เราไม่ได้วิ่งด้วยเท้า แต่เราวิ่งด้วยใจ Sunday, July 02, 2006 “เราไม่ได้วิ่งด้วยเท้า แต่เราวิ่งด้วยใจ” ณ โค้งสุดท้ายก่อนถึงยอดดอยสุเทพ จุดหมายปลายทางในการรับน้องขึ้นดอยครั้งนี้ คำพูดของผู้ที่เป็นทั้งอาจารย์และพี่ ทำให้เรมีแรงขึ้นไป ทั้งที่เหนื่อยใจแทบขาด สิบสี่กิโลฯกับทางชัน วัดใจกันด้วยการไปถึงยอดดอย ยิ่งใหญ่ด้วยใจจริงๆค่ะ วิทยาลัยศิลปะ สื่อและเทคโนโลยี รู้สึกถึงความเป็นตัวเอง เป็นวิทยาลัยฯ มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย สู้กับใจตัวเอง เท้าที่วิ่งแทบจะไม่มีแรง ขาหนักราวกับก้อนหิน มีแต่ใจที่มุ่งมั่นจะไปถึงยอดดอย มันทำให้ขาเราวิ่งไปข้างหน้าได้ ออกจากมอชอเป็นคณะที่ 20 แต่ถึงเป็นคณะที่สิบกว่า เราพิชิตยอดดอยด้วยใจได้แล้วค่ะ ตอนขากลับฝนตก ตากฝนกลับด้วย เหนื่อยแต่ความอดทนในใจมีสูง เป็นห่วงเพื่อนที่เรียนเกษตรมากกว่าคะ รายนั้นวิ่งขึ้นไม่พอ ยังวิ่งลงด้วย จะว่าไปเพื่อนก็อึดกว่าเราอีก เท้าบวมเป่งเลย ตอนนี้รู้สึกอยากกลับบ้าน ไม่ได้กลับมาเป็นเดือนแล้วอ่ะ คิดถึงต้นไม้ ดอกไม้ที่บ้านเหลือเกิน อาณาจักรพันคำของเร   Create Date : 02 กรกฎาคม 2549 17 comments Last Update : 2 กรกฎาคม 2549 22:07:26 น. Counter : 452 Pageviews. Share Tweet

ใจเป็นใหญ่ค่ะ .. ได้อยู่ไกลบ้านทำให้เรารักบ้านและคนที่บ้านมากขึ้นค่ะ เวลากลับบ้านได้อยู่พร้อมหน้าจึงมีความสุขมาก.. ฝันดีค่ะ..   โดย: ป่ามืด 2 กรกฎาคม 2549 22:19:05 น.

กำลังใจที่ดี....ก็ทำให้อะไรที่เห็นว่าไกล หรือ ยากลำบาก ถูกหารสองลงมาได้อีก แต่ถ้าหมดซึ่งกำลังใจแล้ว แค่จะยกขาสวมรองเท้ายังไม่มีแรงเลย   โดย: guzupp (guzupp ) 2 กรกฎาคม 2549 22:33:01 น.

โห เก่งจังไปพิชิตยอดดอยได้แล้ว เราก็เคยขึ้นเขาไปไหว้พระ พิสูจน์ใจดีนะเราว่า แต่น่าสงสารอ่ะ ฝนตก ฮืม ๆ เป็นคล้าย ๆ กับเราเลยเวลาคิดถึงบ้าน จะคิดถึงดอกไม้ ต้นไม้ คิดถึงหมาที่บ้าน อิอิ   โดย: chal2t 2 กรกฎาคม 2549 22:49:59 น.

คิดถึงวันรับน้องขึ้นดอยจัง... อยู่สี่ปีก็ขึ้นทั้งสี่ปี   โดย: แพนด้ามหาภัย 2 กรกฎาคม 2549 23:11:34 น.

ดีใจด้วยนะจ๊ะที่ ทำสำเร็จแล้ว อยากจะบอกว่าเราเองก็เคยมาแล้วเดินขึ้นดอยเนี้ยะ เหนื่อยจนใจจะขาด แต่ด้วยแรงฮึด และเพื่อนๆ พี่ๆ เลยเดินไปถึงยอดดอยได้ อ๋อ ขอบคุณมากนะค่ะ ที่แว๊ะเข้าไปเมนท์ใน blog เรา ว่างๆ จะเข้ามาอ่านได อีกนะค่ะ โชคดีจ๊ะ   โดย: ceed IP: 58.64.101.189 2 กรกฎาคม 2549 23:55:00 น.

ใจ มักทำในสิ่งที่ร่างกายไม่คาดคิดว่าจะทำได้มาก่อน ทั้งใจอ่อน และ ใจแข็ง   โดย: ขอชื่อสุธีสามสี่ชาติ 3 กรกฎาคม 2549 0:42:13 น.

ยินดีด้วยนะคะ โอก็เดินด้วยเเหมือนกัน ปีนี้ ทิ้งท้ายซะหน่อย รู้สึกว่ามันใกล้กว่าตอนปี 1 ตั้งเยอะ เด็กมอเหมือนกันนี่เองงง   โดย: pipo IP: 202.28.27.3 3 กรกฎาคม 2549 1:53:57 น.

