จบไปเป็นเรื่องที่สองของเมื่อคืน เพราะหนังสือสองเล่มที่อ่านในคืนนี้อย่างต้อนรักและฟาร์มรักฯมันบาง ฟีน่าเลยอ่านเอาสปีดได้ค่ะ และพยายามเลือกเรื่องอะไรที่เบาๆมาอ่านเพราะงานวันนี้วุ่นวายสมองเหลือเกิน

สำหรับเรื่องนี้ ชื่อเรื่องเหมือนจะแนวตบจูบแต่ไม่ใช่เลยค่ะ ออกแนวเบาๆ ก็เลยเบาไปมากๆ เบาจนไม่ค่อยมีเหตุและผลในการกระทำหลายอย่างๆ อย่างแรกคือพระเอก เจอหน้านางเอกปุ๊บรักปั๊บ คงจะไม่แปลกเลยถ้าไม่มีแฟนอยู่ทั้งคน แม้จะเริ่มระหองระแหงกันแล้ว แต่อารายกันจะเปลี่ยนใจเร็วเป็นเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้าขนาดนั้น นึกถึงท่อนแรกของเพลง hot n cold ของ Katy Perry เลยที่ร้องว่า You change your mind
Like a girl changes clothes

แล้วพ่อคุณเจอหน้าเขาก็ตำหนิแล้ว เพียงเพราะเขามาพักบ้านหลังที่เป็นเหมือนบ้านส่วนตัว แบบว่าถ้าหวงก็ไม่ต้องเปิดเป็นรีสอร์ทซิจ๊ะ และนั่นก็แขกคุณแท้ๆ เขาจะรู้ไหมเนี่ย แถมด้วยเขาหลับแต่ลืมปิดประตูห้องพักก็ว่าเสียเจ็บว่ามาอ่อยผู้ชาย โหเจอคำนี้เข้าไป ฟีน่าคงชกหน้าเงยไปเลยค่ะ อารายฟะ นี้ฉันเป็นแขกรีสอร์ทคุณนะเนี่ย และดันน่าขันว่าไปต่อว่าเขาแต่ดันชอบเขาแต่แรก เหมือนเด็กๆเลยค่ะ ชอบเขาเพื่อเรียกร้องความสนใจ พอนางเอกจะไปก็หาทางรั้งไว้ที่ฟาร์ม เอาวุ้ยงงกันไป

การดำเนินเรื่องมันชวนงงๆค่ะ เล่าเรื่องได้จะว่ายังไงดีค่ะ ไม่รื่นค่ะ กระโดดแปลกๆ อ่านแล้วงงว่านี้กำลังพูดถึงปัจจุบันหรืออดีต อย่างตอนแฟนเก่าพระเอกไปเจอที่หมายใหม่ ตกลงว่าเพิ่งเจอหรือเจอมาสักพักแล้วถึงหาเหตุมาเลิกกับพระเอก คนอ่านงงค่ะ

ถ้านั่นว่างงแล้ว ฟีน่ายังงงต่อไปด้วยการดำเนินเรื่องเสมือนหนึ่งว่านางเอกมาอยู่ในฟาร์มสักสามเดือนมากกว่าเจ็ดวัน เธอเก่งชะมัดทำอะไรได้มากมายภายในกี่วัน Superwoman สุดๆ จนฟีน่าต้องทบทวนว่าชัวร์นะว่านางเอกมาพักแค่เจ็ดวัน ทั้งเที่ยวในฟาร์ม ช่วยดูแลแขก ป่วยไปสองวัน ช่วยคิดโครงการร้อยแปดพันเก้าประการ อ่ะ ก็มองอย่างทึ่งๆว่า นางเอกนี้น่าได้รางวัลนางเอกสุดยอดความสามารถไปครอง

งงประการต่อไปคือ รักกันตอนไหนเนี่ย แค่มึนงงกับแรกพบสบตาพระเอกก็พอแรงแล้ว อย่านะอย่ามาหาว่าฟีน่าลำเอียงเชื่อในรักแรกพบของบางเล่มแต่เล่มนี้กลับไม่เชื่อ ก็มันพิลึกๆค่ะ ก็อย่างที่บอกว่าพระเอกยังมีแฟนเก่าคาอยู่ อีกสองวันถัดมาบอกเลิกกันล่ะ และบอกว่ารักนางเอกแล้วเพราะนางเอกไม่วิ่งตามเขา กล้าเถียงเขาฉอดๆ ดื้อรั้นน่ารักดี วุ้ยมีอย่างนี้ด้วย นางเอกก็เช่นกัน แต่ยังพอเข้าใจว่าประทับใจตอนเจอในทีวีมาสามเดือนแล้ว แต่แหม เจอกันครั้งโดนว่าขนาดนั้น แต่รักได้เร็วดีจัง

และมีฉากหนึ่งคาใจฟีน่าสุดๆคือ ฉากพระเอกมาเคาะประตูเรียกหน้าบ้าน ให้นางเอกไปกินข้าวเช้าหรืออะไรสักอย่าง นางเอกไม่ยอมไป ส่วนพระเอกก็เคาะเรียกจนนางเอกโมโห เปิดประตูไปว่าทั้งๆที่ตัวเองนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ฟีน่าว่าไม่สมเหตุผลเลยค่ะ ยังไงก็ผู้หญิงอ่ะ ตัวเองแต่งตัวล่อแหลมขนาดนั้นยังกล้าเปิดประตูอีกหรือค่ะ แถมพระเอกยังเข้ามานอนรอให้แต่งตัวในห้องอีก ทะแม่งๆนะ ผู้หญิงเราน่ะ ยังไงจะทำอะไรต้องระมัดระวังตัวค่ะ แต่งกายไม่เรียบร้อยแบบนั้น พระเอกจะเป็นแฟนหรือก็ไม่ใช่ ขนาดเพื่อนซี้กันสุดๆยังไม่กล้าทำเลย จะว่าโมโหจนลืมตัวก็ไม่ใช่ ต่อว่าเขาผ่านประตูบ้านก็ได้

แต่ที่คาใจสุดๆ คือฉากที่หลังจากนางเอกป่วยไปสองวัน ตื่นมาแล้วไปอาบน้ำแล้วไม่ล็อกห้องน้ำ พระเอกเปิดห้องน้ำมาเจอนางเอกเปลือยกายอยู่ นางเอกก็อายอยู่หรอก และยิ่งเข้าใจว่าพระเอกทั้งเปลี่ยนเสื้อผ้าและเช็ดตัวให้ตลอดเวลาที่ป่วยก็เขินหนัก แต่ที่แปลกใจที่สุดคือนางเอกเหนียมอายแค่แรกๆ แล้วหายอายในสามบรรทัดถัดมาเมื่อพระเอกถามว่าทำไมไปอาบน้ำ นางเอกทำเสียงใสพร้อมยิ้มแสนน่ารักให้เขาแล้วว่าก็มันเหนียวตัว ทั้งๆที่มะกี้เขาเพิ่งเปิดไปเจอนางเอกเปลือยอยู่แท้ๆ หายอายเร็วจริงๆ เป็นเราอ่ะ ผู้ชายคนหนึ่งมาเจอเราเปลือยอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ แถมบอกว่าเห็นหมดแล้วจะอายอะไร คงแทบแทรกแผ่นดินหนี ไม่กล้าทำเสียงใสยิ้มให้อย่างน่ารักในไม่กี่บรรทัดถัดมาแน่นอนค่ะ

