Bloggang.com : Bkkbear : แม่นาควิกดรีมบ๊อกซ์ มีอะไรในความยาวยืดร่วม 3 ชั่วโมงกว่า

แม่นาควิกดรีมบ๊อกซ์ มีอะไรในความยาวยืดร่วม 3 ชั่วโมงกว่า

เห็นรีวิวหลากหลายสถาบันกับแม่นาควิกดรีมบ๊อกซ์ ตั้งแต่ในกระทู้พันทิบไปยันคอลัมน์หนังสือพิมพ์ ล้วนพูดถึงในแง่มุมอันปลื้มมากปลื้มน้อยกันถ้วนทั่ว ครั้นจะรีวิวซ้ำซ้อน เดี๋ยวก็พาลจะเบื่อหน่ายหาว่าแห่กันมาอวยกันซะอีก ก็ขอเม้าท์ในประเด็นที่คนอื่นๆ ยังไม่ได้เอ่ยถึงก็แล้วกัน

Spoiler Alert! สำหรับบรรดาแฟนคลับและผู้ที่ยังไม่ได้ดู เพราะอาจจะต้องสปอยล์แหลกพอท้วมๆ เนื่องจากส่วนที่ต้องวิจารณ์มันเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องโดยตรง และจะว่ากันตรงไปตรงมาว่าชอบไม่ชอบอะไร แฟนขาประจำถ้าไม่อยากเสียอารมณ์จะผ่านไปก็ได้

อันดับแรก เห็นควรด้วยว่า 3 ชั่วโมงฝ่าๆ นั้น มันเป็นหนักหนาสากรรจ์อยู่สำหรับโศกนาฏกรรมเนื้อหารุนแรงเรตอาร์แบบนี้ (เลยพาลเข้าใจไปถึงอารมณ์วิกรัชดาลัยที่พยายามยัดฉากตลกหนีผีลงไป) รวมไปถึงฉากอันมากมายที่อาจจะทอนให้สั้นลง หรือยกทิ้งไปบ้าง แต่ก็เข้าใจคนทำงาน อุตส่าห์เขียนกันแทบล้มประดาตาย นึกจะโยนอะไรทิ้งซะง่ายๆ มันก็ไม่ง่ายดังใจนึก แล้วด้วยเทคนิคของโปรดักชั่นที่ยังก้ำๆ กึ่งๆ ในเชิงเอ็ฟเฟ็คของผี จะว่าไม่ดีก็ไม่เชิง จะว่าดีก็ไม่ใช่อยู่นั้น ก็ทำให้เรื่องที่ควรจะเร้าอารมณ์เข้มข้นกลับพาให้หนืดๆ ชวนมึนประสาทไปบ้าง

แต่โดยรวมแล้ว ก็ค่อนข้างชื่นชมกับรูปแบบการนำเสนอของแม่นาควิกนี้นะ คิดว่ามาถูกทางแล้ว เพียงแต่น้ำหนักการนำเสนอและรายละเอียดปลีกย่อยของแต่ละฉากมันสมเหตุสมผลเพียงพอแค่ไหน เพราะเมื่อเล่นกับที่มาที่ไปของแม่นาคอย่างซีเรียสมาแต่ต้นแล้ว การเล่าเรื่องก็ควรให้คนดูเชื่อในเหตุผลสนับสนุนนั้นด้วย

เราสงสัยอยู่อย่างว่า คนมีการศึกษาแสนไฮโซอย่างแม่นาคในยุคนั้น ทำไมถึงคิดสั้นหนีตามผู้ชายอย่างอีตามากมาอย่างง่ายๆ ฉะนี้ การที่ต้องเป็นลูกผู้ดีมีสกุลในสมัยนั้นมันต้องถูกอบรมให้รักนวลสงวนตัวมีสติสตังค์ในการเลือกผู้ชาย ไม่ใช่เอะอะเจอกันในงานวัดไม่เท่าไร เผลอแผลบเดียวพายเรือหายไปกะผู้ชายซะงั้น

ก็คง ฯลฯ ไว้ให้คนดูเข้าใจ(เดา)เอาเองว่า แม่นาคอาจจะถูกพ่อมากแอบให้ดมป๊อปเปอร์..เอ๊ย..เปล่าๆ พ่อมากคงมีเสน่ห์เหลือล้ำ (หรือมีทีเด็ด? อะไรสักอย่างเหมือนที่นังพวกนั้นเม้ากาน) เลยหน้ามืดตามัวทิ้งพ่อทิ้งแม่ (แต่ยอมมาอยู่กับแม่ผัวใจร้ายที่ยอมเป็นควายๆๆๆ..เอ๊ะ พ่อผัวไปอยู่ไหนหว่า ถ้าตายไปแล้ว จะมาบ่นเรื่องถูกกดขี่ทางเพศทำไมอะ??)

แล้วคนมีการศึกษาอย่างแม่นาคก็น่ามีวิจารณญาณว่าอะไรควรไม่ควร ไหนๆ ก็ยอมลดตัวต่ำศักดิ์มาอยู่บ้านคหบดีชานเมืองแล้ว ก็น่าจะยอมปรับตัวให้เหมือนๆ กะชาวบ้านเขา ไม่ใช่แต่งตัวไฮซ้อแขนยาวห่มสไบแพรเกร๋ไก๋ แต่ละฉากไม่ซ้ำสี ผ้านุ่งงี้มันวับสะท้อนไฟเวทีอยู่วาวๆ กระเด้งกระดอนจากบรรดาหมู่มวลชะนีบางพระโขนงเป็นอันมั่ก นึกไม่ออกว่าคุณเธอแอบขนมาจากบ้านใหญ่ตอนไหน ก็สมแล้วที่จะถูกค้อนควักอิจฉาตาร้อนจากเหล่าชะนีตัวร้ายทั้งหลาย

ที่น่าสมเพชอีกคนคืออีตาพ่อมาก ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำมาหากินอันใด วันๆ ก็หายไปปล่อยให้เมียต้องถูกกระทำย่ำยีจากนังตัวแม่ใจร้าย ที่แสนนนน..จะร้ายยยยย แบบว่า นางแม่ผัวละครหลังข่าวสามารถถูกเบียดตกทางด่วนได้ทันทีทันควัน บทของแม่เหมือนซึ่งตีกระจุยโดยครูอ้วนนั้น ดูเป็นที่บันเทิงเริงรมย์ของผู้ชมไม่น้อย สังเกตจากเสียงปรบมือกระหน่ำหลังทุกฉากที่หล่อนโชว์พาว

แต่หลังจากเจอเข้าไปร่วมสิบฉาก เราก็เริ่มเหนื่อยกับความร้ายของนังชะนีตัวแม่ นับเป็นแคแรกเตอร์ที่(จงใจ)ให้แบนสนิทเป็นอันมาก (พอๆ กับลูกชาย) นังนี่สรุปได้ชัวร์ว่า มันเป็น S&M แหงแซะ (แง่นี้ค่อยดูเกร๋มีจิตวิทยาในแบบฮิทช์ค็อกขึ้นมาหน่อย)

