--[เปลี่ยนบ้านให้กลายเป็นสนามรบ!! ง่ายติ๊ดเดียว....]--

จากที่มาคลายข้อสงกะสัยไปแล้วว่า ไอ้แมวที่ชื่อ "ผักกาด" มันโผล่มาได้ยังไง
เพราะปกติเคยเห็นแต่ "คะน้า" ตัวเดียว เป็นนางงามประจำบ้าน ในกระทู้นี้ครับ!!

//www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8256599/J8256599.html


ก็ได้รู้ที่มาที่ไปของไอ้จอมมารตัวที่ว่าไปแล้ว และแน่นอน ผมก็ได้ทำตามนโยบายเก่าของรัฐบาลตามไปด้วย
นโยบายที่ว่าง

"เปลี่ยนสนามรบ ให้กลายเป็นสนามการค้า"

แต่ของผมเป็น

"เปลี่ยนบ้าน ให้กลายเป็นสนามรบ!!!" T_T

ทั้งที่ผมเคยเอ่ยปากกับแม่ผมเองเมื่อเกือบ ๆ 2 ปีที่แล้วว่า นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป
ห้ามไปเก็บแมวจากไหนมาเลี้ยงอีก!!
ป่าวครับ ผมไม่ได้เป็นคนใจไม้ใส้ระกำ หรือ เป็นคนใจดำไม่เห็นแก่แมวตัวน้อย ๆ แต่อย่างใด
หากแต่ว่า ก่อนที่จะเกิดวาทะแห่งปีนั้นขึ้น แม่ผมไปเก็บแมวเด็กตัวหนึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้

เมื่อเก็บมาก็ต้องเลี้ยงมัน ด้วยประสาคนรักแมวทั้งหลาย ใช้เวลาประมาณ 1 อาทิตย์ คะน้าก็ยอมรับแมวตัวใหม่นั้น
แมวตัวนั้นชื่อ "กระเฉด" ครับ (เอ๊ะ บ้านผมนี่จะมีแมวชื่อห่างจากผักบ้างไหมเนี่ย T_T)
เป็นแมวเด็กเพศเมีย สีส้มขาว เราทุกคนในบ้านต่างรักและเป็นห่วง "กระเฉด" ไม่ต่างจาก "คะน้า"
รวมถึงตัว "คะน้า" เองด้วยที่ลงทุน ยอมให้ "กระเฉด" นอนดูดนม แม้ว่าตัวเองจะไม่มีนมให้กระเฉดดูด

เหตุการณ์กลับตาละปัดเมื่อ กระเฉด อยู่กับเราได้ไม่นาน

ถ้าใครอยากรู้ว่าเหตุการณ์เป็นอย่างไร สามารถตามอ่านได้จาก blog ของผม blog นี้ครับ!!
(คำเตือน : สำหรับผู้ที่จิตใจไม่ค่อยปกติ แนะนำว่า อย่ากดเข้าไปอ่านจะดีมากครับ เพราะมันอาจจะทำให้คุณไม่ปกติหนักกว่าเดิม T_T)

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=smannoi14&month=04-04-2007&group=1&gblog=26

เอาล่ะครับ ก็อารัมภบทกันมายืดยาวถึงสาเหตุที่ผมไม่ให้ใครเอาแมวตัวใหม่เข้าบ้านมาจนพอเข้าใจแล้ว
ผมก็ขอกลับมาถึงนโยบาย "เปลี่ยนบ้าน ให้เป็นสนามรบ" ก็แล้วกันครับ

ก็อย่างที่บอกไปแล้วว่า "ผักกาด" เป็นแมวเด็ก

ผมเคยมีประสบการณ์เลี้ยงแมวเด็กมาหลายรุ่นแล้ว ซึ่งแต่ละรุ่นก็มีความน่ารักต่างกันไป
แต่........ ไม่มีรุ่นใด เหมือนไอ้จอมมาร "ผักกาด" ตัวนี้

ผมไม่รู้ว่า แมวเด็กที่ผมเคยเลี้ยงมาปกติ หรือ ไอ้ผักกาดมันผิดปกติกันแน่ T_T
เพราะหลังจากที่ ไอ้จอมมารผักกาด รู้ตัวเองว่า มันจะไม่อดตายแน่นอนแล้ว
และ หลังจากที่มันเลิกกินนม เปลี่ยนมากินอาหารเหมือน ๆ กับคะน้าแล้ว

บ้านผมก็เปลี่ยนเป็นนรกทันที!!!!

