ไปเที่ยว ไปกินกันนะคะ ขอบคุณสำหรับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะชมค่ะ
<<
เมษายน 2555
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
2 เมษายน 2555
 
 
ช่วงซากุระได้จับมือและถ่ายรูปกับพี่เบิร์ด(ธงไชย แมคอินไตย์)ที่ญี่ปุ่น(31/March/2012)

เมื่อวันเสาร์ที่ 31 มีนาคม 2012
ป้าซิ่งได้เดินทางกลับประเทศไทยด้วยสายการบินไทย
ไฟล์ท TG 643 เครื่องออกเวลา 12:00 Terminal 1 ที่สนามบินนาริตะ
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงซากุระเริ่มผลิบานในญี่ปุ่น

ป้าซิ่งไม่รู้หรอกว่าพี่เบิร์ดจะมาญี่ปุ่นหรือไม่มา
เรียกว่าไม่รู้อะไรเลยเพราะไม่ได้เป็นแฟนคลับพี่เบิร์ด
หรือดารานักร้องที่ไหน ก็ไม่ได้เป็นแฟนคลับทั้งนั้น
อันหมายถึงไม่ได้ลงทะเบียนตามเว็ปของศิลปินดารา- นักร้อง

แต่พี่เบิร์ดเป็นขวัญใจของป้าซิ่งมานานตั้งแต่วัยรุ่นยันเป็นผู้สูงอายุ
ป้าซิ่งอายุน้อยกว่าพี่เบิร์ดแค่ 6 ปี เองนะ
คอนเสิร์ตทั้งที่แสดงที่เมืองทองและที่ศูนย์สิริกิต ก็เคยไปดูอยู่ห่างๆ
ป้าซิ่งชอบพี่เบิร์ดสมัยเป็นเด็กอยู่ฝั่งธนบุรีเหมือนกัน (ว่าไปนั่น)
ป้าซิ่งเกิดอยู่วัดปากน้ำ อำเภอภาษีเจริญ
ส่วนพี่เบิร์ดถ้าจำไม่ผิดอยู่บางแค ซึ่งระยะทางก็ไม่ไกล

วันนั้น (วันที่ 31 มีนาคม)ก็เดินทางตามชีวิตกลับประเทศไทยตามปรกติ
หลังจากผ่านกองตรวจคนเมืองที่สนามบินนาริตะ Terminal 1
เพราะนั่งสายการบินไทยประจำ
มันผิดปรกติที่เราไม่เคยขึ้นเคยตอนเที่ยงเลย
จะชอบนั่งไฟล์ทเย็น TG 677 เวลาออกประมาณห้าโมงเย็นมากกว่า
ถึงเมืองไทยประมาณสี่ทุ่มดึกดีรถไม่ติด
เพราะไม่มีที่นั่งในวันนั้นเลยต้องมานั่งเครื่องที่ออกตอนเที่ยงแทน



หลังจากผ่านกองตรวจคนเข้าเมือง
เราก็ได้แต่ดูของในดิวตี้ฟรีเป็นที่เพลิดเพลินอารมณ์



เดินดูของไปเรื่อยๆเพราะทางขึ้นเครื่องออกที่ประตู 43
ซึ่งอยู่สุดอาคารที่สนามบินนาริตะ
ฝ่าจะไปถึงสุดอาคารได้อีกตั้งไกล
ช่องตรงกลางระหว่างทางเดิน
จะเป็นทางเดินเลื่อนอัตโนมัติ
ส่วนทางเดินทั้งซ้ายและขวาก็เป็นพื้นเดินตามปรกติค่ะ
เจ้าช่องทางเดินตรงกลาง เป็นเลื่อนแบบสวนทางกัน

ป้าซิ่งก็ใช้ทางเดินเลื่อนสไลด์เพื่อไปสู่จุดหมายตามชะตาลิขิต
และแล้ว........................ก็สวนทางกันบนพื้นสไลด์นั่นเอง

เฮ้ย!!ๆ ใครหว่า!!!! เขาแต่งตัวเหมือนวัยรุ่นเกาหลี
หน้าตาผิวพรรณบ่งบอกว่าเกาหลีชัวร์
ช่วงนี้ป้าซิ่งยิ่งบ้าดูซีรี่ย์เกาหลีขึ้นสมอง
ป้าซิ่งก็นึกว่าต้องเป็นดารานักร้องเกาหลีแหละ ชัวร์
แล้วใครล่ะ ชื่ออะไรก็จำไม่ได้แต่จำหน้าได้
ไม่ใช่เกาหลีนี่นา นี่เป็นคนที่คุ้นตามาช้านานมาก.....................
พอมาดูลักษณะท่าทางเดิน ลีลาหลบสายตาผู้คนแบบมีทีท่า