แต่ความซับซ้อนพวกนี้แหละที่ทำให้แม่นาคเวอร์ชั่นนี้ดูมีอะไร ถึงแม้เราจะไม่ชอบวิธีการดำเนินเรื่องแบบ Sung-Through ด้วยภาษาดาดๆ ซึ่งเป็นภาษาพูดของยุคปัจจุบัน แทนที่จะเรียงร้อยให้มีชั้นเชิงอย่างเพลงไทยยุคเก่าๆ เช่นเพลงของพรานบูรพ์ (หาฟังได้จากเพลงยุค “แผลเก่า”) ทำนองที่ผู้แต่งพยายามครอบลงไปในคำพูด (ที่ฟังไม่เหมือนบทเพลง) เหล่านั้นเลยลงตัวบ้างไม่ลงบ้างกระโดกกระเดกไปถ้วนทั่ว

ให้นึกสงสัยอยู่ครามครันว่าในยุค ร.4 นั้น เขาพูดภาษาไทยกันเยี่ยงใดหนอ คำร้องที่เป็นภาษาพูดก็เลยกัดๆ กับทำนองซึ่งแสนจะยากในการรวบคำ (ต้องยกให้กับความสามารถของนักแสดงที่ไม่ทราบว่าร้องกันได้ยังไง โดยเฉพาะน้ำมนต์ เธอร้องคำพิลึกๆพวกนี้ได้ไพเราะกว่าใครเพื่อน ฟังดูเนียน ไม่สะดุดเหมือนคนอื่น)

ทำให้นึกไปถึงวิธีแต่งเพลงของประพันธกรชาวอเมริกัน เจ้าพ่อมิวสิคัล สตีเฟน ซอนด์ไฮม์ที่แต่งเพลงคล้ายพูดแนวนี้ได้พิศดารพันลึกเป็นอันมั่ก ถึงจะฟังยากอยู่บ้าง อย่างใน Sweeney Todd หรือ Sunday in the park with George แต่คำก็สละสลวยคล้องจองเพลิดเพลินในการฟัง ทำนองก็เข้ากันได้กลมกลืน แสดงกึ๋นของคนแต่งเป็นอันมาก โดยเฉพาะ West Side Story ซึ่งเป็นเพลงมิวสิคัลที่โดดเด่นที่สุดของเขาแล้ว ฟังแล้วติดหูตรึงใจฮัมตามได้ ประมาณดูจบแล้วต้องตามหาซีดีกันให้ควั่ก เพิ่งได้ชุด Revival ล่าสุดของบรอดเวย์มา ทำได้เริดมาก ตัวแสดงร้องกันได้มหัศจรรย์

ว่าแล้วก็ขอเม้นท์ต่ออีกเล็กน้อยกับเพลงที่แต่งโดย 3 นักแต่งเพลง ซึ่งมีบุคลิกค่อนข้างแตกต่างกันไป เพลงในเรื่องแม่นาคฉบับนี้เลยมีหลากหลายสไตล์อยู่ไม่น้อย ผสมผเสระหว่างมิวสิคัล คลาสสิคัล ละติน สวิง และพ็อพ แน่ะ..ไม่น้อยหน้าแม่นาครัชดาลัยอยู่ดอกหนา 555 หากแต่ Arranger พยายามคงสไตล์การเรียบเรียงเพลงไว้ไม่ให้มันโดดจนเกินไปนัก กระนั้นเพลงที่มีทำนองไพเราะสะดุดหู สนุกสนาน เพลิดเพลิน กลับหาได้ยากยิ่ง กลายเป็นเพลงที่เล่าเหตุการณ์ หรือประชันไดอะล็อกที่ผ่านแล้วก็ผ่านเลยไปซะส่วนมาก

อย่างเพลงสนุกๆ ที่บรรดาคอรัสอองซองได้มีโอกาสโชว์ออฟ ไม่ว่าเพลงผู้หญิงเหมือนควายอะไรนั่น หรือเพลงที่แม่หมอตำแยกะผัวสัปเหร่อหยอกล้อกัน ก็ไม่มีอะไรติดหู ทำให้นึกถึงเพลงของ Rogers & Hammerstein ที่ประพันธ์ไว้ใน South Pacific อย่าง There’s nothing like a dame หรือผลงานของ Lerner & Loewe ในเพลง With a little bit of luck จาก My Fair Lady ทำไมทำนองคำร้องของเขามันไพเราะติดหูได้ในทันที นี่คือฝีมืออันประดิดประดอยล้วนๆ อันนี้ขอเป็น request สำหรับมิวสิคัลเรื่องหน้าแล้วกันนะ

พูดถึงดนตรีแล้วเลยพาลไปถึงกระบวนการผสมเสียง (Mixing) และอุปกรณ์เครื่องเสียงที่ใช้ ขอบอกว่าคุณภาพระคายหูดีเป็นอันมาก แข็งไปหมดทุกอย่าง นับตั้งแต่วงดนตรีที่ไม่รู้คิดผิดหรือถูกที่นำไปขึ้นแท่นเก็บไว้หลังเวที เสียงเครื่องดนตรีที่ออกมาทุกชิ้นเลยประมาณว่าต้องผ่านมิกเซอร์ ซึ่งไม่ทราบว่าซาวด์เอ็นจิเนียร์มีปัญหากับอุปกรณ์แค่ไหน แต่บอกได้ว่าเสียงไวโอลินที่เล่นไม่ค่อยเข้ากันมันฟังได้ชัดมากก ดนตรีฟังไม่กลมกลืน จนพาลนึกไปถึงดนตรีหน้าม่านสมัยเล่นประกอบหนังเงียบยังไงยังงั้น สู้ยกวงนำมาเล่นหน้าเวทีแบบละคร คู่กรรม ยังจะเข้าท่ากว่า อย่างน้อยก็ยังได้ยินเสียงสดๆ ของดนตรีแท้ๆ ผสมผสานออกมา ซึ่งเรื่องนี้ วิกรัชดาลัยเอาไปกินสบายๆ

ยัง..ยังไม่หมด..ยังกินแถวไปถึงเสียงร้อง ซึ่งกระด้างกันไปถ้วนหน้า เราว่าระบบเสียงรัชดาลัยดูมีปัญหา ก็ยังดีกว่าโรงนี้ เพราะช่วงที่ไปดู สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ ระบบเสียงทำได้ดีเกินคาด ทำให้รู้ว่า จริงๆ แล้วมันคงอยู่ที่ความชำนาญของคนควบคุมด้วยโสตหนึ่ง คนที่มีแก้วเสียงไพเราะนุ่มนวลคงเส้นคงวาแบบน้ำมนต์เท่านั้น ที่จะเอาตัวรอดได้ชิวๆ นอกนั้น บรรดาชะนีเสียงแหลมหลุดโลกทั้งหลายจะเจอปัญหาเสียงแผดแสบแก้วหูเหมือนกันหมด ยิ่งตอนแม่สายหยุดคลุ้มคลั่งร้องแต่เพลง เลือดๆๆๆๆๆๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีก (เหมือนเพลงอีตาซอนด์ไฮม์) หูข้าพเจ้าบ่งบอกอาการล้าประมาณเกือบจะกรี๊ดด ออกไปแล้วว่า..เออ กรูรู้แล้วเฟ้ยย

