Bloggang.com : นิ้วนาง-เดียนา : Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๙ (Yuri)

ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์

กันยายน 2558

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

12 กันยายน 2558

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๙ (Yuri)

Inescapable? สุดห้ามใจรัก? ตอนที่ ๙ (Yuri)

๙

‘เจ้างาม’

เจ้างามงดเกินบรรยายเป็นอักษร
เจ้างามงอนเยื้องย่างมีราศี
เจ้างามยิ้มแย้มสรวลกล่าวพาที
เจ้างามมีเสน่ห์ติดตรึงใจ.

ตอนเย็นแพรวากลับถึงบ้านประมาณห้าโมงเศษ ซึ่งเป็นเวลาปกติ หล่อนได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากลูกแฝดที่แย่งกันหอมแก้มทั้งซ้ายขวาคนละหลายฟอดด้วยความคิดถึง

“คิดถึงแม่แพรจัง” พิมพ์ดาวอ้อนแม่ หลังทั้งสามเข้ามานั่งที่โซฟาตัวยาวในห้องรับแขก โดยหล่อนนั่งตรงกลางมีลูกๆ นั่งขนาบข้างซ้ายขวา

“แม่ก็คิดถึงดาวค่ะ” ตอบเสียงอ่อนโยน ยกมือเรียวลูบศีรษะน้อยๆ

“เดือนก็คิดถึงแม่แพรค่ะ” แฝดน้องรีบอ้อนบ้างอย่างกลัวน้อยหน้า

“ค่ะ แม่ก็คิดถึงเดือนค่ะ”

สาวสวยยิ้มให้ลูกอีกคน ลูบหัวพร้อมดึงเด็กทั้งสองมากอดแนบอก ความกลัวที่ลูกสาวหายตัวไป ยังไม่จางหายไปจากจิตใจเท่าไหร่ แม้จะผ่านมาแล้วหลายวันก็ตาม

เด็กแฝดถูกสั่งห้ามออกจากบ้านโดยเด็ดขาด เว้นแต่มีคุณตาคุณยายหรือหล่อนไปด้วยเท่านั้น แพรวาไม่ไว้วางใจคนขับรถกับพี่เลี้ยงเด็กอีก แม้ว่าทั้งคู่จะทำงานให้มาหลายปีแล้วก็ตาม แค่ไม่แจกซองขาวให้เป็น ‘รางวัล’ คราวก่อนก็ถือว่า ใจดีมากแล้ว

...ความไว้เนื้อเชื่อใจใช้เวลาสร้างสมเนิ่นนาน แต่อาจถูกทำลายได้ง่ายดายในเวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

“วันนี้ลูกแม่ทำอะไรกันบ้างคะ? เล่าให้แม่ฟังหน่อยสิคะ” ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเด็กๆ ทำอะไรบ้างเวลาหล่อนไม่อยู่ด้วย

พวกเด็กๆ แย่งกันตอบอย่างร่าเริงมีชีวิตชีวา โดยไล่เรียงตั้งแต่สิ่งแรกหลังมารดาออกจากบ้านตั้งแต่ต้นจนจบ ซึ่งโดยรวมแล้วพิมพ์ดาวจะจดจำรายละเอียดได้ดีกว่าน้องสาวที่เกิดต่างกันเพียงห้านาที

“เก่งมากค่ะ” หลังฟังลูกๆ ตอบจนครบ หล่อนก็จะเอ่ยชมและแจกรางวัลด้วยการหอมแก้มนุ่มๆ ของทั้งคู่

สาวใช้ยกจานขนมสองจานที่แพรวานำมา วางบนโต๊ะกลางพร้อมช้อนส้อมและน้ำดื่ม

“ว้าว!” พิมพ์เดือนอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นดีใจ เมื่อได้เห็นข้าวเกรียบปากหม้อที่มีผักชีและผักกาดหอมวางเป็นเครื่องเคียงด้วย

