแก้ตัวว่า “กลัวฟันมันครูดอะจ้ะ” ถึงเรียกเสียงฮาครืนได้จากผู้ชม แต่ก็ต้องสะกิดบรรดาพ่อแม่พี่น้องที่คิดจะพาลูกหลานอายุต่ำกว่า 18 ไปชมว่า ต้องเตรียมล้างหูและหาคำอธิบายถ้าเกิดน้องๆ หนูๆ เกิดคำถามขึ้นมา

แต่โดยรวม ก็นับเป็นบรอดเวย์ฉบับม้าดีดกะโหลกที่ดูได้รื่นเริงบันเทิงใจได้มิใช่น้อย คุณภาพของโปรดักชั่นของค่ายนี้ยังคงมาตรฐานได้เป็นอันดี แม้ว่าการออกแบบฉากจะดูลุ่มๆ ดอนๆ ไปบ้าง บางฉากก็หรูเริดอลังการ บางฉากก็ดูแปร่งๆ อย่างเช่น ฉากภายในบ้านของตัวเอกที่ต้องแสดงรสนิยมในการแต่งแบบแต๋วมีคลาส กลับดูขาดๆ เกินๆ โหรงเหรงไม่ลงตัว คนทำอาจไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมแท้จริงของเพศที่สาม การออกแบบที่ฉูดฉาด หรือเว่อร์จนล้นไม่ได้หมายความว่าจะบ่งบอกความเป็นเกย์ หากเกย์ของจริงที่มีรสนิยมสามารถจะทำให้สิ่งเหล่านั้นดูกลมกลืนเข้ากันได้อย่างเก๋ไก๋ชไมพร คำว่า”เกย์”มันจึงมีความหมายเช่นนี้แล...

ทัศนคติแบบนี้ได้ลามไปถึงการออกแบบเครื่องแต่งกาย ซึ่งออกสไตล์ทิฟฟานี่ผสมอัลคาซาร์เป็นอันมั่ก แถมยังพยายามระบายสีสันจนเหมือนดูแปลกแยกไม่เข้ากันอยู่เนืองๆ ชุดบรรดานางโชว์แดนเซอร์ทั้งหลาย ก็ปะปนกันไป บางครั้งก็ดูดี บางครั้งก็รุงรังรกเรื้อไปตามเรื่อง โดยเฉพาะชุดของแม่นางอิซซี่ สวมบทโดยเจมส์ เรืองศักดิ์ ซึ่งทุกชุดจะต้องอลังการจับตากว่าใคร ก็จะมีบางชุดที่เกร๋ลงตัว ขณะที่บางชุดก็จัดจ้านเกินเหตุ

ว่าถึงแดนเซอร์อองซองซึ่งเป็นหัวใจของเรื่อง เพราะจะต้องบ่งบอกความเป็นเอกลักษณ์โดดเด้งของคลับ ลา กาช โอ ฟอล (ไม่ใช่ “โฟ” นะจ๊ะ) ก็ต้องทั้งชมทั้งติติงไปตามสมควร ถึงแม้ทีมแดนเซอร์คราวนี้ดูจะพิถีพิถันในการคัดตัวกว่าที่เคย และดูดีสำหรับมาตรฐานบ้านเรา แต่จากเคยผ่านสายตาคลิปของลา กาช ระดับบรอดเวย์ ตัวเต้นของเขานั้นความสามารถถึงขั้นสุดยอดทุกตัว ท่าเต้นยากเย็นแสนเข็ญท้าทายแค่ไหน เจ้าหล่อน(หนุ่มๆ)ทั้งหลายต้องทำได้หมด หากแต่เมื่อเทียบทีมเต้นของไทยแล้ว ยังรู้สึกว่าความสามารถส่วนตัวยังต้องขัดสีฉวีวรรณอีกมากมายนัก