อ้อ ขอติงเรื่องสไตล์เพลงอีกนิสสนุง เพลงในช่วงหลังๆ ที่แม่นาคกลายเป็นผีไปแล้ว มันควรจะเปลี่ยนโทนไปสู่ความเวิ้งว้าง เหงาและ หลอน มากกว่านี้ สไตล์มันจะขึ้นๆ ลงๆ ตามคนแต่งแต่ละฉาก ดูมันไม่ค่อยเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเท่าไร อย่างช่วงที่แม่นาคสร้างโลกของตัวเองมารอพ่อมากเนี่ย (ซึ่งเราก็ชอบวิธีการเปลี่ยนบรรยากาศฉากนะ) แต่ครั้นเห็นแม่นาคอยู่บนบ้าน ร้องเพลงสดใสเจื้อยแจ้วราวกับเพลง Somewhere that green (ในมิวสิคัล Little Shop of Horror) มันก็ดูแปลกๆ อยู่

ผิดกับตอนที่แม่นาคจะเผลอตัวยืดมือไปเก็บมะดัน มะอึก อะไรนั่น ฉากนั้นกลับร้องเพลงวังเวง คอนทราสต์กับอารมณ์พ่อมากและแนวดนตรี ซึ่งจริงๆ เราชอบอารมณ์นี้นะ ดูได้บรรยากาศหลอนลึกๆ ดี แต่โทนก็โดดจากฉากแรกที่ว่าจนต่ออารมณ์ไม่ค่อยถูก แล้วปฏิกิริยาพ่อมากตอนนั้นก็แบบว่า ทำท่าโตะใจอยู่แว้บเดียวแล้วก็เผ่นหายไปซะงั้น แทนที่จะให้เวลากับความตะลึงพรึงเพริดเพราะเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง จนกระทั่งกลายเป็นความสับสนหวาดกลัวผสมความผิดหวังเสียใจ แล้วค่อยตะเกียกตะกายหนีไป

ยังมีเพลงเพราะๆ ให้ติดหูอยู่นะ อย่างเพลง ฟ้าเป็นพยาน เสียดายพ่อมากน็อตเอาไม่ค่อยอยู่เท่าไร ทั้งๆ เป็นเพลงโชว์ อาศัยน้ำมนต์ประคองให้จบได้สวย แต่ท่วงทำนองคำร้องไพเราะสะดุดหูดี แล้วมีอีกเพลงที่มีสำเนียงไทยๆ ดี ตอนแม่นาคเพิ่งย้ายบ้านหนีแม่ผัวมาอยู่กันสองคน น้ำมนต์ร้องได้ไพเราะเสนาะโสตเป็นอันมาก ซึ่งก็เป็นเพลงเดียวที่มีกลิ่นอายแบบไทยๆ นอกนั้นขนมผสมน้ำยาล่อกันนัว แม้จะแอบเอาเครื่องดนตรีไทยอย่างฉิ่งอย่างตะโพน กลองแขก ฯลฯ มาแจมบางฉาก แต่ลีลาท่วงทำนองมันไม่ใช่อยู่ดี คนแต่งเพลงคงไม่ค่อยคุ้นกับสำเนียงเพลงไทยเดิม และเพลงไทยสากลรุ่นเก่าๆสักเท่าไร ดูไม่ค่อยกล้าผสมผสานท่วงทำนองไทยแท้ลงไป

เอ..ท่าจะเม้าท์ไม่เลิก ยังมีอีกๆ เหอๆๆ..............

การเล่าเรื่องในช่วงเทคนิคผีๆ เป็นสิ่งที่ต้องเอาใจใส่อย่างมาก เพราะแม่นาคคือตำนานผีระดับคลาสสิค แถมยังมีคู่แข่งที่เงินถึงกว่ากำลังโชว์ประชันอยู่อีกตะหาก ฉากปะทะกันระหว่างหมอผีกับแม่นาคต้องทำให้ถึง ตื่นเต้นประทับใจ แต่ปรากฎว่า เอ่อ..ตอนผีกระโจมอินเดียนแดงโผล่ขึ้นมาหลังหมอผีนั้น เล่นเอาข้าพเจ้าแทบตกเก้าอี้ ไม่ใช่ด้วยความตกใจกลัวดอก หากแต่แทบดิ้นกระแด่วคาโรงด้วยนึกถึงละครผีๆ ที่ข้าพเจ้าเคยทำกะเพื่อนสมัยอยู่โรงเรียน จริงๆ มันต้องลงทุนทำให้มหัศจรรย์พันลึกเซอร์ไพรส์คนดูไปเลย เหมือนได้ชมมายากลระดับเดวิด คอปเปอร์ฟิลด์ ยังไงยังงั้น

ส่วนในช่วงอื่นๆ ก็พอยกประโยชน์ให้จำเลย ก็คือตอนแม่นาคลอยไปลอยมาคลุมเครืออยู่เบื้องหลัง ถ้าให้เห็นสไบปลิวไสวด้วยแรงลมพอพลิ้วๆ ก็คงจะได้บรรยากาศหลอนดีกว่านี้ หรือตอนเรือมรณา ซึ่งเราก็ชอบนะ ถึงแม้คอนเซปต์จะฝารั้ง ฝาหรั่งไปนิสสก็เหอะ มันดูได้อารมณ์เยือกๆ กับไลท์ติ้งอึมครึม แต่ที่ขัดๆ หูอยู่ก็คือทำนองเพลง ที่จงใจแต่งหรือไงไม่ทราบให้เหินๆ เหมือนจะเพี้ยนกัดๆ กับดนตรีดีพิลึก ทำให้มันเพราะไว้ก็ไม่เห็นเป็นไร คอรัสก็เกร๋ดีแล้ว จังหวะตอนแม่นาคหลอกหลอนตอนอื่นก็โออยู่ ไม่ต้องเทคนิคจ๋าแต่ดูเนียนดี อ้อ..ตอนแม่แก่กลัวแม่นาคจนเรือคว่ำน่ะ ไม่ต้องเห็นไปถึงใต้น้ำก็ได้จ้ะ รู้แล้วว่าตาย....ดูมันล้นๆ เลยๆ ไงไม่รู้

แต่ที่ปลื้มคือฉากไคลแมกซ์ตอนจะจบ พ่อมากกะแม่นาคมาเผชิญหน้ากันครั้งสุดท้ายแลกหมัดวัดดวงกันไปเลยบนสะพานขาด แล้วหลวงตาโผล่มาห้ามเทศน์สั่งสอน เพลงตอนนี้เรียบเรียงได้ดี ร้องประชันกันได้อารมณ์ไคลแมกซ์ดีทีเดียว และเอ็ฟเฟ็คไฮโดรลิคก็ใช้ได้เวิร์คดี ดูแล้วกลมกลืนกับเรื่อง เสียอย่างเดียว ตอนวิญญาณแม่ล่องเรือมรณามารับ ร้องเพลงเหน่อๆ เพลงนั้นอีกแระ 555

