อยากจะหัวเราะตัวเองเสียนี้กระไรค่ะ ยังไงนิยายของลิซกะฟีน่าก็ยังต้องใช้มุกเดิม ของอาถรรพ์ ซื้อเองก่อนไม่ได้ ต้องยืมเขาอ่านแล้วจะรอดปลอดภัย ซึ่งใจจริงฟีน่าเองก็เฉยๆกับเรื่องนี้นะคะ บอกตรงๆว่ากลัวจะไม่แนว เพราะของล่าสุดที่อ่าน ไม่ค่อยแนวเท่าไร จนมีคนบอกในเฟซว่าสนุกค่ะ เลยให้เพื่อนซื้อแล้วยืมอ่านแบบเดิม คาดว่าจะรอด แล้วมันก็เป็นจริงเสียด้วย

ว่าด้วยแนวครอบครัวเป็นหนี้พระเอก เลยต้องแต่งงานใช้หนี้ หากแต่ไม่ใช่นางเอกที่ถูกจับให้เป็นเจ้าสาว เมื่อเธอไม่ได้สวยสะดุดตาอะไร ไม่เหมือนน้องสาว แต่เมื่อเธอหนีไป ทิ้งทุกอย่างให้เลวร้าย และนางเอกเองก็ไม่อาจทำอะไรได้มากมาย เพราะขนาดพ่อเลี้ยงบอกยกนางเอกให้แต่งงานแทน พระเอกก็ไม่เอาเพราะเธอไม่ได้สวยอย่างที่เขาต้องการ แต่แล้วพระเอกก็ต้องแต่งงานกับนางเอกจริงๆ ไม่ใช่เพราะอะไรมากไปกว่าความสงสารที่นางเอกเหมือนไม่ใช่คน พ่อเลี้ยงของเธอ ขายเธอให้กับคนอื่นใช้หนี้ ถ้าไม่ได้เลขาพระเอกขอร้องไว้ นางเอกก็คงไปตกนรกทั้งเป็น และพระเอกก็คิดว่าเขาอยากมีทายาทก็แต่งกับนางเอกไป พอมีลูกก็เลิกกันไป แค่นี้ก็พอ นางเอกหรือจะมีทางเลือก แม้จะย่ำแย่แค่ไหนก็ต้องทน

และแน่นอนว่า พระเอกก็จะเริ่มมองเห็นความดีของนางเอก แต่ไม่รู้ใจตัวเอง ถ้าไม่เพราะนางเอกมาฮึดสู้จากคำของแม่ว่า ต้องสู้เพื่อให้ได้ใจพระเอกมา ไหนๆเขาก็ออกจะมีใจให้ขนาดนั้น แต่อย่างน้อยก็ต้องมีอุปสรรคกระแทกใจอย่างรุนแรงให้พระเอกได้เข้าใจว่า ความรัก ถ้าสายเกินไป ก็อาจจะช้าเกินไปที่จะบอกว่ารักเธอ เมื่อนางเอกเจ็บหนักเกือบตาย เกือบเสียลูก ทำให้พระเอกไม่อาจประมาทกับชีวิตได้อีกต่อไป หากจะรักก็ไม่ควรรีรอ เพราะคนที่รักอาจไม่อยู่ให้คุณบอกรัก

แค่เรื่องย่อก็พอจะมองพระเอกออกว่าเป็นคนแบบไหน พระเอกเป็นคนมีปมในหัวใจ เพราะเขาเป็นเด็กกำพร้า เป็นแค่เด็กที่ถูกเอามาเลี้ยงเป็นทายาท ถ้าไม่เพราะเขาฉลาด ก็คงไม่มีตัวตนในสายพ่อบุญธรรม ดังนั้นพระเอกจึงเป็นคนประเภทไร้หัวใจมากๆ จะมาคาดหวังว่าเป็นคนดี สงสารนางเอกแต่แรก ลืมไปได้เลย ถ้าไม่เพราะนางเอกเป็นแค่ลูกเลี้ยงไร้ค่าแบบที่เขาเป็นและเข้าใจผิดบางประการ จนยื่นมือมาช่วยนางเอก พระเอกคงไม่ได้ลงเอยกับนางเอกแน่นอนค่ะ


อ่านๆไปก็แอบเหน็บๆพระเอกไปว่า แกใจร้ายนิดๆนะเนี่ย ประเภทไม่มีความรู้สึกเห็นใจคนอื่นเลย เลือดเย็นชะมัด แต่พอได้รู้ความจริงแล้ว พระเอกน่าสงสารมากค่ะ จนบอกไม่ถูกว่าระหว่างพระเอกกับนางเอก ใครน่าสงสารกว่ากัน แต่ฟีน่าว่าพระเอกน่าสงสารกว่านิดหนึ่ง ดังนั้นพอมองกลับไปในตอนที่พระเอกพยายามเอาใจใส่นางเอก ก็ถือว่านี้ล่ะดีที่สุดแล้วสำหรับผู้ชายที่ขาดๆคนหนึ่ง

