--[อีเจ๊ข้าวมันไก่มหาภัย]--

กราบสวัสดีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว bloggang ทุกท่านครับ
วันนี้มีเรื่องราวของข้าวมันไก่มานำเสนอ

คงไม่มีใครในประเทศนี้ไม่รู้จัก "ข้าวมันไก่" หรอกนะครับ

อาหารไฮโซ ไม่มีชาติตระกูลกินไม่ได้
ข้าวมันไก่ ประกอบด้วย ข้าวมัน + ไก่ต้ม ไก่ทอด ไก่แก่แม่ปลาช่อน อะไรก็ว่าไปครับ
สงวนลิขสิทธิ์ไว้เฉพาะไก่เท่านั้น ห้ามเป็นสัตว์ชนิดอื่นเป็นอันขาด

เพราะไม่งั้น มันจะเรียกว่า ข้าวมันไก่ไม่ได้ ต้องเรียกว่า ข้าวมันหมู ข้าวมันเป็ด ข้าวมันห่าน!!!

ก็ไม่มีอะไรมากครับ บังเอิญว่า ประมาณ 2-3 เดือนที่ผ่านมา
ดูเหมือนกับว่า ผมจะมีร่างกายผิดปกติ หรือที่เรียกว่า เป็นโรค นั่นเอง T_T

เอ่อ อย่าเพิ่งคิดไปไกลครับ ผมไม่ได้เป็นโรคเอดส์แต่อย่างใด (ใครเค้าคิดวะ)

โรคที่ว่านี่ คือโรค ข้าวมันไก่ลิซึ่ม!!!
หรือที่เรียกตามภาษาบ้านเรา ก็คือ โรคของตัวกินไก่!!! (เอ่อ......)
วันไหนไม่ได้กินเหมือนมันจะลงแดงตายครับ ตอนแรกก็กินแถว ๆ บ้าน
กินวันนี้พรุ่งนี้ก็อยากกินอีก จนผมเคยเปรย ๆ กับเพื่อนว่า สงสัยข้าวมันไก่ร้านนี้
มันต้องใส่ยาสั่งมาให้กินด้วยแน่ ๆ เพราะอยากกินทุกวัน

บางวัน 3 มื้อ กินแต่ข้าวมันไก่ทุกมื้อเลย

กินจนหน้าจะเปลี่ยนจากตัวกินไก่ เป็นไก่ไปแทนแล้วเนี่ย!!!
ทีนี้เรื่องเกิดครับ เมื่ออาการที่ว่ายังไม่หายดี ผมก็ยังกินมันไปเรื่อย ๆ

ก็โชคดีอีกเรื่องนึง คือผมได้มาทำงานแถว ๆ นวนคร เมื่อ ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
ตอนแรก ๆ อาการอยากกินไก่ของผมก็ลดน้อยถอยลง เปลี่ยนเป็น หมูเกาหลี
ข้าวราดแกง ก๋วยเตี๋ยวหมูแดง ชายสี่บะหมี่เกี๊ยว อะไรไปเรื่อยแหล่ะครับ

จนกระทั่งวันนี้!!!!!

มันกลับมาอีกแล้วครับ อาการ ข้าวมันไก่ลิซึ่ม มันกลับมาอีกแล้ว
หลังจากที่นั่งทำงานหลังขดหลังแข็ง ในโรงงานนรกที่ใช้งานผมเยี่ยงทาสในเรือนเบี้ย

เมื่อเคลียร์งานที่นั่งมึนมาตั้งแต่เช้าเสร็จ ก็หิวข้าว

และอาการ ข้าวมันไก่ลิซึ่มก็กลับมาอีกครั้ง อยากกินข้าวมันไก่
ด้วยที่ผมสำรวจทำเลของกินไว้เรียบร้อยแล้ว จึงทำให้รู้ว่า ในนวนคร มีร้านข้าวมันไก่อยู่ร้านนึง
ซึ่งร้านที่ว่า อยู่ในห้างครับ ห้างโลตัส นวนคร!!!

ผมตรงไปที่ร้านนั้นทันที ด้วยที่หวังว่าจะได้กินไก่ให้สมอยาก

"ข้าวมันไก่จานนึงครับ"

ผมสั่งแม่ค้าที่กำลังสับไก่อยู่ แม่ค้าเหลือบตาขึ้นมามองแว่ปหนึ่ง
แล้วก็หันไปสับไก่ต่อ ทำเหมือนกับว่า ผมเป็นอากาศธาตุ ไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น
ทำเหมือนกับเสียงที่มันได้ยิน เป็นเพียงเสียงที่พูดใส่หูหมาซึ่งฟังภาษามนุษย์ไม่รู้เรื่อง!!!

ตอนแรกผมนึกว่าเค้ารู้เรื่องแล้ว แต่ยังติดภาระกิจสับไก่อยู่
ก็ไม่ว่าอะไร ยืนรอก็ได้ แต่จนแล้วจนรอด มันก็ยังไม่ทำให้ผม

จนนานเกินความจำเป็น ผมก็เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ว่าอีเจ๊นี่ ถ้าฟังภาษามนุษย์ไม่รู้เรื่อง
มันก็ต้องหูตึงเป็นอย่างมาก จะว่ามันไม่ได้ยินก็ไม่ได้ เพราะเห็นมันเงยหน้าขึ้นมามอง

เอาเหอะ ช่างมัน

ก็ต้องง้อเค้าแหล่ะครับ อยากกินของเค้านี่ เค้าจะทำให้หรือไม่ทำให้ ก็ต้องแล้วแต่เค้า
แล้วแต่เจ๊เลยครับ อยากทำเมื่อไหร่ค่อยทำก็แล้วกัน ผมรอได้ ไม่เป็นไรครับ

ผมบอกไปอีกครั้ง

"ข้าวมันไก่ พิเศษ จานนึงครับ"

ด้วยความหิวที่เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ทำให้ข้าวมันไก่ธรรมดากลายเป็นข้าวมันไก่ "พิเศษ" ขึ้นมาทันที!!!

30 บาท กลายเป็น 40 บาท เพียงแค่มีคำว่า พิเศษ!!
ไม่เป็นไร อาหารไฮโซ จ่ายเท่าไหร่ก็ต้องยอม

อีเจ๊เงยหน้าอีกครั้ง คือแบบว่า ถ้าใครมีโอกาสได้มากินแถวนี้นะครับ
ผมยินดีนำเสนอเลย สำหรับข้าวมันไก่ร้านนี้ ในร้านมี ยัยเจ๊ กับ ผู้ชายอีกคนนึง
ที่นั่งอยู่เฉย ๆ ไม่สนใจว่าใครจะยืนอยู่หน้าร้านหรือไม่ ไม่รู้ว่ามันอยากขายหรือเปล่า

หน้าตาไม่รับแขกเลยทั้งคู่ ทำหน้าเหมือนผมมาขอมันกิน

"ขอผมกินหน่อยคร้าบ ถ้าผมไม่ได้กินข้าวมันไก่ร้านเจ๊ มีหวัง ผมลงแดงตายแน่"

ดูเหมือนยัยเจ๊จะรู้ เลยไม่ค่อยเทคแคร์ผมซักเท่าไหร่
ก็แน่ล่ะ ทั้งห้างมีร้านเจ๊ร้านเดียวนี่หว่า

ยัยเจ๊ โกยไก่ที่สับ ๆ ใส่ตู้ แล้วทำให้ผมแบบเสียไม่ได้
เหมือนกับผมมาขัดเวลาในการสับไก่ของเค้า

ก็ต้องขอโทษเจ๊ด้วยครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ T_T

แต่ช้าก่อนครับ ที่ผมเคือง ไม่ใช่เคืองเรื่องที่เจ๊หูตึง หรือ ไม่สนใจผมนะ
แต่ที่เคือง คือ เรื่องไก่!!!

เพื่อน ๆ คงเคยกินกันมาก่อนแล้วนะครับ สำหรับข้าวมันไก่

เคยเห็นตอนเค้าทำไหมครับ ผมยืนดูเค้าสับไก่ให้ผม
ข้าวมันไก่พิเศษของผม มีไก่อยู่ถึง 5 ชิ้น!!!