ทั้งนี้ทั้งนั้น เนื่องจาก ผักกาด เป็นตัวผู้จึงทำให้ คะน้า ไม่ค่อยสนิทใจที่จะเล่นด้วยซักเท่าไหร่นัก
คงเป็นเพราะ คะน้า เธอคงเข็ดจากผู้ชายมาก่อนหน้านี้แล้ว และก็รู้ว่า ตัวเองทำหมันมา
เลยไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องไปสนิทสนมกับ ไอ้ผักกาด เพื่อเหตุผลอันใด!!

(จนทุกวันนี้มันก็ยังไม่ญาติดีกันเท่าไหร่)

ผมไม่รู้ว่า แม่ผมคลุกข้าวกับอะไรให้ไอ้ผักกาดกิน

แต่ดูจากอาการและความคึกมันแล้ว ก็พอจะเดาได้ว่า แม่ผมต้องคลุกข้าวกับยาบ้าให้มันกินแน่ ๆ !!
เพราะไฮเปอร์เหลือเกิน ตลอดเวลาที่มันแหกขี้ตาตื่น มันก็เริ่มปฏิบัติการทำลายข้าวของ
ไม่ว่าจะเป็นมุ้งลวด โซฟา ที่นอน หรือแม้กระทั่ง ตะกร้าใส่ผ้าที่มันอาศัยซุกหัวนอนมาตั้งแต่ผมเก็บมันมา!!

มันทำลายสิ้น เริ่มจาก ตะกร้าผ้าที่มันนอนก่อนเป็นอย่างแรก

ผมจำได้ว่า วันนั้นผมต้องสะดุ้งตื่นมา เพราะเสียงกระโดดเกาะตะกร้าของไอ้จอมมาร
ซึ่งก็ไม่รู้ว่า กระโดดกันอีท่าไหน ตะกร้าผ้าพลาสติก แตกกระจายใช้การไม่ได้อีกต่อไป T_T

หลังจากสิ้นตะกร้าผ้าไปแล้ว ไอ้ผักกาดก็สิ้นที่ซุกหัวนอน ต้องเปลี่ยนมานอนบนกองผ้าแทน
และแน่นอน ว่า กองผ้าก็อยู่ในสภาพปกติได้ไม่นาน เพราะไอ้จอมมารตัวนี้ ทั้งข่วน ทั้งกัด ขาดอิ๊บอ๋ายหมด T_T

ผมจะไม่ว่ามันเลย หากมันไม่ทะลึ่ง กระโดดงับเสื้อตัวเก่งผมลงมาจากราวในตู้เก็บเสื้อผ้า (ที่ผมลืมปิดประตูตู้ไว้)
แล้วเริ่มปฎิบัติการทำลายล้าง ผมแค้นมากครับตอนนั้น เสื้อผ้ามีอยู่เต็มตู้
ทำไมมันต้องเจาะจงเลือกเอาตัวนี้ ตัวที่อยู่ในสุด ตัวที่ไม่น่าจะลากออกมาจากตู้ได้!!!

ผมกลับบ้านมา ลมแทบจับ เพราะกองเสื้อเต็มห้องไปหมด น่าแปลกใจที่กองมหึมาเหล่านั้น
มันไม่ทำลายตัวไหนเลย นอกจากตัวโปรดของผม T_T

ไอ้แมวนรกเอ้ย ต้องลงโทษกันหน่อยแล้ว!!!

ว่าแล้วก็จัดการดักจับแมวนรกตัวนี้ โอ้ย อย่าให้เซดเลยครับ ว่าการจับแมวเด็กที่กินยาบ้าเป็นอาหาร
มันยากกว่าการจับแมลงปอบ้ากามขนาดไหน!!