ส่วนนางเอก ช่างมีชีวิตน่าสงสารเสียจริง ต้องอดทนมาตลอด แม้ว่าพ่อเลี้ยงจะมีเงินทอง แต่แท้จริงเธอกลับไม่ได้โชคดีเลย เมื่อเป็นแค่ลูกเลี้ยงที่เขาไม่ได้รักใคร่เหมือนน้องสาวที่เป็นลูกสาวของเขาจริงๆ แถมถูกตอกย้ำว่าโง่ หน้าตาก็แสนจะธรรมดา ไร้ปากเสียงตลอดเวลา อ่านไปก็อึดอัดใจแทนนางเอก และยิ่งมาเห็นตอนนางเอกถูกพ่อเลี้ยงทำร้าย และกำลังจะโดนขายต่อ ก็รู้สึกว่านางเอกมันจะทนไปทำไม

แต่นะ เพื่อแม่เธอก็เลยต้องทน นางเอกน่าสงสารมากๆค่ะ เหมือนไม่ใช่คน เป็นแค่สิ่งของไร้จิตใจ โยนกันไป โยนกันมา นางเอกนี้สุดยอดความมีจิตใจกล้าแข็งมาก เพียงเพื่อคำว่าต้องทน ถ้าเธอเสียสละหนึ่งคนแล้วแม่ไม่เดือดร้อน นี้ล่ะความดีของนางเอกและความอดทนต่อทุกอย่าง มันก็เลยเป็นสิ่งที่ผูกใจพระเอกไว้ได้

ตอนที่เอามาอ่าน ก็แอบหวาดหวั่นใจเพราะอย่างที่เคยบอกไปว่าของลิซเนี่ย ฟีน่ารู้สึกเสมอว่า ในบางเล่มก็อ่านได้ บางเล่มก็ไม่แนวไปเลย เรื่องนี้จะมาแบบไหนกัน แต่พออ่านจบ ก็โล่งอกว่า สนุกดีค่ะ แม้จะมีบางอย่างขัดใจไปบ้าง ไม่ใช่อะไรนะคะ โมโหในความเลวของพ่อเลี้ยงนางเอกน่ะเอง ขัดใจในการยอมร่ำไปของแม่นางเอก ที่ทำให้นางเอกต้องอยู่แต่กับคำว่าต้องทนๆ ไม่รู้เมื่อไรจะทนไม่ไหว

สำหรับพระเอกน่ะ เขาก็ไม่ใช่คนดีมากมาย ค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวในช่วงแรกด้วยซ้ำไป ยิ่งมาเห็นข้อเสนอแบบไร้หัวใจที่ยื่นให้กับนางเอก ซึ่งเป็นฟีน่า ที่ไม่ใช่คนอดทนขนาดนั้น ได้มีวีนแตกกันไปบ้างแล้ว ชีวิตฉันเนี่ยนะต้องมากลายเป็นแค่เครื่องผลิตลูก ฉันเป็นคนนะโว้ย

ในอีกมุมหนึ่งก็มีเคืองใจแม่นางเอกไปเลย ต้องยอมให้ลูกสาวถูกพ่อเลี้ยงทำแบบนี้เพราะเธอไม่มีปากเสียงสู้กับเขา อ่านแล้วก็แค้นใจ เพราะเรามันประเภทผู้หญิงที่หาเลี้ยงตัวเองไม่ง้อผู้ชายมาเลี้ยง เราทำไมต้องทน อันนี้ไม่ได้ว่านิยายนะคะ แค่เคืองใจแทน ประเภทสิทธิสตรีมันพุ่งขึ้นหน้าอะไรแบบนั้น แต่ทุกคนใช่ว่าจะทำทุกอย่างได้อย่างที่อยากไป เพราะสิ่งแวดล้อมมันบังคับให้จำยอมเหมือนแม่ของนางเอกที่ต้องยอมเพื่ออนาคตของลูก แต่สุดท้ายสิ่งที่ยอมก็กลับมาทำร้ายลูกและเธอ

