O กลีบมาลย์อวลกลิ่นไล้ - - - ลมยอ
แผ่วผ่านหอมแอบออ - - - โอบล้อม
รื่นหอมรูปงาม-พอ - - - คำพจน์ เปรียบฤๅ
เมื่อหนึ่งใจพรั่งพร้อม - - - แต่ละห้อยคอยหอม ฯ

O ดอกเหลืองสดมอบไว้ - - - ในมือ
กลีบบอบบางถนอมถือ - - - กริ่งช้ำ
ใจเอยหวั่นไหวฤๅ - - - จึงแกว่ง กระนี้นา
แต่เมื่อเนตรหวานล้ำ - - - แล่นน้ำผกายหนุน ฯ

O ช้อยช่ออยู่ใต้ร่ม - - - รำไร
กลีบบอบบางเสียดใบ - - - ระบัดล้อม
ผุดผ่องนิ่มนวลใย - - - ยอรูป ล้อมเนอ
เสียดอกใจอยู่พร้อม - - - ไป่รู้หลีกภวังค์ ฯ

O เรียวก้านช้อยช่อขึ้น - - - พะนอลม
เมื่อเนตรปลาบวาบคม - - - เหลือบค้อน
ให้เพ่งผาด-ปรารมภ์ - - - รุมอก กระนั้นนา
รุมว่า-คือออดอ้อน - - - อ่อนเนื้อ-คอยถนอม ฯ

O ปรุงปรนสีกลิ่นเรื้อง - - - รมยา
ลอยล่องลานเพ-ลา - - - สู่รุ้ง
กลีบเหลืองละลานตา - - - เตรียบค่า ควรเนอ
เสพประทิ่นถิ่นฟุ้ง - - - พ่างรุ้งยอแสง ฯ

O เพรางายปฐมะเรื้อง - - - รังสิมันต์
มัทนะเหลืองแฉล้ม, บรร- - - - เจิดช้อย
เตรียบพักตร์ผุดผ่องวรร- - - - โณภาส ยากนา
ดูเถิดเพียงเนตรชะม้อย - - - มากน้อยประเมินไฉน ฯ

O กลิ่นเกลี้ยงกุสุมะรู้ - - - รวยริน
อบร่ำคร่ำครวญถวิล - - - หวั่นร้าง
หอมเอยหล่อเลี้ยงจิน- - - - ตภาพแต่ แม่นา
รูป-กลิ่น-ใจ-ล่องคว้าง - - - ร่ำรู้หวานหอม ฯ

O เพราพรายโอภาสเมื้อ - - - เมฆบน
เหลื่อมละลานอำพน - - - แผ่นฟ้า
เมื่อหอมกลิ่นเสาวคน- - - - ธะรสจู่ ใจแม่
ล่มทุกหน้า, เหลือหน้า- - - - แต่หน้านางเดียว ฯ

กุหลาบควีนสิริกิติ์ : Queen Sirikit Rose

ชื่ออื่น (Peer Gynt)
ผสมพันธุ์โดย Kordes, Germany, 1968
ลูกผสม Colour Wonder x Golden Giant
ประเภท Hybrid Tea; Yellow blend


เป็นกุหลาบดอกใหญ่สีเหลือง เมื่อต้องแสงอาทิตย์ปลายกลีบจะมีสีส้ม ดอกมีกลิ่นหอม บางครั้งกิ่งหนึ่งอาจมีถึง 3 ดอก นายอองเดร อองดริก ผู้อำนวยการไร่กุหลาบกร็องด์ โรเซอเร ดู วาล เดอ ลัวร์ (Grandes Roseraies Du Val de Loire) แห่งลุ่มแม่น้ำลัวร์ในฝรั่งเศส เป็นผู้ตั้งชื่อดอกกุหลาบชนิดนี้ตามพระนามของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ เมื่อเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2514 ในเอกสารของไร่บันทึกเรื่องราวไว้ว่า "พระราชินีแห่งประเทศไทย ทรงพระสิริโฉมเป็นเสน่ห์แบบตะวันออกเหนือตะวันตก"

"นมแมว"เหลืองอ่อนอ้อน - - - อิงใบ
หอมกรุ่นยามลมไหว - - - แวดล้อม
นึก-หอมกรุ่นรูปใน - - - อ้อมอก
อิงแอบออดอ้อน, อ้อม - - - กอด-ร้างได้หรือ ?

