Bloggang.com : อาณาจักรแห่งเรา : เรื่องของไอ๊ EPISODE 6

ไอ๊ ถามวัต สุทธิพงศ์

มกราคม 2560

>>

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

26 มกราคม 2560

เรื่องของไอ๊ EPISODE 6

10 พฤศจิกายน 2559
โดย ถามวัต สุทธิพงศ์

‘Happy birthday to Mr. SUWIT INTARANUKULKIJ, my former boss for 2 years ago.’

เขียนเป็นภาษาอังกฤษเอาไว้เพื่อความเก๋ไก๋ เผื่อว่า...จะไม่มีใครสนใจอ่าน แล้วข้ามผ่านมันไป

‘I wish your smile make you and many people are happy forever’

‘FINALLY, I hope you are living without the rain, it make you feel blues.’

‘ps. Everyday, I try to ask the wind carry my kiss to you.

To give you a kiss with all good intention of me, you maybe receive it also.’

อ่านคนเดียวแล้วเหมือนอ้วกจะแตก...ว่าไหม

ประเทศไทยเรานี้มีที่ไหน อยู่ ๆ คนที่ไม่ใช่ญาติพงศ์วงศาจะมาส่งจูบผ่านสายลมให้แก่กันทุกวัน โดยที่รอยจุมพิตที่ว่านั้นถูกเคลือบแฝงด้วยความปรารถนาดี และที่สำคัญคือ ผู้ชายส่งให้ผู้ชาย...โอ๊ย อ่านแล้วแทบจิกหมอน...เอ๊ะเดี๋ยว มันยังไง

เอาเป็นว่า เนื่องในโอกาสวันคล้ายวันเกิดของใครคนหนึ่งซึ่งอยู่ในคำอวยพรภาษาอังกฤษที่ไอ๊ได้ใช้ไวยากรณ์ที่สุดแสนจะห่วยแตกมากมาย ไอ๊จึงขอใช้พื้นที่งานเขียนอันนี้เป็นสถานที่ส่งความรักแล้วกันโน้ะ...ดี หรือไม่ดี?

=_=

ยามเช้าของเมื่อวานนี้ ไอ๊มีโอกาสตื่นเช้ากว่าปกติ (เช้า...ที่อย่างน้อยก็ก่อนเคารพธงชาติ)

พอไอ๊ตื่นมาก็ได้พบกับประเด็นที่น่าสนใจ (คนที่บ้านของไอ๊คุยกัน) ว่าด้วยเรื่องของการมีวิถีชีวิตแบบ SLOW LIFE ของมนุษย์ ซึ่งถือเป็นวิถีการดำรงชีวิตในฝันของใครหลายคนเชียวล่ะ

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า มีลูกค้าท่านหนึ่งซึ่งมักจะมาจ้างให้คนที่บ้านของไอ๊ทำป้ายชื่อติดหน้าอกแล้วส่งให้เจ้าหล่อนอยู่ประจำ อุปนิสัยใจคอโดยแท้ของเจ้าหล่อนจะเป็นอย่างไรไอ๊ก็ไม่ได้รู้จักถึงใจอะไรขนาดนั้น แต่เป็นที่รู้กันของพวกเราก็คือ การหยิบจับเงินทองของเจ้าหล่อนอยู่ในลักษณะที่ต้องเรียกว่า ต่อนยอน...ต๊ะต่อนยอน...อย่างมาก ซึ่งวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่พวกเรามีการขอรับชำระหนี้สินจากเจ้าหล่อน

“อ้า... อีก 5 นาที เดี๋ยวน้องชายแจ้จะไปส่งงานที่ร้านนะ...ทั้งหมดนี่ราคา 300 บาท เตรียมเงินเอาไว้เลยนะ พอดีน้องชายแจ้รีบไปเข้างาน”

นั่นคือแม่ของไอ๊กำลังพูดคุยเพื่อนัดหมายกับลูกค้าที่ได้เล่าให้ฟัง

“ทำไรอ๊ะแจ้”

ใครคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของแม่ถาม

“อ้า... ก็เจ้านั้นแหละ จะให้น้องไปเก็บตังแทน แล้วอีรีบเข้างานไง เลยโทรไปบอกให้อีรู้ตัวก่อน”

(อี ภาษาจีนแต้จิ๋ว แปลว่า เขา ซึ่งเป็นบุรุษที่ 3...