และไม่รู้เพราะนิยายเล่มมันบางหรืออย่างไรนะคะ เนื้อหาในนิยายรวบรัดตัดความมากๆ การดำเนินเรื่องเลยสะดุดตลอดเวลา ไม่ลื่นไหลค่ะ ฉากการลาออกจากงานของนางเอกก็ง่ายดายจนแปลกใจว่าจู่ๆก็มาลาออกแบบนี้บริษัทส่วนใหญ่เขาไม่ยอมกันง่ายๆหรอกค่ะ หนึ่งเดือนเป็นอย่างน้อยค่ะ เพราะคุณต้องมอบงานในการดูแลให้พนักงานคนอื่นดูแลต่อจะได้สมกับคำว่าสาวนักประชาสัมพันธ์มืออาชีพที่นางเอกบอกว่าตัวเองเป็น พ่อแม่นางเอกยอมรับพระเอกง่ายดายมากๆๆๆ ทั้งที่เพิ่งเจอกันเจ็ดวัน รักกันแล้ว มาขอแต่งงานกันแล้ว ไม่รุ้อะไรเกี่ยวกับพระเอกนัก รู้แต่ว่าเป็นเจ้าของฟาร์ม รักนางเอกมาก แค่นั้นจริงๆ จะว่าถูกชะตาแต่แรกพบแต่ไม่น่ายอมให้แต่งกันง่ายดายขนาดนั้น

สรุปส่วนตัวแล้วก็หวานพอใช้นะคะ แต่ไม่สมเหตุสมผลและเนื้อเรื่องสะดุดๆ ขัดแย้งกับความจริงและระยะเวลามากไปค่ะ รวมทั้งยังไม่โชว์ให้เห็นว่าความรักที่นางเอกกับพระเอกมีให้ต่อกันจะเป็นรักแท้หรือแค่พึงใจแรกพบ ในเมื่อพระเอกก็เปลี่ยนใจง่ายดายขนาดนั้นจะเรียกว่าเป็นรักนิรันดร์ได้หรือ และไม่เข้าใจตบท้ายฟาร์มรักนะเข้าใจ แต่ซาตานตรงไหนเนี่ย พระเอกไม่ได้ฉุดกระชากลากถูกนางเอกเลยสักหน่อย ชื่อไปแนวทางแก้แค้นแต่เนื้อเรื่องไปทางหวานรักแต่แรกพบ ไปๆมาๆ ก็เลยต้องบอกว่าทำเอาคนอ่านงงไปตั้งแต่ชื่อเรื่องจนถึงเนื้อเรื่องเลยค่ะ

อืม...

ยังไม่ได้อ่านนะคะ
แต่คงไม่กล้าอ่านซะแล้ว

เข้ามาสารภาพว่า อ่านไม่จบค่ะ แหะๆ มันไม่ชวนให้ติดตามเท่าไหร่อ่ะค่ะ

ล็อตใหม่ที่ออกมาคราวนี้ของ sugar beat ไม่ค่อยโดนใจแจมเลยค่ะ ยิ่งมาอ่านรีวิวพี่ฟีน่ายิ่งรู้สึกว่าคิดถูกจริงๆด้วย ที่ไม่สอยมาเมื่องานหนังสือ

อยากบอกสถาพรมากว่าออกแบบปกหนังสือที่ออกกับ sugar beat ให้น่ารักๆหน่อยได้มั๊ย แต่ละปกไม่โดนใจเลย อย่างกามเทพเล่นกลนี่ก็เขียวอื๋อเชียว ไม่เห็นจะเข้ากับเนื้อเรื่องเลยถ้าไม่นับรูปชุดแม่บ้านที่มองกี่ทีก็ไม่ผ่าน(พี่ฟีน่าอย่าเพิ่งด่านะค่ะ ที่แจมพล่ามไรไม่รู้)

คุณเหมือนฯ ไม่ลองอ่านเป็นเพื่อนฟีน่าหน่อยหรือค่ะ 555

คุณเปิ้ล กว่าฟีน่าจะอ่านจบก็แทบแย่คะ ปกติชอบนิยายหวานๆ รักแรกพบอะไรแบบนั้น แต่เล่มนี้มันแปลกๆอ่ะ

น้องแจม ตามสบาย แต่อย่าบ่นบ่อยนะ เด๋วจะขี้บ่นแบบพี่ บ่นตั้งแต่ปกยันหน้าสุดท้าย 5555 แต่พีว่าบางปกเขาสวยดีนะ อย่างของใบบัวอ่ะ สีชมพุหวานเชียว แต่คนอ่านอย่างพี่เซ็งเพราะอะไร เด๋วจะมารีวิวให้อ่านทีหลัง

ดีนะที่ไม่ซื้อมา
จะรอรีวิวของใบบัว เคยตามอ่านเรื่องของเค้าในเวบ แต่อ่านแล้วไม่ค่อยชอบ มันยืดดดดดดดดดดดดด เกินไป ไม่รู้ฟีน่าจะคิดเหมือนส้มมั้ย แต่เรื่องที่อ่านนานแล้ว รู้สึกจะได้ตีพิมพ์ด้วยนะ

รอหน่อยคุณส้ม เมื่อคืนจะเขียนแล้ว แต่สงสัยใช้สายตามากไปเลยสายตาเบลอๆ ก็เลยพักไม่อ่านไม่ใช้คอมฯตอนกลางคืน จันทร์หน้ารีวิวของใบบัวคงมา

ปรารถนาเถื่อน baiboau สนพ.ชูการ์บีท

พวงชมพู ไม่เคยปิดบังความปรารถนาที่มีต่ออาต้นหรือเมธาพัฒน์ ผู้ปกครองของเธอ แต่สิ่งที่ต้องการกลับไม่เคยได้รับการตอบสนองจากเขาเลยแม้แต่น้อย หากสิ่งที่เธอไม่เคยรับรู้คือเมธาพัฒน์ต้องข่มความปรารถนาที่เผาพลาญใจแค่ไหนเพียงเพราะคำว่าผู้ปกครองและคำสั่งเสียจากบิดาของพวงชมพู

แพรวาชิงชังภคินเจ้าหนี้หน้าเลือดที่ต้องการเธอไปเป็นเจ้าสาวทั้งๆที่ไม่เคยพบหน้าตากันแม้แต่น้อย เธอไม่สนใจว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้พ้นหนี้เสน่หานี้ แม้จะต้องทำให้เธอเสียชื่อเสียงก็ตาม ทว่าสิ่งที่เธอได้รับกลับมาจะไม่ใช่แค่อิสระจากพันธะสมรสเท่านั้น หากได้นำพาหัวใจบางส่วนของเธอจากไปด้วย

เมื่อขีดสุดท้ายที่พวงชมพูจะทนได้ เมื่อเมธาพัฒน์อาจจะหลุดลอยไปจากชีวิตและหัวใจเธอชั่วนิรันดร์ พวงชมพูไม่สนใจว่าวิธีที่ใช้ผูกมัดเขาไว้จะให้ผลลัพธ์เช่นไร เธอก็พร้อมจะเสี่ยง หากผลตอบแทนนั้นแม้จะเป็นไปตามที่เธอต้องการแต่กลับผลักไสเขาให้ห่างไกลหัวใจยิ่งกว่าเดิม ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรเพื่อพิชิตใจเขาและดึงเขาให้กลับมาเหมือนเดิมก็ยิ่งเลวร้ายลงจนเธอมองไม่เห็นหนทางในความรัก

เมื่อแพรวาตัดสินใจตามหาหัวใจตัวเองที่แอบซ่อนไว้ในส่วนลึก แต่ความจริงที่ได้รู้ก็แทบทำให้เธอช็อก เมื่อคนที่เธอเกลียดชังอย่างภคินคือคนคนเดียวกับนายดินบอร์ดี้การ์ดคู่กัดของเธอ และที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดไปกว่าเดิมคือเขายังคงปรารถนาเธอเช่นเดิมแต่สถานะของเธอเป็นได้แค่นางบำเรอ ไม่ใช่ภรรยาอย่างที่เขาเคยคิดจะมอบให้ หากเธอจะคิดโทษใคร ถ้าเพียงเธอไม่เลือกวิธีผิดๆนั้นในการมอบอิสระให้ตัวเอง

แม้ความสัมพันธ์ระหว่างใจจะเลวร้าย แต่เมธาพัฒน์ก็ไม่ปฏิเสธว่ายังไม่ร้างลาในความปรารถนาต่อพวงชมพูได้เลย หากแต่เขาก็ยังทำใจต่อสิ่งที่พวงชมพูทำไม่ได้เลย ทว่าเมื่อความต้องการที่แอบซ่อนไว้ในใจมีอิทธิพลอยู่เหนือปณิธานที่ตั้งใจทำ ทั้งเขาและเธอก็รู้สึกว่าทุกอย่างถูกต้องแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังไม่ได้ดีขึ้นอย่างที่ฝันไว้ เพียงเพราะความไม่เข้าใจของกันและกัน ได้แต่รอวันตัดสินถึงจุดจบของหัวใจ

