--[ก็บอกแล้วว่า "อย่าเสือก" เรื่องของคนอื่น!!]--
เมื่อคืนวานที่ผ่านมา ก็เหมือนปกติทุกวันนั่นแหล่ะครับ ที่กว่าจะได้กลับบ้าน
ก็ปาเข้าไปสามสี่ทุ่ม ดูเหมือนจะรักใคร่ในงาน แต่จริง ๆ แล้วป่าวหรอกครับ
งานน่ะเสร็จตั้งกะหกโมงเย็น แต่ไม่ยอมกลับ เดินเตร็ดเตร่ เข้าห้องโน้น ออกห้องนี้
ตีสนิทกับเค้าไปทั่ว ทั้งที่ไม่รู้ว่า คนที่ไปคุยด้วย เค้าอยากจะคุยกับเราหรือเปล่า
ใจเขาอาจจะคิดว่า ไอ้แก่นี่เป็นอะไรของเมิง เลยวัยแล้วนะลุงน่ะ T_T

คือ ไม่อยากจะบอกเลยครับว่า ออฟฟิตใหม่ผมเนี่ย มีแต่วัยรุ่นเต็มไปหมด
ผมเข้ามานี่ก็แทบจะแก่สุดในออฟฟิตแล้ว คิดดูสิ คนอายุ 31 แต่เกือบเป็นคนที่แก่ที่สุดในออฟฟิต
คุณคิดว่า ที่ทำงานนี่จะเป็นที่ทำงานแบบไหน T_T

ถ้าวัดความอาวุโส หรือ วัดตามอายุในออฟฟิตแห่งนี้ ผมแก่เป็นอันดับ 4
รองมาจาก ผู้บริหาร 3 คน!!! นอกนั้น 20 - 28 กันทั้งนั้น
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นศาลพระภูมิยังไงก็ไม่รู้ เดินไปไหนก็มีแต่คนยกมือไหว้

ขนาดหัวหน้าผมเองยังต้องยกมือไหว้ผมเลย T_T


บัดซบจริง ๆ!!!

ครับ นอกเรื่องอีกแล้วอ่ะ เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า

ก็เหมือนเดิมทุก ๆ วันที่ผ่านมาน่ะครับ ผมมายืนรอรถตู้ที่หน้าที่ทำงานเพื่อจะกลับบ้าน
พอรถมาก็ขึ้นไปนั่ง เหลียวซ้ายแลขวาตั้งท่าจะหลับ ก็เหลือบไปเห็นน้องผู้ชายคนนึง
ซึ่ง ค่อนข้างจะคุ้นหน้าคุ้นตาพอสมควรเลยทีเดียว

เพราะผมจะขึ้นรถเวลานี้ค่อนข้างจะทุกวัน แล้วก็เจอน้องผู้ชายคนนี้บ่อยมาก
จำได้แม่นเพราะมีอยู่ครั้งหนึ่ง น้องเค้านั่งอยู่ข้าง ๆ ผมนี่เอง แล้วเขาขอทางเพื่อลง
ซึ่งตอนนั้นผมหลับอยู่ พอเค้าสะกิด ผมจึงสะดุ้งตื่นแล้วหันไปมองหน้า ประมาณว่า "สะกิดกุทำไม"

เลยจำได้แม่นครับสำหรับน้องคนนี้

แต่ก็เหมือนคนทั่วไปในโลกนี้แหล่ะครับ ที่ก็แค่คุ้นหน้าคุ้นตา แต่ไม่เคยคุยกัน
และไม่คิดว่าจะคุยด้วย เพราะผมไม่ชอบสร้างความสัมพันธ์กับผู้ชายซักเท่าไหร่
ดีไม่ดี ขืนไปคุยกับน้องเค้าเข้า อาจจะโดนดีดออกมาโทษฐานผมไม่ใช่ผู้ชายนะยะ
หรือไม่ก็กลับกัน คือ ผมก็โดนล็อคคอขืนใจเพราะน้องเขาอาจจะเป็น 1 ในบรรดารักแห่งสยาม!!