“น่าอร่อยจัง” แฝดพี่พูดบ้าง

“ลองตักทานเองดีไหมคะ?” แพรวาถามลูกๆ หล่อนพยายามให้ลูกสาวหัดช่วยตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ

“ค่ะ” / “ค่า” สองเสียงเล็กๆ ตอบประสานกัน เด็กน้อยทั้งคู่คุกเข่าบนพรม เพื่อตักขนมทานเอง แม้จะหกเลอะเทอะบนโต๊ะบ้าง แต่เด็กแฝดก็ยิ้มร่าเอร็ดอร่อยกับขนมไทย ที่มารดาจะซื้อเอามาฝากอยู่บ่อยๆ

แพรวาไม่ค่อยซื้อขนมฝรั่งพวกเค้ก หรือขนมปังบ่อยนัก แต่ชอบซื้อขนมไทยมาให้ลูกๆ ทานมากกว่า โดยหล่อนคำนึงถึงคุณค่าทางอาหารที่เด็กๆ จะได้รับเป็นสำคัญ เพื่อให้ได้สารอาหารครบทั้งห้าหมู่ ซึ่งดีกว่าพวก Junk Food ที่มีแต่แป้งกับน้ำตาลเป็นหลัก

หล่อนใช้ทิชชูเช็ดริมฝีปากและแก้มที่เลอะๆ ของลูกสาวหลังทานเสร็จโดยให้ทานในปริมาณไม่มาก แค่รองท้องก่อนอาหารเย็นในอีกชั่วโมงกว่าๆ

“แม่แพรขา เมื่อไหร่แม่โยจะมาหาดาวกับเดือนคะ?” พิมพ์เดือนถาม เธอจำได้ว่าคุณตาเคยพูดเรื่องนี้เมื่อหลายวันก่อน

“อยากเจอแม่โยเหรอคะ?” แพรวาถามกลับโดยยังไม่ตอบคำถามนั้น บอกไม่ถูกว่ารู้สึกดีหรือไม่ดีที่ลูกๆ ผูกพันกับโยธกา

เด็กสองคนพยักหน้าพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย

“ต้องรอคุณตาว่างก่อนค่ะ แล้วแม่จะพาแม่โยมาหา”

“ค่ะ” สองพิมพ์รับคำอย่างว่าง่าย ด้วยท่าทางตื่นเต้นยินดียิ่งกว่าได้เห็นขนมอร่อยเมื่อกี้ซะอีก

“จะชวนแม่โยเล่นอะไรดีอ่ะ?” แฝดน้องคุยกับแฝดพี่

“ตัวต่อดีปะ? แม่โยน่าจะชอบ” พิมพ์ดาวเสนอ

“อือ...นั่นสิ” พิมพ์เดือนเห็นชอบด้วย

เด็กแฝดปรึกษากันด้วยท่าทางจริงจัง ทำให้คนฟังรู้ว่าพวกเธอให้ความสำคัญกับโยธกามากเป็นพิเศษ แพรวาดูลูกๆ ด้วยสายตานิ่งๆ แต่ในใจนึกกังวลไม่น้อย ไม่อยากให้เด็กน้อยต้องผิดหวัง หากอีกฝ่ายไม่คิดจะสนิทสนมด้วย...การเป็นทายาทเศรษฐีบางทีก็เหมือนเป็นคำสาปอย่างหนึ่ง หาคนรักและจริงใจด้วยยากถึงยากที่สุด

'ทำไมคุณถึงทำให้ทุกคนที่เข้าใกล้ หลงเสน่ห์ได้ง่ายๆ'

แพรวาคิดบ่นในใจ...ซึ่งหนึ่งในนั้นอาจรวมถึงตัวหล่อนเองด้วย

ไม่นานประมุขของบ้านก็กลับมาถึง สมาชิกทั้งห้าอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบนโต๊ะอาหารในเวลา ๑๘.๓๐ น. ซึ่งวันนี้แพรวาปล่อยให้ลูกสาวช่วยตัวเองเต็มที่ แม้จะดูเลอะเทอะไปสักหน่อย แต่เด็กแฝดก็ดูสนุกมีความสุข และภูมิใจในตัวเองมาก พลอยทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสามรู้สึกดีไปด้วย

“เย็นวันศุกร์กับวันเสาร์นี้พ่อว่างนะ ลูกลองนัดคุณโยธกาทีสิ ว่าจะสะดวกมาทานอาหารกับเราหรือเปล่า?”