ภคินทั้งรักทั้งชังแพรวาสุดหัวใจ แต่เมื่อเหยื่อที่แสนหวานคนนี้โดดเข้าสู่อุ้งมือของเขา เขาต้องมัดเธอไว้ข้างกายไม่ว่าจะต้องใช้เหตุผลใดๆ แม้จะทำให้ผู้หญิงที่เขาปักใจคนนี้เจ็บปวดและเสียน้ำตา แต่เขาก็อยากให้เธอได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เขาเคยได้รับจากน้ำมือของเธอ รัก ปรารถนา น้ำตาและความไม่เข้าใจ แล้ววันคืนที่อยู่ร่วมกันจะยั่งยืนสักเพียงใด

เมื่อทนรับความหมางเมินจากเมธาพัฒน์ถึงจุดที่พวงชมพูจะทนรับไว้ ความไม่เข้าใจและรักที่ไม่เคยได้รับการตอบรับจากเขา พวงชมพูเลือกจะเดินจากไปชีวิตของเมธาพัฒน์ และนั้นก็ทำให้เขารู้หัวใจตัวเองว่าเขาต้องการพวงชมพูแค่ไหน ไม่ว่าสิ่งที่พวงชมพูจะผิดเพียงใด แต่สิ่งที่สำคัญกว่าความรักที่ทั้งสองมีต่อกัน ปรารถนาที่ไม่ใช่แค่พวงชมพูต้องการฝ่ายเดียว แต่เขาเองก็รู้สึกไม่ต่างไปจากเธอ และเขาจะไม่ยอมให้เธอหลุดลอยไปจากหัวใจอีกเลย

เพราะหลายเหตุผลบนความไม่เข้าใจและความจริงที่แพรวาไม่เคยรู้ เธอจึงเลือกจะไปจากชีวิตของภคินแม้เธอจะรักเขามากมายแค่ไหน และเมื่อข้างกายของเขาปราศจากเธอ ภคินยอมละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อดึงเธอกลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง และสิ่งที่แพรวาต้องการจากเขาก็เพียงแค่คำว่ารักและความจริงจากหัวใจเขา เมื่อภคินเลือกจะทำตามหัวใจปรารถนา เขาก็ได้ความรักของแพรวากลับมาอีกครั้ง

ซื้อเล่มนี้เพราะมีคนบอกว่าเล่มสนุกสุดของใบบัวและฟีน่าน่าจะชอบ ไอ้เรามันเชื่อคนง่ายก็ซื้อซิคะ และโรคจิตซื้อเล่มต่ออย่างนางบำเรอยอดรักมาเรียบร้อย ทั้งๆที่ยังไม่เคยอ่านแม้แต่หน้าเดียว ไงละคะ ปวดใจกันไป

เรื่องนี้มีกันสองคู่ค่ะ แต่นิสัยของสองคู่ก็ไม่ต่างกันเลยจริงๆ คู่แรกอย่างพวงชมพูและเมธาพัฒน์เป็นพวกเด็กในปกครองกับผู้ปกครองที่ฟีน่าไม่เห็นเข้าใจในเหตุผลที่จะปฏิเสธนางเอกเลย เธอเล่นรักนะและแสดงออกสุดๆ แต่พระเอกพร่ำพูดแต่ว่าเขาไม่เหมาะสมกับนางเอก เออ ไม่ทราบว่าพระเอกด้อยว่านางเอกตรงไหนเนี่ย ฐานะก็ดี หน้าตาก็หล่อเหลา ไม่ได้ไปฆ่าพ่อแม่นางเอกตาย ไม่ได้เป็นญาติฝ่ายไหน ติดแค่อายุมากกว่าที่บอกตัวเองว่าสักวันหนึ่งนางเอกจะเสียใจที่รักเขาเพราะถ้านางเอกโตขึ้นจะได้เจอคนที่รักมากว่า ฟีน่าเซ็งสุดๆ ช่วยสู้หน่อยได้ไหม ตัวเองก็รักเขาขนาดนั้น มีทุนหัวใจจากฝ่ายหญิงก็ช่วยทำให้นางเอกเปลี่ยนจากแค่คลั่งไคล้เป็นรักซิ แม้จะไม่ทำเลยก็ตามเพราะนางเอกเข้าข่ายคลั่งรักพระเอกขนาดนั้น แต่คุณท่านก็มัวแต่ปฏิเสธอยู่ได้ ไม่แนวอย่างแรงค่ะ และที่ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้มุกเชื่อทุกคนยกเว้นนางเอกยังมีอยู่ในนิยายยุคนี้อีก ไม่ทราบว่าเป็นเจ้าของไร่องุ่นได้ไงเนี่ย เชื่อจังคำพูดคนอื่นยกเว้นนางเอกเนี่ย เลี้ยงมากับมือช่วยเชื่อในสิ่งที่นางเอกบอกได้ไหม บอกตรงค่ะว่าไม่แนวยิ่งกว่าเดิมอีก ส่วนนางเอกก็พอกัน พยายามเข้าใจว่าเธออายุแค่สิบแปด สิบเก้า แต่ตลกดีไม่เห็นเธอจะมุ่งมั่นไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยเลย เรียนจบก็มาลอยไปลอยมาในไร่ ปกติอายุเท่านี้เขานั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบกันแล้ว แต่เธอสนใจแค่พระเอกอย่างเดียว น้องเอ๋ย จบแค่วุฒิม.6 ยามเขาทิ้งจะหาอะไรกินจ๊ะหนู เอาล่ะๆพอจะอยากเข้าใจว่าหนูชมพูเธอรักอาต้นม๊ากมากกลัวจะสาวอื่นจะคาบไปกิน ก็เลยเลือกทำวิธีนั้นเพื่อให้ได้แต่งงาน สุดท้ายเขาก็ยิ่งไม่ชอบหน้า แถมเจ้าหล่อนก็เป็นพวกคิดเองเออเองอีก แต่จะว่าไปก็เป็นกันทุกคนจริงๆในเรื่องนี้ ปวดตับ ปวดไต ปวดใจกันจริงๆคู่นี้ อ่ะยังไม่จบค่ะ มีอีกคู่พอกัน

คู่รองอย่างแพรวาและภคิน ฟีน่าพูดตรงๆเลยว่าแพรวาเป็นผู้หญิงนิสัยแย่คนหนึ่งตั้งแต่อ่านนิยายมาค่ะ กริยามารยาทเธอสุดจะทานทนจริงๆ ก้าวร้าวไร้มารยาทจนไม่น่าเชื่อว่าเป็นลูกคุณหนูได้รับการศึกษามาดีเยี่ยมขนาดนั้น จิกหัวคนสุดๆ แต่ที่รับไม่ได้อย่างที่สุดคือถ่มน้ำลายใส่หน้าบอร์ดี้การ์ดตัวเอง จะให้โกรธ เกลียดโมโหอย่างไรแต่กริยาแบบนี้คนที่ได้รับการศึกษามาไม่ทำกันค่ะ ยกเว้นจะทำกับผู้ร้ายอะไรแบบนั้นรับได้ และเพื่อให้ตัวเองไม่ได้แต่งงานกับพระเอกก็ทำทุกอย่างแม้ว่าจะทำลายชื่อเสียงตัวเองขนาดไหน และที่ตลกไม่แพ้กันคืออีตาอาต้น คู่ของพวงชมพู ก็ไหนว่าอายุมากแต่ดันคล้อยตามทำตามแผนของเด็ก ตกลงว่าเด็กทั้งคู่หรือไงเนี่ย แต่ที่น่าขำไม่แพ้อะไรพอตัวเองเป็นอิสระด้วยวิธีตลกๆนั้นแล้ว ดันมาร้อนรนหาบอร์ดี้การ์ดที่ตัวเองทะเลาะและถ่มน้ำลายใส่อีก พอได้เจอหน้าเขาก็เลยได้รู้ความจริงว่าเขาเป็นใคร ก็เข้าข่ายไม่อยากเป็นเมียดีๆก็เลยได้แค่นางบำเรอ หลังจากนั้นก็ไม่ต้องคิดมากค่ะ อ่านไปปวดหัวไปกว่าจะอ่านจบก็ถอนหัวใจไปหลายรอบ มีทั้งอาการคิดเองเออเอง ตอกย้ำสถานะตัวเองทั้งๆที่คู่ของตัวเองก็บอกว่าอย่าเอาความตัวเองที่เขาไม่เคยบอกใส่สมอง และผลจากที่ไม่พูดไม่ถามไม่เชื่อใจก็เลยต้องเกือบจากกัน ซึ่งตรงนี้ฟีน่าเห็นใจอีตาภคินจริงๆ ในยามที่ต้องการคนปลอบใจดันต้องมาตามง้อเมีย มองมุมไหน คนที่ผิดคือแพรวาจริงๆ ภคินอาจจะผิดที่ไม่พูด แต่ก็สมควรล่ะ เจ้าหล่อนเล่นนิสัยเสียจนคนอ่านอย่างฟีน่ารับแทบไม่ได้ขนาดนั้น