"จำปา"เหลืองส้มเชิด - - - ชูทรง
รอ-ภู่น้อมกายลง - - - เกลือกใกล้
ต่างฤๅเมื่อรูปองค์ - - - อิงแอบ
รอ-อกแขนโอบไล้ - - - ลูบเนื้อนวลถนอม

"จำปี"แย้มกลีบเชื้อ - - - เชิญภมร
หอมกรุ่นรอแทรกซอน - - - เสพลิ้ม
เรียวรูปปากเผยอวอน - - - เว้าอยู่ นี้นา
แขนโอบ, ตาหลับพริ้ม - - - แผกแย้มสุมาลย์ไฉน ?

"กุหลาบมอญ"กลิ่นฟุ้ง - - - ฝากสมัย
กลางปีกภู่ภมรไหว - - - ว่อนล้อม
งามรูป, พฤติใน - - - จิตพี่ แม่แม่
ยิ่งกว่าปีกภมรห้อม - - - ห่วงละห้อยแต่หอม

เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้ - - - ใบบัง
กลีบ"ลำดวน"คลี่อัง - - - อุ่นร้อน
นึกนาสิกแนบฝัง - - - ฝากอุ่น แก้มนา
แก้มย่อมแดงก่ำซ้อน - - - ซ่านให้สูดหอม ฯ

"ลำดวน"กลีบดอกงุ้ม - - - งาม,หอม
บังร่มใบคล้ายออม - - - แอบเนื้อ
โดยรูปชอบแต่ถนอม - - - แนบอก นะแม่
จากสบรูปงามอะเคื้อ - - - แต่ละห้อยห่วงหา

"บุหงาส่าหรี"ทิ้งช่อ - - - ชวนหอม นั้นนา
อาจหยุดใจจนออม - - - อดได้
กรทิ้งรูปเรียวประนอม - - - ประนังโอบ นี้เนอ
อาจหยุดการลูบไล้ - - - แต่ด้วยลมสลาย

"การเวก"แย้มกลีบเกลี้ยง - - - กลางสมัย
เมื่อขาบเขียวเรียวใบ - - - ระบัดล้อม
เกลี้ยงเกลานิ่มเนื้อใคร - - - คอยอยู่ นะแม่
คอยช่วงอกแขน, อ้อม - - - กอดสร้างเดียงสา

"ช้องนาง"ชูช่อช้อย - - - ชวนชม
ขาวเหลื่อมเหลืองสวยสม - - - ศักดิ์เจ้า
ยื่นดอกยั่วภมรดม - - - ดอมกลิ่น
ฤๅต่างแม่ยั่วเย้า - - - ยื่นหน้ารอถนอม

"นางแย้ม"ดอกแยกแย้ม - - - เป็นพวง
กลแยกแย้มสุดาดวง - - - เด่นหน้า
เห็น..เรียมห่วงฤๅหวง - - - เหือดอก นะแม่
กับท่าทีทายท้า - - - ทอดไว้ให้ถวิล

นั่น"สายน้ำผึ้ง"เชิด - - - กลีบเรียว
หอมอ่อนเพรียกปีกเปรียว - - - ปราดห้อม
อีกรูปเพรียกตาเหลียว - - - เหลือบสบ
สบรูป, รูปจึ่งล้อม - - - ล่ามล้อแรงคะนึง

"มณฑาทอง"กลีบแย้ม - - - ยั่วภมร
รอปีกเรียวแทรกซอน - - - เสพลิ้ม
เช่นรูปทอดเรียวกร - - - กระชับโอบ
ปากแยกแย้ม, ตาพริ้ม - - - หลับคล้ายรอคอย ?

