--[รวยไม่ว่า แต่อย่ามาดูถูกกัน]--

--[มีพร้อมทุกอย่างก็ดีแล้ว แต่ขออย่างเดียว อย่าดูถูกคนอื่น]--
วันนี้ไม่ฮานะครับ ขออนุญาต

ส่วนงานผมรับพนักงานใหม่เข้ามาคนนึงเป็นผู้หญิง
(จริง ๆ ไม่ ผจก.ผมไม่อยากรับหรอกครับ แต่เป็นออร์เดอร์มาจากเบื้องบน)

บ้านมีเงิน ขับรถป้ายแดงใหม่เอี่ยมมาทำงาน

ที่บ้านซื้อให้ ฉลองเรียนจบ

ทุกอย่างดีหมด หน้าตาดีพอสมควร ฐานะทางบ้านดี นามสกุลใช้ได้ เรียนเก่ง

ดูเหมือนจะ Perfect !!!!

ยกเว้ณเสียงที่ดัดจริตอยู่ตลอดเวลา นึกเสียงประชาสัมพันธ์ตามห้างออกไหม
นั่นแหล่ะอย่างนั้น มันดัดอยู่ตลอดเวลา แต่บางทีก็หลุดเสียงจริงๆ ออกมาเหมือนกัน

เวลาหัวเราะ จะเอามือป้องปาก เหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่น หัวเราะเสียง

"โฮ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ"

ทำลายโสตประสาทมาก ทุกคนบ่นกันหมด ผู้จัดการผมเคยถามต่อหน้า
ในทำนองแซว ๆ เล่น ๆ ว่า

"ทำไมต้องดัดเสียงขนาดนั้น!!!! เสียงปกติก็ดีอยู่แล้ว"

น้องเค้าตอบว่า "นี่แหล่ะค่ะ เสียงจริง ๆ หนู"

สาดดดด เวลามรึงหลุดออกมา เสียงยังกะควายออกลูก!!!

แล้วก็พูดมาก ถึงมากที่สุด บางวัน พูดมากเสียจน อีโฉด
โทรศัพท์ข้ามส่วนงานมาบอกผม


"ไอ้หมัน มรึงช่วยให้มันหยุดพูดหน่อยได้ไหมวะ กรูรำคาญ"
"อีเวร อย่าว่าแต่มรึงเลย กรูนั่งใกล้มันทุกวัน ประสาทจะแดรกตายอยู่แล้ว!!!"
"ไอ้ 5 กรูปวดกะโหลกกับเสียงมันว่ะ หาทางหน่อยสิวะ"
"มรึงจะให้กรูทำไง"
"รองเท้ามรึงไง ยัดปากมัน"
"เออ ก็ช่างแนะนำนะมรึง มรึงมายัดเองดิ สาดดดด"


ไอ้ผมก็รำคาญเหมือนกัน
ไอ้ครั้นจะเอา HEADPHONE มาเสียบหู มันก็น่าเกลียด กลัวน้องเค้าจะคิดมาก
จะว่าว่ารังเกียจน้องเค้าอีก ก็เลยต้องทนกันต่อไป คิดว่าเดี๋ยวต่อไปก็ชิน

ผมในฐานะหัวหน้า เคยเรียกมาคุยครั้งหนึ่ง บอกว่า

"น้องครับ รู้ไหมว่าเสียงน้องเนี่ย คนอื่นเค้ารำคาญ (รวมทั้งกรูด้วย)"
"ไม่รู้ค่ะ"

"เอาล่ะไม่รู้ไม่เป็นไร พี่บอกไว้ก็แล้วกัน ถ้าปรับได้ปรับนะ"
"ปรับยังไงล่ะคะ นี่เสียงหนู" (แหม.. เสียงหนู อย่ามา...(เติมเอาเอง)....)

"เอาเถอะ เสียงน้องก็เสียงน้อง ยังไงก็พูดเบา ๆ ลงหน่อยก็ได้นะครับ"
"ค่ะ ๆ "

ในใจผมก็ยังนึกชมอยู่ว่า เออ พูดก็ฟังเหมือนกัน ไม่เหมือนคนก่อน แต่ว่า
ดีอยู่ได้ไม่กี่วัน ทุกวันนี้ ดังขึ้นมาอีกแล้ว เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง บังเอิญว่าส่วนผม
กับส่วนของอีโฉดเนี่ย อยู่ติดกัน มีเพียงตู้กั้นไว้แค่นั้น เดินหากันได้

อีหนูคนนี้ก็พูดจัง ไม่รู้พูดอะไร พูดทั้ง ๆ ที่คนฟังเค้าก็เบื่อ แต่เค้าไม่พูด
เพราะเคยพูดไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่สนใจ!!!