บ่นจนไม่รู้จะบ่นอะไรแล้วค่ะ หรืออาจจะมีอีกแต่นึกไม่ออกแล้ว แต่เจอนิสัยนางเอกทั้งสองคนที่เด็กจนปวดหัวและไม่รู้ว่าเธอจะยี่สิบหรือเด็กแปดขวบกันแน่ พระเอกทั้งสองก็พอกัน บอกอายุมากแต่การกระทำมันดูไม่สมอายุ และถ้าอ่านเล่มนี้ก่อนคงไม่กล้าสอยนางบำเรอยอดรักมาอ่านชัวร์ เพราะน่าขำในเรื่องนางบำเรอฯ เป็นเรื่องของร้อยดาวสาวน้อยแสนเรียบร้อยเพื่อนของพวงชมพูที่ถูกขายเป็นไปเมียเจ้าชายในแถบทะเลทราย สาบานได้ว่าเธอเรียบร้อยจริงๆ เพราะดันไปชนผู้ชายสุดหล่อคนหนึ่งในผับที่หนีไปเที่ยวกับพวงชมพูแล้วก็ไปตะลึงกับความหล่อของเขา อ่ะอันนี้เรื่องธรรมดาเพราะฟีน่าก็เคยเป็นตอนวัยรุ่น แต่ที่ขัดแย้งกับนิสัยเธอ เพราะดันไปเจอเขาอีกครั้ง กลับไปถามชื่อเขาหน้าตาเฉยแกมเขินอาย บอกว่าแค่อยากรู้จักชื่อเขา สาวน้อยแสนเรียบร้อยที่ไหนเขาทำกัน นิสัยกับการกระทำมันสวนทางกันไปค่ะ พอเอานางบำเรอฯมาหยิบๆจับๆ เปิดได้สองสามหน้าก็ยัดลงไหดองต่อไปค่ะ อนาคตยังไม่มีแต่คงต้องเอามาอ่านสักวันเพราะซื้อแล้วต้องอ่านไม่งั้นคงเสียดายเงินยิ่งกว่านี้

ไม่ได้วิจารณ์แนวแบบปวดใจมานาน พยายามจะไม่แรงเกินไปค่ะ แต่นะอ่านไปก็เข้าข่ายทำไมเล่มหนานักฟะ ทั้งๆที่เล่มบางนิดเดียว สรุปง่ายๆ ว่าไม่แนวเลยค่ะ

วันนี้มาบ่นๆๆ จนเหนื่อยค่ะ เซ็งจริงๆค่ะ เจอแต่นิยายอารายกันเนี่ย

ยังดีที่ไม่ตัดสินใจซื้อ หยิบขึ้นมาหลายรอบแล้วค่ะ คงต้องติดตามรีวิวของคุณฟีน่าดีกว่าค่อยตัดสินใจ ขอบคุณค่ะ

คุณporntipนี้ยังเบาๆนะคะอยากบ่นมากกว่านี้แต่เหนื่อยใจเอามากๆ นิยายอารายกันเนี่ย

สวัสดีค่ะคุณฟีลิเซียน่า รู้สึกปวดตับเหมือนกันนะคะที่อ่านรีวิวของคุณ รู้สึกว่าแรง ถึงแรงมาก ตอนที่กำลังพิมพ์อยู่ควันก็ยังกรุ่นๆ ออกหูอยู่เลย55 แต่ยังไงก็น้อมรับค่ะ เพราะเป็นความคิดเห็นจากคนอ่าน (แม้จะไม่พอใจมากก็ตาม ที่ถูกวิจารณ์รุนแรงแบบนี้)

แต่ใบบัวก็จะเก็บคำวิจารณ์ของคุณฟีลิเซียน่าไว้เพื่อปรับปรุง แต่ถ้าจะให้ถูกใจคุณฟีน่าเลยทั้งหมดนั้นก็คงไม่สามารถทำได้ในคราวเดียว เพราะการแต่งนิยายจะมีลักษณะเฉพาะของแต่ละคน ซึ่งตัวละครก็ต้องหลากหลาย จะให้แต่นางเอกมานั่งแบ๋ว ทำไร้เดียงสามันก็ค่อนข้างเกร่อเกินไป แต่ใบบัวก็ยอมรับค่ะว่านิสัยของตัวละครมันอาจจะไม่มีตรรกะนัก แต่ถ้าอ่านเอาเพื่อความบันเทิงมันก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร เพราะจากที่รับฟีดแบ็คจากคนอ่านมา เรื่องนี้ทุกคนจะชอบภคินกับแพรวามากๆ แต่ก็น่ะ ความชอบมันเป็นสมบัติส่วนตัว บังคับกันไม่ได้
ใบบัวไม่ได้อยากจะมีปัญหากับคนอ่าน เพราะคนอ่านเป็นเหมือนผู้กำหนดชะตาชีวิตในเส้นทางนักเขียน แต่บ้างครั้งก็ต้องออกมาอธิบายบ้าง

และที่ใบบัวออกมาแสดงความคิดเห็นในวันนี้ไม่ได้มาชวนทะเลาะ หรือมาต่อว่านะคะ แต่มารับคำวิจารณ์จากคุณฟีน่า(แม้จะเป็นคำวิจารณ์ที่มันไม่ได้เพิ่มพูนกำลังใจเลยก็ตาม) แต่ด้วยความเป็นมนุษย์ปุถุชนธรรมดา จึงต้องมีความไม่พอใจบ้าง

แต่ยังไงก็ต้องกราบขอพระคุณค่ะ ที่หยิบปรารถนาเถื่อนขึ้นมาอ่าน และก็ต้องกราบขอโทษด้วยนะคะที่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้คุณฟีน่าได้รับความบันเทิงใดๆ เลย

ต้องขอโทษมานะที่นี้ค่ะ
baiboau

คุณฟีน่า...แสดงว่าคุณใบบัวยังแต่งนิยายแนวเดิม เพราะเคยอ่านนานแล้ว ก็สไตล์นี้ คือส้มจะไม่ค่อยชอบนิสัยของพระเอกและนางเอกประมาณนี้ หวังว่าคุณใบบัวคงไม่โกรธที่บอกตรง ๆ นะคะ

นึกว่างานจะเข้าตรูอีกแล้ว เอาน่าคนเขียนอย่าซีเรียสอะไรกันมากมาย ฟีน่าก็แค่คนรีวิวนิยายตัวเล็กๆคนหนึ่งนะจ๊ะ คิดมากเครียดมากปวดหัว แก่เร็วนะสาวๆ

ได้คุยกัน ก็ไม่มีอะไรค้างคาใจแล้วค่ะ
ต้องขอโทษนะคะ หากคำพูดของใบบัวคำไหนรุนแรงเกินไป คุณฟีน่าอย่าเก็บเอาไปคิดมากเลยค่ะ ^^