ท่าเต้นโลดโผนโจนทะยานทั้งหลายเลยมิค่อยมีอันได้ยล ซึ่งไม่ทราบว่าจะโทษผู้ออกแบบท่าเต้น หรือ จะโทษความสามารถของแดนเซอร์ก็นึกไม่ออกอยู่ เพราะฉากสำคัญๆ ในการเปิดเรื่อง และฉากโชว์ในคลับนั้นไม่ตื่นตาระทึกใจจนคนดูต้องกรี๊ดเท่าที่ควร คลับแนวนี้ในเมืองนอกที่ดังๆ ก็เพราะบรรดากินรีทั้งหลายเธอมีความสามารถมหัศจรรย์ชนิดที่ชะนีทั่วไปมิอาจหาญ ยังมีฉากเต้นรำเล็กๆ น้อยๆ ของ กบและเจมส์ (ซึ่งไม่ใช่นักเต้น) น่าจะต้องพิถิพิถันฝึกฝนให้หนัก ไม่ใช่ปล่อยออกมาง้องแง้งหลวมๆ เช่นนั้น

เห็นทีต้องวนมาถึงตัวเอก กบ ทรงสิทธิ์ทำได้ดีเลยทีเดียว ทั้งการร้องและการแสดง เสียงร้องถึงจะไม่โดดเด่นแนวบรอดเวย์แต่ก็ไพเราะน่าฟังตามมาตรฐาน รอบที่ดูมิกซ์เสียงได้ลงตัวฟังไม่จมเหมือนที่น้องๆ หลายคนบ่นกัน ส่วนการแสดงนั้นเขาเอาตัวรอดได้สบายๆ อยู่แล้ว หากแต่บทไม่เปิดโอกาสให้เขาตีความเบื้องลึกอะไรได้มากนัก

ยังมีปัญหาอยู่บ้างกับโน้ตท่วงทำนองเพลงของเจอร์รี่ เฮอร์แมนนั้น ออกจะซับซ้อนและมาในโทนต่ำๆ อยู่หลายเพลง ทำให้การโปรเจ็กเสียงของกบไม่โดดเด่นเท่าที่ควร ซึ่งกินแถวไปถึงบทแม่อิซซี่คู่ชีวิต หรือ อิสซาเบลล่า ดาราคาบาเร่ต์ ซึ่งสวมบทโดย เจมส์ เรืองศักดิ์ เพราะน้ำเสียงต่ำๆ ในแต่ละบทเพลงของเขา ทำให้เสน่ห์ของอิซซี่ต้องถดถอยไปอย่างน่าเสียดาย ฟังแข็งๆไม่ละมุนหู อย่างที่ควรจะเป็น เพลงเด่นประจำตัวอย่าง I am what I am ฉันเป็นฉัน ก็เลยเคว้งๆ (ทั้งเนื้อแปลง) และวิธีร้อง

เจมส์เองก็ยังอายุน้อยเกินกว่าจะมาสวมบทแต๋วกลางคนที่พยายามเป็นแม่ที่ดี ทุกอย่างเลยเป็นแพทเทิร์นของการออกท่าทาง(ในความพยายาม)เป็นกะเทยอย่างสุดริดสุดเดช ซึ่งทำให้ความคลาสซี่ของเรื่องราวดูลดถอยไปอย่างเสียดาย จนบางครั้งนึกไม่ออกว่าอะไรทำให้พ่อจ๊อด (กบ) มาหลงเสน่ห์ล่มหัวจมท้ายกับแม่อิซซี่ (เจมส์) นี้ได้ เพราะในชีวิตจริง ถ้าต้องมีเมียติงต๊องกะเปิ๊บกะป๊าบขนาดนี้ คงเผ่นไปหาผัว เอ๊ย เมียใหม่ซะนานแร้วว

ลองดูคลิปการแสดงของ Douglas Hodge ในบทอิสซาเบลล่าฉบับบรอดเวย์ ก็จะเห็นถึงการตีบทที่นิ่มนวลลึกซึ้งกว่าดูแล้วบันเทิงเริงรมย์ไม่เครียด (และไม่เว่อร์) เท่าเจมส์ ไม่แปลกใจว่าทำไมเขาได้รับรางวัลโทนี่อวอร์ดส์ปีนี้ และ La Cage aux Folles ยังได้รับรางวัลมิวสิคัล(ที่นำมาเล่นซ้ำ)ยอดเยี่ยมอีกด้วย