เอาล่ะ ชักจะออกทะเลไปกันใหญ่แล้ว

ก็บังเอิญว่า วันนี้โชคดีที่ผมขึ้นไปเป็นคนสุดท้ายที่ว่างอยู่บนรถพอดีเลย
ทำให้รถไม่ต้องจอดรับใครอีก รถจึงออกขวาวิ่งยาวตลอดไม่ต้องเข้าซ้ายให้มันช้าเหมือนตอนยังไม่เต็ม
ก็คงจะเป็นเพราะว่า คนขับรถคิดถึงเมีย หรือไม่ก็นัดกิ๊กไว้ที่ฟิวเจอร์รังสิตเป็นแน่ ทำให้พี่เค้า
ขับรถตู้โดยสวมวิญญาณคนขับฟอร์มูล่าวัน คือ แซงได้เป็นแซง ปาดได้เป็นปาด
กบได้เป็นกบ เขียดได้เป็นเขียด !!! (เอาล่ะ กุจะตลกไปถึงไหน)

มีหลาย ๆ ครั้งที่รถตู้ที่ผมนั่ง เมื่อมันเต็มและไม่มีคนลงระหว่างทาง
มันจะตรงขึ้นทางด่วนตรงเส้นวิภาวดีไปเลย
(ต้องมีคนคิดแน่ ๆ ว่าไปเลยแล้วมันจะถึงเหรอ?? เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งตลกครับ ปล่อยให้ผมตลกไปคนเดียวพอแล้ว!!)

แต่ก่อนที่คนขับจะตรงขึ้นทางด่วน เขาจะต้องถามผู้โดยสารในรถก่อนว่ามีคนลงระหว่างทางหรือเปล่า
คราวนี้ก็เช่นเดียวกัน พี่คนขับรถตะโกนถามมา


ศาลอาญามีลงไหมคร๊าบบบ................................................(เงียบ)
จันทร์เกษมมีลงไหมคร๊าบบบบ .......................................... (เงียบ)




นรกมีลงไหมคร๊าบบบบบ..................................ผมยกมือพร้อมถามกลับไปว่า ขุมไหนครับ!!! (เอ๊ย ไม่ใช่ ๆ T_T)

มีเสียงตอบกลับมาว่า "กะทะทองแดง"

ผมตอบกลับไปว่า "งั้นผ่านไปก่อนครับ ยังไม่ถึงขุมของผม"

เสียงถามกลับมา "ของคุณขุมไหน"

ผมตอบกลับไปว่า "ลึกสุด ถึงเมื่อไหร่เรียกด้วย"

เอ่อ ใครก็ได้ช่วยพาผมกลับฝั่งที ช่วงนี้จะออกเรืออยู่เรื่อย T_T



นั่นแหล่ะครับ คนขับรถก็ตะโกนถามผู้โดยสารมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งถามมาถึงป้าย วันเสมียนนารี

"วัดเสมียนมีลงไหมคร๊าบบบ"

ผมจำได้ดีเลยครับว่า ไอ้น้องผู้ชายคนที่ผมเล่าให้ฟังไปตอนแรกเนี่ย มันลงวัดเสมียน
และทุกครั้งที่เจอน้องเขาก็ลงที่นี่ ผมจึงหันไปมองที่น้องคนนั้น อ้าว ไอ้เวร เจือกหลับป๊อกไปแล้ว!!

เอาไงดีล่ะทีนี้ อยู่ไกลเกินจะเอื้อมไปสะกิดซะด้วยสิ

ทำไงดี ๆ เดี๋ยวมันเลยป้ายไม่ได้กลับไปหาลูกหาเมีย แล้วไกลด้วยขืนเลยไป
ดึกขนาดนี้ หารถย้อนกลับมายากอีกต่างหาก ขาไปยังพอหาได้ แต่ขากลับหายากกว่าร้อยเท่า!!!

พยายามส่งกระแสจิตข้ามคนไปบอกมันว่า "เฮ้ย ตึ่ง ตึ่ง มีเลื่องแร้ว เดี๋ยว ปั๊ด เหนี่ยวเลยนี่"

แต่ก็ไม่เป็นผล มันยังคงหลับปุ๋ยอย่างเป็นสุข
ในใจก็คิดว่าแล้วเราจะไปยุ่งกับเขาทำไม เลยก็เลยไปสิวะ ไม่เกี่ยวกับเราซะหน่อย
แต่อีกใจนึงก็คิดว่า ถ้ามันเลยป้ายไป เป็นเราก็คงเซ็งเดินไกลโคตร ลูกเมียเป็นห่วงอีกต่างหาก


"วัดเสมียนมีลงไหมคร๊าบบบบ" เสียงตะโกนถามมาเป็นครั้งที่สอง

ปากไวกว่าความคิด ทำให้ผมตอบกลับไปว่า


"มีคร๊าบบบบบบบบบ"


เสียงคนขับรถถอนหายใจเสียงดังสนั่น ที่อดขึ้นทางด่วน เพราะดันมีคนลงระหว่างทางที่จะขึ้นทางด่วนซะแล้ว
คนทั้งรถก็คงจะเคืองผมเหมือนกันแหล่ะ คนจะรีบกลับบ้านอะไรประมาณนั้น

