..หนึ่งถ้วยกาแฟ.. ถ้วยที่ 9 (พิเศษสุดท้าย) หนึ่งถ้วยกาแฟ เรื่องสั้นขนาดยาว 12 ตอนจบ คลิกอ่าน ถ้วยที่ 1 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 2 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 3 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 4 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 5 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 6 คลิกอ่าน ถ้วยที่ 7 (พิเศษ 1) คลิกอ่าน ถ้วยที่ 8 (พิเศษ 2) ตามหา "บาริสต้าปลาย" ที่แมคคาเฟ่ Coffee Prince กับ หนึ่งถ้วยกาแฟ ถ้วยที่เก้า... (ถ้วยพิเศษสุดท้าย) ญาติของจินนี่ยังเดินมาไม่ถึงโต๊ะ ก็มีจิ๊กโก๋รกยุทธภพสองคนเข้ามาลวนลามสองสาวถึงโต๊ะ “ว่าไงน้องสาว ให้พี่ไปส่งบ้านมั้ย” คนหนึ่งใจกล้า เอื้อมมือสกปรกมาลูบหน้าใส ๆ ของปลาย นางปัดมือออกโดยแรง แล้วลุกขึ้นอย่างรังเกียจ “อย่ามายุ่งกับข้า” ฉับพลันนั้นเอง ชายผู้มีใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นลูกอาทิตย์อุทัยเต็มตัวก็ก้าวเข้ามาขวาง เขาแต่งกายอย่างชาวจีน คงเพราะพยายามทำตัวให้กลมกลืนกับชาวเมือง เพื่อไม่ให้เป็นจุดเด่นจนเกินไป กระบี่ที่ถือกระชับมือมาด้วยนั้น ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเขาก็เป็นวรยุทธอยู่เหมือนกัน “พี่ท่าน” จินนี่จำได้ในทันที และร้องเรียกอย่างยินดียิ่ง ทั้งดีใจที่ได้พบ และเบาใจว่ามีคนมาช่วยแล้ว “อย่ารังแกผู้หญิง” สำเนียงแปลกแปร่งนั้นกร้าว เอาเรื่อง “เฮ้ย ไม่ใช่เรื่องของเจ้า อย่ายื่นจมูกเข้ามายุ่ง” ขาดคำนั้น หนุ่มญี่ปุ่นพลัดถิ่น ก็กระชากเจ้าอันธพาลคนนั้นออกไปนอกร้าน โดยมีอีกคนวิ่งตามออกมา หมายจะช่วยเหลือเพื่อน ไม่รู้ตัวเลยว่าชะตาของตนและเพื่อนจวนเจียนถึงฆาตแล้ว เสียงเอะอะจากบุรุษทั้งสาม ทำให้เกิด “จีนมุง” กลุ่มย่อม ๆ ขึ้นในเวลาพริบตา โดยโอบล้อมสามคนนั้นเป็นวงเพื่อมุงดูการต่อสู้ มีการพนันขันต่อเกิดขึ้นอย่างคึกคัก “ข้าต่อไอ้หนุ่มหน้าหล่อคนนั้น สามสอง” มีน้อยคนที่กล้ารองด้วย เพราะท่วงทีของหนุ่มต่างถิ่นดู “มีภาษี” กว่าหลายช่วงตัว ในขณะที่ฝ่ายหนึ่งล่ำสันสมชาย อีกข้างหนึ่งแม้จะมีสองคนแต่ก็เหมือนขี้ยาขาดอาหาร โอกาสมีชัยดูจะห่างชั้นจริง ๆ เมื่อเขาเริ่มต้นร่ายรำกระบวนยุทธ ก็เป็นไปตามคาด หลายคนอ้าปากหวออย่างทึ่งสุดขีด ด้วยเป็นการผสมผสานวิชาของซามูไรเข้ากับเพลงกระบี่ได้อย่างกลมกลืน และทรงพลัง ไม่เหมือนเจ้าอันธพาลสองคนนั้น ที่ใช้วิชายุทธไร้สำนัก ป่ายเปะปะเหมือนมวยวัด ไม่นานนัก สองคนนั้นก็แตกกระเจิงไม่เป็นท่า เพราะเป็นฝ่ายตั้งรับและเพลี่ยงพล้ำตลอดเวลา ทั้งสองใส่ “ตีนหมาวัด” วิ่งเปิดเปิงไปไม่เหลียวหลัง ทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ทันชักกระบี่ออกจากฝักเลยด้วยซ้ำไป ปลื้มใจจินนี่ยิ่งนัก ที่ญาติผู้พี่ได้แสดงฝีมือต่อหน้าปลาย ทำให้พลอยได้หน้าได้ตาไปด้วย นางพร่ำพูดไม่หยุดปาก “พี่ข้าเอง...พี่ข้าเอง..” เมื่อจบเรื่อง ผู้คนต่างก็แยกย้ายกันกลับเข้าไปดื่มกินในโรงเตี๊ยมเช่นเดิม เสียงฮือฮาอย่างชื่นชมในตัวบุรุษหนุ่มผู้กำชัยชนะ สาวน้อยสาวใหญ่พากันแอบมองอย่างสนใจ ยิ่งทำให้จินนี่ยืดกายอย่างภูมิใจ ราวกับเป็นผู้ได้รับการชมเชยนั้นเอง สั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ แล้วทั้งสองก็เริ่มต้นพูดคุยกัน ต่างฝ่ายต่างพูด ปลายจึงต้องรับบทเป็นผู้ฟังที่ดีเพียงอย่างเดียว ความผูกพันทางสายเลือดนั้นเป็นเรื่องลึกซึ้ง เพราะเพียงพบหน้ากันครั้งแรก ทั้งสองก็สนิทสนมกลมเกลียวกันดี ราวกับคุ้นเคยกันมานาน มีเรื่องคุยไต่ถามกันไม่ขาดปาก เขาชื่อ ซาโตชิ พูดภาษาท้องถิ่นได้ แม้จะไม่ชัดเจนนัก แต่ก็ฟังออกได้โดยง่าย “ข้าฝึกฝนตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น เพื่อรอวันที่จะมาพบจินนี่ญาติของข้า” แต่ตลอดเวลาที่พูดคุยกับญาติสาว ซาโตชิกลับจับจ้องอยู่ที่อี้เจิ้งปลายมิได้คลาดสายตา วงหน้าขาวใสและผุดผาดราวกับอัญมณีเนื้อดี แก้มทั้งสองเป็นสีชมพูระเรื่อ ด้วยถูกแต่งแต้มอย่างบรรจงตามธรรมชาติ ดวงตาคู่นั้น แม้จะไม่กลมโตแต่ก็เป็นประกายสดใสด้วยน้ำหล่อเลี้ยง ริมฝีปากสีชมพูบอบบางหากแต่อิ่มเอิบ ยามแย้มยิ้มช่างเต็มไปด้วยพลัง ราวกับจะกระชากหัวใจของชายที่มองเห็น ให้มากองอยู่แทบเท้าของนาง “เพื่อนของเจ้าหน้าตาน่ารักดี” ซาโตชิ กระซิบบอกญาติสาว ซึ่งแน่นอนจินนี่ก็สนับสนุนด้วยเป็นอย่างดี “ศิษย์พี่ของข้าเอง นางเป็นคนดี เหมาะสมกับท่านพี่นัก” อาการมองอย่างไม่วางตาของชายหนุ่ม ทำให้ปลายเริ่มรู้ตัวและรู้สึกขัดเขิน ซาโตชิเป็นคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาและเฉลียวฉลาด รูปกายกำยำแข็งแรง ทั้งยังมีวาจาคมคายและมีอารมณ์ขันอีกด้วย เขาทำให้จินนี่และปลายหัวเราะอย่างรื่นรมย์ได้ตลอดเวลาของการสนทนา ในตำราของ “คาสโนว่าซัง” ที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษจนถึงมือของซาโตชิ ได้กล่าวไว้ว่า “บุรุษคนใดสามารถทำให้สตรีเพศหัวเราะได้อย่างมีความสุข ก็เท่ากับได้หัวใจนางไปแล้วครึ่งนึง” ดังนั้น ซาโตชิจึงเชื่อมั่นว่า หัวใจน้อย ๆ ของแม่นางปลายผู้จิ้มลิ้มนี้ เริ่มโอนอ่อน พร้อมที่จะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเขาแล้ว ก่อนจากกันวันนั้น พอจินนี่เผลอ ซาโตชิก็ยัดซาลาเปาลูกหนึ่งใส่มือปลาย พร้อมกับกระซิบให้นางนำกลับไป “อย่าให้จินนี่เห็นเด็ดขาดนะ ข้าอยากให้เจ้าเป็นผู้ได้ลิ้มรสเพียงผู้เดียว” นึกไม่ออกเหมือนกันว่าเป็นซาลาเปาพิเศษเพียงใด เขาจึงได้กำชับหนักแน่นถึงเพียงนั้น แยกย้ายจากกันด้วยความอาลัยอาวรณ์ ไม่น่าเชื่อว่าเพียงพบกันคราวเดียว ซาโตชิก็ทำให้ปลายรู้สึกผูกพันกับเขาได้ราวกับเคยพบเจอกันมาเนิ่นนาน ...หรือว่า จะเป็นเนื้อคู่แต่ชาติภพก่อน... กลับถึงตำหนักแมคคาเฟ่ และสามารถหลบพ้นสายตาของจินนี่แล้ว ปลายก็รีบบิซาลาเปาใบนั้นอย่างรีบร้อน ยังไม่ทันได้ส่งซาลาเปาเข้าปาก ก็มีวัตถุอย่างหนึ่งร่วงลงมา ดีว่านางมือไวจึงคว้าไว้ได้ทันก่อนที่จะตกถึงพื้น .....แหวนหยกสีเขียวใสสด..... ใจของนางเต้นเป็นกลองรัว หนุ่มแดนอาทิตย์อุทัยใจเร็วไม่เบาเลย เพียงพบกันครั้งแรก ก็พยายามสื่อความนัยลึกซึ้งเสียแล้ว การให้แหวนแก่หญิงสาว ไม่มีความหมายอื่นไปได้ นอกจากเขาสนใจนาง และหมายจะจับจองนางไว้ “ทำอะไรอยู่หรือปลาย” เสียงทักนั้น ทำให้ปลายตกใจ และรีบไขว้มือที่ถือแหวนหยกไว้ด้านหลังทันที มีเพียงใบหน้าแดงปลั่งนั้น ไม่อาจซ่อนเร้นให้พ้นสายตาช่างสังเกตของคุณหนูแห่งแมคคาเฟ่ไปได้ “มีสิ่งหนึ่งที่ข้าไม่เคยบอกเจ้า” แม่นางทงฝูแอ๋ม ธิดาคนเดียวของคหบดีผู้ร่ำรวยแห่งแมคคาเฟ่เอ่ยเรื่อย ๆ เหมือนมองไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นศิษย์ “สิ่งนั้นคืออะไรหรือเจ้าคะ” สิ่งที่ออกจากปากของคุณหนู ปลายกระหายใคร่รู้ไปทุกเรื่อง เพราะล้วนแล้วแต่ให้ประโยชน์แก่การเป็นบาริสต้าของนางทั้งสิ้น ...ไม่ทางตรง ก็ทางอ้อม... “ในตำราการฝึกบาริสต้าได้จารึกเคล็ดวิชาไว้ว่า ทั้งผู้ถ่ายทอดและผู้ที่อยู่ในระหว่างการฝึกฝนวิชา จะมีความรักไม่ได้” แม่นางปลายสะดุ้งเฮือกราวกับมีเข็มนับร้อยเล่มมาทิ่มตำที่ดวงใจ ...ถ้าได้รับทราบเคล็ดนี้ก่อนหน้า ที่จะออกไปพบกับซาโตชิ นางคงไม่รู้สึกเจ็บปวดเพียงนี้... “การมีความรัก จะทำให้ความมุ่งมั่นของเจ้าลดน้อยลง เป้าหมายของเจ้าจะแปรเปลี่ยน และทำให้การฝึกของเจ้าไม่บรรลุผลสำเร็จ” “การมีคนรักเป็นเรื่องตามครรลองของปุถุชน เหตุใดวิชานี้จึงขัดแย้งกับกฎเกณฑ์ธรรมชาติเช่นนี้เล่า” “คนที่จะเป็นสุดยอดของสาขาวิชาใดก็ตาม ก็ต้องทุ่มเทให้กับสิ่งนั้นอย่างหนัก เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถแบ่งภาคทำสองเรื่องในเวลาเดียวกันได้อย่างนั้นหรือ” เมื่อถูกย้อนถามเช่นนั้น ปลายก็เงียบไป “นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ข้าจะต้องรีบร้อนฝึกเจ้าให้สำเร็จภายในสามดือน” คุณหนูเอ่ยขึ้นแล้วก็เงียบไปเฉย ๆ ก่อนจะพูดเสียงเครือว่า “เพราะท่านพ่อ ได้ยกข้าให้กับตระกูลเฉินไปแล้ว และข้าจะต้องเข้าพิธีวิวาห์ภายในสามเดือนข้างหน้านี้” ปลายยกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ นางไม่เคยระแคะระคายข่าวนี้มาก่อน “ข้าไม่อยากให้วิชาที่เฝ้าเพียรศึกษาตลอดชีวิตมาหยุดลงแค่นี้ และไม่ต้องการให้ตำหนักแมคคาเฟ่ต้องไร้คนสืบทอด ข้าจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเจ้า” คุณหนูมองปลายอย่างเห็นใจ นางจำเป็นจะต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้ปลายตกอยู่ในห้วงรักกับหนุ่มต่างแดนผู้นั้น เพราะนางให้คนไปสืบมาแล้วว่าเขาจะอยู่เมืองนี้ไม่นานนัก และเบื้องหลังที่เขาทิ้งไว้ก็คือบาริสต้าอกหักคนหนึ่งที่ต้องฟูมฟาย ตีอกชกตัว แทนการชงกาแฟ “แต่เมื่อเจ้าฝึกสำเร็จแล้ว เจ้าจะมีความรักกับใคร ตำราไม่ได้ห้ามไว้” แม้กึ่งหนี่งจะรู้สึกหนักใจกับสิ่งที่คุณหนูตั้งความหวังไว้กับนาง แต่อีกกึ่งหนึ่ง ปลายก็รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก เพราะหากนางไม่มี “แวว” คุณหนูก็คงไม่มอบหมายภารกิจใหญ่หลวงขนาดนี้ให้อย่างแน่นอน ...ก็ดี ที่ได้รู้ตัวก่อนอย่างนี้ เพราะขณะนี้ปลายก็ตกอยู่ในห้วงรักกับกาแฟเข้าเต็มเปาแล้วเช่นกัน ถึงอย่างไรซาโตชิก็ต้องยอมรับว่า เขาเป็นฝ่าย “มาทีหลัง” ...