"สายหยุด"หอมหยุดสิ้น - - - แต่สาย
หอมบ่หยุดหอมกาย - - - กลิ่นแก้ว
กี่ช่วงภพชาติวาย - - - วางสุด หนอแม่
หอมอยู่ไม่รู้แล้ว - - - แต่เช้าตราบคืน ฯ

"แอบรัก"แอบช้อยรูป - - - ขึ้นรอ-
รับแดดเช้าทอดทอ - - - กระทบไล้
ดั่งตาสบรูปลออ - - - เนื้ออ่อน แม่แม่
สบรูปแล้ว, เลือนได้ - - - แต่ม้วยมรณัง ฯ

"ซ่อนกลิ่น"ออมกลิ่นไว้ - - - รอหอม
ช้อยช่อยั่วภู่ดอม - - - ดอกแย้ม
ซ่อนกลิ่นกลิ่นฤๅยอม - - - ซ่อนอยู่
ดูแต่นวลซ่อนแก้ม - - - กลิ่นเนื้อหอมไฉน

"ชมนาด"แย้มกลีบช้อย - - - รอชม
เสียดช่อขึ้นรับลม - - - ลูบไล้
อีกรูปเพรียกอารมณ์ - - - รุดเร่ง
แนบรูปแนบรสไว้ - - - หว่างละล้าละลังเหลียว

"บานชื่น"บานช่อช้อย - - - ชวนดู
เรียวกลีบสีชมพู - - - พิศพ้อง-
กับเรียวปากอิ่มตรู - - - ตรึงรูป รอเนอ
รอจบจุมพิตต้อง - - - ตอบน้ำใจเสนอ

ผึ้งภู่บินเร่งร้น - - - รุมพะยอม
ฤๅต่างเรียมตฤปดอม - - - "ดอกแก้ว"
โหยแลห่วงกลิ่นหอม - - - หายห่าง
แก้มอิ่มอุ่นจบแล้ว - - - จักแล้วไฉนหนอ

แม้น"โมก"อวลกลิ่นเร้า - - - รุมใจ
ยังยากเปรียบกรุ่นไอ - - - อ่อนเนื้อ
อกแต่เนตรนุชไข - - - ความตอบ พี่แม่
ดาลระลอกอุ่นเอื้อ - - - เอ่อให้คระโหยหอม

ดายุ...

หอมกลิ่นดอกไม้ไทยไทย..หอมคำ..หอมความ..หอมใจรัก..หอมตรลบอบอวลไปทั้งเวปเลยค่ะ .

เป็นเช่นคุณมินตราว่า.. :)) และไพเราะมาก
ดอกไม้สีเหลือง สดใสดีจริง

ไม่สามารถแจมเป็นโคลง เพราะแค่มือสมัครเล่น ..


