วันศุกร์ ที่ 14 พฤศจิกายน 2551
เรียน คุณแม่ที่เคารพ
เรื่อง ขอความร่วมมือ
กราบเรียนคุณแม่ที่เคารพ เนื่องด้วย เมื่อวันที่ 27 กันยายน 2551 ที่ผ่านมา
ครอบครัวสมันน้อยของเรา ได้โดนไล่ที่อยู่ จากบ้านเก่าสู่บ้านใหม่ ที่คุณแม่ได้จัดสรรไว้ให้
บ้านที่คุณแม่ ได้เล็งเห็นแล้วว่า ช่างไกลปืนเที่ยง เสียเหลือเกิน อย่าว่าแต่ปืนเลยครับแม่
บาซูก้ายังยิงมาไม่ถึง ผมจะไม่แปลกใจเลย ถ้าน้ำไฟเพิ่งเข้าถึงบ้านหลังนี้ ยังดีอยู่บ้าง
ที่ไม่ไกลจนต้องให้รพินทร์ ไพรวัลย์ นำทางฝ่าเสือ สิงห์ กระทิง แรดเข้าบ้าน!!
จากการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ทำให้คุณแม่อาจจะลืมไปบ้างว่า บ้านใหม่ที่เราย้ายมาอยู่นั้น
ไม่ใช่บ้านเก่าของเราที่เราเคยอยู่มากว่า 7 ปี จึงทำให้คุณแม่อาจจะติดนิสัยเก่าๆ จากบ้านเก่ามาใช้
แม่คงจะลืมไปว่า บ้านใหม่ของเรา กลอนประตูห้องทั้งของแม่ และ ห้องของผม มันไม่สามารถล็อคได้
ในครั้งแรกที่ผมรู้ว่า ประตูห้องผมล็อคไม่ได้นั้น ผมอาจจะรู้สึกดีอยู่บ้าง ด้วยหวังว่า
วันใดวันนึง อาจจะมีสาวสวยเพื่อนน้อง เพื่อนแม่ (แต่เท่าที่สังเกตุ มีแต่ป้าๆทั้งนั้น T_T)
รู้เท่าไม่ถึงการณ์ เปิดประตูหลงเข้ามาในห้องของผมก็ได้ แต่ผมอาจจะลืมไปว่า คนที่หลงลืมนั้น
ไม่ใช่เพื่อนน้อง เพื่อนแม่ แต่ดันเป็นแม่เสียเอง!! และอาจจะเป็นเพราะผมเองก็ติดนิสัยบ้านเก่า
มาใช้ด้วยเหมือนกัน ทำให้ลืมไปว่า ประตูห้องผม แม้มันจะกดล็อคไปแล้ว แต่ไม่ได้
หมายความว่ามันล็อคได้ ทำให้ผมลืมทำตัวเหมือนบ้านเก่า
เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้ผมต้องเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงแม่ ว่า
คุณแม่ครับ ครั้งต่อไป หากต้องการจะติดต่อสื่อสารกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
(ไอ้มนุษย์คนนี้ต้องมีรูปร่างประหลาดอย่างมาก มีหัวเป็นแก้วเป็นแหวน อ้อ.. พิการนี่หว่า T_T)
กรุณาเคาะประตูให้สุ้มให้เสียงกันนิ๊ดดดนึงนะแม่นะ ไม่งั้น แม่อาจจะเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
เหมือนวันนี้อีกก็เป็นได้ ไอ้ตัวผมเองก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูก กำลังเพลิดเพลินกับการนอน
เห็นคนทั่วไปบอกว่า อากาศเริ่มจะหนาวแล้ว แต่ทำไมที่บ้านเรามันถึงได้ร้อนตับแตก!!
มันทำให้ผมต้องแก้ผ้านอน แล้วก็ไม่รู้ทำไม ร้อยวันพันปี ตัวกระผมเองก็ไม่เคยกระทำการเช่นนี้
แต่วันนี้คงเหมือนคนมันจะซวยช่วยไม่ได้ ทำให้แก้ผ้านอนเช่นนั้น
จากเหตุการณ์ดังกล่าว จึงขอแจ้งให้คุณแม่ทราบว่า หากคราวหน้าครั้งใด
คุณแม่ต้องการติดต่อกับผม กรุณาให้เสียงนิดนึงก็จะเป็นพระคุณเป็นอย่างสูง
ไม่ว่าจะตะโกนเรียก เคาะประตู หรือจะจับแมวโยนใส่ก็ได้ไม่ว่ากัน เผื่อจะได้รู้ตัว ไม่เป็นอย่างวันนี้อีก
ไม่เช่นนั้นแล้ว คุณแม่ อาจจะต้องพบเห็นตูดผีเปรตตอนกลางวันแสกๆ ดั่งเช่นวันนี้!!
ที่เขียนมาไม่ใช่อะไร ไม่ได้กลัวคุณแม่จะตกใจที่เห็นผีเปรต เพียงแต่ว่า ผมไม่อยากเห็น
ไม่อยากเห็นสายตาผิดหวังของแม่ ที่แสดงออกในวันนี้ แม่คงจะผิดหวังในวิวัฒนาการของมันใช่ไหมครับ
ได้โปรดเหอะครับแม่ ถ้าแม่จะทำสายตาอย่างนั้นอีก แม่เอาปืนมายิงกระบาลผมเลยดีกว่า T_T
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอแสดงความนับถือ
สมันน้อย เบอร์ 14
ลูกน้อยของแม่
หมายเหตุ : ถึงแม่จะเลี้ยงผมมาตั้งแต่จู๋ผมเท่านิ้วก้อย แต่ไม่ได้หมายความว่า มันจะเท่านิ้วก้อยเสมอไปนะแม่นะ
555+
น้านอนโป๊....ดีแล้ว ที่เป็นแม่น้ามาเจอ
ถ้าเป็นเพื่อนน้องสาวน้า...จะทำไงน่ะ
ไม่อยากจะคิดเล้ยยยยย