ผ่านมาและผ่านไป คล้าย
สายลม
อยากเลี้ยงแมว... ไม่รู้อะไรมาดลใจให้เกิดความรู้สึกนี้ขึ้น อยู่ดีๆก็อยากมีเพื่อนเป็นแมวน่ารักๆตัวอ้วนๆสีขาว ทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยแม้แต่คิด เพราะกลัว... เคยคิดและยังคิดอยู่ว่า ถ้าไม่ผูกพัน ก็คงไม่มีความเสียใจ
เมื่อก่อนเคยมีน้องชายเป็นหมาพันธุ์ไทยสีขาวอยู่ตัวนึง รักกันเป็นพี่เป็นน้อง พี่จะย้ายไปชายแดนลาวหรือเขมร คุณเท่ห์ก็จะตามไปด้วยเสมอ มีครั้งนึงกลับบ้านโดยที่ไม่พา คุณเทห์ กลับมาด้วย เพราะมันลำบากเหลือเกินคะ การเดินทางโดยรถทัวร์เนี่ย เอาน้องชายไปด้วยไม่ได้จริง พอถึงเวลากลับมาเค้าก็ดีใจใหญ่ เรเดินไปไหนก็ตามไปด้วย
และเย็นวันนั้น เรข้ามถนนไปซื้อของฝั่งตรงข้ามสำนักงานฯ คุณเทห์ก็ตามติดไปด้วย ชีวิตมีความสุขจริงๆเลยคะตอนนั้น บรรยากาศยามเย็น พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ถนนสายยาวจากสำนักงานฯออกสู่ถนนใหญ่ ต้นไม้สีเขียวสองข้างทาง นกกำลังจะบินกลับบ้าน เสียงแมลงเริ่มร้อง และ...
โครม!!!! รถกระบะสีขาววิ่งผ่านหน้าเรไปอย่างรวดเร็ว กระแสลมจากการเคลื่อนที่ของรถวูบเข้ามากระทบใบหน้า ร่างทั้งร่างของเรแทบทรุดอยู่ตรงนั้น คุณเทห์ถูกชน เรรีบถลาไปกลางถนนไป แม่พยายามร้องห้าม ไม่มีเลือด แต่ทำไมคุณเทห์ไม่ลุก ดวงตาของคุณเทห์มองมาแสดงถึงความเจ็บปวด
เราสองคนแม่ลูกหามคุณเทห์กลับไปที่บ้านพัก ระยะทางกว่ากิโลฯ นั้นยิ่งไกลกว่าเดิมมาก
ที่ๆเราอยู่นั้นเป็นชายแดนคะ ขนาดที่รักษาคนยังหายากเต็มที ที่รักษาสัตว์ยิ่งหายาก
เราคิดว่าคุณเทห์คงไม่เป็นไรหรอก สองวันหลังจากนั้นคุณเทห์ก็เดินเหินไปเป็นปกติ แต่วันต่อมา คุณเทห์ก็สิ้นใจ
เราฝังคุณเทห์ไว้บนเนินหลังบ้าน
วันไหนที่ทุกข์ใจ เรก็จะไปนั่งร้องไห้ที่นั่นเสมอ
เรื่องในวันนั้นได้ผ่านไปแล้ว เวลาคงสมานใจให้ลืมไปได้
ทุกวันนี้เรยังคิดถึงคุณเทห์อยู่ และยังผวาทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงรถ
ฝากความรักไปกับสายลม ขอให้พัดไปยังหลุมฝังศพที่แสนไกลนั้น
ปล. อยากเลี้ยงแมว แต่ดันแพ้ขนแมว เห่อๆ ชีวิตฉัน

Create Date : 10 กรกฎาคม 2549 |
|
18 comments |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2549 14:43:50 น. |
Counter : 618 Pageviews. |
 |
|
และคงไม่ได้เลี้ยงแมวอีกแล้ว