โดยที่ อี คำแรก คือ น้องชายของแม่

และ อี คำหลัง คือ ลูกค้า)

“โอ๊ย...คนเรา อะไรมันจะ SLOW LIFE ได้ขนาดนั้น”

และอีกยืด...ยาวที่ว่าด้วยการมีวิถีชีวิตแบบ SLOW LIFE หรือการใช้ชีวิตอย่างช้า ๆ ซึ่งไอ๊ไม่มีเวลามานั่งฟังได้ตลอดจนจบว่าจะมีข้อดีหรือข้อเสียอย่างไร เพราะไอ๊ต้องรีบออกไปทำธุระข้างนอก

ขณะที่ไอ๊กำลังเดินปะปนไปกับผู้คนทั่วไปบน SKY WALK (ภาษาไทยเรียกว่าอะไรหว่า... เรียกว่า “ทางเดินลอยฟ้า” ได้ไหมไม่รู้นะครับ) ซึ่งแต่ละก้าวที่ไอ๊เดินเป็นไปอย่างเชื่องช้า ทั้ง ๆ ที่รอบข้างหาได้คลาคล่ำด้วยผู้คนไม่

ซ้าย...ขวา

ไม้เท้านำทางของไอ๊กำลังแกว่งไปทางซ้ายทีขวาทีเพื่อกวาดสำรวจสรรพสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า น่าแปลกที่ว่า ไอ๊แทบไม่เคยแกว่งไม้เท้านำทางชนเท้าใครข้างหน้า ถ้า...

“อุ๊ย...”

สตรีนางหนึ่ง (ซึ่งสวยหรือเปล่าไอ๊ก็ไม่รู้) เดินสวนทางมาสะดุดปลายไม้เท้าของไอ๊ที่กำลังแกว่งไปทางซ้าย ระยะปลายไม้เท้าเยื้องออกจากลำตัวเล็กน้อย

“ขอโทษครับ”

ไอ๊รีบกล่าวรับผิดทันควัน อันที่จริงไอ๊ก็ไม่รู้หรอกว่าไอ๊หรือใครที่ผิดกันแน่ แต่มันเป็นการตอบสนองต่อสิ่งเร้าโดยอัตโนมัติ

ซ้าย...ขวา

ไอ๊กลับมาให้ความสำคัญต่อวัตถุที่สัมผัสกับปลายไม้เท้าอีกครั้ง พื้น...ยังคงเรียบสนิท ไอ๊ไม่พบความต่างของพื้นผิวทางเดินเมื่อไอ๊กำลังแกว่งไม้เท้านำทางไปทางซ้าย

ซ้าย...ขวา

“ตึ้ง...งึ่ง...งึ่ง...งึ่ง...”

เสียงอะไร...มันไม่ค่อยเลย

ไอ๊กำลังรู้สึกว่า ไอ๊คงเดินมาทางขวามากไป ทั้งไม้เท้านำทางและตัวของไอ๊จึงปะทะเข้ากับราวกั้น เสียงดังสนั่นอันเนื่องมาจากไม้เท้านำทางตีลงไปที่ราวเหล็ก ซ้ำมันยังดังสะท้อนกลับไปกลับมาเป็นการประจานคนซุ่มซ่าม คงจะสร้างความสนใจแก่ใครคนอื่นให้แหงนเงยขึ้นมาจากโทรศัพท์มือถือที่หลายคนมักมีพฤติกรรมเดินไปดูไปจิ้มไปบน SKY WALK จนเดินสะดุดปลายไม้เท้าคนตาบอดอยู่บ่อยครั้ง (อย่าคิดว่าคนตาบอดมองไม่เห็นแล้วไม่รู้นะพวกเธอ)