พลิ้วสายลมผ่านหาทุกคราครั้ง
สุดจะรั้งดวงจิตผ่อนคิดถึง
อาวรณ์ซ่อนอ่อนไหวซ้ำในคำนึง
เสน่หาอาลัยซึ้งตอกตรึงทรวง
.
ทุกงดงาม..อ่อนหวานที่ผ่านเห็น
ยิ่งเพิ่มเอ็นดู..รัก..อาลัย..หวง
สดับเถิด-ทุกคำ-ความบำบวง
เพื่อผูกบ่วงสองดวงใจอย่าไกล..ร้าง
.
ยินไหม..จังหวะใจที่ไกวแกว่ง
ระรัว..แรงถวิลอยู่ไม่รู้สร่าง
อิริยา..สอดรับราวจับวาง
ล้วนปูทางทอดลงที่ตรงใจ
.
แต่แก้วเจ้าเผยรูปนามมาล่ามพัน
ทุกรอบใจใฝ่ฝันจนสั่นไหว
ทุกก้าวย่างรออยู่..เพื่อผู้ใด
ทุกความร้อย..ถ้วนรอยนัย..ให้ผู้เดียว
.
ทีละเล็ก..ละน้อยค่อยฝังลึก
เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ-ดึก..ละล้าเหลียว
มองฟ้า..เห็นแต่ขวัญแทนจันทร์เรียว
สุดใจเหนี่ยวหน่วงอาวรณ์เกินผ่อนคลาย
.
ทั้งร้อนรุ่ม..เย็นเยียบ..เงียบ..อึงอล
ห้วงใจ..ราวสายฝนร่วงหล่นสาย
กระหน่ำซัดรัดรึงใจหนึ่งชาย
อีกตอกตรึงเพียงหนึ่งหมาย-ใจกายรอ..
.
บรรจงร้อยมาลัยวางนัยสู่-
หนึ่งใจ..รู้..จงสดับรับคำขอ
หวานหอมห้อมดวงฤดีอย่ารีรอ
สเน่หาจงถักทอล้ออารมณ์
.
จนสุดกุมกักจิต..คิดไกลห่าง
ตรึงปรารถนาอย่าร้าง..หากสร้างสม
สองดวงใจสอดประสานจนเกลียวกลม
ร่วมภิรมย์ทอนเปล่าเปลี่ยวทุกเที่ยวทาง

มีความสุข สมปรารถนาในสิ่งงดงามค่ะ

มาย...

"ทั้งร้อนรุ่ม..เย็นเยียบ..เงียบ..อึงอล
ห้วงใจ..ราวสายฝนร่วงหล่นสาย
กระหน่ำซัดรัดรึงใจหนึ่งชาย
อีกตอกตรึงเพียงหนึ่งหมาย-ใจกายรอ.."

ใครใครเขียนคำ เขียนความได้ไพเราะเพราะพริ้งมากมาย
แต่ไม่มีใครเขียนความได้"กินใจ"เท่ามายนะ...
หากมินตราเป็น"เพียงหนึ่งหมาย"สำหรับมายน่ะ เชื่อสนิทเลยล่ะ..
คงจะเป็นเพราะมายไม่มี"ตัวเล็กตัวน้อย"นี่เองนะ..
แล้วมินตราก็มิชอบที่จะเป็น..หนึ่ง..ใน ..ร้อย !

ในความ"ไม่เก่ง"นี่บางคนก็มีน้ำใสใจจริงที่คมกริบ..



.

สดายุ..

ในสภาพที่ทั้งในและนอกรัฐสภา วุ่นวายจริงหนอ..
ตามเวปไซท์ทั้งในและนอกราชอาณาจักร เต็มไปด้วยวาจาและจิตใจที่ กระด้าง..ดิบ..

เมื่อมาถึงเวปสดายุ..ความอ่อนหวานของดนตรี..
ความงดงามของดอกไม้ ประกอบด้วยมธุรสวาจา..
ทำให้เห็นคุณค่าของความเป็น"มนุษย์"ที่ยังหลงเหลืออยู่..ในจิตใจของคน
ถ้อยคำแห่งอารยะ ที่แยกคนออกจากสัตว์โลกอื่นอื่น..

มนุษย์ต่างจากสัตว์อื่นตรง ภาษาและวัฒนธรรมทางภาษานี่เอง !

กรุณาช่วยกันรักษาไว้..
ภาษาจะขัดเกลาความเป็นสัตว์..ให้ประเสริฐขึ้น ได้..
นี่เป็นการต่อสู้ทางวัฒนธรรม อีกรูปแบบหนึ่ง..

มินตรา ..