อ๊ายยยยยยยยยยยย................. นั่นเขา...................
โมเลกุลของหัวสมองแตกกระจายเต้นระบำกันไม่รู้จังหวะอะไร
เล่นเอาผมที่อยู่บนหัวเกือบตั้ง
ลูก กะ ตา ที่มีมาตั้งแต่เกิดลุกวาว แทบถลักออกมานอกเบ้า
ปากเราอยากแหกปาก แต่
ทำไมกลายเป็นแค่เสียงกระซิบ ว่า "พี่เบิร์ด"
แค่พอให้พี่เบิร์ดได้ยินช่วงที่สวนทางกัน
เขากลายเป็นภาพสไลด์สำหรับป้าซิ่งไปแล้ว
พี่เขาไม่ได้หันกลับมามองเลยด้วยซ้ำ
คิดว่าพี่เขาคงได้แต่อมยิ้ม ทั้งๆที่ไม่อมอะไรเลย

ระยะทางอีกไกลกว่าจะถึงสิ้นสุดของทางเดินสไลด์
พี่เบิร์ดคงเดินต่อไป
เราจะทำไงดี ให้เขาผ่านไปเหรอ?
เชื้อโรคราวจุลินทรีย์มันเริ่มคิดอีกแล้ว
วิ่งตามพี่เขาไปดี หรือ เราไปตามทางสุดอาคารของเราดี

เจ้าจุลินทรีย์ตัวที่สองบอก ที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย
คนไทยก็ไม่ค่อยเยอะหรือจะเห็นเขาได้ในนาทีนี้
เราต้องตาม
เพื่อพิซิตกล่าวคำทักทายเพื่อให้เป็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบซิ

และแล้ว..............วินาทีนั้นวิญญาณซินเดอร์เรลล่าเข้าสิง
เหมือนต้องรีบไปหารถฟักทอง(พี่เบิร์ด)
ป้าซิ่งก็กระชากเกียร์คือรถเข็นที่เราช๊อปปิ้งดิวตี้ฟรีขนาดมินิ
วิ่งตามเจ้าฟักทองไปติดๆ
เวลาวิ่งตามมันไกลมาก
พี่เบิร์ดเลี้ยวเข้าช่องทางประตู
เพื่อยื่นบอร์ดดิ้งพาสที่ประตู ที่ 31ให้เจ้าหน้าที่แล้ว
(เสียงแห้วๆกำลังหัวเราะมาแต่ไกล)
เราก็ไม่รู้หรอกว่าช่องทางมันไปยุโรปหรือเอเชีย

ช่วงเวลาที่พี่เบิร์ดยื่นบอร์ดดิ้งพาสให้เจ้าหน้าที่
ได้เวลาป้าซิ่งทักทายว่า
"พี่เบิร์ดคะ สวัสดีค่ะ" (พร้อมจังหวะหัวใจป้าซิ่งหอบ แฮ่กๆๆๆๆๆ)

พี่เบิร์ดหันมาทางป้าซิ่งและกล่าวคำว่า
"สวัสดีครับ"พร้อมกับยิ้มแย้มเหมือนในปกแผ่นซีดีเลย

พี่เบิร์ดกำลังเดินไป 4-5 ก้าว
เพราะเราตามเข้าประตูที่ 31 ไปด้วยไม่ได้

การสนทนาพร้อมบรรยากาศมีแต่
เจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นที่รับฟังแบบไม่รู้เรื่อง
เพราะเป็นการถ่ายทอดสดภาษาไทยล้วนๆ
เหงยหน้าดูประตู 31 อ้าวนี่มัน TG 641 ไป Bangkok 11:00
คนไทยที่บินพร้อมคงขึ้นเครื่องกันไปเกือบหมดแล้ว
แปลว่าพี่เบิร์ดคงเข้าเครื่องเกือบเป็นผู้โดยสารท้ายๆสุด

ป้าซิ่ง นู๋ตามพี่มา เพราะอยากถ่ายรูปค่ะ โอ๊ย เหนื่อยแทบตับแล่บ

พี่เบิร์ด ตามเข้ามาถ่ายรูปในนี้ซิ (พร้อมหันหลัง ชูส่งสัญญาณมือให้เข้ามา)

ป้าซิ่ง นู๋เข้าไปไม่ได้ค่ะ เพราะนู๋ต้องไปขึ้นเครื่องสุดอาคาร

พี่เบิร์ด ( เดินกลับมาที่เจ้าหน้าที่บอร์ดดิ้งพาสอีกครั้ง พร้อมยื่นมือมาจับมือป้าซิ่ง เหมือนเป็นการปลอบ) ป้าซิ่งดีใจจนเบลอแร๊ะ ได้สัมผัสมือพี่เบิร์ดด้วย

ป้าซิ่ง งั้นพี่เบิร์ดอยู่ข้างใน ยืนตรงนี้ก็ได้ค่ะ ขอถ่ายเป็นที่ระลึกไว้ในกล้องล่ะกัน

พี่เบิร์ด (ยืนยิ้ม ยอมให้ถ่ายรูป)



เจ้าหน้าที่สาวญี่ปุ่นเห็น บอกเอาบอร์ดดิ้งพาสมาซิ ( borading pass please)
เจ้าหน้าที่ คิดว่าป้าซิ่งเป็นคนไทยคงกลับไทยไฟล์ทนี้

