เรื่องของไอ๊ EPISODE 5
3 พฤศจิกายน 2559โดย ถามวัต สุทธิพงศ์ นับตั้งแต่วันพฤหัสบดี ที่ 13 ตุลาคม 2559 ประเทศไทยอยู่ในภาวะโศกเศร้าต่อการสวรรคตของพระเจ้าแผ่นดินรัชการที่ 9 แห่งราชวงศ์จักรี ไพร่ฟ้าประชาชนต่างมีใบหน้าทุกข์ทนหม่นหมองเมื่อยินข่าวที่เปรียบเสมือนฝันร้ายกระนั้นหน่วยงานภาครัฐและเอกชนต่างดำเนินกิจกรรมอันแสดงความอาลัยอย่างหาที่เปรียบมิได้ เช่น การดำเนินกิจกรรมร่วมใจร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี การแสดงนิทรรศการเพื่อเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร เป็นอาทิความจริงไอ๊ตั้งใจจะไม่เขียนถึงเรื่องราวทำนองนี้ เนื่องจากความไม่ถนัดในการใช้ภาษาที่มีระเบียบแบบแผน และไอ๊ก็กลัวจะถูกมองว่า ไอ๊กำลังนำพระองค์ลงต่ำ หรือกำลังสร้างกระแส แต่อย่างไรก็ตาม ไอ๊ก็อดที่จะเขียนถึงมิได้... อย่างที่ประชาชนไทยรู้กันดี พระเจ้าแผ่นดินรัชการที่ 9 ทรงประกอบพระราชกรณียกิจนานัปการ อันจะยังประโยชน์สุขแก่ประชาชนชาวสยาม ซึ่งหนึ่งในนั้น คือ การพระราชนิพนธ์เพลง ทั้งที่มีเพียงดนตรีบรรเลงบ้าง และที่มีเนื้อร้องด้วยบ้าง ล้วนสร้างความรื่นเริงบันเทิงใจให้แก่ไพร่ฟ้าหน้าใสทั่วไปบทเพลงพระราชนิพนธ์ทั้ง 49 บทเพลง ต่างมีที่มาที่ไปหลายสถาน และบทเพลงโดยส่วนใหญ่จะมีเนื้อเพลงที่สะท้อนถึงการดำรงชีวิตด้วยการอุปมาอุปไมยผ่านธรรมชาติ...จากบนฟ้าสู่พื้นดิน และจากสิ่งมีชีวิตถึงสิ่งที่ไม่มีชีวิต บทเพลงพระราชนิพนธ์ที่แม่และไอ๊กำลังให้ความสนใจเป็นพิเศษ ก็คือ บทเพลงพระราชนิพนธ์แสงเทียนบทเพลงพระราชนิพนธ์บทเพลงนี้ไอ๊เชื่อว่าทุกคนน่าจะเคยฟังกันมาบ้างแล้ว...ไม่มากก็น้อยไอ๊เองก็เป็นอีกบุคคลหนึ่งซึ่งเคยได้ยินได้ฟังบทเพลงพระราชนิพนธ์บทเพลงนี้มาแต่ครั้งยังเป็นเด็ก และเมื่อยิ่งเด็กยิ่งเล็กเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่มีทางทำความเข้าใจกับบทเพลงพระราชนิพนธ์บทเพลงนี้ได้เลย สิ่งที่รู้ในยามนั้นคงมีเพียงความสุนทรีย์...น่าแปลกนะครับ ไอ๊หลงใหลบทเพลงรูปแบบ JAZZ จากบทเพลงพระราชนิพนธ์นี่แหละ คือ...มันมีวิธีการร้องและมีทำนองค่อนข้างแปลกประหลาด และสิ่งเดียวอันนี้นี่เองที่ทำให้ไอ๊แอบฟังแอบร้องอยู่เงียบ ๆ คนเดียว (ไม่กล้าเอามาร้องให้ใครฟังหรอก...กลัวร้องผิดวิธีจากทฤษฎีการร้องเพลง JAZZ ของจริง)แต่พอไอ๊ยิ่งเติบโตจนเป็นตัว และได้พบกับความสูญเสียน้อยใหญ่ ไอ๊ว่าบทเพลงพระราชนิพนธ์แสงเทียนแฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้งนะครับ...