เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม โมริ เอโตะ เขียน แปลโดย วิยะดา ยามางูจิ ไม่เคยเห็นเล่มนี้เลย จนยืม LIF จาก คุณคนขับช้า แถมยังไม่ได้อ่านวรรณกรรมเยาวชนจากญี่ปุ่นมานานพอสมควร ยืมมาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากเล่มนี้เลย นอกจากชอบสีฟ้าของหน้าปก ซึ่งมาสังเกตหน้าปกตอนอ่านไปครึ่งเรื่องว่า ใบหน้าของเจ้าเด็กหนุ่มบนก้อมเมฆเป็นสีเขียว (ดูจากรูปเล็กๆ ไม่ออกเขียว ต้องไปเห็นเล่มจริงค่ะ คิดว่าหน้าเขียวอ่อนๆ เพราะตายไปแล้ว) เนื้อเรื่องค่อนข้างหนัก แต่เขียนออกมาได้ชวนอ่าน ไม่แปลกใจที่ได้รางวัลหลายรางวัล ติดอันดับขายดีอันดับ 2 ปี 1998 และจำถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ด้วย สนพ. Jbookให้เล่มนี้อยู่ในหมวด Warm Heart อ่านจบแล้วจึงเข้าใจ My heart is warmed. ในชีวิตคนเรามีโอกาสแก้ตัวสิ่งที่ผิดพลาด กี่ครั้ง "ผม" เป็นดวงวิญญาณ ที่จู่ ๆ ก็ถูกล๊อตเตอรี่สวรรค์ให้ได้กลับไปใช้ชีวิตบนโลกเพื่อแก้ตัวจากความผิดมหันต์ในชาติก่อน ปกติจะไม่ได้ไปผุดไปเกิดอีก ถือว่าเป็นบาปร้ายแรง แต่โชคดีที่ถูกรางวัลจับฉลาก จึงได้โอกาสแก้ตัวอีกหน การไปคราวนี้เรียกว่าไปใช้ชีวิตอยู่กับโฮมสเตย์ เป็นการไปฝึกอบรมในโลกมนุษย์ ในร่างของ โคบายาชิ มาโกโตะ เด็กหนุ่ม ม. ต้น เป็นช่วงระยะเวลาหนึ่ง มีเทวดา ปูระปูระ คอยเป็นพี่เลี้ยง กติกาสุดท้ายคือ ถ้าการฝึกเป็นไปด้วยดี สำเร็จ ก็จะได้ความทรงจำคืนมาว่าบาปที่เคยทำไว้ชาติก่อนคืออะไร และจะได้ไปเกิดอีกครั้ง ซึ่งเป็นจุดประสงค์ของเรื่องทั้งหมด แต่ถ้า "ผม" ล้มเหลว วิญญาณของ "ผม" ก็จะสลาย *พูฟฟฟ* หายไป "ทุกคนเกิดมาเหมือนกันหมด ไม่มีใครเกิดมาพร้อมหลักประกันหรอก ก็เหมือนกับโฮมเสตย์นั่นแหละ ไม่มีใครรู้ว่าดีหรือห่วยจนกว่าจะไปเจอจริง" ปูระ ปูระ ตอบ มาโกโตะ เมื่อถูกถามเกี่ยวกับครอบครัวโฮมสเตย์ เจ้าตัวที่เล่าเรื่องก็ไม่ได้อยากเล่นเกมโฮมสเตย์ แต่เลือกไม่ได้ ต้องเลยตามเลย ตอนแรกก็ใช้ชีวิตในร่างของมาโกโตะไปอย่างแกนๆ ทำตามหน้าที่ แต่การที่คนๆ หนึ่งไปใช้ชีวิตในที่ๆ หนึ่ง โดยเฉพาะ ในร่างที่เป็นสมาชิกครอบครัวเล็กๆ จะไม่เกิดความผูกพันธ์เลยได้อย่างไร ยิ่ง "ผม" อยู่โฮมสเตย์มากเท่าไร ก็ยิ่งรู้มากเท่านั้นว่า ข้อมูลไกด์บุ๊คของปูระปูระ มาจากความทรงจำของมาโกโตะ และบางเรื่องมาจากความเข้าใจผิดของมาโกโตะเองด้วย เมื่อเนื้อความถูกแปลผิด ก็เกิดปฎิกริยาตอบสนองต่อความเข้าใจผิดนั้น มันจึงไปกันใหญ่ "ทุกคนก็เป็นแบบนั้น ทุกคนมีหลากสีสัน ทั้งสีสวยงามและสีสกปรก คนเราอาจช่วยเหลือคนอื่นโดยไม่รู้ตัว และอาจทรมานคนอื่นโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน โลกนี้มีสีสันหลากหลาย จนคนเราต้องลังเลอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าสีใดคือสีที่แท้จริง ไม่รู้ว่าสีใดคือสีของตัวเอง" เราเข้าใจสิ่งที่เรารับรู้ผ่านระบบการกรองของทั้งสมองและจิตใจของเรา ผ่านอคติ ความชอบ ความกลัว ความรัก เมื่อเป็นอย่างนั้น สิ่งที่เราเห็น เป็นสิ่งที่เราคิด เป็นสิ่งที่มันเป็นอย่างนั้น จริงๆ หรือ สิ่งที่เราเป็น เป็นสีจริงของเรา หรือเป็นสีที่เราป้ายตัวเอง หรือคนอื่นป้ายให้ เมื่ออ่านถึงประโยคที่ว่า "เรื่องราวทั้งหมดทับถมกันจนหนักหน่วง" เกิดความคิดว่า มันทั้งทับและถม จนทั้งหนักจนหน่วง เชียวหรือ เวลาเราอยู่นอกบ้าน ฝนตก เราจะนั่งกลางฝนจนเราเปียกไหม คงไม่.. การที่คนๆ หนึ่งถูกทับถมจนหนักหน่วงเช่นนี้ เชื่อว่าไม่ธรรมดา เหมือนฝนตกแล้วบอกว่า เปียก แต่ไม่ขยับไปเข้าที่ร่ม ก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน (เทียบกับฝน เพราะช่วงนี้มีฝนทุกวัน) เรื่องราวยุ่งยากต่างๆ ในชีวิต มาโกโตะ ที่ทับถม เหนี่ยวรั้ง ไม่ให้มาโกโตะเดินไปข้างหน้า กลายเป็นการทดสอบให้ "ผม" มีโอกาสยกระดับจิตใจและทำภารกิจได้ลุล่วง จบเรื่องแล้ว ก็เกิดความคิดว่า นี่เป็นการเริ่มต้นเท่านั้น SPOIL "ผม" ได้ข้อมูลของแต่ละคนรอบตัวมาโกโตะ จากไกด์บุ๊คของ ปูระ ปูระ เมื่อเรื่องราวคลี่คลายลงจนเราเข้าใจในที่สุดว่าทำไมคู่มือของปูระ ปูระ จึงมีข้อมูลบิดเบือนบางเรื่องและถูกต้องบางเรื่อง ซึ่งมันมาจากความทรงจำของมาโกโตะ นั่นเอง สิ่งไหนที่มาโกโตะรับรู้ รู้สึก จดจำ ถูกบันทึกลงในคู่มือของปูระ ปูระ หมายความว่า ถ้ามาโกโตะ เข้าใจผิด ข้อมูลในคู่มือย่อมผิดไปด้วย แถมมาโกโตะยังมีจิตใจอ่อนแอ ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เมื่อรับเรื่องทั้งหมดไม่ไหวแล้ว สังคมญี่ปุ่นก็หนักเอาการเสียด้วยสิ ก็ขอลาโลกดีกว่า ปฏิกริยาของ "ผม" ต่อสิ่งต่างๆตอนมาอาศัยร่างของมาโกโตะ กับ ตอนที่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เหมือนนักมวยบนสังเวียน บางครั้งก็เมาหมัดจนบางครั้งมึนงงกับการชก หรือบางครั้งเราอาจต้องลองถอยตัวเองออกมามองชีวิตเราเหมือนอยู่กับโฮมสเตย์ไหม ขอบคุณ คุณคนขับช้า ที่ให้ยืมค่ะ   Create Date : 10 พฤษภาคม 2550 17 comments Last Update : 21 สิงหาคม 2550 11:47:26 น. Counter : 845 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วค่ะ ค่อนข้างชอบ ได้แง่คิดดีค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 10 พฤษภาคม 2550 16:34:03 น.