แล้วพื้นบ้าน (บ้านเก่า) ผมมันเป็นพื้นหินอ่อนขัดมัน ซึ่ง แมววิ่งแล้วจะเกิดอาการสไลเดอร์
มันไปไวกว่าผู้ชายตัวโย่ง ๆ ขาแข้งไม่ค่อยดีอย่างผมมากนัก
ซ้ำร้าย เมื่อมันเห็นว่าจวนตัวจะโดนจับแล้ว มันไม่รู้จะไปทางไหน มันก็กระโดดเกาะมุ้งลวดหน้าต่าง
ซึ่งอยู่สูงกว่าตัวมันเกือบ ๆ 5 เท่า ผมไม่คิดว่าแมวเด็กตัวน้อยอย่างนี้จะสามารถกระโดดได้สูงถึงเพียงนั้น

และวันนั้นเอง ที่ผมต้องเสียมุ้งลวดที่หน้าต่างไปอย่างหน้าเขกกะโหลกตัวเอง

แต่ยอมรับเลยครับ ตอนผมเห็นสภาพมันกระโดดขึ้นไปเกาะ และไต่ไปตามมุ้งลวดเหมือนจิ้งจกแล้ว
ผมทำอะไรมันไม่ลงจริง ๆ แม่ผมยังบอกเลยว่า มันต้องเป็นจิ้งจก หรือไม่ก็ตุ๊กแกกลับชาติมาเกิดแน่ ๆ
เพราะไต่มุ้งลวดเก่งจริง ๆ สำหรับเรื่องนี้ เป็นเรื่องเดียวที่ คะน้ายอมแพ้ เพราะมันอ้วนเกินกว่าจะกระโดดไปเกาะมุ้งลวดเสียแล้ว T_T

นั่นเป็นเพียงวีรกรรมเล็ก ๆ ซึ่งผมว่า เพื่อนหลาย ๆ ท่านคงเคยประสบกันมาแล้ว
บางท่านอาจจะต้องเข้าโรงพยาบาลแทนแมว เพราะจับมันไม่ทัน ลื่นล้มหัวแตก
หรือบางรายซวยหนัก เบรคไม่อยู่ตกบันไดแทนแมวไปเลย T_T

เอาเหอะครับ ตอนนั้น เป็นช่วงที่ครอบครัวผม ต้องย้ายบ้านพอดิบพอดี ก็เลยปล่อยมันแผลงฤทธิ์ไป
อะไรจะพังก็ช่างมัน แต่ห้ามพังของสำคัญ ในตอนนั้น ทั้งผมและแม่ ต่างลงมติกันไว้ว่า
ในเมื่อเราไม่สามารถสื่อสารกับแมวไฮเปอร์ตัวนี้รู้เรื่อง ตีก็แล้ว ดุก็แล้วมันก็ยังไม่สลด

ก็มีทางเดียวคือ เราต้องดูแลข้าวของ ๆ เราเอง

แม่ผมเก็บของที่มันสามารถจะทำให้แตกได้ ขึ้นไปไว้หลังตู้เสื้อผ้าทั้งหมด
ส่วนผม ใช้วิธีปิดประตูห้องไม่ให้มันเข้า
ส่วนจานชามที่มันสามารถจะตะกายขึ้นไปลากลงมาได้ก็เก็บเข้าตู้ไว้เป็นที่เรียบร้อย

กะว่า ถ้าคราวนี้เมิงยังเปิดตู้ แล้วลากจานลงมาแตกได้อีก กุจะเอาเมิงไปถวายวัดแล้ว T_T


แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ยังมีวีรกรรมเฮงซวยของ ไอ้จอมมารตัวนี้ที่ผมเห็นกะตา
เป็นวีรกรรมที่ทำให้ผมนั่งสมน้ำหน้ามัน แทนที่จะโมโห

นั่นคือ ข้าง ๆ โต๊ะทำงานของผม จะมีตู้วางทีวี วางไว้ข้าง ๆ
วันนั้น ผมก็นั่งทำงานอยู่ตามปกติ ส่วน ไอ้จอมมารผักกาด กับ คุณนายคะน้า
ก็วิ่งไล่กันอยู่อย่างเมามันส์ ตอนนั้นคุณนายตัวใหญ่กว่า ผักกาดประมาณ 5 เท่าตัว

ประมาณว่า ถ้าคะน้าล้มทับ ไอ้ผักกาดก็คงคอหักตายเรียบร้อย T_T

แต่คะน้ามันไม่ค่อยอยากจะเล่นด้วยหรอกครับ คุณนายขี้รำคาญจะตายไป
แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ไอ้แมวเมายาบ้าตัวนั้นมันจะรู้หรือเปล่าว่าคุณนายน่ะ รำคาญมันจะแย่