พูดถึงพระหลวงตา เป็นตัวละครที่จับใส่มาชนิดไม่มีปี่มีขลุ่ยเอาจริงๆ โผล่มาหนแรกคั่นฉากอะไรสักอย่าง ตาเด๋อก็พร่ำพูดบาลีอะไรไม่รู้ แปลไม่ออก ก็เลยไม่เข้าใจว่าอยากจะสื่ออะไร แล้วก็หายไป โผล่มาอีกทีก็มาเป็นพระปางห้ามญาติกลางสะพานมันซะงั้น กลายเป็นว่าคนดู(คนไทย)ต้องเอาใจช่วยร่างภาพพระรูปนี้ขึ้นมาเองในใจจากประสบการณ์ได้ยินได้ฟังตำนานแม่นาคมา ถ้าเป็นคนต่างชาติมาดู คงเอ๋อเหรอไปสนิท แบบไม่เข้าใจว่าพระรูปนี้มารู้เรื่องและมีอิทธิพลต่อตัวละครขนาดนี้ได้ยังไง ซึ่งบทหลวงตานี้เป็นบทสำคัญมาก เพราะเป็นจุดหักเห Turning Point ของเรื่อง แต่กลับเป็นตัวละครที่ Weak ที่สุดตัวหนึ่ง

(ขอเพิ่มเติมเรื่องบทของหลวงตานี่สักนิด การที่พระรูปนี้จะมีณานหยั่งรู้ และตามมาช่วยพ่อมากทันในฉากสุดท้ายนั้น สมควรจะมีที่มาที่ไปและมีความสัมพันธ์กับตัวละครหลักคือ แม่นาคและพ่อมากตามสมควร ถ้าให้ท่านมามีบทบาทเนิ่นๆ ตั้งแต่ต้น ให้เห็นความขลังแบบเงียบๆ ลึกๆ ของท่าน คนดูก็จะเชื่อมากขึ้น และบทจะช่วยคานความแรงของกิเลสมนุษย์แบบชาวบ้านๆ ลงได้อีกโสตหนึ่ง ในฐานะที่เป็นสงฆ์ท่านก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องของฆราวาส แม้แม่นาคกับท่านเหมือนกับมีบุรพกรรมกันแต่เก่าก่อน แต่ท่านก็ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ แม้กระทั่งยายเหมือนเรียกหมอผีเข้ามาจัดการ ก็ได้แต่ปลงไปกับชะตากรรมของทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ท้ายที่สุดแล้ว เหมือนกับว่าท่านไม่อยากให้แม่นาคมีบาปติดตัวไปมากกว่านี้แล้ว ยิ่งหมายมาเอาชีวิตพ่อมากไปเสียอีก คราวนี้คงไม่ได้ไปผุดไปเกิดเป็นแน่ ท่านถึงตัดสินใจเข้ามาห้ามทัพได้ทันเวลา อะไรทำนองนี้)

อีตาหมอผีก็เช่นกัน แหม นึกเสียดายฝีมือการร้องที่ประเสริฐมาก ติดตามมาตั้งแต่บทบาทหลวงใน สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ มีบทไม่มากแต่ตรึงตรา เสียดาย ตอนทำศึกกับแม่นาค ดูเงอะๆ งงๆ ไม่รู้ลงเอยกันยังไง จู่ๆ ผีกระโจมโผล่มาตอนจะตอกตะปูอาคม แล้วก็เวทีมืด เฮ้อ..สงสัยโดนผีกระโจมครอบหายใจไม่ออกตายไปแระ...

พูดถึงเวทีมืด มันจะเฟดมืดกันสักกี่ร้อยหนกันเนี่ย กลายเป็นแพทเทิร์นการเปลี่ยนฉากไปเลย จะเปลี่ยนทีก็มืดกันซะที แทนที่จะโชว์กึ๋นในการใช้กลวิธีพลิกผันฉากด้วยเทคนิคใดๆ ก็ตามให้มันตื่นตา มีเพื่อนบอกว่า แหม เขาทำเป็นจังหวะจบฉากให้คนดูได้ปรบมือกานไง... เออ ถ้าจะจริงของมัน

เมื่อยสมองไปนิด กับสามชั่วโมงกว่าๆ ถึงแม้จะมีพักครึ่งเวลาก็เหอะ คู่กรรมดูจะเพลิดเพลินกว่า (แม้ว่าข้าพเจ้าจะทนตาเซกิร้องไม่ค่อยได้ก็ตาม) แต่ก็ยอมรับว่าโครงสร้างโดยรวม เป็นละครมิวสิคัลที่ชมแล้วได้อารมณ์ “มิวสิเคิ่น” กว่าวิกอื่นๆ อยู่หลายขุม โดยเฉพาะดาราตัวแม่ทั้งหลายที่ร้องในระดับเทพ อย่างที่รีวิวอื่นได้ชื่นชมไว้อย่างอึงมี่ น่าเสียดายที่บทแม่นาคของน้ำมนต์ ไม่ค่อยได้สำแดงอารมณ์และฤทธิ์เดชมากมายนัก โชคดีที่เสียงร้องอันล้ำเลิศได้ช่วยให้อะไรๆ ก็ผ่านไปได้ แม้ฉากโศกเศร้าคร่ำครวญที่บางคนติงไว้ว่ายังแอบสวยอยู่ก็เหอะ

ขอวกกลับมาที่แม่เหมือนครูอ้วนสักกระติ๊ด...ที่ว่า concept คนร้ายกว่าผีนั้น เห็นที่จะต้องแจกรางวัลความร้ายนิรันดร์ให้ครูอ้วนเธอ ฉากจบนี้นำเสนอตรงไปนิดในความเห็นของเรา จริงๆ เป็นโอกาสที่จะทำให้แคแรกเตอร์แม่เหมือนดูเป็นมนุษย์(มากกว่าฟายใจร้าย)ขึ้นก็ตอนนี้แหละ และยังช่วยทิ้งช่วงผ่อนคลายไคลแมกซ์ของฉากสะพาน โดยให้แม่เหมือนเธอประหนึ่งถูกทิ้งให้เดียวดายอยู่คนเดียวกับความสำนึกผิด ไม่เหลือใครอีกแล้วแม้กระทั่งหลานคนโปรดของตัวเอง แต่แล้วก็ค่อยๆ พลิกอารมณ์ตอนที่คนมาเห็นศพแม่สายหยุด ทำให้เธอต้องกลับมาปกป้องตัวเองอีกครั้ง โดยการลุกขึ้นมาหาแพะ..ซึ่งก็คือแม่นาคนั่นเอง มันถึงค่อยมีจังหวะจะโคน ไม่งั้นพอมีฉากโพนทะนาโผล่มาโดดๆ ตอนจบมันเหมือน Anti Climax อารมณ์ประทับใจของฉากเอกก่อนหน้านั้นไปอย่างน่าเสียดาย

ปล..เห็นป้ายสั่งจองซีดีฉบับเต็ม ราคา 500 บาท เอ่อ..ถ้ากลับมาฟังเพลงทั้งหมดโดยไม่เห็น Visual ประกอบด้วยอาจเป็นการทรมานประสาทได้ง่ายๆ อะนะ มีคนหันมาสนใจ ซีดี 120 บาทกันไม่น้อย น้องผู้หญิงคนนึงเข้ามาถามคนขายว่ามันคือเพลงอะไร คุณน้องคนขายเธอก็คงมีปัญหาคล้ายๆ ลูกน้องท่านขุนตอนฉากแรก อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ ข้าพเจ้าเลยจัดการเลคเช่อร์ให้น้องผู้หญิงฟัง (อย่างเดาสวด) ว่าเป็นเพลงไฮไลท์ไม่กี่เพลงจ้า...ก็เลยช่วยปิดการขายไปได้อย่างโล่งอก...