ผจก.ของอีโฉด แกคงจะรำคาญ เปิดเพลงจีนของแกเลย สนั่นลั่นห้อง
เล่นเอาพวกผมตกใจ


"@#$%^$^&&*%$()*#&%*^_+@($*%*&@!()#_@*$&^#$"
(เอ่อ ภาษาจีนน่ะครับ ผมฟังไม่ออก T_T)


แกเปิดจนอีหนูคนนี้หยุดพูดนั่นแหล่ะ แกถึงได้เบาเสียงลง

เอาเถอะ เรื่องเสียงกระแดะยังพอทน แต่เรื่องที่ทนไม่ไหวคือ



นิสัยดูถูกคน!!!!!


ทุก ๆ เดือนจะมีจดหมาย ของบริษัทเงินกู้ต่าง ๆ ส่งมาให้พนักงาน
ซึ่ง จม.พวกนี้ จะมาอยู่ที่ส่วนงานผมทั้งหมด มีพี่อีกคนเป็นคนแจกจ่าย

อีหนูคนนี้เห็น ก็ชอบพูดประมาณว่า

"ทำไมต้องกู้เงินเค้าด้วย"
"ทำไมไม่ซื้อเงินสด!!!"

"หนูนะ ไม่เคยซื้อของเงินกู้เลย ซื้ออะไรก็ซื้อสดตลอด"

ผมก็ไม่ว่าอะไร เพราะเค้าพูดตอนที่ จม.มันมาถึง ไม่ได้พูดต่อหน้าใคร
ไม่ได้พูดตอนพนักงานมารับจดหมาย แรก ๆ ก็เป็นอย่างนั้น แต่พอหลัง ๆ
เริ่มเหมือนกัน จนบางทีพนักงานก็หันมามองหน้า แต่ก็ไม่มีไร


จนวันนี้....


ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่จะมี จม. พวกนี้เข้ามา เดือนละ 1 ฉบับ
(นอกนั้น ส่งไปที่บ้าน T_T)

วันนี้จดหมายมา พี่ที่ส่วนงาน เค้าก็เรียก บอกว่า

"หมัน มีจดหมายเจ้าหนี้มาแล้ว"

ผมก็เดินไปรับ แล้วก็พูดเล่นสนุก ๆ ตามสันดาน

"ครับ ๆ เบื่อจริง ๆ เล้ย อีอ้อน อีแอ๋ว เนี่ย ชอบส่งจดหมายมาให้ผมทุกเดือน
เลย บอกแล้วว่าไม่เอา ๆ ยังจะส่งมาอีก ไม่รู้รักอะไรผมนักหนา"

คนอื่นเค้าก็หัวเราะ ในขณะที่น้องคนนี้ หันมามองผมด้วยสายตาที่ประมาณว่า
เหยียดหยามมาก ๆ !!!!!!! แล้วก็พูดออกมา



"ทำไมพี่ไม่ซื้อเงินสดล่ะคะ"


ผมก็ตอบกลับไปยิ้ม ๆ

"อ๋อ พี่ไม่มีเงินซื้อสดหรอกครับของบางอย่างก็ต้องผ่อนบ้าง"

อารมณ์ยังดีอยู่นึกว่าน้องเค้าแซวเล่น ๆ



อีหนูคนนี้ หันหน้ากลับไป พร้อมพูดออกมาว่า

"เฮ้ออออ ทำไมชอบเป็นหนี้กันจังเลยนะ รู้ว่าไม่มีเงินยังจะซื้ออีก"




สมันน้อย เบอร์ 14 ฟิวส์ขาด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



"เอ่อ น้องครับ หันมานี่หน่อย"
สุภาพมาก แต่ในใจ
(เฮ้ย มรึง มรึงหันมาคุยกะกรูหน่อยซิ!!!)