แต่ผมไม่ซีเรียส เพราะผมไม่ได้ลง ไอ้น้องคนนั้นมันลงต่างหาก
กุทำความดีโว้ย ให้มันรู้ซะบ้าง ว่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ (ผมหัวเราะในใจอย่างเสียจริต)

รถวิ่งมาเรื่อย ๆ ผมเคลิ้ม ๆ ใกล้จะหลับเต็มทีแล้ว เหลือบไปมองไอ้น้องคนนั้น
มันตื่นแล้วเรียบร้อย โอเค จะได้ไม่ต้องปลุกกันอีก
"ป้ายหน้าวัดเสมียนครับ" เสียงคนขับรถตะโกนบอกมาผมมองไปที่ไอ้น้องคนนั้น เห็นมันนั่งนิ่ง ๆ

จนในที่สุดรถก็วิ่งมาถึงวัดเสมียนนารี คนขับรถตะโกนมาอีกครั้ง


"วัดเสมียนคร้าบบบ"


ผมหันไปมองไอ้น้องคนนั้น เห็นมันนั่งนิ่ง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะลง
ทุกคนในรถหันมามองผม เห็นผมนั่งนิ่ง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะลง

ผมหันไปมองไอ้น้องคนนั้น ก็ยังเห็นมันนั่งนิ่ง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะลง
ทุกคนในรถหันมามองผม ก็ยังคงเป็นผมนั่งนิ่ง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะลง


"ใครลงวัดเสมียนคร๊าบบ"


ทุกคนในรถหันมามองผม พร้อมกระแสจิตที่ส่งมาพร้อม ๆ กันว่า


"เมิงไม่ลงเหรอ????"

เอ่อ ...................................... ผมพยายามส่งกระแสจิตตอบกลับไปว่า

"ผมไม่ได้ลงป้ายนี้คร๊าบบบบบบบบบ"

แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ ผมเหลือบไปมองไอ้น้องคนที่ผมหวังดีอีกครั้ง
มันก็ยังนั่งนิ่ง ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะลงแต่อย่างใด
แล้วที่ผ่านมาเอ็งลงไปทำไมวะป้ายนี้!!!

เพื่อน ๆคิดว่าไงครับ คิดว่าผมจะทำยังไงระหว่า

1.หน้าด้าน นั่งต่อไป ไม่สนใจใครจะด่าแม่ผมในใจ หรือ
2.รับผิดชอบการกระทำ โดยลงไปจากรถตามมติมหาชน!!


หึ หึ หึ

จะเหลือเหรอครับ โดนสายตากดดันขนาดนั้น
ผมก็ต้องเก็บข้าวของลงจากรถไปทั้งที่ยังไม่ถึงป้ายบ้านตัวเอง
อีกประมาณ 8 ชั่วโคตรถึงจะถึงป้ายที่ผมจะลง แต่ก็ต้องลงไปนั่งเลียแผลใจที่ป้ายวัดเสมียน

ลงไปนั่งคิดว่า "กุไปเจือกเรื่องของคนอื่นทำไมเนี่ย"

ลงไปนั่งคิดว่า "แล้วตกลงไอ้น้องคนนั้นมันเป็นคนเดียวกับที่เห็นหรือเปล่า"

ลงไปนั่งคิดว่า "แล้วกุลงมาทำไม!!!"



จำไว้ครับ คราวหลัง ไม่ใช่เรื่องของเรา ไม่จำเป็น อย่าไปเจือก!!!
เพราะถ้าเจือกแล้วดีก็ดีไป แต่ถ้าเจือกแล้วเข้าตัวก็จะเป็นอย่างผมนี่แหล่ะ



สวัสดี





Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2552 16:22:03 น.
Counter : 559 Pageviews.

18 comments
  
สวัสดีคะคุณพี่
โซดาบอกก่อนเลยนะคะว่าคุณพี่เขียนเรื่องได้สนุกมากๆ
ทีแรกโซดาง่วงนอนอยู่กำลังจะหลับแล้ว
แต่พอได้แว๊บเข้ามาอ่านบล้อกนี้ ตาแป๋วเลยค่ะ


สนุกและมีสาระด้วยค่ะ

ขอบคุณน๊าคะ...
โดย: zodayenka วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:27:44 น.
  
เป็นข้อคิดที่ดีค่ะ จะจำเอาไว้คร่า

โดย: candleberry วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:17:57:30 น.
  
เอาน่าหวังดีไม่มีใครรู้แต่ตัวเราที่รู้ค่ะ
โดย: ni (ชีวิตจริง ) วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:20:17:17 น.
  
เคยเหมือนกันนะ แบบนี้ จิตตกไปพักใหญ่เลย สงสารตัวเองชะมัด
โดย: BakedMonkey วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:0:37:20 น.
  