เพราะไอ้จอมมารผักกาด ก็ชอบกระโดดใส่คุณนายทั้งที่รู้ว่าตัวเองตัวเล็กนิดเดียว
คุณนายก็กัด ๆ ถีบ ๆ ไปตามประสาเพราะเห็นว่าเป็นเด็ก
เพราะถีบมันพ้นตัวได้ซักพัก มันก็วิ่งกระโดดเป็นนินจา กระโดดขึ้นเกาะโซฟา
เด้งตัวลงมาที่พื้น วิ่งลอดเหล็กดัด กระโดดใส่คุณนาย!!

เป็นอย่างนี้ทั้งวัน ซึ่งสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้กับผมที่กำลังนั่งทำงานอยู่เป็นอย่างมาก
เพราะไม่รู้ว่า มันจะกระโดดใส่หัวผมในวินาทีใด ต้องคอยระวังตัวกันแจ T_T

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเปิดตู้ซึ่งประตูตู้เป็นบานกระจกอย่างหนาออกเพื่อเอาของในนั้น

นึกภาพตามนะครับ

ตอนนั้น ไอ้ผักกาด กระโดดเล่นอยู่ริมผนังทางซ้ายมือของผม
ตู้อยู่ตรงกลาง ผมนั่งลง และ เปิดประตูตู้ออก
ซึ่งตอนนั้น ก็จะกลายเป็น มีประตูตู้ซึ่งเป็นกระจกใส อยู่คั่นระหว่างผมกับ ไอ้ผักกาด!!!

เพื่อน ๆ คงคิดออกใช่ไหมครับว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับแมวนรกตัวนี้!!

ถูกต้องแล้วครับ มันวิ่งใส่ผมครับ
วิ่งใส่โดยไม่รู้ว่า มีกระจกขวางกั้นมันอยู่
สมองของมันก็คงไม่รู้หรอกว่า ไอ้นั่นน่ะกระจก เพราะเป้าหมายของมันคือ ผม!!

มันวิ่งเข้ามาด้วยความแรง ประมาณว่า ออกตัวล้อฟรี!!!

กระโดดสุดแรง กะเกาะหัวผมให้หัวฉีก

"ปั่งงงงงงงงงงงงงงง"

กระจกสะเทือน ในขณะเดียวกัน ไอ้จอมมารผักกาดก็ร่วงลงไปกองอยู่กับพื้น
เคยเห็นแมวมึนไหมครับ ผมเห็นมาแล้ว

อารมณ์นั้น สงสารนิดเดียว แต่สมน้ำหน้าซะมากกว่า

ลงไปนอนเหมือนแมวเมาเหล้า
อีนังคะน้า เดินมาดม ๆ แล้วก็เอามือตบกบาลไปทีนึง แล้วก็เดินไปนอนเลียขนบนโซฟาที่เดิม ^_^

ดีกระจกไม่แตก เพราะมันกระโดดใส่อย่างแรง

แต่เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้ไอ้จอมมารเมายาบ้าหงอยอยู่ได้นาน
เพราะหลังจากนั้น มันก็คืนชีพมาซ่าส์ได้อีกครั้ง T_T

หลังจากนั้นมันเริ่มรู้ครับว่ามีกระจกขวางมันอยู่ เพราะผมอยากแกล้งมันโดยเปิดบานกระจกทิ้งไว้
หลัง ๆ มามันเบรคและเดินหลบครับ "มันจะฉลาดไปไหน"


ก็นั่นแหล่ะครับ เรื่องราวของไอ้จอมมารเมายาบ้า ที่ชื่อว่า "ผักกาด" ตัวนี้

ยังครับ เรื่องราวของมันยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้
เพราะวีรกรรมวีรเวรของมันยังมีอีกเพียบ!!!

เอาไว้คราวหน้ามีเวลาจะมาเล่าให้ฟังอีกครับ ^_^



ขอแสดงความนับถือ


สมันน้อย เบอร์ 14

Ost.OKเบตง - เบตงคาเฟ่.mp3 -

Create Date : 02 กันยายน 2552 Last Update : 2 กันยายน 2552 12:53:16 น. Counter : 1543 Pageviews.		7 comments
Share Tweet