ใบบัวก็จะคิดว่าคำวิจารย์ของคุณฟีน่าคือสิ่งที่สะท้อนกลับเพื่อให้.บบัวพัฒนาตัวเองให้สมบูรณ์มากขึ้น

ตอบคุณส้ม... ใบบัวยังแต่งแนวเดิมค่ะ คือ ตบ-จูบ แต่ลักษณะตัวละครก็พยายามจะทำให้มันแตกต่างกันไป แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะถูกใจคุณส้มหรือเปล่า ยังไงก็จะพัฒนาต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ
baiboau

ติเพื่อก่อนะคะคุณ baiboau คุณฟีน่าก็ได้สะท้อนความเห็นให้ฟังแล้วว่าจุดอ่อนของนิยายคุณเป็นงัย ถ้าอยากปรับปรุงก็ลองพยายามดู ถ่าไม่สนใจคิดว่าไม่เป็นอย่างนั้นก็ไม่ต้องสนใจ เพราะพวกเราก็เป็นแค่กลุ่มคนอ่านกลุ่มนึง (สารภาพว่าเคยไปยืนอ่านที่ร้านหนังสือแล้ว ไม่โดนอย่างแรงงงงงค่ะ) ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะคะ

คุณmingming บางอย่างฟีน่าก็อาจจะแรงไปนิดหนึ่ง

แต่ก็อย่างที่บอกกับคุณใบบัวล่ะว่า ฟีน่าเป็นแบบนี้ จะให้ไปเหมือนกับคนรีวิวอื่นๆที่บอกแค่ว่าไม่แนวก็คงไม่ได้หรอกค่ะ แต่ฟีน่าไม่มีอคติกับใครๆ ถือว่าอย่างน้อยคุณก็เขียนให้ฟีน่าได้มีอะไรอ่านบ้าง อย่าคิดมากและคิดว่าใครๆจะเชื่ออะไรฟีน่าไปหมดนะจ๊ะ

แนวทางใครแนวทางมันจ๊ะ ฟีน่าอาจจะไม่แนวงานคุณใบบัวแต่มีคนอ่านอีกตั้งมากมายชอบงานคุณนะ อะไรที่ติไปแล้วถ้าพอจะมีประโยชน์ก็ดีใจที่ได้ทำ แต่ถ้าอะไรที่ติไปแล้วไม่จริงและบาดใจเกินไปก็ปล่อยให้เป็นแค่สายลมพัดผ่านไปเถอะ

ตัวจริงฟีน่ากับในเวบไม่เหมือนกันหรอก เห็นมะคุยกันแป๊บเดียว ฟีน่าออกจะบ้าบอคอแตก ฝอยจนลิงหลับ อะไรที่ฟีน่าอ่านก็ถือว่าไม่ได้เลวร้ายอะไร ถ้าเลวร้ายมากๆ ต้องไม่พูด ไม่อ่าน ไม่วิจารณ์ไม่สนใจ ใครถามถึงก็ไม่ตอบ อย่างนั้นล่ะสุดๆในหัวใจแล้ว

ทุกคนมีสิทธิที่จะคิดต่างกันไป แต่ทุกอย่างที่ทำไม่มีความแค้นส่วนตัวมาเจือปนแน่นอนเพราะนักเขียนทุกคนไม่ได้ทำให้ฟีน่าทุกข์ทรมานอะไร

เคยเห็นนิยายติดอันดับขายดีก็เลยเข้าไปอ่านดู ก็ยังงงอยู่ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้ขายดี หรืออาจจะเป็นเพราะชื่อเรื่อง(นางบำเรอยอดรัก,ปรารถนาเถื่อน) ที่ฟังแล้วน่าจะบทอย่างงั้นเยอะเป็นพิเศษ แต่ไม่ว่าอะไรก็ตาม ยังมีคนอีกหลายคนมากกว่าครึ่ง หรือน้อยกว่านั้นที่ยังรู้สึกเฉยๆ กับนิยายของคุณ คิดผิดคิดใหม่ได้ การที่นิยายขายดีไม่ใช่ว่านิยายเล่มนั้นจะดีเสมอไป เพราะสำนักพิมพ์เขาก็มีกลยุทธ์ขายของแตกต่างกันไป มันก็เหมือนกกับว่า จะหลอกคนซื้อให้ซื้อมากน้อยแค่ไหน ฝากไว้เป็นข้อคิดแค่นี้ค่ะ

คำวิจารณ์ก็ไม่เห็นแรงนะ ปกติดีอยู่ เมื่อก่อนยังแรงกว่านี้อีก คนเขียนก็คิดมากกกกกกกกกกกกกกกก ก็ว่าขายดีมะใช่เหรอจ๊ะ เรื่องธรรมดาม๊ากมาก มีคนชอบมากมันก็ต้องมีคนชอบน้อยเป็นเรื่องคู่กัน อิอิ หุหุ โฮะโฮะ

คุณชอบอ่านนิยาย ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นค่ะ

นี้คุณจอมมารค่ะ อย่าไปบอกเขาซิว่าตะก่อนเบบี้แรงกว่านี้ เสียสถาบันคนสวยใสน่ารักหมด ก็ยังคิดอยู่ว่าเขาเบาแล้วนะ ยังงานเข้าได้เลย ถ้าแรงเหมือนตะก่อนสงสัยคุณได้ส่งข้าวส่งน้ำเบบี้แหงๆ

โดนอีกคนแล้วล่ะสิ เฮ้อ... เศร้าใจแทนพี่ใบบัว

อือ...เราว่ามันก็คงไม่น่าต้องมีการเศร้าใจแทนนะคะ คำวิจารณ์ก็จะให้นักเขียนได้รู้จุดบกพร่องของตนเองและสารมารถนำไปปรับปรุงแก้ไขได้นะคะ แล้วงานเขียนของนักเขียนขวัญใจของคุณก็มีคุณค่าและดีมากยิ่งๆขึ้นนะคะ อยากเป็นศิลปินต้องเปิดใจให้กว้างๆนะคะ ^^

เข้ามาดูมุมมืดของบล็อก...ฮ่าๆๆๆๆ
ชินได้แล้ว...ฟีน่า

อ่านดูแล้ว มีแต่ติรึเปล่าคะ อย่าหาว่ายังงั้นยังงี้เลย แค่แวะผ่านมา แล้วลองอ่านดู ก็เห็นว่ามีแต่ติิ โดยไม่ได้แนะนำอะไรเลยแม้แต่น้อย แล้วยังงี้คนเขียนเขาจะเอาจุดบกพร่องที่คุณไม่ชอบใจเป็นการส่วนตัว ไปปรับปรุงงานเขียนได้ยังไง

นักวิจารณ์ที่ดี ต้องติเพื่อก่อ วิจารณ์อย่างมีเหตุผลนะคะ

มันเป็นมุมมืดของบล็อกจริงๆ

คุณพี่เขมมิกเจ้าค่ะ หนูชินแล้วค่าขนาดแรงกว่านี้ยังโดนมาแล้วเลย

แต่จะว่าไปตอนนี้ฟีน่ากับเจ้าของหนังสือเรียกได้ว่าปรับความเข้าใจกันได้ส่วนหนึ่งแล้วจ้า

สาวๆก็อย่าอะไรมากมายค่ะ ย้ำๆๆ คิดมากเครียดเร็ว หน้าผากมีริ้วรอย แก่ก่อนวัย อ๊ายๆๆทำใจรับไม่ได้