โคลงใช้บรรยาย "ดอกไม้ vs สาวน้อย" ได้ดีมาก ..
ไม่มีอะไรจะลงตัวเท่าดอกไม้หอมกลีบบอบบาง กับสาวน้อยผู้อ่อนไหวหัวใจแปรปรวน ได้อีกแล้ว

ผู้หญิง .. อาจมีบริบทที่เสแสร้งแกล้งทำอยู่บ้าง แต่มักซ่อนงำความเป็นจริงอยู่ไม่ลึกนัก .. แต่จริตกิริยายามอยู่ลำพังหรือยามถูกจับจ้องก็ตาม .. มักจับใจชายยิ่งนัก

แม้-ร้ายกาจ แต่ก็ขาดไม่ได้ 55

ใช่ขอรับ .. อารยธรรมของมวลมนุษย์เริ่มที่ทั้ง 4 ประการนี่เอง
.. ภาษา
.. ดนตรี
.. อาหาร
.. อาภรณ์

อย่างน้อย ไทยเราก็มีของตนเองครบ

ภาพในสภาไทยช่วงนี้อาจจะดูไร้อารยธรรมไปบ้าง .. ต้องขออภัยคนไทยในสังคมเจริญแล้วทั้งหลาย .. ที่สังคมเรามิอาจสร้างบุคคลิกภาพของนักการเมือง ให้น่าดู น่าชื่นชม ได้มากกว่านี้ ..

ต้องขออภัยที่ อันดับทางการศึกษาอยู่อันดับ 8 ในจำนวน 8 ประเทศที่นะมาเปรียบ .. มันช่วยไม่ได้ที่เด็กคิดไม่เป็น เพราะเราสอนให้เขาเชื่ออย่างเดียว .. เชื่อด้านดีด้านเดียวมาตลอดตั้งแต่เกิด 55






มาย ..
ผมชอบดอกไม้สีเหลือง รวมทั้งผลไม้สีเหลือง .. มองดูว่ามันสวยดี ..

มีอีกหลายบทที่ยังไม่ได้เอามาลง ..


ชมพูเหลืองแย้มดอก - - - ดำเกิง
"กุหลาบเมาะลำเลิง" - - - แดดไล้
ปรารมภ์กับรื่นเริง - - - โดยรูป, คำแม่
คำจากรูปอ้อนไว้ - - - หว่างห้วงเสน่หา
.
.
.

งาม"โมกแดง"เด่นล้ำ - - - รูปทรง
ให้กิ่งก้านเขียวรงค์ - - - รอบล้อม
แย้มกลีบอย่างบรรจง - - - รอภู่ ผึ้งนา
ฤๅต่างเจ้ารออ้อม - - - กอด-นี้คอยถนอม
.
.
.

แย้มรูปเรียงกลีบซ้อน - - - เป็นดวง
หอมกลิ่น"สามปอยหลวง" - - - รื่นล้ำ
อีกรูปอีกหอม-ทวง - - - ถามแต่ ถวิลเนอ
เอารสเอารื่นค้ำ - - - อยู่ค้างคาสมัย
.
.
.

"กรรณิการ์"อวลกลิ่นฟุ้ง - - - ประโลมฝัน
เมื่อกลีบดอกแย้มบรร - - - เจิดพร้อม
อีกรูปล่ามผูกพัน - - - ตรึงอก นี้นา
เผยนิ่มเนื้อเข้าล้อม - - - ฉุดรั้งปรารถนา
.
.
.

"รสสุคนธ์"ชูช่อล้อ - - - ภุมริน
รอปีกบางโบกบิน - - - ว่อนล้อม
ต่างฤๅเมื่อโฉมยุพิน - - เผยรูป ลักษณ์เนอ
ทั้งจริตอิริยาพร้อม - - - ย่อมพร้อมถวิลหวัง
.
.
.

"เขี้ยวกระแต"แย้มกลีบ - - - รอชม
หอมกรุ่นเมื่อสายลม - - - ลอบเคล้า
อีกรูปยั่วอารมณ์ - - - คะนึงอยู่
หอมกรุ่นทั้งค่ำเช้า - - - อาจรั้งหยุดหรือ
.
.
.