แมคคาเฟ่ต่างหาก ที่มาก่อน... หลังจากนั้น ซาโตชิขอนัดพบปลายผ่านทางจินนี่อยู่หลายเพลา หากแต่นางก็เฝ้าแต่ปฏิเสธอย่างมิรู้เบื่อ จนจินนี่เองก็เริ่มเอะใจ “คุณหนูเองก็อนุญาตให้ข้าไปพบกับท่านพี่ของข้าได้ เหตุใดศิษย์พี่ไม่ออกไปกับข้าด้วย ท่านทั้งสองจะได้พบกัน” “อีกไม่นานพี่ชายเจ้าก็ต้องกลับบ้านเมืองของเขา ข้าเองก็มีแม่ที่ต้องดูแล คงจะติดตามเขาไปไม่ได้ ช้าหรือเร็วเราก็ต้องแยกจากกันอยู่ดี ข้าจึงไม่อยากจะสานสัมพันธ์ต่อไป” “ท่านพี่ของข้าคงใช้เวลาอีกนานกว่าจะกลับบ้านเมืองเขา ถึงเวลานั้นศิษย์พี่อาจจะอยากติดตามกลับไปด้วยก็ได้ เหมือนเมื่อครั้งที่แม่ของข้า ติดตามพ่อมาที่นี่” จินนี่พยายามโน้มน้าวใจปลายเท่าที่นางจะนึกออก ปลายเอื้อมมือไปกุมมือของจินนี่เอาไว้อย่างซาบซึ้งกับความหวังดีที่เพื่อนพึงมีให้แก่กัน “ขอบใจเจ้ามาก แต่ความปรารถนาดีนี้ข้าไม่ขอรับ ข้ามีความมุ่งหมายในใจแล้ว เจ้ารู้หรือไม่ว่า แม้แต่การท่องยทุธภพในฐานะจอมยุทธหญิงที่ข้าเคยเอาใฝ่ฝันไว้ยังถูกทำลายลง เพราะความรู้สึกอยากจะเป็นบาริสต้าให้ตำหนักแมคคาเฟ่แห่งนี้มีพลังเหนือกว่า” “ที่ศิษย์พี่มาฝึกบาริสต้า ก็เพื่อเป็นฐานสำหรับการก้าวสู่ความเป็นจอมดาบมิใช่หรือ” “ก่อนหน้านั้น ข้าก็เคยคิดเช่นนั้น หากแต่เมื่อข้าได้กลิ่นหอมของกาแฟทุกวี่วัน ข้ากลับรู้สึกปักใจหลงรักมันอย่างถอนตัวไม่ขึ้น และไม่นึกอยากเป็นจอมยุทธเลย” “ศิษย์พี่เป็นรักแรกของเขา เขาคงเสียใจที่ศิษย์พี่เห็นกาแฟดีกว่าความรัก” จินนี่นึกสงสารญาติผู้พี่จับใจ “ข้าเชื่อว่าเขาจะเข้าใจ เพราะหากข้าให้เขาเลือกระหว่างข้ากับกระบี่ เจ้ามั่นใจหรือว่าเขาจะเลือกข้า” “เอาละ แล้วมีหนทางใดที่จะทำให้ศิษย์พี่หันไปมองพี่ชายของข้าได้บ้าง” จินนี่ถอนใจ ขณะที่รู้สึกว่าความหวังของพี่ชายเริ่มริบหรี่แล้ว “วันใดที่ข้าสำเร็จเป็นบาริสต้าที่ดีในยุทธภพ วันนั้นข้าก็พร้อมจะมีความรัก และจะเปิดใจรับพี่ชายของเจ้า” ปลายหยิบปิ่นปักผมที่เสียบอยู่บนศีรษะของตัวเองส่งให้จินนี่ มันเป็นปิ่นสีเงิน มีตุ้งติ้งห้อยลงมาเป็นรูปเมล็ดกาแฟสีเงินวาบวับจับตาเช่นเดียวกับตัวปิ่น “ข้าฝากสิ่งนี้ไปให้พี่ชายของเจ้าด้วย หากเราทั้งสองมีวาสนาต่อกันแล้ว วันหนึ่งเราคงจะได้ครองคู่กัน หากแม้ไม่สมหวังในภพนี้ ข้าก็จะรอเขาตลอดไปทุกภพทุกชาติ” จินนี่รับปิ่นปักผมนั้นมาถือไว้ และพึมพำ “ถ้าอย่างนั้นข้ากับศิษย์พี่ก็คงจะได้พบกันทุกชาติด้วยซินะ” “สำหรับเจ้า เจอกันแค่ชาตินี้ชาติเดียวก็พอแล้ว จางจินนี่ ข้าเบื่อเจ้าเต็มที” “ขาดข้าไปแล้วใครจะช่วยศิษย์พี่ล่ะ” จินนี่ยิ้มอวดฟันขาวสะอาด แล้วดึงมือปลายเพื่อเข้าไปในตำหนักแมคคาเฟ่ “ทิ้งเรื่องรักวุ่น ๆ พวกนี้ไปเถอะ แล้วเราไปล้างถ้วยกาแฟกัน ล้างให้สะอาดล่ะ ไม่อย่างนั้นคืนนี้คุณหนูแอ๋มไม่ให้เรานอนเป็นแน่” (จบตอนพิเศษ) บทส่งท้าย ตอนพิเศษ พี่ก้องเดินมากระแทกตัวนั่งอยู่ตรงหน้าปลาย หน้าตาไม่พอใจอย่างแรง “ปลาย ไหนบอกพี่หน่อยซิว่า ทำไมตอนพิเศษ ไม่มีบทของพี่เลย” พอปลายตั้งตัวได้ และกำลังอ้าปากจะตอบ พี่จิ๋วก็พาร่างอวบระยะสุดท้ายเดินเข้ามาอีกคน หน้าตูมไม่แพ้พี่ก้อง “พี่ด้วย.. ไม่มีแหลมเข้าไปสักนิดหนึ่ง ทั้งที่ฉากในเรื่อง ก็เป็นที่แมคคาเฟ่แท้ ๆ ปลายทำงี้ไม่ถูกนะ เด่นอยู่คนเดียวทุกตอนเลย แถมยังได้เจอจอมดาบเจ้ายุทธจักรด้วย พี่ก็อยากมีหนุ่ม ๆ มาจีบเหมือนกันนี่” พี่จิ๋วฝันเฟื่อง “โธ่ พี่จิ๋ว พี่ก้อง...” กำลังโอดครวญยังไม่ทันขาดคำ ปลายก็ต้องตาเหลือก เมื่อหันไปเห็นพ่อ แม่ และพี่ปิ่นเดินเรียงหน้าเข้ามา แต่ละคนหน้าตาเอาเรื่อง ...ตายละวา... “ครอบครัวของเราก็ไม่มีเลย ปลายเอ่ยถึงแม่แค่หน่อยเดียว แถมยังให้แม่เป็นคนขี้โรคอีกด้วย” ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ปลายก็เลยหันไปทางพ่อ “อะไรของพ่อคะ พ่อเองก็ไม่มีบทมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วไม่ใช่เหรอ” “มีซิ ที่พ่อนั่งกินกาแฟก่อนไปทำงานในตอนแรกเลยไง” แน่ะ..จำแม่นเสียด้วย ปัญหาเดิมยังแก้ไม่ตก ก็มีอีกคนเดินเข้ามา ใบหน้าถมึงทึงนั้น ทำให้ปลายสะดุ้งเฮือก “นี่ลุงพงษ์ก็เอากะเขาด้วยเหรอ” “อ้าว อ้าว พูดยังงี้ได้ไง ลุงน่ะตัวสำคัญเลยนะ แม่แกพูดประโยคแรกของเรื่อง ก็เอ่ยชื่อของลุงแล้ว” “นั่นซิ แล้วแกเอาพวกเราไปทิ้งไว้ไหน ทำไมเราไม่มีบท ยิ่งตอนพิเศษ ได้แต่งตัวชุดจีนสวย ๆ อย่างนี้ แม่เคยฝันอยากจะใส่ครั้งหนึ่งในชีวิตเชียวนะ” แม่ทวงยิก ๆ นับเท้ารวม ๆ กันแล้วได้ 12 ข้าง ปลายจึงเริ่มหาทางเอาตัวรอด ...ช่วยไม่ได้จริง ๆ นะคะ... “ทุกคนก็รู้นะว่า.. ปลายไม่ได้เป็นคนเขียนเรื่องนี้ ปลายไม่รู้เรื่อง ปลายไม่ผิด” “งั้นฝีมือใคร” พี่ปิ่นถามเสียงขุ่น “โน่น...” ปลายชี้มือตรงมา จะหลบก็หลบไม่ทัน ทุกคนจ้องมาที่เดียวกัน จากนั้นก็ประสานเสียงพร้อมเพรียงกันว่า “อ๋อ.... โสดในซอย” แล้วทุกคนก็ย่างสามขุมก้าวเข้ามา งานนี้ ตัวใครตัวมันละค่ะท่านผู้ชม .....วิ่ง..... คลิกถ้วยที่สิบ อ่านต่อได้เลยค่ะ ปลายของเรา...กลับสู่ภาคปกติแล้ว เครดิตภาพ //i28.photobucket.com/albums/ c223/khwanlh/213832_3965136_dntytzga.jpg   Create Date : 03 ตุลาคม 2551 86 comments Last Update : 9 ตุลาคม 2551 18:48:51 น. Counter : 2132 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีวันศุกร์ครับ มีความสุข รักษาสุขภาพ นะครับ   โดย: เซียน_กีตาร์ 3 ตุลาคม 2551 9:22:27 น.