ส่วนตัวนิยาย แม้พระเอกจะยื่นข้อไร้หัวใจให้ แต่ยังดีที่เขาไม่ประเภท กรูไม่สน กรูจะเอาลูก ยังให้เวลานางเอกปรับตัว ปรับใจ แต่ความเย็นชาไร้หัวใจก็ยังมี หากแต่สิ่งที่ดีก็คือ ไม่ใช่คนงี่เง่า กินหญ้า อย่างตอนที่มีเด็กสาวที่แอบรักพระเอกฟ้องว่านางเอกแกล้ง พระเอกก็ไม่ใช่ประเภทเข้าข้างเด็กนั่น แถมดุอีกต่างหาก และแม้ว่าท่าที่ของพระเอกจะไม่ค่อยแคร์นางเอก แต่จริงๆแล้วเขาใส่ใจนางเอกตลอด

ยิ่งพอรู้ความจริงที่พระเอกเป็น ฟีน่าเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดหนัก ยังแบบ น่าสงสารอ่ะผู้ชายคนนี้ นางเอกรักเขาเยอะๆนะ ตอนเสียใจเรื่องนางเอกกับลูกเกือบตาย สงสารมากๆๆๆๆ มาทำให้เขารักแล้วจะทิ้งเขาไปทำไม แบบนี้ไม่รักดีกว่าไหม จะได้ไม่เจ็บ

อย่างที่บอกว่านี้มันเรื่องความรักของหัวอกคนเป็นลูกเลี้ยง นางเอกเป็นคนอึดมาก อดทนต่อความบัดซบในชีวิต ต้องทนๆๆๆ ตลอดเวลา แต่ในความทนของเธอก็เหมือนนางเอกนิยายรุ่นเก่า เอาดีเข้าสู้ ดีนะว่าพระเอกไม่ได้มีพวกนางอิจฉามาคอยเป่าหู นางเอกเลยสบายตรงที่ไม่มีคู่แข่ง แค่เอาชนะใจพระเอกก็ยากแล้ว นางเอกก็เป็นคนที่ขาดไม่ต่างจากพระเอก แต่ดีที่เธอมีหัวใจที่อบอุ่นและปรารถนาดีจะให้คนที่รักมีความสุข นั่นเองจึงเป็นสิ่งที่ทำให้พระเอกรักนางเอก

ในมุมที่ฟีน่าบอกว่าโกรธแม่นางเอกที่ยอมสามีมากไป แต่ในอีกมุมหนึ่งแม่นางเอกก็คือคนที่ปลุกให้นางเอกได้สู้ สู้เพื่อตัวเองและลูก กล้าที่จะยอมเสี่ยงว่า หากเธอเปิดใจและกล้าแสดงให้พระเอกเห็นว่าเขาคือคนสำคัญในชีวิตถ้าการเสี่ยงนี้เธอชนะเธอจะได้ทุกอย่าง แต่ถ้าแพ้เธอก็เสียใจ แต่ดีกว่าไม่ใช่หรือที่จะลองก่อน ไม่อย่างนั้น ถ้าไม่เสี่ยงก็ต้องแพ้ลูกเดียว

แต่คาดว่ามันต้องมีเรื่องต่อเพราะน้องสาวของนางเอกที่หนีการแต่งงานยังไม่มีบทสรุปว่าเธอเป็นเช่นไรค่ะ และเหมือนเป็นของอาถรรพ์ เราก็ต้องรอคนซื้อให้อ่านก่อนจะซื้อมาเก็บ 555 แต่สำหรับเล่มนี้ ฟีน่าว่าสนุกดีค่ะ อ่านแล้วเพลินดีเลยล่ะ

นิยายน้ำเน่า ที่เราชอบมาก ดีใจที่เอามารีวิวค่ะ ชอบตรงที่แอบหวานพริ้นรูปนางเอกน้ำลายไหล กับตอนพระเอกถ่ายรูปคู่จนสำเร็จ คุณลิซเขียนน้ำเน่าแบบนี้อีกนะคะชอบค่ะ

จดๆจ้องๆ ว่าจะซื้อดีไม๊ แล้วคุณฟีน่าก็มารีวิวให้
ขอบคุณคร่า

พล็อตเดิม ๆ เลยนะคะเนี่ย

อ่านรีวิวเรื่องนี้ในบล็อกแก็งค์เป็นครั้งที่สามเลยนะคะนี่

อ่านแล้วจ๊ะ และชอบ

ชอบเรื่องนี้ครับ


เรื่องของ เจินเจิน ชื่อเรื่อง "เสี้ยนมายา" ครับ

ชอบค่ะชอบ..เพราะเป็นสาวกน้ำเน่า (ยอมรับ)แต่ถ้าให้ดีปรับอายุนางเอกลงมาอีกนี้ดด เพราะพระเอกของโสนต้อง 30 อัฟ ส่วนนางเอก ขอ 24 ลงมา คริ คริ ูู..
แต่ไงก็เตรียมไปสอยมาครอบครองค่าคุณฟีน่า

เชื่อคุณฟีน่าค่ะต้องอ่านให้ได้