“ได้ค่ะ” แพรวารับคำบิดา แล้วหันไปเช็ดแก้มนุ่มของพิมพ์เดือนที่มีข้าวติดอยู่หลายเม็ด ก่อนหันไปสำรวจความเรียบร้อยของพิมพ์ดาวที่ดูมอมแมมไม่แพ้กัน

การเลี้ยงลูกแฝดเป็นเรื่องที่เหนื่อยหนักเอาการ แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้หล่อนมีความสุขที่ได้เห็นพัฒนาการของทั้งคู่

“อิ่มหรือยังคะ?” ร่างบางถามเด็กทั้งสอง ที่วางช้อนไว้ในจานที่มีข้าวเหลืออีกนิดหน่อย

“อิ่มแล้วค่ะ” พิมพ์ดาวตอบเสียงอ่อย

“อิ่มมาก” พิมพ์เดือนตอบบ้าง

“อิ่มแล้วก็พอค่ะ” หล่อนบอก ไม่อยากให้ทานมากจนจุก ซึ่งอาจทำให้ไม่สบายได้ แล้วปล่อยให้เด็กสองคนไปนั่งเล่น

แพรวาใช้เวลาหลังอาหารคุยกับบุพการี ซึ่งมีทั้งเรื่องงานและเรื่องจิปาถะ แต่ส่วนใหญ่หล่อนเป็นผู้ฟังที่ดีมากกว่า ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที จึงหันไปเรียกลูกๆ

“ไปค่ะ ดาวเดือนเตรียมอาบน้ำกันดีกว่า”

“มาหอมยายกับตาก่อน” เพียงขวัญพูดกับหลานๆ

เด็กแฝดวิ่งมาหาญาติผู้ใหญ่ทันที โดยไม่ต้องให้บอกซ้ำ หอมแก้มคนละสองฟอด สิทธากับเพียงขวัญยิ้มกว้างอย่างมีความสุข กอดเด็กๆ ก่อนปล่อยให้ไปหาแม่

แพรวาอุ้มพิมพ์ดาวขึ้นบันไดไปชั้นสอง ส่วนพี่เลี้ยงอุ้มพิมพ์เดือนตามไป เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ หล่อนเล่านิทานก่อนนอนให้ทั้งสองฟังจนหลับ จูบหน้าผากเบาๆ กล่าวราตรีสวัสดิ์ ก่อนงับประตู แล้วกลับมายังห้องนอนตัวเองที่อยู่ติดกัน

หล่อนนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หยิบขวดโทนเนอร์เทใส่สำลี เช็ดจนทั่วใบหน้า เพื่อทำความสะอาดและบำรุงผิวไปพร้อมกัน การเป็นผู้บริหารบริษัทผลิตเครื่องสำอางจำเป็นต้องดูแลผิวพรรณให้ดูดีเสมอ หลังทาหน้าเสร็จ เสียงมือถือก็ดังขึ้น หล่อนหยิบอุปกรณ์สื่อสารออกมาดูว่า ใครโทรมา? เมื่อเห็นเป็น ‘กรรัตน์’ จึงกดรับ

“มีอะไรเหรอรัตน์?” แพรวาถามอย่างสงสัย น้อยครั้งที่เพื่อนสนิทจะโทรมา ก็มีโอกาสเจอกันเกือบทุกวันทำงานอยู่แล้ว...การโทรมาแบบนี้ แสดงว่าอีกฝ่ายต้องมีเรื่องสำคัญที่อยากคุยโดยไม่อยากให้คนอื่นรับรู้

“เรื่องพรีเซนต์เตอร์คนใหม่น่ะตอนนี้ดูๆ ไว้สามคน แต่ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ” เสียงตามสายตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ใครบ้างล่ะ?”