“ข้าฝากสิ่งนี้ไปให้พี่ชายของเจ้าด้วย หากเราทั้งสองมีวาสนาต่อกันแล้ว วันหนึ่งเราคงจะได้ครองคู่กัน หากแม้ไม่สมหวังในภพนี้ ข้าก็จะรอเขาตลอดไปทุกภพทุกชาติ” มีบทซึ้งด้วย เเต่มาขำก็บทส่งท้าย ตอนพิเศษนี่เเหละ ตกลงว่า วิ่ง หนีทันไหมน้องวี   โดย: หลังคาดำแดง 3 ตุลาคม 2551 9:52:17 น.

เมื่อวานเข้ามาดูหลายรอบ อ่านจบนึกเสียดายที่เป็นถ้วยสุดท้ายครับ สนุกมาก   โดย: I love Thailand 3 ตุลาคม 2551 9:52:17 น.

แวะมาอ่านค่ะคุณวี อ่านแล้วอมยิ้มที่บทส่งท้ายตอนพิเศษ อยากรู้ว่าคุณวีเขียนนิยาย เขียนไว้ก่อนที่กระดษาแล้วค่อยมาพิมพ์ลงคอม หรือว่าคิดไปเขียนไปในคอมเลยค่ะ   โดย: อุ้มสี 3 ตุลาคม 2551 9:54:27 น.