น่าสนใจมาก ๆ ค่ะ เดี๋ยวไปหามาอ่านบ้างดีกว่า ขอบคุณที่แนะนำนะคะ   โดย: โสดในซอย 10 พฤษภาคม 2550 16:38:07 น.

อ๊า..มีให้ยืมเหรอคะ ไปลงคิวยืมดีกว่า (อ่า..หนังสือจะท่วมทับหัว มันยังไม่สำนึก) เอ..คุ้นๆ ว่าจขบ.จะยืมหนังสืออะไรเราอยู่หรือเปล่าคะ ไม่แน่ใจง่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 10 พฤษภาคม 2550 16:48:50 น.

น่าอ่านนะครับเนี่ย...แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเท่าไหร่ เรื่องล่าสุดที่อ่านแบบเป็นจริงเป็นจังและรู้สึกอินมากๆก็คือเรื่อง "นายเม่น" เป็นของเกาหลีน่ะครับ อ่านจบแล้วชักรู้สึกว่าตัวเองนี่แหละคือนายเม่น   โดย: UnEdiTED 10 พฤษภาคม 2550 17:31:43 น.

ขอบคุณที่แนะนำ น่าสนใจมากๆ   โดย: Zantha 10 พฤษภาคม 2550 17:38:17 น.