สู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เว้ยยย หมีเอาใจช่วย เอารองเท้ามาฝาก ใส่วิ่ง เอาไปข้างเดียวพอ มันแพง   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 3 กรกฎาคม 2549 13:30:23 น.

สวัสดีค่ะ เข้ามาเยี่ยมชม และทักทายค่ะ   โดย: ไม้หอม (Maihom ) 3 กรกฎาคม 2549 13:50:25 น.

แวะมาเยี่ยมจ้า เปิดบล็อกมะบอกเราเลยนะ อืม... เราไม่รู้จะอิจฉาแกดีรึเปล่านะ ที่แกได้ขึ้นดอย แต่เราไม่ได้ไป อยากขึ้นเหมือนกัน แต่กลัวใจไม่ถึงพอ ยังไงก็ดีใจด้วย ในที่สุดก็ได้เป็นลูกช้างเต็มตัวแล้วนะ สำหรับเรา ก็คงต้องพิสูจน์ตัวเองต่อไป T-T - miss u so much -   โดย: แพนด้า ณ กอไผ่ IP: 203.131.208.115 3 กรกฎาคม 2549 18:23:54 น.

ขอบใจทุกคนเลยน้า ความจริงแล้วลำดับที่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการขึ้นไปถึงโดยพร้อมเพรียงหรอก ยอมรับว่าได้อะไรหลายอย่างจากการขึ้นดอยครั้งนี้มากมาย จนไม่สามารถจะบรรยายได้ ทั้งฉุด ทั้งลาก ทั้งดึง โห เพื่อนเราทรหดเหลือเกิน คุณแพ้นด้า ณ กอไผ่คะ ไม่ต้องอิจฉาหรอก อยู่เป็นลูกโดมก็ดีล่ะ ลูกช้างอย่างหนูมันต้องเดินขึ้นดอยไปเรียนทุกวัน จะมีมหาลัยไหนลาดชันอย่างนี้บ้างเนี่ย   โดย: Little Detective 3 กรกฎาคม 2549 18:45:15 น.

อยู่เชียงใหม่เหรอคะ ชอบจัง เป็นจังหวัดนึงที่ไปทีไรก็รู้สึกดีมากๆ อิจฉาจังอยู่ที่นั่นน่าจะมีความสุข   โดย: Alek action at PANTIP 3 กรกฎาคม 2549 19:05:47 น.

อยากไปเที่ยวเชียงใหม่บ้างจังเลย ไม่ได้ไปนานแล้ว ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันครับ   โดย: pok (pilok ) 3 กรกฎาคม 2549 19:21:03 น.

เก่งจังค่ะ... เจ๊ขอเป็นหน่วยเสบียง ยาอม ยาดม ยาหม่องให้นะคะ   โดย: นางกอแบกเป้ 4 กรกฎาคม 2549 10:21:36 น.

คุณเป็นคนที่น่าอิจฉามากๆๆค่ะ...ได้อยู่ม.ที่น่าเรียนที่สุด และก้อได้ทำกิจกรรมที่ดูแล้วไม่น่าเหนื่อยเลย...อิจฉาสุดๆๆ   โดย: รักนะจุ๊บๆ IP: 203.146.6.86 4 กรกฎาคม 2549 18:20:52 น.

เป็นความสำเร็จที่น่ายินดีครับ การพิชิตขึ้นดอยสุเทพด้วยใจที่มุ่งมั่นและจริงจัง ขอแสดงความยินดีด้วยครับ และขอกำนัลด้วยคำคม น่าคิด สะกิด สักบทครับ การวางจุดหมายของชีวิต หลายคนตั้งไว้สูงเลิศเลอ และในที่สุดก็กลายมาเป็น... ภาพหลอนให้อ่อนล้า ขลาดกลัวที่จะฝ่าฟัน เป็นคมดาบที่คอยบั่นทอนกำลังใจของตัวเอง ความจริงแล้ว... การวางจุดหมายของชีวิต อาจจะมีเป้าหมายที่สูงส่งเลิศเลอได้ แต่ควรจะแบ่งวรรคตอน เป็นช่วงจังหวะของจุดหมาย เรียงตามลำดับความสำคัญก่อนหลัง เป็นขั้นบันไดที่สูงขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้เราไต่ขึ้นไปได้สบาย และไม่รู้สึกมีความกดดัน หากเป็นได้ดังนี้...แม้จุดหมายนั้นจะยาวไกล หรือยากเย็นแสนเช็ญเพียงใด ก็สามารถฟันฝ่าไปถึงได้ โดยไม่รู้สึกท้อแท้เสียกลางทาง   โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี ) 5 กรกฎาคม 2549 8:30:54 น.

เก่งจังเลย มาปรบมือให้คนเก่งจ้า   โดย: Kontonnum 5 กรกฎาคม 2549 8:57:02 น.