ซ้าย...ขวา

ไอ๊ทำเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่...ชนราวแล้วยังไงล่ะ ไม่เจ็บสักหน่อย มันเป็นเรื่องปกติจะตาย ต่อให้ระวังแค่ไหนก็ชนบ้างไรบ้างแหละ

ซ้าย...ขวา

‘เอ๊... จะต่อรถอะไรดีนะ’

นั่นคือความคิดในหัวของไอ๊

ซ้าย...ขวา

‘จะกลับบ้านยังไงดีหนอ’

ซ้าย...ขวา

‘กลับรถเมล์สาย 12 ก็เบื่อแล้ว’

ถึงคนพิการนั่งรถเมล์ ขสมก. โดยมิภักต้องเสียเงินก็จริง แต่การที่รถเมล์สาย 12 ฝั่งราชวิถีมักจอดรถหยุดรอผู้โดยสารเลนกลาง (ซึ่งเป็นวิธีปกติอยู่แล้ว เพราะเลนซ้ายจะแบ่งให้รถเมล์สายอื่น ๆ มาหยุดรอรับผู้โดยสารเหมือนกัน) แต่ไอ๊ไม่ปลื้ม มากครับ จึงเลี่ยงวิธีกลับด้วยรถเมล์สาย 12

ซ้าย...ขวา

‘นั่งรถไฟฟ้าดีไหมหว่า’

“ให้ช่วยไหมคะ”

ใครคนหนึ่งแตะข้อศอกไอ๊แล้วเรียกเบา ๆ

“ครับ”

ตอบไปก่อนน่า จะได้ถ่วงเวลาคิดไปด้วย

‘จะนั่งรถไฟฟ้าไปไหนดีล่ะ...

ไปซื้อของก่อนดีไหม เอ๊ะหรือกลับไปหัวลำโพงเลย’

“จะให้ไปส่งที่ไหนคะ”

อ้า... คิดออกพอดี

“ไป BTS ครับ”

สรุป ไอ๊ตั้งใจโดยสารรถไฟลอยฟ้าจากอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิไปศาลาแดง แล้วโดยสารรถไฟฟ้าใต้ดินไปหัวลำโพง จากนั้นก็ซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปบ้าน...แจ่มไหมล่ะ ถึงต้องเสียเงินค่าโดยสารมอเตอร์ไซค์ราว 70 บาท แต่มันสะดวกดีนะ (บอกเลยเพราะความขี้เกียจล้วน ๆ)

กว่าไอ๊จะกลับมาถึงบ้านก็ราว ๆ ห้าโมงเย็น จากเวลาเก้าโมงเช้าที่ออกจากบ้าน กับธุระสองอย่าง มันพอจะเรียกว่า นี่คือวิถีชีวิตแบบ SLOW LIFE ได้ไหมครับ ไม่รู้สินะ หลาย ๆ คน ใช้เวลาแปดชั่วโมงกับธุระที่มากกว่านี้ครับ

“เมื่อวานกลับบ้านกี่โมงอ่า”

เสียงแจ่มใสของปลายสายทักทายแทบจะทุกเช้าของวันใหม่...พี่นิว พี่ชายซึ่งไอ๊รับเขาไว้เสมือนหนึ่งญาติกา

“กลับหลังจากพี่ไปชั่วโมงกว่า”

“อือ... ฝนตกหนักมาก ดีแล้วไม่กลับบ้านพร้อมพี่”

“อือ...ก็ดีนะ ได้คุยกับน้องเขาอีกครั้งหนึ่งด้วย”

“ยังไงล่ะ”

เป็นคนเดียวในเวลานี้ที่เขารู้ตื้นลึกหนาบางของไอ๊ และไอ๊รู้ดีว่า คำว่า “ยังไงล่ะ” คือการเปิดโอกาสให้ไอ๊เล่าเพื่อระบัดระบายความรู้สึกทั้งหมดให้คลายจางไป

“ก็ไม่อะไรมากพี่...”