ปล.คุณน้องนกยูง ฟีน่าว่าก็พูดในส่วนที่ควรจะแนะนำไปแล้ว

ฟีน่าบอกคนเขียนไปแล้วว่า อย่าตั้งความคิดว่าคนอ่านจะมีอคติอะไรกับคนเขียนหน้าตาก็ไม่เคยเจอกัน ฟีน่าไม่ได้ทำงานในวงการหนังสือ ใครจะขายได้ ขายไม่ได้ไม่เกี่ยวกับฟีน่า เผอิญซื้ออ่านเองหมด เสียเงินเองค่ะ เราก็เลยอยากพูดถึงสิ่งที่เราคิด อาจจะผิดที่คิดตรง พูดตรงไปก็ขอโทษที่ทำให้ใครเคืองใจ ไม่เสียหน้าที่ขอโทษใคร เพราะสังคมสมัยนี้ ขอโทษ ขอบคุณ ขอบใจเป็นคำที่ใครๆก็อยากได้ยิน แต่ฟีนาก็ยืนยันความเป็นตัวตนของตัวเองว่าเป็นเช่นนี้ วิจารณ์ไม่ติดใจใส่ความอะไรใครเพราะไม่ได้รับเงินใครให้มาวิจารณ์งานใครทั้งนั้น ว่าฟีน่าได้ ด่าได้ แตอย่าดึงคนอื่นมาเกี่ยว และฟีน่าไม่เคยบอกว่าไม่แนวคำเดียวแต่ไร้เหตุผลรองรับ ถ้าฟีน่าไม่แนวก็จะบอกว่าไม่แนวเพราะอะไร อย่างไร ไม่ลอยๆแน่นอนค่ะ ฟีน่าเปิดตาเปิดใจรับทุกอย่างเสมอค่ะ แม้บางครั้งออกแนวเซ็งว่า สงสัยจะให้พูดได้แค่คำเดียวว่าชอบค่ะทุกเล่มไปคงจะปลอดภัยกับชีวิตมั๊ง แต่เผอิญไม่ใช่ฟีน่าค่ะ ขอยืนยันว่าทุกคนต่างมีแนวทางที่ไม่เหมือนกันนะจ๊ะ

นี่คงเป็นนักเขียน คนล่าสุดสินะ ที่ถูกพวกไร้จรรยาบรรณกัดเอา ทำไมไม่หัดใช้สมองตรองดูบ้างล่ะคะว่า คำพูดที่กลั่นกลองออกมาจากสมอง(หรือเปล่า)ของคุณมันมีประโยชน์มากน้อยแค่ไหน มันติอย่างเดียว หรือว่า ติเพื่อก่อ วันๆ ไม่ใช่นั่งจ้องกัดนั่งจ้องจิกชาวบ้านเขาไปทั่วแบบนี้ คนไหนชอบก็เทอดทูนอยู่เหนือหัว คนไหนเกลียดก็เหยียบซะจมดิน เห็นแล้วมันน่าสมเพช แต่งเองไม่ได้ก็หาทางจิกกัดชาวบ้าน ทำไมไม่ลองแต่งบ้างล่ะ ดูสิว่าจะแต่งได้ดีกว่านักเขียนหลายๆ คน(มาก)ที่ถูกคุณด่าเอาหรือเปล่า ไม่ใช่มานั่งไร้สาระไปวันๆ และหากจะด่าดิฉันที่เห็นแตกต่างจากคุณก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะคุณยังโดนคนที่ไม่ได้คิดเห็นตรงกับคุณด่าเลย

..เอ่อ..เป็นไรกันรึป่าวคะเนี่ย...
ใจเย็นๆ..กันดีมั๊ยคะ....
น่านะ..ค่อยๆคุยกันนะคะ..
อย่าเป็นอารมณ์กันเลยคะ...

หูยยยย ขนาดไม่เคยจิกกัดนะเนี่ย หุหุ

สาวๆคร้าบ อย่าเพิ่งตีกันเลย อารายกันจ๊ะ ตอนนี้ปล่อยให้แถวราชดำรีเค้าแรงไปที่เดียวเถอะจ้า ขอแถวนี้เย็นๆใจสักหน่อย

ฟีน่ารับฟังได้ทุกอย่างอยุ่แล้ว แต่อย่าตีกันเลย ปวดหัว ปวดใจ ปวดตับ ปวดไตเสียจริงๆ

ฟีน่ารับฟังทุกความคิดเห็นนะจ๊ะ บนโลกแห่งความจริงและโลกเสมือน คิดต่างได้แต่อย่าแตกแยกนะคะ

แต่อย่างหนึ่งที่ยืนยันคือ ฟีน่าอ่านแล้วคิดแบบนี้ค่ะ ฟีน่าอาจจะคิดต่างไปจากคนอื่นหรือแฟนนิยายของคุณใบบัวแต่ฟีน่าก็มีมุมมองแบบนี้ล่ะค่ะ

คุณฟิลิน่าค่ะฉันก้อมีความคิดเห็นเหมือน
คุณน้องนกยูงตัวน้อย และ คุณคนอ่านนิยายแต่ไม่เคยจิกกัดคนอื่น(แบบคุณ) นะค่ะ
ถ้างัยคุณลองแต่งเองดูมัยค่ะว่าคนที่ร้อยพ่อพันแม่เค้าก้อไม่ได้มีความคิดแบบคุณหรอกคนเราจะว่าคนอื่นได้แปลว่าตัวเองตัวทำให้ได้ดีกว่าคนอื่นไม่ใช่ตัวทำไม่ได้แต่ว่าคนอื่นเอาแบบนี้ถ้าหนังสือไม่หน้าสนใจขนาดนั้นคุณจะซื้อมาทำไม่เพราะก่อนที่เราจะซื้อหนังสือสักเล่มนึงเราต้องอ่านก่อนที่จะซื้อถูกมัยค่ะคงไม่มีคนบ้าที่ไหนไม่ชอบแล้วซื้อมาหรอค่ะหรือว่าฉันรวยยยยยยยยยิบอย่างเดียวแบบไม่ใช้สมองคิด

ฟีน่าเคารพสิ่งที่ทุกคนโพสต์นะจ๊ะ และที่สำคัญฟีน่าคิดว่าฟีน่าเคลียร์กับคุณใบบัวแล้ว ซึ่งนั้นคือคนที่สำคัญที่สุดที่ฟีน่าน่าจะได้เคลียร์ใจกันและกันค่ะ

หลายคนอาจจะบอกว่าฟีน่าดีแต่วิจารณ์แต่ไม่เขียน ฟีน่าเคยบอกแล้วว่าฟีน่าเขียนอะไรยาวๆไม่ได้หรอกค่ะเพราะเป็นคนขี้เกียจและเบื่อง่ายมากๆ เขียนได้นิดหน่อยก็ไม่ต้องรอให้ใครมาด่า ก็นั่งด่าตัวเองแล้วว่าเขียนไปได้ไงเนี่ยแก แย่ชะมัด

อย่างที่บอกว่าฟีน่าไม่ได้วิจารณ์ใครเพราะอคตินะคะ อย่าคิดว่าฟีน่าเกลียดชังใครเป็นการส่วนตัว ถ้าอ่านรีวิวอันอื่นของฟีน่าบางเล่มที่ชอบยังว่าซะแย่ในบางจุด และฟีน่าก็มีรสนิยมที่แปลกๆ ที่ชอบอะไรง่ายๆ

เอาน่าๆ ใจเย็น ใจร่มๆค่ะ อย่าร้อนรุมกันเลยค่ะ กลับไปนอนอ่านนิยายให้สบายใจกันก่อนนะคะ

อ้อ เด๋วคืนนี้ขอปิดกาทู้ให้แสดงความเห็นกันก่อนไม่ใช่อะไร เพราะฟีน่าไม่ได้เข้าเวบกลางคืน อาจจะบางอย่างไม่เข้าใจกันได้ และอาจจะเหนือความควบคุมของฟีน่าไปได้ เด๋วพรุ่งนี้เรามาว่ากันใหม่

อยากย้ำว่าทุกคนมีสิทธิ์คิดเหมือนคิดต่างได้เสมอค่ะ แต่ฟีน่าเคารพที่รับฟังทุกคำพูดของทุกคน คุณใบบัวเองที่ได้โทรคุยและเคลียร์กับฟีน่าแล้วเมื่อวานก็คงจะเข้าใจในสิ่งที่ฟีน่าต้องการสื่อให้คุณใบบัวเข้าใจแล้ว และนั้นคือสิ่งที่ฟีน่าปรารถนาที่สุดค่ะ