พูดถึงการตีบท มันแร้งงงส์..ไปหมดทุกบทเลยกระมัง ทุกคนพูดกันน้ำไหลไฟดับชนิดฟังแทบไม่ทัน ด้วยดีกรีของน้ำเสียงที่แรงแข่งกันแทบทุกฉาก นี่แหละผลของการคล่องบทเกินไป จนลืมจังหวะจะโคนของอารมณ์ ยิ่งเล่นยิ่งแรง มุกก็คว้ากันฉับๆ ชนิดเกือบไม่มีจังหวะหยอด อาศัยคำพูดแรงๆ ตึ้งโป๊ะทำให้คนฮาไว้ก่อน ตัวละครบางตัวที่ประสบการณ์น้อยในการตีบท เลยดูเหมือนคาแรกเตอร์ตัวการ์ตูนที่ขาดชีวิตจิตใจ อย่างเช่น นายต้น ตัวลูก หรืออีตา สส. อำนาจ หรือยัยจรัสศรี เพื่อนแม่อิซซี่ ซึ่งต่างก็เว่อร์กันไปคนละแบบ

คงเพราะบทที่เขียนโชะเชะตั้งใจสับมุกกันถี่ยิบ ด้วยภาษาแรงๆ ก็เลยทำให้การตีบทตามธรรมชาติมนุษย์ถูกมองข้ามไปหมด ทั้งๆ มีหลายช่วงที่บทละครเปิดโอกาสให้ตัวแสดงได้สื่ออารมณ์ลึกซึ้งประทับใจไปถึงคนดู แต่จังหวะที่เล่นกันเร็วจนชิน ทำให้มันไม่มีเวลาทอดอารมณ์อันใดให้คิดตามได้เลย แต่ก็ต้องนับถือตัวแสดงที่เข้าขาพามุกทั้งมันทั้งแป้กมาให้คนฮาได้เป็นระยะๆ ชนิดซิทคอมต้องอาย โดยเฉพาะนังแพรีส คนรับใช้ (อ้อ..ลืมไปว่าเจ้าหล่อนอยากเป็น “นางกำนัล”) ซึ่งนับเป็นตัวชูโรงมาตั้งแต่สมัยหนังมายันละครบรอดเวย์

ชมมิวสิคัลไม่พูดถึงเพลงก็กระไรอยู่ เพลงของเจอร์รี่ เฮอร์แมน ที่แต่งมาตั้งแต่ปี 1983 เปิดอีกมิติหนึ่งให้กับมิวสิคัลของซิเนริโอ ฉีกความซ้ำซากของแนวเพลงที่เขาใช้อยู่ประจำในทุกมิวสิคัลที่ผ่านมา เหมือนฟังดูยาก แต่ก็สะดุดหู และทำนองเพลงหลักๆ ก็ฟังง่าย จำได้เร็ว อย่างเพลง “ฉันเป็นฉัน” (I am what I am) หรือเพลงประทับใจช่วงจบ The Best of Times ในชื่อภาษาไทย “เพราะเรามีเพียงวันนี้” หากแต่เนื้อเพลงแปลงที่เป็นภาษาไทยยังฟังไม่กลมกลืนอยู่บ้าง ซึ่งก็เห็นใจคนแปลงเพลงเพราะเจอโจทย์ที่หินทีเดียว แต่โดยรวมแล้วก็รับได้

ต้องขอชมวงออเคสตร้าที่บรรเลงประกอบ ทำได้คุณภาพรื่นหูดีไม่มีหลุด (ถึงแม้เครื่องสายอาจจะง้องแง้งไปบ้าง) แต่โดยรวมแล้วทำให้จังหวะจะโคนของเรื่องดูมีคลาสขึ้นมาทันที ดนตรีของวิกนี้มักจะทำได้ดีเสมอต้นเสมอปลาย ส่วนคุณภาพแสงสีเสียงและเทคนิคการเปลี่ยนฉากยังคงความแม่นยำฉับไวสมกับมืออาชีพเช่นเคย จะติอยู่บ้างก็เรื่องแสง ถ้าทำการบ้านอีกนิดในฉากที่คิดว่าง่ายๆ อย่างชายทะเล หรือในบ้าน ก็คงทำให้ดูสมบูรณ์แบบขึ้น