555+ มาขำตอนจบค่ะ ว่าแต่พี่วีน่วมไปยังคะเนี่ย เอากาแฟจิบแก้ฟกช้ำหน่อยไหม *-* ว่าแต่ตอนสุดท้ายนี่ออกแนวซึ้งๆจังเลย   โดย: Artasi@ 3 ตุลาคม 2551 10:02:06 น.

ไม่เอา ไม่เอา อยากได้ตอนพิเศษอีก ขอต่ออีก   โดย: pringpring 3 ตุลาคม 2551 10:07:11 น.

ตั้งใจแวะมาเติมกะลังจัยใจ ใส่น้ำตาลให้ จ๊ะ   โดย: บ้าได้ถ้วย 3 ตุลาคม 2551 10:57:22 น.

[] มักเยือนเหมือนอยากเข้า..........เหย้าเกลอ ใจคลั่งจังใคร่เจอ..........เยี่ยมห้อง เว้าลั่นหวั่นละเมอ..........เรียกปลุก ชวนหลากชักล้วนพ้อง..........ร่วมพร้อมทักทาย   โดย: คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก 3 ตุลาคม 2551 11:48:01 น.

ชอบบทส่งท้ายค่ะ น่ารักดีจัง   โดย: Batgirl 2001 3 ตุลาคม 2551 12:26:35 น.

ชอบตอนท้ายอ่ะ... ฮ่าๆๆๆ   โดย: ป้าแก่ (elastigirl ) 3 ตุลาคม 2551 12:54:52 น.

เดี๋ยวมาอ่านอีกทีนะ พอดีงานยุ่งมากเลย   โดย: nO my name 3 ตุลาคม 2551 12:56:10 น.

ขอบคุณที่ไปอวยพรวันเกิดนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ   โดย: ฝันไปเถอะค่ะ 3 ตุลาคม 2551 14:25:07 น.

อยากให้มีต่ออีกสักตอน จะได้มีฉากหวานซึ้งมากๆ หน่อย แต่ไม่เป็นไร ขอให้ได้ไปหวานต่อให้ภาคปกติทีเุถ๊อะ :)   โดย: TonMai2K IP: 125.25.219.51 3 ตุลาคม 2551 15:30:13 น.

โดย: ========> (seasiri ) 3 ตุลาคม 2551 15:44:00 น.

เนื่องในวันคล้ายวันเกิดปีนี้ เป็นช่วงถือศีล กินเจ เป็นเวลา 10 วัน และได้ร่วมทำบุญสร้างพระพุทธรูปเนื้อหยก ที่มีองค์ใหญ่มากหน้าตักกว้าง 99 นิ้ว ที่วัดทางสาย(เขาธงชัย) บ้านกรูด อ.บางสะพาน ประจวบคิรีขันธ์ ขอตั้งจิตอธิษฐานให้อานิสงส์ ที่เกิดจากการกระทำข้างต้น ส่งผลให้ทุกท่านที่มาอวยพรวันเกิด ได้รับพรกลับคืนเป็นร้อยเท่าทวีคูณ และประสบความเจริญสุขสถาพร ตลอดไปนะคะ   โดย: ป้าตุ้ย (amornsri ) 3 ตุลาคม 2551 15:50:50 น.

รูปประกอบหล่ออ่ะ กริ๊ดดดดดด รอติดตามตอนต่อไปค๊าาา   โดย: fungjai 3 ตุลาคม 2551 15:58:29 น.

เท่าที่คาดไว้ คิดว่า จขบ.ไม่น่าจะวิ่งไว้นา ^^   โดย: เซียวฟง IP: 203.146.147.24 3 ตุลาคม 2551 16:36:00 น.