ไม่รู้ว่าจะมีใครคิดเห็นเหมือนไอ๊หรือเปล่า...ชีวิตที่มนุษย์เรานี้เกิดมาและตั้งอยู่ในปัจจุบันชาติ แม้เป็นชีวิตเดียวชาติเดียว แต่มนุษย์นั้นเกิดแต่กรรมบันดาล จากบุญก็ดี บาปก็ดี ในอดีตชาติ ซึ่งล้วนสนับสนุนให้มนุษย์ทุกชีวิตประสบกับวิบากตามกรรมต่าง ๆ กันไปมนุษย์ที่ทำแต่กรรมดีก็จะมีวิบากกรรมที่ไม่ยากเย็นนัก ส่วนมนุษย์ที่มีบาปหนักก็จักพบเจอวิบากกรรมแสนลำเค็ญ ซึ่งล้วนเป็นธรรมดาชีวิตฉะนั้น มนุษย์ทั้งหลาย มนุษย์ผู้เป็นสัตว์ที่ประเสริฐกว่าสัตว์ทั้งปวงจงสร้างแต่กรรมดีกันไว้เถิด เพื่อนำกรรมดีอันนั้นไปเกิดเป็นประธีปนำทางยังชีวิตหลังความตายที่เราต่างไม่รู้ว่า ชีวิตหลังความตาย เรา จะได้พบเจออะไร...(บอกแล้วว่าพระองค์ท่านพระราชนิพนธ์เพลงไว้ด้วยความมุ่งหมายที่ลึกซึ้งถึงหลักพระธรรม) แต่บทเพลงพระราชนิพนธ์บทเพลงไหนก็ไม่ทำให้ไอ๊หวนคิดถึงความหลังที่ฝังใจได้เท่ากับบทเพลงพระราชนิพนธ์แสงเดือนแม้บทเพลงพระราชนิพนธ์บทเพลงนี้จะมีความหมายอุปมาอุปไมยว่าดวงจันทร์ที่งามก็เปรียบเหมือนสาวงามกระนั้น แต่การรำพันถึงลักษณะของดวงจันทร์มันก็ทำให้ไอ๊นึกถึงดวงจันทร์ในภาพความทรงจำเมื่อสิบกว่าปีก่อน...ไอ๊ไม่แน่ใจว่าไอ๊ได้มีโอกาสมองเห็นดวงจันทร์ครั้งสุดท้ายก่อนตาบอดเมื่อไหร่ แต่ภาพดวงจันทร์ที่ไอ๊ยังจำไม่เคยลืมคือภาพดวงจันทร์เมื่อคืนวันลอยกระทงในวัยสิบกว่าขวบมันมีลักษณะเป็นรูปวงกลมขนาดใหญ่ น่าจะมีความกว้างประมาณถ้วยตะไลใส่ขนมถ้วย แสงของมันสว่างเป็นสีขาวนวล ๆ ทำให้ท้องฟ้าเวลานั้นคล้ายถูกแต่งแต้มด้วยควันจาง ๆวัตถุบนท้องฟ้าที่ไอ๊ชอบมากที่สุด ไม่ว่าอดีต หรือปัจจุบัน หรืออนาคต ไอ๊ก็จะยังคงคำตอบที่ดวงจันทร์นี่แหละ เพราะแสงของมันเป็นมิตรกับสายตาของไอ๊ เมื่อไอ๊เผลอจ้องยามใดมันไม่เคยทำร้ายไอ๊สักทีเวลาที่ไอ๊รู้สึกเหงา หรือต้องเดินทางเพียงลำพังยามกลางคืน หากไอ๊แหงนหน้ามองดวงจันทร์สักนิด ไอ๊ก็จะรู้ว่ายังมีใครติดตามไอ๊อยู่ไม่คลายหายไปครั้งหนึ่ง ไอ๊เคยมองดวงจันทร์วันเพ็ญแล้วรู้สึกว่าดวงจันทร์วันนี้สว่างเหลือเกิน ไอ๊ชี้ชวนแม่ดูดวงจันทร์ดวงนั้น แต่คงดีใจเกินไป เพราะเสียงไอ๊ที่เรียกแม่ดังเกินจะเสียงดังทำไม ตื่นเต้นอะไรนักหนาใครคนหนึ่งเอ็ดไอ๊อย่างนั้นไม่ว่าดวงจันทร์หรือสิ่งใด ไอ๊ไม่เคยคิดอยากใช้สายตามองอีกเลย แล้วไอ๊ก็ปล่อยให้ดวงตามืดบอดไปอย่างช้า ๆด้วยความจงใจ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