ป้าซิ่งบอกกับเจ้าหน้าที่ วาตะชิ วา โค๊ะโคะ จะ ไน การา
ทสึโตะ ไซโงะ โนะ บิรุ เดสซึ
(แปลว่า คือ ดิฉันไม่ใช่ที่นี่นะคะ ต้องไปสุดอาคารค่ะ)

เจ้าหน้าที่สาวญี่ปุ่นที่อยู่ในเคาน์เตอร์
(ทำท่าดีใจที่ป้าซิ่งพูดภาษาญี่ปุ่นได้)
จา.................ไฮเตะ กุดาไซ ชาชิน โทริไต เดะโชว
( แปลว่า ถ้างั้นเข้ามาซิ อยากถ่ายรูปใช่ไหม?)
ป้าซิ่ง (กำลังใจตีตื้นขึ้นมา แบบมีท่าที เพราะเจ้าหน้าที่อนุญาติแล้ว)
โฮนโตะ เดสก้า? วาตะชิ ไฮรุ เดง กิ รุ ?
(จริงรึคะ? ให้ดิฉันเข้าไปได้?)

เจ้าหน้าที่ยิ้มด้วยมีใจอย่างยิ่ง พร้อมยกกล้องถ่ายรูปให้เสร็จสรรพ์
ช่วงที่เจ้าหน้าที่ถ่ายรูป เธอพูดว่า หนึ่ง สอง สาม
จนป้าซิ่งต้องเอ่ยปากชมว่า โอ้โจวซึ ไทยโงะ เดงกิรุ เดสซึเนะ
(แปลว่า โอ้เก่งจัง พูดภาษาไทยได้ด้วย)


ป้าซิ่ง พูด กับพี่เบิร์ดว่า( พร้อมยกมือขึ้นไหว้ เป็นการขอบคุณ)
"ขอบคุณมากค่ะพี่เบิร์ด ที่ยืนให้ถ่ายรูปคู่เป็นที่ระลึก
ขอให้พี่เบิร์ดโชคดี เดินทางปลอดภัยนะคะ"

ป้าซิ่ง พูด กับเจ้าหน้าที่สาวญี่ปุ่น ว่า โดโมะ อะริงะโตะ(ขอบคุณมากค่ะ) ก่อนที่จะขอทางออกจากช่องทางออก



มาดูรูปถ่าย พี่เบิร์ด
ต้องขอขอบคุณพี่เบิร์ดที่ให้ความเมตตาตอนช่วงที่เดินย้อนกลับมา
เพราะรู้ว่าป้าซิ่งคงเข้าไปไม่ได้แล้ว พี่เบิร์ดถึงยื่นมือเพื่อเป็นการปลอบใจให้แทน
ช่วงนั้นน้ำตาแทบตกเลยค่ะ

จะเก็บภาพนี้ไว้เป็นที่ระลึก ขยายให้ใหญ่ติดไว้ที่บ้านเลยทีเดียว
ถึงแม้ว่า รูปหน้าป้าซิ่งจะบานเป็นดอกซากุระ (ดีกว่าจานเชิงง่ะนะ)
แถมหน้าเหมือนเทพธิดาโอโกเมะ( เทพธิดาข้าวสารญี่ปุ่น ใบหน้าอวบอิ่ม แบบเป็นสุข)
ดูซิค่ะเพื่อนชาวบล๊อคของป้าซิ่ง หน้าป้าซิ่งยิ้มแฉ่งเกือบถึงใบหู
อิๆ

ส่วนพี่เบิร์ดของเราไม่ต้องพูดถึง หล่อ หน้าเนียน ตลอดกาล
ขอให้พี่เบิร์ดหล่อกว่าอายุต่อไปนะคะ

หากเวลาได้ย้อนกลับไป อยากกระโดดจูบพี่เบิร์ดมาก
แต่ก็กลัวลิปสติกจะไปโดนแก้ม กลัวแก้มพี่เบิร์ดหมอง
หรืออยากเอาแก้มป้าซิ่งไปชนแก้มพี่เบิร์ดในสไตร์ยุโรป
ก็กลัวว่า แป้งยี่ห้อนางโหงพรายของป้าซิ่ง
จะไปโปรยเสน่ห์แถวๆแก้มเนียนพี่เบิร์ดอีก

ไม่ทำอะไรเลยดีกว่า
ได้ภาพคู่กับพี่เบิร์ดเป็นที่ระลึก ดีใจเป็นที่สุดของที่สุดแล้วค่ะ
ขอให้พี่เบิร์ดแข็งแรงตลอดไป นะคะ



การมาเยือนแดนอาทิตย์อุทัยในช่วงซากุระของพี่เบิร์ด
เพราะมาถ่ายรูปแฟชั่นของนิตยสาร "แพรว"
ต้องรออวดโฉมกันเร็วๆนี้ นะคะ






Create Date : 02 เมษายน 2555
Last Update : 18 มิถุนายน 2555 18:43:31 น. 0 comments
Counter : 3474 Pageviews.
Share
 

ป้าซิ่ง Naomichan
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 70 คน [?]

........หลังไมค์ถึงป้าซิ่งค่ะ.........
[Add ป้าซิ่ง Naomichan's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com