สรุปได้ว่าเป็นบรอดเวย์ฉบับไทยๆ ที่ทำได้ไม่เลวเลยทีเดียว เป็นตัวอย่างของการพยายามแปลงมุกฝรั่งมาเป็นมุกไทยให้ฮาได้ร่วมสมัย ซึ่งถือว่าไม่ใช่เรื่องง่าย หากพยายามคงเนื้อหาประทับใจและคาแรกเตอร์ความเป็นธรรมชาติไว้บ้างก็จะทำให้เรื่องดูมีน้ำหนักดราม่ามากขึ้น และคนดูก็จะได้ความประทับใจกลับบ้านอย่างเต็มอิ่มยิ่งขึ้นเช่นกัน

นับเป็นการเปิดศักราชในการชมละครบรอดเวย์ในเวอร์ชั่นไทยที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น ซึ่งถือเป็นโอกาสอันดีในการยกระดับคนดูไทยทั่วไป และได้ฝึกฝนทีมงานกับโจทย์ใหม่ๆ ที่ยากขึ้น

La Cage aux Folles ฉบับบรอดเวย์มิวสิคัล

เรื่องย่อ กินรีสีรุ้ง
จาก ไทยทิกเก็ตเมเจอร์

บนเวทีที่มีแสงไฟและฉากตระการตา เหล่านางโชว์เพศที่สามในชุดหลากสีต่างออกลีลาท่าเต้นกันอย่างสุดฤทธิ์ นี่เป็นเพียงบรรยากาศหน้าฉาก เมื่อหลังม่าน คุณจะพบกับเรื่องราวสุดอลเวงของเหล่านางโชว์สาวประเภทสอง ที่ลงทุนลุกขึ้นมาแอ๊บแมน เพื่อทำให้ลูกชายสุดที่รักได้แต่งงานอย่างมีความสุข

เรื่องราวข้างต้นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งใน‘กินรีสีรุ้ง’ ละครเวทีเรื่องล่าสุดจากซีเนริโอ ดัดแปลงโดยตรงจากละครบรอดเวย์ La Cage aux Folles ที่เคยสร้างกระแสฮือฮามาแล้วทั่วโลกด้วยเนื้อหาที่แสนสนุก และซาบซึ้งตื่นตาตื่นใจที่มาพร้อมกับรสชาติที่ถูกปากคนไทย ของชาวสีม่วง แต่คราวนี้บนเวทีเมืองไทยรัชดาลัยเธียเตอร์ คุณจะได้พบกับความสนุกทุกสีสันที่มาพร้อมความบันเทิงครบรส

‘กินรีสีรุ้ง’ เป็นเรื่องราวของ จอร์จ (ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี) เจ้าของผับนางโชว์ชื่อดังกับคู่ใจสุดแจ่มอย่าง อิซซี่ (เจมส์-เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์) นางโชว์ดาวเด่นประจำผับ สุดวี๊ดวีนแต่จิตใจดีงาม ทั้งคู่ใช้ชีวิตร่วมกันด้วยดีมานานปี จนกระทั่ง ต้น (เอ-นรินทร์ ภูวนเจริญ) ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของจอร์จ กำลังจะแต่งงานกับลูกสาวนักการเมืองหัวอนุรักษ์นิยม ที่แสนจะชิงชังบรรดาชาวเพศที่สาม แล้วพวกเขาจะทำอย่างไร เพื่อให้พ่อแม่ฝ่ายสาวประทับใจในครอบครัวเพี้ยนๆ ครอบครัวนี้!!!

ผลพวงหวยออกที่อิซซี่ และเหล่านางโชว์ที่จำต้องแปลงกายจากกะเทยสาวสวย (ร่างยักษ์)ที่เธอแสนจะภูมิใจไปเป็นชายหนุ่มมาดแมนที่ไม่เคยคิดจะเป็น โดยมีเหล่ากินรีสตรีข้ามเพศคอยช่วยเหลือกันอย่างสุดตัว

น่าเป็นห่วงว่าอิซซี่จะแอ๊บแมนไม่หลุดแต๋วแตกได้หรือไม่ แล้วต้นจะได้แต่งงานดังหวังหรือเปล่า ส่วนจอร์จจะประคับประคองครอบครัวป่วนๆ ของเขาให้ผ่านพ้นวิกฤตนี้ได้สำเร็จหรือไม่ เป็นคำถามที่ต้องลุ้นคำตอบพร้อมความฮาจนลืมเครียด ที่จะทำให้คุณได้หัวเราะน้ำตาไหลและแอบซึ้งจนน้ำตาซึม