กรรัตน์เอ่ยชื่อนางแบบวัยรุ่นสองคน กับนางเอกละครโทรทัศน์ที่ดังเป็นพลุแตกวัยเกือบสามสิบ...ไม่มีชื่อของวิไลอยู่ในนั้น

'ดีหรือไม่ดีเนี่ย?'

แพรวาคิดในใจสองสามวินาที ก่อนตัดสินใจตอบไป

“รัตน์ก็เลือกเถอะ ฉันไม่มีปัญหา”

“แน่ใจนะ?” คนในสายถามย้ำ “ได้ยินว่าวันนี้วิไลมาหาเธอ เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”

'ปิดไม่ได้เลยจริงๆ...รู้ไปหมด'

หล่อนแอบบ่นในใจ กับความหลักแหลมของเพื่อนสนิท

“มันก็ใช่...แต่ฉันไม่ได้ตอบตกลง” แพรวากล่าวเสียงเรียบ หล่อนตัดสินใจโดยใช้ความเหมาะสมเพื่อประโยชน์ของธุรกิจ ไม่นิยมใช้เส้นสายหรือเล่นพรรคเล่นพวก

กรรัตน์นิ่ง ก่อนพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“โอเค เข้าใจแล้ว...ว่าแต่ไม่เป็นไรแน่นะ”

“ขอบคุณนะรัตน์” หล่อนหยุดนิดนึง ก่อนพูดต่อเสียงจริงจัง “แต่ฉันไม่คิดกลับไปคบกับวิไลอีกแน่”

“หุหุ ฟังแบบนี้แล้วค่อยสมกับเป็นเธอหน่อย” คนในสายหัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ

แพรวาหลุดขำออกมาเบาๆ รับรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วงและใส่ใจ ตอนที่หล่อนอกหักคราวนั้น มีเพียงกรรัตน์กับณิชาที่อยู่ปลอบใจ ทำให้หล่อนรู้ว่าเพื่อนที่ดีเป็นอย่างไร? และหายากขนาดไหน?

...เพื่อนแท้ไม่ได้มีไว้เฉพาะตอนร่วมสุข

“รัตน์เลือกตามความเหมาะสมก็แล้วกัน” หล่อนอนุญาต เชื่อมั่นในสายตาของเพื่อน

“ได้เลย แล้วพวกเจ้าแสบหลับไปหรือยัง? เงียบเชียว” เอ่ยถามไปถึงหลานๆ ที่ปกติจะส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอยู่เสมอ

“หลับไปแล้วล่ะ”

“งั้นไม่กวนแล้ว แค่นี้นะแพร พรุ่งนี้เจอกัน” คนในสายว่า

“ขอบคุณนะรัตน์ บาย”

“บาย”

แพรวากดปุ่มวางสายแล้ววางเครื่องลงที่โต๊ะ ใบหน้าสวยยิ้มให้กับตัวเองในกระจก หล่อนไม่คิดกับไปเริ่มต้นใหม่กับนางแบบสาวแน่

'ถ้าฉันจะเลือกใครสักคนเป็นคู่ชีวิต ฉันจะเลือกคนที่รักและซื่อสัตย์กับฉันเพียงคนเดียว...ซึ่งไม่ใช่คุณแน่ วิไล'

OoXoO

สำหรับท่านที่สนใจหนังสือ ก็ยังจองได้เรื่อยๆ นะคะ จนถึง 6 ตุลาคม 58 ค่ะ ที่หัวข้อ 'สินค้า' ซ้ายมือบนค่ะ