“ในตำราการฝึกบาริสต้าได้จารึกเคล็ดวิชาไว้ว่า ทั้งผู้ถ่ายทอดและผู้ที่อยู่ในระหว่างการฝึกฝนวิชา จะมีความรักไม่ได้” วี มีคุณสมบัติ ตรงนะ   โดย: nO my name 3 ตุลาคม 2551 16:36:42 น.

แอบมาสเก็ตช์รูปเราติดบล็อกตั้งแต่เมื่อไหร่ อิอิ เห็นด้วยกับคห. บนครับ ตอนนี้คุณวีฝึกวิชาบาริสต้าอยู่เหรอครับ   โดย: silvester IP: 124.121.161.160 3 ตุลาคม 2551 17:13:11 น.

มาชิมถ้วยที่9แล้วครับ รสชาติยังกลมกล่อม ละมุนลิ้นเช่ยเคย ปล.ว่าแต่ น้องจินนี่ ทำไมรับปิ่นปักผมเจิ้งอี๊ปลายก่อน ที่ปลายจะหยิบส่งให้ล่ะคร๊าบ   โดย: นุนิก 3 ตุลาคม 2551 19:22:01 น.

สวัสดีค่ะ วันนี้เอากาแฟเวียดนามมาเสริฟค่ะ ภาพประกอบหล่อจัง ฮิฮิ มีความสุขมากๆ นะคะ งุงิ   โดย: Butterflyblog 3 ตุลาคม 2551 19:56:07 น.

รูปประกอบหล๊อหล่อ ชอบมากมาย อยากมีคนให้ซาลาเปามั่งอ่ะพี่วี จะไปหาจากไหน (ขอหล่อๆอย่างในรูปได้ยิ่งดี)   โดย: pudgy IP: 58.8.156.222 3 ตุลาคม 2551 20:35:36 น.

มาลงชื่อทักทายกันก่อนค่ะ ขอเวลานิดนึง แล้วจะแวะมาอ่านใหม่ อ่านงานยาวๆ ต้องใช้เวลา ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปทักกัน   โดย: Kala_mydog 3 ตุลาคม 2551 21:21:24 น.

เอางี้เลยเหรอคะคุณวี ตอนแรกนึกว่ามุกพื้นๆ ประเภทฝันไป แต่เอาเข้าจริง...ท่าจะเหนื่อยแย่เลย ต้องวิ่งหนีอีกกี่ตอนคะ   โดย: ชิงดวง 3 ตุลาคม 2551 21:28:42 น.

โฮ่...กว่าจะอ่านเรื่องราวของจอมยุทธจบ... แล้วจะรออ่านตอนต่อไปค่า...   โดย: ลิตช์ (Litchi ) 3 ตุลาคม 2551 23:03:17 น.

เราอ่านรวดเดียว 9 ถ้วย ณ.เพลานี้ ก็ยามสองแล้ว แฮะ แฮะ ตาแข็งเลย   โดย: หมุตัวน้อย (mr.pure.fon ) 4 ตุลาคม 2551 2:07:10 น.

ขอบคุณสำหรับภาพ ขนมไหว้พระจันทร์จ้า น่าทานมากมาย อิอิ   โดย: @...ปุ๋ย...@ (bussatip ) 4 ตุลาคม 2551 2:26:16 น.

มาเอาใจช่วยให้วิ่งหนีทัน...อิอิ ตามลุงชาญมาอ่านก่อนนอนค่ะ   โดย: หญ้าหนวดแมว 4 ตุลาคม 2551 3:07:41 น.

หวัดดีค่ะ คุณโสด ขอบคุณค่ะ ที่ไปอวยพรวันเกิดให้ ขอให้มีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 4 ตุลาคม 2551 4:56:02 น.

ฮะฮะ ขอบคุณครับ   โดย: saengchot IP: 58.9.25.244 4 ตุลาคม 2551 6:25:23 น.

มาชวนไปลอยคอแก้ร้อน..อิอิ   โดย: sonnen 4 ตุลาคม 2551 11:31:16 น.

มีความสุขในวันหยุดพักผ่อน นะคะ...คุณวี วันนี้ฝนตกหนักมั่ก ๆ ฉงฉัยได้พักผ่อนเต็ม ๆหลับสบาย ....   โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง 4 ตุลาคม 2551 13:12:23 น.

แวะมาถก วกมาแทะ แวะมาทัก..จ้า   โดย: คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก 4 ตุลาคม 2551 13:55:15 น.

เดาเอาไว้ว่าปลายฝันไป แต่ไม่ใช่ มุกของผมคงจะพื้นๆเกินไป จบได้สนุกปนซึ้งครับผม ชอบบทส่งท้าย ตอนพิเศษ ฮาดี   โดย: ในนามของความเหงา 4 ตุลาคม 2551 15:03:00 น.

เดาว่าปลาย หลับแล้วก็ฝันนะครับ ผมเขียนข้างบนเดี๋ยวจะงง เพิ่งนึกได้ว่านางเอกชื่อปลายฝันอยู่แล้ว   โดย: ในนามของความเหงา 4 ตุลาคม 2551 15:04:24 น.

อ่านสามรอบเลยตอนนี้ สนุกดี เอาอีกๆ   โดย: pringpring 4 ตุลาคม 2551 15:31:51 น.

ขอบคุัณที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อกครับ เดี๋ยวว่างๆ จะมาอ่านเรื่องสั้นของคุณโสดฯ นะครับ ตอนนี้ยุ่งๆ กับเรื่องฝึกงาน   โดย: Kradanseetao IP: 58.8.66.64 4 ตุลาคม 2551 17:24:09 น.

สนุกขึ้นเรื่อยๆมีมุกใหม่ๆมาให้แปลกใจอยู่ตลอด ติดใจงานเขียนของวีมากๆ ว่างๆจะแวะไปแมคคาเฟ่ อยากเห็นการทำงานจริงๆของบาริสต้าบ้างแล้ว   โดย: Original April 4 ตุลาคม 2551 18:28:58 น.