‘กินรีสีรุ้ง’ ละครเวทีสีจัดจ้านพร้อมความบันเทิงรสแซ่บด้วยเรื่องราวสุดฮา เคล้าความซาบซึ้งในรักของพ่อแม่ลูก ผสานไปกับงานโชว์สุดอลังการ ฉาก เสื้อผ้าสุดหวือหวา และท่าเต้นสุดมหัศจรรย์ของเหล่ากินรีที่คุณจะประทับใจ

‘กินรีสีรุ้ง’ เปิดแสดง ณ เวทีเมืองไทยรัชดาลัย เธียเตอร์ 16 มิถุนายน - 11 กรกฎาคม นี้ จองบัตรได้ที่ไทยทิคเก็ตเมเจอร์ทุกสาขา

Create Date : 28 มิถุนายน 2553

Last Update : 29 มิถุนายน 2553 10:29:43 น.

16 comments

Counter : 2048 Pageviews.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

อยู่ไกลจนไม่มีสิทธิ์ไปดู
มาตามอ่านบรรยากาศจากบล็อกพี่หมีนี่ล่ะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:7:31:17 น.

ผมว่าคงต้องค่อยๆพัฒนาต่อไปครับพี่หมี ผมไม่มีโอกาสได้ไปดู แต่ดูจากตัวอย่างและอ่านที่พี่หมีเล่าก็คงอลังการพอสมควรครับ ปรับไปเรื่อยๆให้ได้ละครบรอดเวย์แบบไทยๆก็ดีนะครับ พูดแล้วอยากแสดงด้วยจังเรยยย

โดย: JohnV

วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:9:08:41 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:7:46:06 น.

หวัดดีครับคุณน้องหมี

อะไรๆก็ช่างสนใจแส่ไปกะเขาหลายเรื่อง แต่ละครเวทีเนี่ยยังไม่เคยดูเรย
ดูบล๊อกนี้ของน้องหมีชักจะมีอารมณ์ขึ้นมาหน่อย...หน่อยนึง
ก็บอกตรงๆเลยสำหรับเรื่องนี้ ไม่ค่อยชอบดูชายแต่งหญิงอะ
ไอ้อัลคาซ่งคาซ่าไม่เคยดูเรย
แต่ยังงัยก็ใจกว้างนะคร้าบ ไม่เคยรังเกียจเดียดฉันท์แม้ซักนี้ดนึง
ทุกปีๆก็มีลูกศิษย์แบบนี้มากขึ้นเรื่อยๆ จนปีไหนไม่มีจะแปลกใจ
ชอบใจ...ที่มักจะเรียนดี เก่ง
หวั่นใจ...ที่หลายคนอารมณ์รุนแรง บางคนข่มใจตัวเองไม่ได้แอบละเมิดคนอื่น
ละครเรื่องนี้อาจจะมีอะไรให้เราเข้าใจมากขึ้นก็ได้ นิ

ขอบคุณที่แบ่งปันคร้าบน้องหมี

โดย: Dingtech

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:11:57:59 น.

ตามมาอ่านจ้ะคุณพี่

เห็นด้วยมั่กๆ ฮ่ะ ว่าได้แต่อารมณ์ขัน เอามันเอาฮา ดราม่าไม่ได้..เลยยยยยยย

ส่วนที่ตัวเองชอบสุดกลับเป็นนางระบำกินรีทั้งหลาย ที่ทำได้สนุกถึงใจ คิดว่าแค่นี้ก็โอแล้วนะพี่ แต่ละคนคงทำงานกันหนักไม่ใช่เล่น ถ้าเทียบกับมืออาชีพจริงๆ อย่างบรอดเวย์เมืองนอกคงยากนะพี่ ถือว่าให้ผ่านแบบคะแนนค่อนข้างดีฮ่ะ

ส่วนดนตรีก็เห็นด้วยว่าวงเล่นดีมากๆๆๆ

ที่เหลือ ส่วนที่ต้องติ(อย่างแรง) ก็เคยคุยกับพี่ไปแล้ว ขอไม่ปล่อยของแถวนี้นะจ๊ะ :-)

โดย: gkon IP: 58.8.195.227 วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:13:03:11 น.