ไอ๊แค่รู้สึกว่าคนที่ไอ๊ได้ทำหลุดหายเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป เขายังเป็นน้องชายที่ดีคนหนึ่งเหมือนเดิม คงมีแต่ไอ๊คนเดียวที่กำลังสร้างกำแพงที่น่าจะเรียกว่า “ระยะห่าง” ให้ตัวเองไม่รู้สึกว่าคือการกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปสนิทเหมือนเดิม แล้วสุดท้าย ไอ๊อาจจะเจ็บที่ความรู้สึกผูกพันจะคลายจางอีกครั้ง

ไอ๊ยอมรับว่ากลัวกับการให้ความสนิทกับเพื่อนใหม่คนไหนเสียแล้ว

ไอ๊กดวางสายโทรศัพท์กับพี่นิวนานแล้ว เรื่องที่สนทนากันมันจบแล้ว แต่ภายในหัวสมองไอ๊ยังคงคิดทบทวนเหตุการณ์เมื่อวานไม่วาย

‘เป็นไงบ้างพี่’

‘ได้ข่าวว่าตกงานหรอ’

‘สอบยัง’

‘แม่พี่ล่ะ’

‘กลับไงพี่’

คำถามแสดงความอาทร คนนี้...ไม่เคยเปลี่ยนแปลงสักครั้ง สามปีเป็นอย่างไรก็เป็นเหมือนเก่า จนบางครั้งไอ๊ก็อดที่จะทุบกำแพงไปเสียหนึ่งชั้นไม่ได้

‘ปลายเดือนกันยายนพี่เจอคนแปลกหน้าคนหนึ่ง เขาเป็นพระ อยู่ ๆ เข้ามาทักทายคล้ายคนรู้จัก แต่พี่ไม่ได้รู้จักเขา พี่กังวล ไม่รู้เขาต้องการอะไร’

‘แล้วตอนนี้ล่ะยังรู้สึกว่ามีอะไรคุกคามหรือเปล่า’

‘ไม่นะ’

‘ก็คงไม่มีอะไรมั้ง’

‘เออพี่ ปีหน้าผมว่าจะแต่ง’

‘เออ ดีใจด้วย’

เวลายิ่งเดินเนิ่นนานผ่านไป ไอ๊ยังคงพบการเจริญเติบโตของต้นไม้ต้นนี้ แม้ว่า...

‘น้องคนที่เสียงดี ๆ น่ะ เมื่อหลายวันก่อนเป็นลมล้มพับอยู่ที่ BTS เลยต้องหามส่งโรงพยาบาลกัน’

‘เป็นอะไรอ้ะพี่’

‘ไม่ได้กินข้าวไง มัวแต่ทำงาน’

“งาน” ที่ รปภ. พูดถึง ก็คือ การเป็นศิลปินไม้เท้าขาว ซึ่งอดีตเคยถูกเรียกว่า “วณิภก” นักร้องข้างถนน

‘ไม่เห็นเราตั้งนาน เป็นไงบ้าง’

‘สบายดีครับพี่’

‘รู้ไหมน้องเราน่ะมาคนเดียวนะช่วงนี้’

คือปากคำของหลายคนแถวนั้นที่ต้นไม้ต้นนั้นเลื้อยผ่านเพื่อพันอาศัย

ไอ๊หวังใจแต่ว่า ต้นไม้ที่เป็นต้นกล้าในวันนี้และเมื่อวานจะเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ในวันข้างหน้าไม่ไกล

ยังรักและยังห่วงใยเสมอนะน้อง...

BEST of ME

https://www.youtube.com/watch?v=ow6osGF3RVc

Create Date : 26 มกราคม 2560

Last Update : 26 มกราคม 2560 18:58:37 น.

1 comments

Counter : 297 Pageviews.

สวัสดีจ้าา มาทักทายจ้า sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน ร้อยไหม adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้วถาวร สักคิ้ว 6 มิติ Cover Paint สักไรผม 3D Eyebrow ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ

โดย: สมาชิกหมายเลข 4507140

วันที่: 5 พฤษภาคม 2561 เวลา:17:00:57 น.

อาณาจักรแห่งเรา

Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

เราเป็นนักแสวงหา...
เรายังคงค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อหามาแล้ว...
เราจะนำมาเล่า

New Comments

[Add อาณาจักรแห่งเรา's blog to your web]

Bloggang.com