จำได้ว่าสองปีที่แล้ว ...ตัวเองเคยถูกวิจารณ์นิยายอยู่เรื่องหนึ่งซึ่งเป็นนิยายเล่มแรกๆของตัวเอง ตอนนั้นถูกคุณฟิลิเซียน่าและเพื่อนๆนี่แหละค่ะที่เป็นผู้วิจารณ์ แต่ไม่ใช่ที่นี่นะคะเป็นที่เวปกิ่งฉัตรเดิม (ขออภัยเจ้าของเวปไว้ด้วยค่ะที่พาดพิง)
ตอนนั้นคุณฟิลิเซียต่างกับปัจจุบันนี้มาก ..เลือดร้อน..และใจร้อน (นี่คือความคิดส่วนตัวจากการติดตามอ่านรีวิวนิยายของเธอค่ะ) แต่อาจเพราะตัวเองค่อนข้างจะใจเย็น
เลยกลับไปนั่งคิดนอนคิด และรับฟังความคิดเห็นของคนหลายๆคนซึ่งได้ให้คำแนะนำมาดังนี้ค่ะ
พี่คนที่แนะนำบอกว่า เราเป็นนักเขียนการที่จะพูดอะไรออกไปต้องมองให้กว้าง อย่าคิดถึงแค่กลุ่มคนที่รักเราและกลุ่มคนที่เกลียดเราเท่านั้น ให้มองกลุ่มคนที่สามซึ่งกำลังจับตามองอยู่ไม่ไกล

และกลุ่มคนที่สามนี้แหละค่ะที่จะเป็นตัวชี้ชะตาของเราว่าจะอยู่หรือจะไป เค้าอาจจะรอดูคำพูดและความคิดเห็นของเราที่จะตอบโต้กับคนวิจารณ์ว่า เราซึ่งเป็นนักเขียนยอมรับ
ความคิดของคนอื่นได้ขนาดไหน

ตัวเองก็ยอมรับและเชื่อฟังคำแนะนำของพี่คนนั้นเลยออกมาตอบกระทู้ของคุณฟิลิเซียน่า ..ค่อนข้างยาวแต่ใจความหลักๆคือ น้อมยอมรับความคิดเห็นของคนอ่านทุกคนเพื่อจะได้เอาไปปรับปรุงงานของตัวเอง เพราะเราถือว่า
อย่างน้อยคุณฟิลิเซียน่าและเพื่อนๆก็ต้องจ่ายเงินเพื่อซื้อหนังสือเราไปแล้ว เธอจึงไม่ผิดที่จะวิจารณ์เพราะไม่ถูกใจ

กระทู้ที่เกือบทะเลาะกันในตอนนั้นจึงหยุดลงได้ด้วยดี

และหลังจากนั้นต่อมา เราก็เริ่มเขียนนิยายที่ช้าลงและพยายามเอาคำตำหนิตักเตือนต่างๆมาปรับปรุง อย่างเช่น
เนื้อหาของนิยายที่ไม่สมเหตุสมผล เราก็ต้องหาเหตุผล
มารองรับนิยายของเราให้มากที่สุดเพื่อลดจุดด้อยจุดนี้

สองปีผ่านไป เมื่อตัวเองหันกลับไปมองนิยายเล่มแรกๆของตนเองอีกครั้ง เรารู้สึกว่า ทำไมเราถึงเขียนได้แย่ ขนาดนั้น แล้วทำไมนิยายแย่ๆแบบนี้ยังกล้าขายให้คน
ต้องจ่ายเงินในราคาแพงๆอีกหรือ

เข้ามาพูดเพราะอยากบรรยายความรู้สึกหลายๆอย่างสำหรับคนที่เคยได้รับคำวิจารณ์แรงๆมาก่อน แต่ขอยืนยันว่า คำวิจารณ์ของคุณฟิลิเซียน่าในตอนนี้กับตอนนั้น ...
มันห่างกันลิบลับค่ะ

ขอบคุณๆฟิลิเซียน่าอีกครั้งที่ได้ให้ข้อคิดซึ่งตัวเองเกือบจะมองไม่เห็น แต่เราโชคดีที่มีพี่ๆค่อยให้คำแนะนำจึงสามารถผ่านจุดนั้น จนมาเป็นนักเขียนที่ยืนหยัดได้จนวันนี้

กลับมาเปิดให้แสดงความคิดเห็นกันได้แล้วค่ะ กลางวันฟีน่าอยู่พอจะดูความเรียบร้อยกันได้

เพิ่งเห็นข้อความคุณนักเขียนคนหนึ่ง นึกๆอยู่ว่าใครหว่าเพราะสมัยโน่นยอมรับว่าฟีน่าร้ายนะ ร้ายมากด้วย จนไม่รู้ว่าตีกับใครไปบ้าง แต่อ่านแล้วพอจะคาดเดาว่าเป็นใคร

บางคนอาจจะบอกว่าฟีน่าลำเอียงอะไรแบบนั้น แต่จะบอกว่านักเขียนหลายคนที่ฟีน่ารู้จักสนิทสนมกัน ณ ปัจจุบันนี้ หลายคนมาด้วยสถานะแรกเหมือนที่คุณนักเขียนฯโดนค่ะ แต่สุดท้ายเรากลับคุยกันมากขึ้นกว่าเดิม

ยอมถอยหนึ่งก้าวไม่ได้ความว่าแพ้ และพึ่งชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธค่ะ ฟีน่าไม่ได้พูดให้ตัวเองดุเป็นนางเอก แต่ฟีน่าโตเกินกว่าจะมาร้อนและเต้นเร่ากับคำว่าแรงๆแล้วค่ะ อายุก็ปูนนี้แล้วจะมีชีวิตเหลือบนโลกอีกกี่วันก็ไม่รู้ จะผูกใจเจ็บไปทำไม ใฟแค้นมันเผาใจให้ร้อนรุ่ม ดับไฟในใจด้วยความใจเย็นจะดีกว่า

ฟีน่าวิจารณ์อาจจะดูร้ายกาจ(หรือใครบอกว่าไม่ดูว่าร้ายแต่ร้าย) นั่นก็คือส่วนหนึ่งของสไตล์ที่เป็น คำวิจารณ์ไม่ได้มีผลอะไรมากมายหรอกนะคะ อย่าคิดว่าทุกคนจะคล้อยตามฟีน่า ทุกคนโตแล้ว คิดเองได้แล้วค่ะ และไม่มีพวกมากลากไปหรอกนะคะ บางครั้ง บางคนคิดเหมือนกันแต่ไม่มีใครพูด หลายคนกลัวจะแสดงออกว่ามีจุดบกพร่องตรงไหนในนิยายแต่ก็กลัวว่าจะโดนว่าเอา เลยเก็บไว้ในใจ

ในส่วนของนักเขียนก็ไม่แปลกที่จะคิดว่าผลงานตัวเองสมบูรณ์แบบเพราะคุณเขียนเองเข้าใจทุกอย่างเองหมด แต่คนอ่านไม่ใช่คนเขียนย่อมไม่เข้าใจทั้งหมด เมื่อคนอ่านมีปัญหา คนเขียนต้องตามคำถามได้หมด นี้คือจุดสำคัญ ฟีน่าเคยอ่านนิยายให้นักเขียนบางคนและด้วยความวาเราฟังพล็อตทุกวันเราเลยไม่สงสัยติดใจอะไร แต่เมื่อคนอื่นอ่านกลับมีคำถามเพราะเขาไม่ได้ฟังพล็อต ฟังรายละเอียดทั้งหมดเหมือนเรา และนั่นก็ไม่ผิดที่เขาถาม เพราะเขาไม่รู้

ใจเย็นๆและอย่ามองฟีน่าด้วยทิฐิมานะเลยค่ะ อย่างที่บอกว่าแค่นี้บ้านเมืองก็ร้อนแล้ว อย่าให้ร้อนด้วยเรื่องบางอย่างอีกเลยจ๊ะ