Create Date : 12 กรกฎาคม 2552

Last Update : 14 กรกฎาคม 2552 19:25:55 น.

30 comments

Counter : 896 Pageviews.

เห็นด้วยหลายจุด

โดย: tee IP: 58.64.100.76 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:4:43:46 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:53:26 น.

แหม พ่อก๋า..รูปมุมนี้เกร๋ แต่เรต XXX ไปหน่อยนะจร๊า...

โดย: พี่หมี (Bkkbear

) วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:38:23 น.

ต่ออีกนิดหน่อย

เรื่องแม่นาคหนีตามผู้ชายมา ก็ อืมมม แม่นาคอาจจะมีการศึกษาอะนะ แต่ของพรรค์นี้ ก็กูจะ "เอา" อะ หัวสมองส่วนล่างมันคงทำงานหนักกว่าส่วนบน อันนี้ช่วยไม่ได้

ไม่แน่หรอก จริงๆอยากดูว่าถ้าแม่นาคไม่ตาย จะเป็นยังไงมากกว่า เผลอๆนะ อาจจะต้องร้องเพลงเสียใหม่ตอนปิดองก์หนึ่งว่า "ไม่....ไม่....เข้ากันกับเขาไม่ด้ายยยย" (ทำนองเดิม) แล้วก็เปลี่ยนบทมาเกรี้ยวกราดใส่แม่ผัวในองก์สองแทน ฮ่าๆ

ขำเพลงที่แม่นาคร้องตอนรู้ว่าตั้งท้องที่ว่า "ข้าท้องจริงหรือนี่ เมื่อวานนี้ยังเป็นเช่นเด็กสาว" โฮ้ย มันไม่สาวมาตั้งแต่ไปอึ๊บผัวหนีตามกันมาแล้วละ ยังแอ๊บหลอกตัวเองอีก เฮ้อ

โดย: yensid IP: 58.64.100.97 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:40:18 น.

(แก้ข้อความใหม่) ต่ออีกนิดหน่อย

เรื่องแม่นาคหนีตามผู้ชายมา ก็ อืมมม แม่นาคอาจจะมีการศึกษาอะนะ แต่ของพรรค์นี้ ก็กูจะ "เอา" อะ หัวสมองส่วนล่างมันคงทำงานหนักกว่าส่วนบน อันนี้ช่วยไม่ได้

ไม่แน่หรอก จริงๆอยากดูว่าถ้าแม่นาคไม่ตาย จะเป็นยังไงมากกว่า เผลอๆนะ อาจจะต้องร้องเพลงเสียใหม่ตอนปิดองก์หนึ่งว่า "ไม่....ไม่....เข้ากันกับเขาไม่ด้ายยยย" (ทำนองเดิม) แล้วก็เปลี่ยนบทมาเกรี้ยวกราดใส่แม่ผัวในองก์สองแทน ฮ่าๆ

ขำเพลงที่แม่นาคร้องตอนรู้ว่าตั้งท้องที่ว่า "ข้าท้องจริงหรือนี่ เมื่อวานนี้ยังเป็นเช่นเด็กสาว" โฮ้ย มันไม่สาวมาตั้งแต่ไปได้ผัวหนีตามกันมาแล้วละ ยังแอ๊บหลอกตัวเองอีก เฮ้อ

โดย: yensid IP: 58.64.100.97 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:41:31 น.

ส่งข่าวว่า วันนี้อัพบล็อกแล้วครับ

วันนี้เสนอตอน "จังเกิ้ลสตูดิโอ"

บทเพลงจากป่าเขา เขามีวิธีการผลิตกันอย่างไร แต่ละขั้นตอนยากเย็นชุลมุนกันอย่างไร

ลองไปติดตามอ่านดูนะครับ....

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:10:57:57 น.

สวัสดีค่ะพี่หมี..ขอนุญาตเข้ามาอ่านบทวจารณ์นะคะ

โดย: blackskin

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:07:17 น.

เล่าสักละเีอียดเชียว

โดย: Mr.Chanpanakrit

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:52:54 น.

รีวิวได้เห็นภาพเลยคับ
เดี๋ยวจะกลับไปดู ตามล่า กาลิเลโอ

โดย: ืนิก IP: 118.8.54.147 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:17:02 น.

แวะมาอ่านละน้า

โดย: doo_wop_boy

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:37:30 น.

วันนี้พาหมิงหมิงกับมาดามไปทำบุญครับ
แต่ไม่ได้พกกล้องไปด้วยครับ อิอิอิ

พักกล้องหนึ่งวันครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:09:45 น.

ดูมาสองรอบแล้ว กำลังจะดูรอบสุดท้ายอาทิตย์หน้า ไม่รู้เป็นอะไร ช้อบ ชอบ

โดย: top IP: 119.31.55.195 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:18:48:25 น.

อยากเห็นคุณหมีวิจารณ์แม่นาคของคุณหนูบอย จัง
อยากฟังว่าคิดไงกับบ้านผีปอบเวอร์ชั่นเล่นบนเวที 55555

โดย: ลูกขุน IP: 124.122.11.179 วันที่: 12 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:00:53 น.

พยายามนำเสนออีกมุมมองในแบบคุยกันไปนะครับ.. ใครมีไอเดียอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังได้ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ทั้งหลาย

ได้ไปเห็นคุณน้องเอาลิ้งค์ไปตั้งกระทู้ในเฉลิมกรุง ก็เหวอๆ ไปเล็กน้อย เพราะนึกว่าแค่จะไปบอกต่อในบางกระทู้ ก็เลยได้เห็นความเห็นแรงๆ (ตามเคย) ที่ตามมา

อย่างแรกได้บอกไว้แต่ต้นใน Spoiler Alert แล้วว่า ถ้าแฟนคลับรับฟังความเห็นที่แตกต่างไม่ได้ ก็ขอให้ข้ามไปเสีย

อย่างที่สอง คือ ได้เขียนไว้ละเอียดมากพอสมควรสำหรับความเห็นเรื่องชอบไม่ชอบ ถ้าอ่านอย่างละเอียดไปเรื่อยๆ จะเห็นแล้วว่าส่วนไหนที่ชม ส่วนไหนที่ติ แต่ถ้าอ่านแบบรีบๆ อาจจะเก็บได้เฉพาะความรู้สึกที่ตัวเองเลือกอ่าน

ถ้าอ่านอย่างครบถ้วนก็คงจะเห็นแล้วว่า โดยรวมแล้วความรู้สึกต่อละครเรื่องนี้เป็นอย่างไร โดยไม่ต้องมาเขียนในแนวรีวิวชื่นชมกันไม่รู้จบ ซึ่งก็คิดว่าไม่เป็นประโยชน์อันใดสำหรับ Feedback ที่ทีมงานโปรดักชั่นควรจะได้รับในอีกมุมหนึ่ง