อ่านว่า "ห้า-ชิ้น-ถ้วน"

40 บาท กับไก่ 5 ชิ้น ไก่ 5 ชิ้นผมไม่ว่า แต่ที่เคืองจนแช่งให้ร้านเจ๊งก็คือ
ไก่ 5 ชิ้นนี้มันมาจาก ไก่ชิ้นเล็ก ๆ เล็กกว่าครึ่งฝ่ามือผู้หญิงเสียอีก
มันเป็นเหมือนกับ เศษไก่ ที่ไก่ไม่อยากได้แล้ว เจ๊แกหยิบมา

วางบนเขียงสับไก่

แล้วสิ่งที่ผมไม่เคยเห็นก็เกิดขึ้น เมื่อเจ๊เอาด้านแบนของอีโต้
ทุบลงไปที่เศษไก่ชิ้นนั้น อีเจ๊มหาภัยนี่ ทุบเศษไก่ ปั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงสนั่นลั่นร้าน

มันทุบจากเศษไก่ กลายเป็น เศษกระดาษ

มันทุบจนบางเฉียบ จนผมแทบจะบอกเจ๊ตรงนั้นเลยครับว่า

"ถ้ามันลำบากนักนะ ทำไมเมิงไม่เอากระดาษ A4 มาหั่นให้ตรูกินไปเลยละวะ!!!"


ครับ จากเศษไก่ ที่ถ้าหั่นมันก็คงได้เพียงแค่ 2 ชิ้น ชิ้นกว้างไม่เกิน 2 เซนต์
แต่นี่อีเจ๊ทุบซะแบนเป็นไก่กระดาษ อีเจ๊สามารถมาก ที่สามารถทุบมันซะจนหันได้ 5 ชิ้น!!!


ผมได้แต่ยืนดูด้วยสายตาตกใจ เพราะไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนี้


ระหว่างที่ตะลึงอยู่นั่นเอง ข้าวมันไก่จานนั้น ก็มาวางตรงหน้า
ผมเงยหน้ามองอีเจ๊ อีเจ๊ทำหน้าตาเฉยเมยมากกกกกกกก

รับไม่ได้ครับ มาเอาเปรียบผมขนาดนี้ ผม ในฐานะของประชาชนประเทศสารขันธุ์
ที่มีสิทธิเสรีภาพเท่าเทียมกัน (เสียเหลือเกิน) ผมทนกับการเอารัดเอาเปรียบอย่างนี้ไม่ได้

อย่างนี้มันต้องโวย

เลือดขึ้นหน้าแล้วโว้ย เห็นตรูเป็นควายหรืออย่างไร ถึงได้เอาเปรียบกันหน้าด้าน ๆ อย่างนี้!!!

ผมมองหน้ายัยเจ๊มหาภัยนี่ แล้วโวยทันที











"ขอน้ำซุปด้วยครับ"


แสรดดดดดดดดดดดดดดด เจ๋งมาก เจ่งมากเลยไอ้คุณสมัน สมควรแล้วที่จะโดนเค้าเอาเปรียบไปเรื่อย ๆ T_T

ยัยเจ๊ตักน้ำซุปใส่ถ้วยให้ผมแบบเสียมิได้ ในใจเจ๊คงคิด

"เรื่องมากจริงโว้ย คนจะสับไก่!!!"

T_T

ครือ......มันเหมือนกับว่า การทุบไก่ให้แบนเป็นกระดาษ A4นี้
มันเป็นสิ่งที่เจ๊ทำอยู่มาตั้งแต่เกิด เอาเปรียบทุกคนที่เอาเงินมาให้!!!

ข้าวมันไก่พิเศษ กับไก่ทุบ ที่ทุบซะจนแบนเป็นกระดาษ จานละ 40 บาท

ถ้าอยากกิน และ ยืนยันในคำพูดผม กรุณามาครับ
โลตัสนวนคร ชั้น 1 โซนฟูดเซนเตอร์ มีอยู่ร้านเดียว ริมสุด
เชิญมาพิสูจน์กับไก่กระดาษทุบนรกได้ ถ้าหากไม่เชื่อ



คำเตือน ถ้าหากว่า ท่านมาเจอคนขายยิ้มแย้มแจ่มใสขอให้พึงระวังไว้ว่า
ท่านเข้าร้านผิด เพราะร้านนี้ เค้าห้ามแม่ค้าพ่อค้ายิ้ม ยิ้มไม่ได้
มันผิดกฎหมาย ยิ้มเมื่อไหร่ บิดามันจะตายทันที!!!!



เคืองครับ เคืองมาก


ปล. หากท่านมาแล้วโดนเอาเปรียบเหมือนผม อย่าลืมโวยทวงน้ำซุปเหมือนผมด้วยนะครับ T_T


สมันน้อย เบอร์ 14

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2551 17:20:04 น. Counter : 540 Pageviews.		27 comments
Share Tweet