เช็คหลังไมค์สามกล่องยาวๆด้วยจ้ะพี่หมีที่ยัก..

อ่านไล่เรียงกันตามลำดับไหล่นะนักเรียน เด๋วสับสน ..

บล็อกนี้ป้าโซขอละเลียดอ่านหลายวันหน่อยพี่ จะได้ซาบซึ้งถึงทรวง.. เพราะงั้นยังไม่เม้นท์เรื่องบล็อกนี้นะจ๊า ไปหลังไมค์สะเด่าทรวงฝ่ากันเยอะเรยยย..

โดย: ป้าโซ

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:14:19:07 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 1 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:23:26 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 2 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:31:30 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

เมื่อวานดูการประกวดเอเอฟในรอบแรกๆ
เปิดดูแบบไม่ตั้งใจ

เห็นแล้วรู้สึกแปลกๆดีครับ
แอบคุยกับมาดามว่า

"ทำไมเด็กหลายคนถึงใช้ความกล้ามากกว่าความสามารถ
ในการพาตัวเองเข้าประกวด" ครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 3 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:50:40 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:32:19 น.

น้องจอห์นนี่ น่าจะไปออดิชั่นละครเรื่องหน้านา เรื่องนี้พลาดบทแม่"ปารีส"ไปแร้ว ไม่เป็นไรจ้ะ

น้องก๋า ถ้ามีโอกาสได้ดูก็เข้าท่าอยู่ บทที่มาจากบรอดเวย์ย่อมผ่านการกรองมาแล้ว อ้อ เอเอฟรุ่นนี้ไม่ได้ตามเรย ไม่แปลกใจหรอกที่เด็กๆ ออกจะอาจหาญเกินวัยแต่ไร้ซึ่งวิจารณญาณ มันคงเป็นตามยุคอะจ้ะ

พี่ดิ่งขอรับ ละครเวอร์ชั่นไทยนี้คงไม่สามารถสื่อสารอะไรได้มากนัก ถ้าอยากได้อะไรลึกกว่านี้คงต้องบินไปดูบรอดเวย์นะขอรับ เพราะเนื้อหาและการนำเสนอมันแปลงไปจนเพี้ยน เดี๋ยวท่านพี่จะเข้าใจผิดหนักเข้าไปอีก

ป้าโซ อย่ามัวหลับคอจอทีวีนะจ๊ะ รีบไปทำกับข้าวด่วน เดี๋ยวลุงจะตื่นแร้วว

โดย: หมีบางกอก (Bkkbear

) วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:57:04 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

หมื่นตาเล่ม 2 น่าจะวางขายประมาณเดือนกันยาครับพี่
ต้นฉบับผมทำเสร็จแล้ว
และกำลังอัพลงบล็อกเรื่อยๆครับ

ให้เพื่อนบล็อกได้อ่านก่อนใครเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:5:45:09 น.

มาแล้วๆๆๆ..
ในที่สุดก็อ่านและดูจนจบหมดทุกอัน

มุกแบบบ้านเราไงจ๊ะพี่หมี ฟันกันด้วยเรื่องของคำพูด ยิ่งรัวมากเท่าไหร่ยิ่งหนุก

ดูของไทยเทียบกับของเทศแล้วคนละอารมณ์กันเลยเนาะ ของไทยจะออกมาประมาณฮาโจ๋งครึ่ม ของเทศเขาจะออกมานุ่มๆกว่า แต่ก็น่าภูมิใจที่คนไทยเราทำได้ถึงระดับนี้.. พัฒนาต่อไปเรื่อยๆนะจ๊า สู้เขา โย่วๆๆ

โดย: ป้าโซ

วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:23:13 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:30:45 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:42:30 น.

อรุณสวสัดิ์ครับพี่หมี อาทิตย์ก่อนนู้นมีโอกาสได้ดูเด็กไทยร้องเพลงสากลประชันกัน น้องพินต้ากะน้องดี รายการ The Trainer ปี 2 เพลง HERO ดูแล้วก็ดีใจนะครับที่เด็กไทยเก่งขึ้นมาก สมัยผมอายุเท่าเด็ก 2 คนนี้ยังวิ่งเล่นอยู่เลยครับ

โดย: JohnV

วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:25:15 น.