ถ้าลองมองขึ้นไปมุมซ้ายบนของบล็อก ก็จะเห็นรีวิวเรื่องเก่าๆ ของมัวสิคัลฝั่งรัชดาลัยเกือบครบทุกเรื่อง ซึ่งคำวิจารณ์เผลอๆ จะหนักกว่าที่เห็นนี้หลายเท่า มิได้เลือกที่รักมักที่ชังแต่ประการใด

ตรงไหนชอบก็จะบอก ตรงไหนไม่ชอบก็จะบอกตรงๆ เช่นกัน

แล้วชอบที่จะเล่าสู่กันฟังในบล็อก ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า ต้องขออภัยมิได้ตั้งใจจะให้กลายเป็นกระทู้สร้างปัญหาต่อเนื่องแต่ประการใด

ส่วนคุณลูกขุนอยากฟังรีวิวแม่นาคของคุณบอย คงต้องขออภัยอีกเช่นกัน เพราะได้เลือกจะดูวิกใดวิกหนึ่งไปก่อนในช่วงเศรษฐกิจตกสะเก็ดเช่นนี้ แล้วเท่าที่ดูพรีวิว ดูจะไม่ค่อยถูกจริตเท่าไร เลยตัดสินใจมาดูของดรีมบ๊อกซ์แทน ซึ่งก็ดูจะไปกันได้กับรสนิยมตัวเองมากกว่า

โดย: หมีบางกอก (Bkkbear

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:07:30 น.

รีวิวได้จัดจ้านดีแท้

ชอบและเห็นด้วยในหลายจุด ขัดแย้งบ้างบางส่วน

แต่อย่างน้อยก็ทำให้ผมได้มองในจุดที่ไม่ได้คิดถึงในหลายส่วนอีกเช่นกัน

โดย: เด็กม.ปลาย (Onlineza

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:14:36 น.

ตามมาอ่านจากกระทู้ที่คนลิงค์ไปเฉลิมกรุงฮ่ะคุณพี่

บางประเด็นก็เห็นด้วย บางประเด็นก็ไม่ค่อย แต่อันนี้ธรรมดาฮ่ะ ไม่เป็นไร ถือว่ายังไงเราก็เห็นต่างกันได้ หนูไปดูมาสองรอบ ก็เห็นความแตกต่างในทางที่ดีขึ้น พอใจมากขึ้น ถึงแม้จุดที่ยังไม่ถูกใจเล็กๆ น้อยๆ จุกๆ จิกๆ ก็ยังพอมี แต่โดยรวมพอให้อภัยได้ เพราะให้คะแนนภาพรวมสูงอยู่แล้ว คะแนนความพึงพอใจ ความรู้สึกว่าคุ้มค่าตั๋วก็เกือบเต็มด้วยอะจ้ะ

(ค่อยยังชั่ว เพราะซื้อตั๋วดูสองรอบตั้งแต่หลายเดือนก่อน แต่วางใจไว้แล้วล่ะว่ายังไงละครค่ายนี้ก็คงไม่ถึงขั้นเยิน จนดูแล้วนึกโกรธ)

อ้อ แต่หนูก็จะไปดูรอบที่สามด้วยนะคุณพี่ วีคหน้าจ้ะ พา "ผู้ปกครอง" ไปดูอะ อันนี้ถือว่าไม่บ้าเท่าไรเนาะ อย่าประณาม หรือวันเดอร์อะไรกะหนูเชียว บางคนเขาดูมากรอบกว่าหนูอีกอะ

ส่วนแม่นาคของอีกค่าย ดีแล้วล่ะที่พี่ไม่ได้ไปดู ไม่งั้นแม่นาคฝั่งขะนู้นคงขวัญหนีดีฝ่อเพราะคุณพี่กรี๊ดกลางโรงดังกว่า 55555

ป.ล. คุณพี่ไปดู Departures มาหรือยัง อยากอ่านรีวิวของพี่อะ หนูดูแล้ว ชอบม่อกๆ พี่ไปดูซี นะๆๆๆ

ป.ล.2 พระเอกหล่อน่ารับประทานม้าก-มาก แอนด์ฮีเล่นดีเหลือหลายสมรางวัล Best Actor

ป.ล.3 หลายๆ ประเด็นเราจะค่อยนึกขึ้นได้ หลังจากเดินออกจากโรงแล้ว ทำให้นึกอยากกลับไปดูทบทวนอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งชอบ อย่างมันมีอยู่ฉากนึง ตอนแรกไม่รู้ว่าใส่เข้ามาทำไม ที่เป็นโปสเตอร์รูปพระเอกเล่นเชลโล่กลางทุ่งมีฉากหลังเป็นท้องฟ้าสวยๆ อะ ตอนหลังพอ get ฉากนี้เลยอยากไปดูใหม่ จะรอรีวิวของพี่นะ อยากรู้ว่าพี่จะคิดอย่างเดียวกับที่หนูคิดป่าว

โดย: นู๋ปรี น้องพี่แพ็ต IP: 58.8.191.211 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:44:19 น.

อยากไปดูนะพี่หมี แต่น้องดองของพี่คนนี้ เงิน 700 บาทสำหรับตั๋วถูกสุดก็ยังไม่มีปัญญาจ่ายเลย 555 (เงินเดือนตกเบิกยาว เงินค่าสอนที่เคยได้มาก็เอาไปแรดที่เชียงใหม่ตอนหยุดยาวหมดแล้ว)

บางความเห็นนี่น่าจับตบล้างน้ำเสียจริง ๆ

โดย: I will see U in the next life.

วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:03:38 น.

ู^
^
^

่ความเห็นในกระทู้นะครับ ไม่ใช่ความเห็นในนี้ อิอิ เีดี๋ยวเข้าใจผิดกัน

โดย: I will see U in the next life.

วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:12:04:12 น.

เรื่องสองคน ยลตามช่อง เป็นเหตุการณ์ปรกติ ตามแต่รสนิยมนะครับ มุมมองก็มีสิทธิ์แตกต่างกันได้ตามประสบการณ์ชีวิต

อ้อ นู๋ปรีที่รัก รู้อยู่ว่าเป็นแฟนขลับมาแต่ไหนแต่ไร จะไปดูกี่รอบก็ไม่ว่ากันหรอก เชื่อว่าทางโปรดักชั่นเขาจะอัพเกรดไปเรื่อยๆ ตามสไตล์วิกนี้แหละ มันคงมีอะไรใหม่ๆ ให้ดูในรอบหลังๆ

นึกถึงสมัยยุคมณเฑียรทองเธียเตอร์ ซึ่งโรงมันจะเล็กๆ ละครยุคนั้นจะหนุกหนานเป็นกันเองกว่ายุคนี้นะ จำได้ว่าคุณต้อเขาทำเรื่อง นังเหมียวย้อมสี ซึ่งแปลงมาจาก My Fair Lady แสดงนำโดย หนูนิด อรพรรณ พานทอง แล้วก็เพื่อนๆ พวกมนดิ แอ๊ด ฯลฯ อีกหลายคน เป็นมิวสิคัลที่สนุกมาก แต่ละรอบก็อิมโพรไวส์กันอย่างเมามัน หัวเราะกันเหนื่อย แต่ละรอบเล่นไม่เคยซ้ำแบบ น่าเสียดาย เดี๋ยวนี้ไม่มีให้ชมกันแล้ว ต้องทรงเครื่องกันสุดริด

ส่วนแม่นาคอีกค่าย

เกือบๆ อยู่เหมือนกาน กัวเขาโลง เอ๊ย โรงแตกซะก่อน 555 มันยังอยู่ในอารมณ์เกร็งๆ อยู่ เพราะเรื่องหลังๆ ของรัชดาลัยไม่ค่อยปลื้ม

นี่นู๋ปรียังกะรู้ว่าคุณพี่จะดู Departures ยังงั้นแหละ โหลดมานอนสงบในเครื่องได้สักเพลาหนึ่งแล้ว ดีแล้วจะได้มีแรงจูงใจในการชม(อย่างพินิจพิเคราะห์) แหม หนูเล่นให้โจทย์คุณพี่ไว้ล่วงหน้าอย่างนี้ต้องตั้งใจหน่อย...