โดย: เริงฤดีนะ 4 ตุลาคม 2551 23:15:59 น.

555+ ขำบทส่งท้ายมากค่ะ ป่านนี้คุณวีเป็นยังไงบ้างคะนี่ หวังว่าคงวิ่งเร็วนะคะ ^___^   โดย: น.ส.พังพอน IP: 125.26.32.181 5 ตุลาคม 2551 9:45:21 น.

โดย: บางนาก 5 ตุลาคม 2551 11:30:07 น.

นั่งรอ นอนรอ ตอนใหม่   โดย: pringpring 5 ตุลาคม 2551 13:19:15 น.

แวะมาตามอ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: แค่คนหนึ่งคน 5 ตุลาคม 2551 14:03:24 น.

งั้นก็เป็นแผนคุณชูวิทย์แหงๆ อิอิ   โดย: หนอนหลังยาว 5 ตุลาคม 2551 16:14:53 น.

กำลังอ่านเพลินๆ ตอนพิเศษ จบซะแล้ว รอ 3 ตอนสุดท้าย อยู่น๊า......   โดย: รุ้งสวยฟ้าใส 5 ตุลาคม 2551 17:41:18 น.

**ยังไม่ได้ไปเลือกตั้งค่ะ อายุไม่ถึง เหอๆ.. แถมที่อยู่ตามทะเบียนบ้านพีร์อยู่เพชรบุรีโน่นแน่ะ มิสๆนะคะพี่วี อัพไวไวนะ รออ่านค่า   โดย: Artasi@ 5 ตุลาคม 2551 17:53:05 น.

อ่าน จบ แล้ว สนุกดีครับ เอาอีกน่ะครับ   โดย: everything on 5 ตุลาคม 2551 21:00:25 น.

อ่านตอนสอง ก็นึกว่าสนุกกว่าตอนหนึ่ง อ่านตอนสาม ก็ว่าสนุกกว่าตอนสอง อ่านตอนไหน ก็สนุกขึ้นเรื่อยๆครับ ผมเดาว่าตอนสิบต้องสนุกกว่าตอนนี้แน่ๆ คิดถึงบาริสต้าสาวๆในแมคคาเฟ่ภาคปกติแล้วครับผม   โดย: สมัชชาความรักแห่งชาติ 5 ตุลาคม 2551 21:51:40 น.

ขอบคุณที่แวะไปดูเสื้อตัวแรกนะคะ อยากมีเวลานั่งอ่านเรื่องสั้น แต่นั่งนานๆ ไม่ค่อยได้ ปวดหลังอ่ะค่า   โดย: แม่ส้มแป้น 5 ตุลาคม 2551 23:10:02 น.

แวะมาทักทายคุณวีค่ะ สบายดีนะค่ะ พร่งนี้วันทำงานอีกแล้วค่ะสุขสันต์วันเริ่มต้นสัปดาห์นะค่ะ   โดย: Madame Kp 6 ตุลาคม 2551 1:25:21 น.

สวัสดีค่ะ ขอไปตอนที่หนึ่งก่อนนะคะ   โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย 6 ตุลาคม 2551 1:36:15 น.

คุณวี ฝนพาตัวเล็กมาชิมกาแฟถ้วยที่เก้าค้า และก็มาส่งกำลังใจให้มีแรงบันดาลใจ เขียนต่อจนเสร็จนะคะ   โดย: Malee30 6 ตุลาคม 2551 2:38:35 น.

อรุณรุ่ง สวัสดิ์เช้า..........วันจันทร์ ยามเมื่อแสงสุริยัน..........................ส่องหล้า ขอจงสนุก สุขสันต์........................ถ้วนทั่ว กันเฮย สุขภาพดีทั่วหน้า.............................อายุ วรรณโณ สุขัง พลัง/.   โดย: เซียน_กีตาร์ 6 ตุลาคม 2551 7:12:39 น.

แอบแวะมาติดตามครับผม   โดย: สอระ (สอระ ) 6 ตุลาคม 2551 7:26:02 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดค่ะ ดีใจมากค่ะ ขอให้คุณมีความสุขเช่นเดียวกันนะคะ May everyday is the special day for you too   โดย: fahtsuki 6 ตุลาคม 2551 7:52:41 น.

> แวะมาทักทายกัน สดใส สดใส นะจ๊ะ เลือกตั้งแล้วจ้า แต่คนที่เค้าเลือกไม่ได้หงะ   โดย: หอมกร 6 ตุลาคม 2551 8:13:58 น.

โปรดติดตามตอนต่อไป....   โดย: +DidYouKnowMe+ 6 ตุลาคม 2551 8:24:21 น.

ขอบคุณนะคะสำหรับคำอวยพร อิฉันไปทำบุญมาด้วยล่ะ เอาบุญมาเผื่อด้วยนะคะ อย่าลืมยกมืออนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ..... ปล.ขอบคุณมากมาก ทั้งในกระทู้ แล้วก็ ในบล็อคนะคะ คุณโสดในซอยก็เช่นกันนะคะ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆ ในทุกๆวันนะคะ   โดย: ~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~ 6 ตุลาคม 2551 9:39:44 น.

อิอิ ไม่มีคนไปตาม เกือบอ่านตามไม่ทัน อิอิ   โดย: เฒ่าเจ้าอุบาย 6 ตุลาคม 2551 9:54:42 น.

โดย: doctorbird 6 ตุลาคม 2551 11:05:41 น.

สวัดดีเช้าสัปดาห์ใหม่คะ ^^ ชอบ icon รูปหมีแพนด้าจังเลยอะ   โดย: น้องผิง 6 ตุลาคม 2551 11:37:59 น.