กำลังรอคิวเขียนรีวิวเล่มนี้อยู่พอดีเลยค่ะ อ่านจบมานานแล้ว แต่ยังไม่เคยเขียนถึงเพราะเพิ่งเปิดบล็อค ฮ่าๆๆ "เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม" เป็นหนังสือที่ชอบมากที่สุดที่เคยอ่านมาในชีวิตนี้ทั้งหมดเลยค่ะ เชื่อมั๊ยเนี่ย มันเป็นหนังสือแนวที่ชอบมากที่สุด คือแนวที่อ่านแล้วรู้สึกดีกับชีวิต (ที่ต้องสู้และเลวร้ายในบางครั้ง)   โดย: TaMaChaN (narumol_tama ) 10 พฤษภาคม 2550 18:23:30 น.

อ๊ะ ไปยืมมั่ง หนังสือเดี๋ยวส่งให้นะคะ ยังไม่มีเวลาแพ็คของเลย   โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ (the grinning cheshire cat ) 10 พฤษภาคม 2550 18:26:45 น.

เจอรีวิวเรื่องนี้ทีไร ต้องมาบอกว่าชอบเรื่องนี้มากค่ะ   โดย: BoOKend 10 พฤษภาคม 2550 19:15:29 น.

Unedited ยังไม่ได้อ่าน นายเม่น รอว่าจะมีใน LIF Tamachan อ่านจบแล้วเขียนทันทีเลยค่ะ ไม่เจอหนังสือแบบนี้มานานแล้ว LMJ มะต้องรีบก็ได้จ๊า แฮมสเตอร์ จำผิดเองล่ะ สาวไกด์ หลังไมค์ไปแล้วนะคะ   โดย: อั๊งอังอา 11 พฤษภาคม 2550 9:33:00 น.

ดีใจครับที่ชอบ มีอีกเล่มที่อยากแนะนำคือ เกาะโลมาสีน้ำเงิน ไม่สามารถให้ยืมได้เพราะคนที่ยืมไปอ่าน อ่านแล้วชอบ หาซื้อไม่ได้ เลยขอไป กล้าขอก็กล้าให้ ดีขนาดอ่านแล้วต้องขอไว้เลย ไม่ลองหาอ่านหน่อยหรือครับ อ่านรายละเอียดเล่มนี้ที่ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=08-2006&date=15&group=3&gblog=21 คุณสาวไกด์ฯ มีให้ยืมใน LIF นะครับ สนใจไปยืมได้   โดย: คนขับช้า 11 พฤษภาคม 2550 18:04:17 น.

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วให้กำลังใจกับชีวิต รู้สึกเลยว่าคนที่ด่วนตัดสินใจแล้วต้องสูญเสียเป็นยังไง มาโคโตะโชคดีจริงๆที่ยังมีโอกาสกลับมาแก้ตัวค่ะ รอดูหนังเรื่องนี้อยู่ค่ะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะฉาย ปล.ไม่เคยสังเกตเหมือนกันว่าพระเอกหน้าเขียว เดี๋ยวต้องลองไปดูซะหน่อย อิอิ   โดย: shamrock (amy_de_alamode ) 11 พฤษภาคม 2550 23:59:38 น.

ดีใจด้วยครับ คุณอั๊งอังอา ขออนุญาตทำ Link มาที่นี่นะครับ   โดย: คนขับช้า 12 พฤษภาคม 2550 2:06:05 น.

เป็นเรื่องที่อ่าแล้วชอบ รู้สึกว่านี่คือหนังสือมีคุณค่าแต่ให้แง่คิดแก่เราได้ดีมากเล่มหนึ่ง   โดย: พิมลพัทธ์ 12 พฤษภาคม 2550 11:24:31 น.

เล่มนี้เพื่อนเคยให้ยืมอ่าน ประทับใจมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วอบอุ่นมากๆ   โดย: PinGz (Kai-Au ) 12 พฤษภาคม 2550 13:19:47 น.

เป็นหนังสือที่น่ารักมากๆ...เหมือนกะว่ารู้ใจเด็กๆ ที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง อ่านแล้วจะได้มีพลัง   โดย: กาแฟดำไม่เผ็ด 16 พฤษภาคม 2550 22:09:59 น.

โอ้ว คุณอั๊งอังอา อ่าน Samurai Garden ด้วยเหรอคะ พอดีอ่านเวอร์ชั่นภาษาไทยค่ะชื่อว่า "ซามูไรในสวนสน" เห็นคุณบอกว่า "อ่านแล้วเวิ้งๆในอก" หมายความว่าชอบหรือไม่ชอบคะเนี่ย หรือแค่เวิ้งๆ ฮ่าๆๆ "ซามูไรในสวนสน" เป็นหนังสือที่ชอบมากที่สุดรองจาก "เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม" เลยล่ะค่ะ แหม อะไรจะบังเอิญมาตอบเอาตอนที่ "เมื่อสวรรค์ให้รางวัลผม" เป็นบล็อคล่าสุดของคุณอั๊งอังอา พอดีเลย   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 19 พฤษภาคม 2550 9:09:25 น.

เล่มนี้ชอบมากกกกกก ประทับใจมากๆ เลยค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 19 พฤษภาคม 2550 19:56:44 น.