น้องดองที่รักของคุณพี่

หวังว่าคงได้ข่าวดีจาก อ.แดงนะ จะได้มาเม้าท์กันแบบไม่ต้องหนีบ ส่วน คห.เกรียนๆ นั้น ชั่งมันเหอะ ไร้สาระ อ่านหนังสือไม่แตกแล้วก็คิดเองเออเอง คนอื่นที่เขาอ่านรู้เรื่องมาตอบแทนไปแล้ว

แต่เอ..ถ้าบริการให้ฟรี ก็ยินดีอะนะ

โดย: พี่หมี (Bkkbear

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:17:48 น.

ตามมาจาก เฉลิมกรุง คุณหมีรีวิวสนุกดีค่ะ
ละเอียดลออ ยอมรับในความเห็นต่าง

เขียนอีกเรื่อยๆนะคะ จะตามอ่าน

โดย: patella IP: 119.42.72.59 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:52:13 น.

มาอ่านบทวิจารณ์พี่หมีละนะครับ

ได้ใจจริงๆ

เด๋วเอาไปเมาท์ต่อ

ปล.บัตรอาทิตย์หน้า ยังมีที่ว่างอยู่ รีบๆไปจองกันนะคร๊าบ

โดย: The Enesmble IP: 58.8.130.51 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:11:53 น.

ยินดีครับ คุณ patella มีความเห็นอะไรดีๆ บอกกล่าวกันได้ครับ

อ้อ น้อง ensemble เล่นอยู่ด้วยเหรอ.. คงสนุกดีนะ อยากไปเล่นมั่ง อิอิ เดี๋ยวจะช่วยชวนเพื่อนๆ พี่ๆ ไปชมกัน มีหลายคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีแม่นาคสองวิก

โดย: หมีบางกอก (Bkkbear

) วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:49:02 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:13:30 น.

ข้อมูลผมไม่มีอะไรน่าห่วงครับ
ไม่มีข้อมูลสำคัญครับ

แต่ขี้เกียจโหลดโปรแกรมกับลงโปรแกรมนี่ล่ะครับ

แหะๆๆๆ

ตอนนี้เหมือนจะพอสู้กับมันได้ครับ
เครื่องกลับมาใช้งานได้แล้ว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:20:49 น.

quoted:
ทางโปรดักชั่นเขาจะอัพเกรดไปเรื่อยๆ ตามสไตล์วิกนี้แหละ มันคงมีอะไรใหม่ๆ ให้ดูในรอบหลังๆ

ถูกต้องที่สุดเลยคุณพี่ ตอนดูคู่กรรมรีสเตจครั้งหลัง ดูไป 4 หรือ 5 รอบ ไม่แน่ใจ ทุกรอบจะมีอะไรใหม่ๆ ปรับให้ดีกว่าเก่าเสมอไป เลยไม่รู้ว่านี่จะเป็นข้อดีหรือข้อเสียกันแน่ เข้าข้างตัวเองแล้วกันว่าได้กำไร ส่วนรอบแรกๆ ก็คิดซะว่าดูซ้อมใหญ่ 555

ซึ่งจริงๆ ไม่นับรอบที่ดูตอนเล่นครั้งแรกสุดๆๆ เลยนะพี่ นั่นน่ะคงต้องเรียกว่าซ้อมน้อยถึงน้อยโคด-โคด ยังจำได้แม่นมั่นว่า ตอนนั้นอุตส่าห์ซื้อตั๋วไปดูแถวหน้าๆ ราคาตั๋วแพงสุด กลับกลายว่าเป็นที่นั่ง restricted view โดนวงดนตรีบังจนหงุดหงิด ตอนหลังเขาเลยปรับปรุงที่นั่ง โดยจัดให้ 3-4 แถวหน้าๆ ราคารองจาก top price ลงมาอีกขั้นหนึ่ง กลายเป็นว่าเราซวยไป เป็นหนูทดลองเสียฉิบ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ยังไม่เข็ด ยังตามดูอยู่ทุกรอบทุกครั้ง ดูแล้วก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรไปได้ทุกครั้งเหมือนกัน เออ เอากะกรูสิ

ตอนดูแม่นาคนี่ ก็ทำใจเหมือนกันนะ ว่ามันต้องมีปรับปรุงเปลี่ยนแปลงแบบวีคต่อวีค รอบต่อรอบอีก ก็มีจริงๆ จำได้ว่าตอนดูเสาร์ที่ 4 กค. หลายๆ อย่างเรายังไม่สมใจ ประเด็นแม่นาค-พี่มากขา ที่ควรจะเป็นประเด็นชูโรง กลับถูกกลบด้วยความแรงของฉากสายหยุดตาย แรงจนรู้สึกเหมือนเป็น climax ด้วยซ้ำ ฉากสะพานเลยเหมือนเกือบๆ ฟิน แต่ไม่ฟิน ยังไงยังงั้น

พอมาวีคเสาร์ที่ 11 กค. ค่อยยังดีขึ้นฮ่ะ ค่อยรู้สึกหน่อยว่าฉากสะพานเป็นฉากไคลแม็กซ์โดยแท้จริง ตัวเองก็บอกรายละเอียดไม่ได้เหมือนกันว่าเขาปรับตรงไหนบ้าง อาจจะเพลง อาจจะแสง หรืออะไร ฯลฯ แต่ดูแล้วก็รู้สึกว่า เน้นขึ้น ฉากนี้มีน้ำหนักมากขึ้น ดูแกรนด์ขึ้นกว่าเดิมเยอะ แบบว่าฉากสายหยุดเป็น sub-climax แล้วค่อยต่อด้วยอันนี้ที่เป็น climax จริงๆ อะค่ะ

ส่วนฉากสุดท้าย ที่เป็น anti-climax หนูก็โอเค ตัวเองพอใจ เข้าใจว่าจำเป็นต้องมี และควรมี ถือว่าดีแล้วที่จบแบบนี้ ตบหน้าคนดูสักฉาดหนึ่งก่อนปล่อยกลับบ้านไป 555

*******************************************************************

ละครมณเฑียร หนูก็ทันนะคุณพี่ แก๊งค์เพื่อนๆ พี่ๆ เคยทำอยู่หลายเรื่อง ทั้งคนบ้าบนหลังคา บูเช็กเทียน แล้วอะไรอีกก็จำไม่ได้แล้ว ได้ความประทับใจหลายอย่างจากวงการละครช่วงนี้เหมือนกันฮ่ะ