กีซซซซซซซ


หน้าพี่เป้วงเสล่อ เปลี๊ยนไป๋ เจ้าค่า
โดย: Ab Psy ReinDEAR++ IP: 203.144.180.66 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:11:39:00 น.
  
ฮาเหมือนเดิมเนอะ ชอบๆๆ
โดย: keng IP: 203.144.198.246 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:39:32 น.
  
อ่านแล้วฮาดีครับ เขียนได้สนุกดี

กล่องcomment ก็ฮา
โดย: sep.tiger วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:21:12:59 น.
  
ส่งความปรารถนาดีไป....แต่พลาด.... T_T

อย่าท้อน้าหมัน...ถึงส่งไปไม่ถึง แต่คนบนฟ้า(ไม่ใช่แอร์การบินไทย) ก็คงจะรู้

จำไว้ครับ คราวหลัง ไม่ใช่เรื่องของเรา ไม่จำเป็น อย่าไปเจือก!!! <<<< พุทราว่า ... น้าหมันเลิกอ่านการ์ตูนไม่ได้ฉันใด ก็คงเลิก..เลิกช่วยคนอื่นไม่ได้ฉันนั้นขอรับ ^ ^"

โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:22:37:26 น.
  
ไปอ่านที่กระทู้แนะนำมาแล้วน้า....


แหมๆๆๆ ได้ขึ้นกระทู้แนะนำซะด้วย....^^


ขำก็ขำ น่าสงสารก็น่าสงสาร

เลยต้องลงซะงั้น
โดย: แม่นู๋มี่ วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:12:01:13 น.
  
ฮามากค่ะ...คือตามมาจากกระทู้พันทิป
เล่าได้เห็นภาพอย่างสุดยอด

( หมายถึงฮาในการเล่านะคะ แต่ขอแสดงความเสียใจเรื่องที่ต้องลงจากรถก่อนถึงเวลานะคะ )


คุณเป็นลูกผู้ชยตัวจริงกะทิงแดงมากค่ะ ขอปรบมือให้
โดย: MeJayya วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:21:48:25 น.
  
กำลังตามอ่านเรื่องเก่าๆของคุณอยู่นะคะ

แล้วจะย้อนเม้นท์ให้ทุกเรื่องที่อ่านเสร็จนะคะ

สนุกมาก...


ขอเป็นแฟนคลับ.....
โดย: MeJayya วันที่: 1 มีนาคม 2552 เวลา:22:04:06 น.
  
ถ้าเป็นผม ผมก็ลงครับ 555
โดย: ฟ้าดิน วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:0:54:39 น.
  
ฮ่าฮ่า

เป็นผมนะน้า จะหันไปถามันว่า

"มึงไม่ลงป้ายนี้แล้วเหรอ แสรดดดดดด!!! "


ฮ่าฮ่า
โดย: ทาเคโซ IP: 203.144.180.66 วันที่: 2 มีนาคม 2552 เวลา:11:49:31 น.
  
รออ่านเรื่องต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ... มาอัพเร็วๆนะคะ..
โดย: MeJayya วันที่: 3 มีนาคม 2552 เวลา:14:16:18 น.
  
เข้ามาดูทุกวัน....

โดย: MeJayya วันที่: 8 มีนาคม 2552 เวลา:22:07:46 น.
  
มาตามอ่านย้อนหลัง เพราะช่วงเข้าเนทไม่ค่อยได้ ไปต่างจังหวัดบ่อยๆด้วย .......ขอเม้นท์ว่า น้าหมันยังเขียนได้ดี ....เหมาะที่จะเป็นeditor .....เอาใจช่วยเสมอ
โดย: รักแห่งสยอง IP: 203.146.94.130 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:12:47:21 น.
  
5 5 5 5

พึ่งเข้ามาติดตามผลงานค่ะพี่หมัน

อ่านมาตั้งแต่เรื่องคอมพังอ่ะ ย้อนกลับมาเรื่อยๆ

ชอบทุกเรื่องเลย

แต่เรื่องนี้ทำ ขำ ก๊าก ซะเสียงดังที่สุด

เลยเม้นท์เป็นหลักฐานซะหน่อย

^^
โดย: ปากิ IP: 124.120.25.206 วันที่: 2 มิถุนายน 2552 เวลา:23:28:11 น.
  
อ่านเรื่องคนอื่นแล้วฮา ถ้าเป็นเรื่องตัวเองคงโมโหตัวเองน่าดู
โดย: luvreise IP: 213.184.205.206 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:57:10 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมันน้อย เบอร์ 14
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]






สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

:: หลังไมค์หาผมได้ครับ ::


Custom Search



กุมภาพันธ์ 2552

2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
26
27
28
 
All Blog
MY VIP Friend