"ชงโค"เชิดดอกช้อย - - - งอนชู
เรียวกลีบบางชมพู - - - เพริศแพร้ว
อีกรูปเชิดพักตร์ดู - - - งามอยู่
ตาลอบเหลือบนั่นแล้ว - - - จักแล้วเลือนไฉน
.
.
.

"พุดซ้อน"เสียดกลีบซ้อน - - - เป็นวง
ขาวสดเวียนเป็นทรง - - - แทรกซ้ำ
เจ้าเอยแทรกรูปลง - - - ตาพี่
หวานก็ส่งหยอดย้ำ - - - หยาดให้ถวิลหา
.
.
.

หอมไกล"หอมหมื่นลี้" - - - ลำยอง
นวลบุปผากลีบกรอง - - - กลิ่นฟุ้ง
งามพฤติฤต่างผอง - - - ผกากลุ่ม เจ้าเอย
หอมย่อมเกินเขตคุ้ง - - - ขอบฟ้าลิบไกล
.
.
.

"พิกุล"หอมรื่นล้ำ - - - ประโลมใจ
อวลกลิ่นรับลมไหว - - - ระหว่างเช้า
เช่นรูปละม่อมใคร - - - ค้างคู่ ตาแฮ
พากรุ่นหอมรุมเร้า - - - ใฝ่เฝ้าแต่หอม
.
.
.

"กาหลง"ขาวกลีบไร้ - - - ราคี
หลงกลิ่นหอมกรุ่นมี - - - มอบไว้
กาหลงถิ่นหลงที - - - ท่ากลับ รังเนอ
หลงพี่หลงลืมไร้ - - - สติรั้งจากสมร
.
.
.

กลีบแดงเรื่อขดไว้ - - - เป็นวง
"เทียน"ระบัดรูปทรง - - - แทรกซ้อน
อกเรียมถูกแทรกลง - - - ด้วยรื่น แล้วนา
แต่เมื่อแม่เหลือบค้อน - - - อยู่คล้ายถวิลหา


มีความสุขกับความคิดคำนึงที่พึงพอใจ ที่ปรารถนาครับ

.
สดายุคะ..


"พุดซ้อน"เสียดกลีบซ้อน - - - เป็นวง
ขาวสดเวียนเป็นทรง - - - แทรกซ้ำ
เจ้าเอยแทรกรูปลง - - - ตาพี่
หวานก็ส่งหยอดย้ำ - - - หยาดให้ถวิลหา

นี่แหละคือดอกไม้ที่ภาษาชวาเรียกว่า "บุษบามินตรา"
ตามพจนานุกรมฉบับอ.เปลื้อง ณ นคร. และฉบับราชบัณฑิตยสถาน....ซึ่งหมายถึง
.ชื่ออื่นๆ : เคดถวา (เหนือ) พุดจีน พุดใหญ่ (กลาง) พุทธรักษา (ราชบุรี)
ชื่อสามัญ : Gerdenia, Cape jasmine, Garden gardenia, Kaca piring, Bunga cina (มาเลเซีย)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Gardenia jasminoides
วงศ์ : Rubiaceae
ถิ่นกำเนิด : ประเทศจีน

ซึ่งมิใช่ ตามพจนานุกรมอิเลคทรอนิคส์ ที่เพิ่งเกิดขึ้นแล้วโยงจากพจนานุกรมเดิมมาใส่ชื่อพฤกษศาสตร์ไป..ว่า
บุษบามินตรา (N)
Canna indica Linn.

วิธีจะตรวจสอบก็คือต้องจัดสัมนา ระหว่างประเทศในเรื่องความหมายของคำ..เพราะคนไทยสมัยนี้ชักจะรู้มากขึ้นเรื่อยเรื่อยในความรู้แคบแคบ..

เคยเห็นคนใช้ชื่อนี้ - เก็ดถวา