เรื่องหนึ่งที่จำได้ และอยากแชร์คือ มีละครอยู่เรื่อง จำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร ได้ดูคุณแจง วราพรรณ เล่นเป็นครั้งแรก ดูแล้วก็กรี๊ดดดดด ชอบเธอมาก เธอเล่นเป็นอาเจ๊ไฮโซอะไรซักอย่าง ดูแล้วขำโคตรๆ แล้วก็ไม่รู้สึกแปลกใจเลยเมื่อเห็นว่า ต่อมาเธอก็โด่งดัง ได้ดิบได้ดีพอสมควรกับวงการละครเวทียุคถัดมา โดยเฉพาะละครตลกสารพัดเรื่องที่เล่นกับคณะแดส

แอนด์ฟอร์ยัวร์อินโฟนะคุณพี่ พี่ต้อเตรียมทำละครที่โรงอักษราอยู่จ้ะ โปรดรอดู เรื่อง "ตายไม่ว่า ขอหน้าเด้ง" เค้าโครงเรื่องจาก Death Becomes Her ที่เอาเมอรีล สตรีพ ตบกับ โกลดี้ ฮอว์น แย่งชิงบรูซ วิลลิสอะจ้ะ มีอิซาเบลลา รอสเซลินีเล่นเป็นแม่มด พี่คงจำได้

นักแสดงเขาวางตัวกันแล้วนะ หนูไม่แน่ใจว่าพี่ต้อจะให้เก็บเป็นความลับหรือเปล่า เอ่อ...คงไม่มั้ง ถือว่าช่วยโปรโมตล่วงหน้าแล้วกันเนอะ นุ่น ศิรพันธ์-นุ้ย สุจิรา-พล ตัณฯ จ้ะ แอนด์ป้าโหน่งเล่นเป็นแม่มด ท่าทางคงจะมันส์ส์ส์ น่าดู....

แล้วก็ต่อด้วย รีเมค ฉันผู้ชายนะยะ ปลายปีนี้จ้ะ คิดว่าเขาคงจะทำให้โรงอักษราออกบรรยากาศแบบมณเฑียรทอง ซึ่งก็ดีนะพี่ วงการคงจะคึกคักขึ้น ชอบๆๆๆๆ

สุดท้ายนี้ หนูรอ Departures อยู่นะจ๊ะ แหม-แต่อยากให้พี่ไปดูในโรงจังเลยอะ แจ่มกว่าเยอะนาพี่นา ฉายที่โรงสยามถึงพุธนี้ พอเปลี่ยนรอบวันพฤหัสฯ น่าจะลดโรงไปอยู่ลิโด้ เพราะพ่อมดมาแย้ว

โดย: นู๋ปรี IP: 58.8.193.81 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:19:05 น.

หูยย..นี่ต้องเรียกว่าอัครมหาแฟนคลับตัวจิง ดูกันจนจำรอบไม่ได้

ทางดรีมบ็อกซ์สมควรแจกรางวัลแฟนขลับดีเด่นเรยนะจร๊า...

จะบอกให้ว่ารอบแรกๆ คุณพี่ไม่กล้าดูหรอก เพราะได้ข่าวว่าเพลงทำเสร็จเฉียดฉิวมาก กัวตัวละครร้องๆ แล้วเผลอลืมเนื้อไปซะฉิบ

แต่ได้ตามดูอย่างนี้เหมือนได้ study งานละครไปเลยนะ เห็นพัฒนาการกันจะจะว่า มันทำให้ดีขึ้นได้จิงๆ

อ้อ คุณพี่มิได้แย้งเรื่องฉากจบเลยนะจ๊ะ ถ้ากลับไปอ่านดีๆ จะเห็นว่าแค่แนะให้จังหวะจะโคนมันดีขึ้น ของบางอย่างมันควรจะทอดอารมณ์ก็ต้องปล่อยมัน แล้วยังสามารถสอดแทรก Motivation เกร๋ๆ ทำให้ตัวละครดูดีขึ้นเข้าไปได้อีก

ดีแล้วที่โรงละครอักษราจะได้ใช้ให้คุ้มค่า อุตส่าห์ลงทุนซ้า...จะได้มีละครหลากหลายอารมณ์ดูกันมั่ง แทงคิวที่มาบอกกล่าวนะจร๊า

เดี๋ยวจะหาเวลาดู Departures นะ ไม่ค่อยมีโอกาสแรดไปไหนเท่าไร ขี้เกียจเดินทางด้วย ไปดูในโรงก็กัวหวัดบ้าอาละวาด วันไปดูละครเขาแจกหน้ากากพอใ่ส่เข้าไป หายใจไม่ออกอีก เฮ้อ...เวงเจงๆ

โดย: พี่หมี (Bkkbear

) วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:08:45 น.

อ้อ พ่อหมิงก๋า...

จัดการคอมพ์ได้เข้าที่แล้วเหรอ..Congrat นะพ่อนะ มิฉะนั้นออกจะห่วงว่าพ่อจะกินไ่ม่ได้นอนไม่หลับอัพบล็อกไม่สะดวก...

โดย: พี่หมี (Bkkbear

) วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:19:10:35 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่หมี

คอมในห้องเมือ่เช้าเล่นไมไ่ด้อีกแล้วครับ

สงสัยต้องล้างเครื่องชัวร์ครับ 5555

แต่ไม่หงุดหงิดแล้วล่ะครับ

เข้าเน็ตไม่ไ่ด้
ผมก็นั่งทำต้นฉบับพู่กันเดียว ต้นฉบับราฟาเอลเพลินๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 15 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:00:44 น.

หมี เขียนวิจารณ์ได้ละเอียดลึกซึ้งครับ อ่านเพลิน แต่เพราะยังไม่ได้ดู ก็รับเป็นข้อมูลเอาไว้เท่านั้น ผมได้ดูแต่วิกรัชดาลัยที่เดียว

แม้จะดูทางโน้น แต่ก็ไม่คิดจะเขียนวิจารณ์ เพราะคิดไม่ลึก คิดไม่เฉียบ เป็นคนที่ไม่เคยแสดง หรือไม่เคยอยู่เบื้องหลังเวทีด้วย

ขอบคุณหมีที่เข้าไปเยี่ยมที่บล็อกนะครับ

โดย: yyswim

วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:1:53:29 น.

น้องก๋า..ซื้อเครื่องใหม่ก็ได้นะ

ไหนๆ หมิงๆ ก็เป็นนักธุรกิจหญ่ายแร้วว...

พี่สินครับ ขอบคุณที่ชอบนะครับ ถ้ามีโอกาสได้ไปชมวิกนี้ก็จะดี น่าจะได้อารมณ์ตีความไปอีกแบบ

นู๋ปรีที่รัก ถ้าแวะเวียนเข้ามา ก็ขอบอกไว้ด้วยว่า คุณพี่ได้รีวิวหนัง Departures ไว้แล้วในหน้า หมีดูหนัง ตามไปได้เลยจ้า..

โดย: หมีบางกอก (Bkkbear

) วันที่: 16 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:33:29 น.