--[สำหรับคนบางคน สมองก็มีเอาไว้แค่กั้นหูให้ห่างจากกันเท่านั้น!!]--
ผมสายตาสั้นครับ ไปวัดมาหลายปีมากแล้ว (จำไม่ได้)
จำได้ว่าสั้น ซ้าย 150 ขวา 175 (มั้ง)
แล้วก็เบ้ขวานิด ๆ !!
ตอนนั้นก็เห่อ ดีใจที่สายตาสั้น จะได้ใส่แว่นกับเค้าบ้าง
รู้ปุ๊บตัดปั๊บ
แต่หลังจากนั้นจึงรู้ว่าตัวเองคิดผิด เพราะลองทั้งร้าน ไม่มีแว่นกรอบไหนเลย
ที่เข้ากับหน้าเยี่ยงผม จริง ๆ ต้องบอกว่า หน้าผมไม่เข้ากับแว่นเค้าเลยจะถูกกว่า!!
ก็ใส่บ้างไม่ใส่บ้าง ตามแต่สถานการณ์ อาศัยเพ่งเอามั่ง เดาสุ่มเอามั่งตามสเตป
เคยตกกะไดเพราะกะระยะผิดก็เคยมาแล้ว จะปัดผมให้เพื่อนผู้หญิง แต่ไปคว้าเอานมมันก็เคยมาแล้ว (ดีมันไม่ตบเอา T_T)
เคยยืนเล็งบรรไดรถเมล์ จนรถเมล์ออกไป ตัวผมไม่ได้ขึ้น ก็เคยมาแล้ว T_T
แล้วผมเล่นบาสด้วย ใส่แว่นก็เล่นไม่ออก เล่นไม่ถนัด เพราะระยะระหว่างขอบแว่นกับตัวแว่น
มันต่างกันราวฟ้ากับเหว มองเห็นลุกบาสเป็นสองลูก โดนลูกบาสอัดเข้าเบ้าตามาหลายรอบแล้ว
หนักนักก็เลยไม่ใส่มันโลด ตอนเล่นบาส ก็อาศัยความเคยชินไปเรื่อย โชคดีที่หลัง ๆ มาเริ่มจะแก่
ไม่ค่อยได้เล่นเหมือนเมื่อก่อนนี้แล้ว เรื่องนี้เลยไม่ค่อยมีปัญหา
แต่ดันไปมีปัญหาอย่างอื่นแทน T_T
เวลาผ่านไป ๆ
แรก ๆ ก็พอทน
หลัง ๆ มาเริ่มคิดว่า ไม่ไหวล่ะ ไม่ใส่พาลจะแย่ ตายเพราะแก่ตาย ดีกว่าตายเพราะมองขั้นบันไดไม่เห็นแล้วตกบันไดตาย
เลยไปหาแว่นมาใส่ดีกว่า
ใส่ไป ๆ มันสั้นหนักกว่าเดิมอีก!!!
โดนค่าตัดแว่นหนักกว่าเดิมอีก!!!
เมื่อไม่กี่อาทิตย์มานี้ได้ข่าวมาว่า เทคโนโลยีมันก้าวไกลเกินกว่าจะเชื่อ
ทุกวันนี้ เค้าสามารถทำให้สายตากลับมาเป็นปกติได้อีกครั้ง ด้วยการทำเลสิค!!!
ด้วยความดีใจ ที่ชีวิตนี้กำลังจะมีโอกาสกลับมามองเห็นได้ชัดเจนเหมือนคนปกติอีกครั้ง
สอบถามเพื่อนกลับไป ได้ความว่า หลายหมื่น!!!
"โอเค งั้นกุยอมตาบอดแล้วกัน"
ชีวิตหาเช้ากินค่ำอย่างกระผมมันจะไปมีปัญญาอาไร๊
ว่าแล้วก็กลับมานั่งคิดด้วยภูมิปัญญาชาวบ้านเช่นผมว่า เราจะทำยังไงดีให้ตาเรากลับมาเป็นปกติโดยไม่ต้อง
ไปโดนฟันหัวแบ่ะในโรงพยาบาล
คิดไปคิดมา จึงเกิดพุทธิไอเดียที่ว่า ในเมื่อสายตาเราสั้น
เราก็ไปหาแว่นสายตายาวมาใส่สิ
สั้น 200 กว่า ก็ไปหาแว่นสายตายาว 200 กว่า มาใส่
เดี๋ยวมันก็ทดแทนกันจนกลับมาเป็นปกติเองแหล่ะ
ลงทุนไปซื้อแว่น อันละ 199 ตามตลาดนัด (ใจไม่ถึงที่จะไปตัดอันละหลายพัน)
บอกเค้าว่า สายตายาวเท่าไหร่ก็ว่าไป
ซื้อมาลองได้อาทิตย์กว่าแล้ว
ปรากฎว่าได้คำจำกัดความของตัวเองขึ้นมา 1 ข้อ
จริง ๆ แล้ว สมองของเรานั้น (หมายถึงผมเองครับ) มีไว้แค่กั้นหูให้ห่างจากกันจริง ๆ ด้วย
คิดได้ยังไง T_T
สมันน้อย เบอร์ 14
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ลุงตุ้มยังฮาได้อีก สบายดีนะคะ