ทำไมจะต้องล็อกไว้ด้วย รับสิ่งที่ตัวเองทำไว้ไม่ได้หรือไงละ เมื่อคืนก็ปิดไม่ให้เข้า ระวังนะทำอไรกับคนอื่นไว้มากๆ ผลที่ตามมานะจะเกิดกับตัวเอง

มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า
ว่าจะเข้ามาโพสตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว อ่านแล้วโกรธแทนพี่ใบบัวมากๆ คนอะไรปากร้าย ทั้งกัดทั้งทึ้ง และอย่าคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกลย แค่มนุษย์ธรรมดาก็เป็นให้ได้ก่อนเถอะ และอย่ามาบอกว่าเนี้ยฉันพูดเบากว่าเมื่อก่อนแล้วน่ะ ทำไมต้องคิดมาก โห ถ้าคำพูดบ้าๆ นี่เบา แล้วไอ้แรงๆ มันจะขนาดไหน จงอย่าภูมิใจกับการกระทำที่ไม่ได้ใช้สมองคิดของตัวเอง อ่านมาทุกคำที่คุณได้ใช้สมองที่มีน้อยของคุณเขียนออกมา หากฉันเป็นพี่ใบบัวก็คงน้ำตาร่วงไปแล้ว และที่ออกมาปกป้องพี่ใบบัวนี่ก็เพราะฉันไม่ต้องการให้นักเขียนที่ฉันชอบต้องเสียใจกับคำพูดที่สักแต่พูดของพวกไร้สาระ ทำอะไรเองไม่ได้อย่างคุณ และอย่าคิดว่าตัวเองเก๋าจะวิจารย์ใครแบบเสียๆ หายๆ ได้ เพราะยังมีคนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณและพร้อมจะต่อต้านคนอย่างคุณอีกมากมาย



แฟนคลับพี่ใบบัว





โดย: คนอ่านนิยาย IP: 115.67.168.160 วันที่: 21 เมษายน 2553 เวลา:10:07:19 น.



เด๋วจะหาว่าไม่จริงใจในการรับฟังความคิดเห็น อ้อ แจ้งนิดหนึ่งนะคะ ถ้าใครไปโพสต์หน้าอื่น ต่อไปฟีน่าจะลบทิ้งนะคะ เพราะหน้านั้นๆ ไม่เกี่ยวกับนิยายของคนที่ฟีนากำลังวิจารณ์อยู่ค่ะ ต้องเคารพว่าที่แสดงความคิดเห็นอยู่มันเป้นของส่วนไหนนะคะ

คิดเห็นอะไรอยางไรกัน มาตรงหน้านี้เลยค่ะ

ความจริงอ่านบล็อกคุณฟีน่ามานานแล้ว แต่ไม่เคยโพส
คราวนี้ขอแสดงความเห็นบ้างนะคะ

เอาทีละแง่... ในแง่ของคนอ่านก่อน
ดิฉันคิดว่าคนอ่านมี 'สิทธิ์' ชอบหรือไม่ชอบนิยายที่ตนได้อ่านผ่านตา
แต่ 'สิทธิ์' การวิจารณ์ ในลักษณะเผยแพร่ต่อสาธารณะก็ขึ้นอยู่กับมารยาทและความเหมาะสมด้วย
ไม่ใช่ว่า ฉันไม่ชอบ ฉันก็จะใส่เอาฝ่ายเดียว
ทำอย่างนี้เท่ากับว่า เป็นการ "ทำลาย" นักเขียนคนหนึ่ง (หรือหลายคน) อย่างเลือดเย็นที่สุด

เปรียบเทียบง่ายๆ สมมุติว่า คุณฟีน่าเปิดร้านอาหาร
แล้วลูกค้านำมาเขียนบล็อกเผยแพร่ว่า ห่วยมาก กินไม่ลง ...แล้วลงท้ายว่า "ความเห็นส่วนตัว"
บังเอิญบล็อกนั้นป๊อบปูล่าซะด้วย จึงทำให้ร้านอาหารของคุณเจ๊ง ต้องปิดกิจการลง
ถามว่าคุณฟีน่าจะรู้สึกอย่างไร ?

นักเขียนก็เช่นกันค่ะ (คราวนี้ย้ายมุมมาพูดในแง่ของนักเขียนบ้าง)
นักเขียนทุกคนคือคนมีฝัน
ฝันอยากจะบอกเล่าบอกเล่าเรื่องราวจินตนาการของตัวเองให้คนอื่นๆ ฟัง ในรูปแบบของตัวอักษร
ซึ่งแน่นอนว่า อาจจะมีคนทั้งชอบ และไม่ชอบ
สิ่งที่เขาต้องการ และมักพูดอยู่เสมอว่า "จะนำข้อบกพร่องไปปรับปรุงแก้ไข"
คือ เขาต้องการให้ผู้อ่าน แนะนำจุดบกพร่อง จุดที่ไม่ชอบโดยตรง ไม่ใช่การ "ประจาน" และ "ขยายข้อบกพร่อง"

คุณอาจจะส่งอีเมลไปทางสำนักพิมพ์ หรือถึงผู้เขียนโดยตรงน่าจะดีกว่ามา "ประจาน" กันแบบนี้นะคะ

ลองคิดถึงใจเขาใจเราบ้าง คุณติเพื่อก่อ (ให้เกิดประโยชน์) หรือติเพราะความสะใจ (ให้นักเขียนที่คุณอ่านแล้วไม่ชอบ ตายไปจากวงการ) กันแน่?

คุณลองเขียนนิยายสักเรื่องสิ
แล้วคุณจะเข้าใจหัวอกของนักเขียนมากขึ้น

ตามมาอ่านแล้วจร้า ฟีน่า


ก็เข้าใจหัวอก ทั้งคนเขียน และ คนอ่าน ใจเย็นๆ กันนะคร้า

เข้ามาอ่านบล็อกของคุณฟีน่าเรื่อย ๆ แต่ไม่เคยเขียเม้นท์เลย คราวนี้ขอแสดงความคิดเห็นเล็กน้อย เพื่อเป็นกำลังใจให้เจ้าของบล็อกนะคะ

ก่อนอื่น บล็อกนี้เป็นบล็อกส่วนตัว ซึ่งเจ้าของบล็อกมีสิทธิ์ที่จะแสดงความคิดของตนเอง และมีสิทธิ์แม้กระทั่งบล็อกความคิดเห็นอื่น ๆ ซึ่งจะเห็นได้ว่าคุณฟีน่าเปิดพื้นที่ให้ผู้ที่เห็นต่างได้แสดงความคิดเห็น ตรงนี้แฟนคลับของนักเขียน ก็น่าจะใช้พื้นที่นี้ให้เป็นประโยชน์และสร้างสรรค์ นำข้อดี หรือข้อที่คุณชอบมาเขียนเพื่อหักล้างกับความคิดเห็นของเจ้าของบล็อก ซึ่งนั่นจะเป็นผลดีกับนักเขียนมากกว่า แฟนคลับมาเขียนต่อว่าเจ้าของบล็อกแบบนี้นะคะ

การอ่านนิยายเป็นทัศนส่วนบุคคลจริง ๆ และแต่ละคนก็มีความชอบไม่เหมือนกัน สิ่งที่คุณฟีน่าเขียนเธอก็เขียนตามความคิดของเธอ ในพื้นที่ของเธอค่ะ

อย่าเขียนในทำนองว่า "คุณเขียนเองไม่ได้ ดีแต่ต่อว่า" มันไม่สร้างสรรค์เลยค่ะ เพราะนักอ่านก็ทำหน้าที่อ่าน และวิจารณ์ ส่วนนักเขียนก็หน้าที่เขียน และน้อมรับคำวิจารณ์ค่ะ

ดีค่าคุณปอมปอมฯ คนอ่านในเงามืด เรื่องราวทั้งหลายมันจบลงไปแล้วละจ๊ะ ฟีน่าก็เฉยๆ แล้วค่ะ

ตอนนี้ในบ้านเมืองเราต้องการความสงบสุขที่สุดเลยค่ะ จะขาว เหลือง แดง หลากสี ก็คนไทยเหมือนกัน