"ทำไมคะ" (น้ำเสียง ประชาสัมพันธ์ ทำลายโสตประสาท)


"น้องมีรถขับ มีเงินเติมน้ำมัน ทั้ง ๆ ที่เงินเดือนในแต่ละเดือนน้อง
มันก็ไม่พอค่าน้ำมันอยู่แล้ว มีคอนโดหรู ๆ อยู่ มีโทรศัพท์แพง ๆ ใช้
พี่ถามหน่อย น้องซื้อเองหรือเปล่า" พูดสุภาพนะครับ แต่ในใจ

("มรึงมีรถ มีเงินเติมน้ำมัน มีคอนโดหรูๆ อยู่ มีโทรศัพท์แพง ๆ ใช้
กรูถามหน่อย มรึงซื้อเองหรือเปล่า")


"เปล่าค่ะ พ่อแม่ซื้อให้"




"โอเค งั้นน้องหุบปากไปเลย มีคนซื้อให้ก็ดีแล้ว ซักวันพ่อแม่น้อง
ไม่มีเงินให้น้องถลุง แล้วน้องจะรู้สึก!!!!" พูดสุภาพมากนะครับ แต่ในใจ

("เออ งั้นมรึงก็หุบปากเน่า ๆ ของมรึงไปซะ มีคนซื้อมาประเคนให้มรึงก็ดีแล้ว
ซักวัน ถ้าพ่อแม่มรึงตาย แล้วมรึงจะรู้สึก!!!")




"พี่ว่าหนูเหรอคะ"


"ป่าวครับ พี่แค่บอกเฉย ๆ ว่าอย่าดูถูกคนแค่นั้นเอง" พูดสุภาพนะครับ แต่ในใจ

("เออ กรูว่ามรึงนั่นแหล่ะ")


"หนูดูถูกคนตรงไหน"





"ไม่ดูถูกก็ดีแล้วครับ แต่ไปพูดอย่างนี้บ่อย ๆ ต่อหน้าคนอื่น ระวังเค้าจะด่าเอานะครับ" พูดสุภาพนะครับ แต่ในใจ

("มรึงลองไปพูดกับพนักงานอย่างนี้สิ แล้วจะรู้ว่าดูถูกหรือไม่ดูถูกเค้า ดีไม่ดี มีตบ!!!!")


"ฮือออออออออออออ"


เวรกรรม ร้องไห้ไปเลย T_T

ทุกคนเข้ามาปลอบ พลางว่าผม ว่าทำไมไปพูดกับน้องเค้าอย่างนั้น
ผมก็บอก "ผมก็พูดตามความรู้สึกผมนั่นแหล่ะ"
ช่วงนั้น ฟิวส์ยังขาดอยู่ ไม่เข้าไปปลอบหรือขอโทษแต่อย่างใด


พอน้องคนนั้น เลิกร้องไห้ เดินออกไปนอกส่วนงาน ทุกคนที่ด่าผมเมื่อกี้
เดินมาบอก


"หมัน พูดได้สะใจมาก!!!!!!!"


โดยเฉพาะอีโฉด ที่เดินมาเลย เดินข้ามส่วนงานมาเลย

"แหม ไอ้หมันมรึง ทำไมไม่ด่ามันไปเลยวะ กรูรอเป็นลูกคู่อยู่"

"สาดดดด แค่นี้กรูก็หน้าตัว........ พออยู่แล้ว อย่าให้กรูด่าเลย เดี๋ยวกรูจะซวยยยยย"



สมันน้อย เบอร์ 14


ปล. น้องครับ ถ้ารวยขนาดนี้ นามสกุลดังขนาดนี้ ไม่ต้องมาทำงานที่นี่ครับ
ที่นี่มีแต่คนจน นามสกุลไม่ดังที่พูดไปแล้วคนจะคุ้น ๆ รู้จัก หรือเคยได้ยินเหมือนของน้อง

พี่แนะนำให้น้อง ไปบอกคุณพ่อ คุณแม่ ให้ส่งน้องเข้าประกวด
มิสอูกานดายูนิเวิรส์ นะครับ เอานามสกุลไปบอกเค้า เดี๋ยวเค้า
ก็ให้ตำแหน่งอะไรน้องมาซักตำแหน่งแหล่ะ

ถึงหน้าจะไม่สวย ก็ไม่เป็นไร นามสกุลดัง กับบ้านรวยซะอย่าง !!!!!!!


พูดเหมือนจะอิจฉาเค้าเลยเนอะ แต่ก็




อิจฉาจริง ๆ แหล่ะ T_T
เกิดมาบ้านจนก็ต้องทำใจ


ปล.อีกครั้ง ไม่รู้พรุ่งนี้ผมจะซวยหรือเปล่า แต่คิดว่าไม่รอด!!!!!!



จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 27 มี.ค. 49 20:38:28 ]

Create Date : 28 มีนาคม 2549 Last Update : 28 มีนาคม 2549 23:57:30 น. Counter : 478 Pageviews.		5 comments
Share Tweet