โหยยยย..ไม่ได้เข้าบล๊อกคุณวีนานมากๆ เลย มีเรื่องหนุกๆให้อ่านเยอะเลยนะคะเนี่ย ปาต้ามาเก็บ Friends' blogs คืนน่ะค่ะ กะจะทำเป็นกล่องใส่เลยลบออกหมด ต้องมาตามเก็บอีกรอบไปเรื่อยๆ ไว้เสร็จเมื่อไหร่ปาต้าจะเข้ามาอ่านนะคะ มีความสุขกับทุกวันนะคะ   โดย: pataramin 6 ตุลาคม 2551 16:17:44 น.

แวะมาจิบกาแฟ ยามบ่าย   โดย: หลังคาดำแดง 6 ตุลาคม 2551 16:31:39 น.

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะครับ จะว่าไปช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยมคุณวีเลย จะว่าไปก็น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาสเลือกตั้ง ผู้ว่า กทม. แต่ช่างมัน ถึงเลือกได้ผลก็ไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี   โดย: นายต่อ Ver.ต่างแดน (toor36 ) 6 ตุลาคม 2551 17:16:42 น.

โดย: myshumi 6 ตุลาคม 2551 18:15:35 น.

อมยิ้ม.มม.ม.ม...ค่ะ   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 6 ตุลาคม 2551 18:45:43 น.

ขอบคุณมากๆ ค่ะ ที่เข้าไปอวยพรวันเกิดให้ ซึ้งใจมากมายจ้า   โดย: ชฎาแหลม 6 ตุลาคม 2551 19:49:19 น.

กาแฟ อร่อยจังเลย   โดย: คำแพง 6 ตุลาคม 2551 23:19:24 น.

อิอิ น่ารักจังเลยค่ะ   โดย: The Field Where I Died 7 ตุลาคม 2551 1:29:30 น.

ขอบคุณนะค่ะที่แวะมา HBD ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ   โดย: rinda IP: 213.89.203.42 7 ตุลาคม 2551 2:31:54 น.

มีภาคพิเศษด้วยเหรอค่ะเนี่ย อ่านไปอมยิ้มไปเลยทีเดียวเชียวค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะ   โดย: ความเจ็บปวด 7 ตุลาคม 2551 2:54:47 น.

คุณโสดในซอยมีแฟนหนังสือตามอ่านเยอะจริง ๆ นะเนี่ย แวะมาอ่านค่า ผู้ชายในภาพวาดได้หล่อกว่าตัวจริงซะอีก   โดย: haiku 7 ตุลาคม 2551 9:35:19 น.

ว้าว......สนุกจังค่ะ อ่านไปยิ้มไป อิอิ มาอ่านช้าไปหน่อยค่ะรอบนี้ ติดภารกิจอยู่ค่ะ รออ่านตอนหน้าอยู่ค่ะ แต่คงเข้ามาช้าหน่อยน๊า...   โดย: pakwadee 7 ตุลาคม 2551 11:43:38 น.

หวัดดียามบ่ายค่ะ คุณวีสบายดีปรือเปล่าคะ ช่วงนี้เห็นทางกรุงเทพวุ่นวายนะคะ นานๆ แวะมาที คิดถึงอยู่นะคะ   โดย: เนระพูสี 7 ตุลาคม 2551 13:10:07 น.

สวัสดีตอนบ้ายค่ะ   โดย: คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก 7 ตุลาคม 2551 13:47:42 น.

แวะมาอ่านหนึ่งถ้วยกาแฟค่ะ ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดนะคะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ เช่นกันค่ะ   โดย: payun-sai 7 ตุลาคม 2551 20:24:53 น.

สวัสดีค่ะ ตามมาให้กำลังใจคุณปลายเหมือนเดิม   โดย: fleuri 8 ตุลาคม 2551 9:06:47 น.

...มาแปะชื่อก่อน... คุณวีเป็นแพนด้าแล้วเหรอคับ รูปน่ารักจัง   โดย: หงุกหงิก IP: 118.173.37.49 8 ตุลาคม 2551 20:57:06 น.

รอถ้วยสิบ รอถ้วยสิบ   โดย: pringpring 8 ตุลาคม 2551 22:52:49 น.

วันนี้อ่านรวดเดียวสี่ตอนเลย สนุกมาก น่ารักกุ๊กกิ๊ก อ่านไปหิวกาแฟไป เดี๋ยวต้องไปแม็คแล้ว   โดย: นะจ๊ะ IP: 124.120.227.187 12 ตุลาคม 2551 21:51:02 น.

รอตอนต่อไปค่ะ คุณปลายสู้ สู้   โดย: fleuri 13 ตุลาคม 2551 23:33:45 น.

สนุกมากค่ะ ว้า...ภาคพิเศษจบแล้วเหรอเสียดายจัง ปล..ซาโตชิ หล่อจิงๆ เรย   โดย: little bear june 14 ตุลาคม 2551 9:35:46 น.

55555555555555555 ไม่ต้องเม้นท์อะไรแล้ว นั่ง ขำ อยู่อย่างนี้ล่ะ   โดย: ป้าสุ (Munro ) 23 ตุลาคม 2551 10:33:19 น.

ตอนพิเศษจบได้ดีจังค่ะ ชอบตอนจบมากที่สุด ขำกลิ้งเลย หนูเผลอตัววิ่งด้วยนะ เพิ่งนึกได้ตอนหลังว่าไม่ได้เป็นคนเขียน แล้วพี่วีวิ่งหนีทันหรือเปล่า อ่านตอนพิเศษจบแล้ว หนูมาอ่านต่อตอนที่สิบวันพรุ่งนี้นะ ตอนพิเศษสนุกมากจนไม่อยากให้จบเลย   โดย: ลูกสาวหม่อมแม่ 2 พฤศจิกายน 2551 21:36:00 น.

โหย กำลังจิบอยู่ดีๆมาเจอได้บรรยากาศดีมากๆ1-9ถ้วย หย่อยมากเลย ชอบๆๆๆๆ   โดย: พิชัย IP: 58.147.40.128 4 พฤศจิกายน 2551 18:07:01 น.

โดย: nO my name 14 พฤศจิกายน 2551 16:25:04 น.